ΣΑΜΑΡΑΣ :<<ΝΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ>>

«Η εποχή των σιωπηλών καταφάσεων, των υποκριτικών αρνήσεων, των ψευδαισθήσεων και των εμμονών τελείωσε. Τα καμένα κτίρια και τα σπασμένα κρύσταλλα συμβολίζουν το τέλος της. Ένα τέλος που άλλους τους αιφνιδιάζει, άλλους τους φοβίζει, τους περισσότερους τους συγκλονίζει κι όλους μας πονάει. Όμως το «τέλος εποχής» μπορεί να είναι και η αρχή της Λύτρωσης»
Αυτά τονίζει μεταξύ άλλων ο Αντώνης Σαμαράς σε ένα κείμενο του που δημοσιεύεται σήμερα στον «Κόσμο του Επενδυτή» με τίτλο «Νέμεση και Λύτρωση» και μπορεί να χαρακτηριστεί ως «μανιφέστο» για μια παράταξη που δέχεται συντριπτικά κτυπήματα. Δημοσιεύουμε επιλεγμένα αποσπάσματα:
Τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες - και προκάλεσαν ανησυχία σε όλη την Ευρώπη - συμβολίζουν τον τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Μιας εποχής που σημαδεύτηκε από σιωπηλές καταφάσεις, από υποκριτικές αρνήσεις, από συλλογικές ψευδαισθήσεις κι από ιστορικά παρωχημένες εμμονές.
Επί δεκαετίες, δίναμε τη σιωπηλή μας συγκατάθεση:
- Στην υποκατάσταση της Παιδείας με την «κατάρτιση», της καλλιέργειας με τη «χρήσιμη γνώση», της διαπαιδαγώγησης με την «ψυχολογική παρακολούθησή» από «ειδικούς», των αρχών και των αξιών με τον «εγκυκλοπαιδισμό», της ελευθερίας από την ελευθεριότητα….
- Στη δημιουργία άβατων ασύδοτης ανομίας στα κέντρα των πόλεών μας
- Στην αμφισβήτηση από έκνομες μειοψηφίες της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος
- Στην αμφισβήτηση του δημόσιου και εθνικού συμφέροντος, ο,τιδήποτε συγκροτεί την κοινωνία συμβολικά, ψυχολογικά, ιδεολογικά.
- Στη δημιουργία ενός ολόκληρο παρακράτους, που σπίλωνε συνειδήσεις και διέσυρε ανθρώπους, με την κατηγορία του «εθνικιστή». Ανάμεσά τους, στάλθηκαν στην «αντι-εθνικιστική» πυρά αναστήματα, όπως αυτό του Μίκη Θεοδωράκη, του Οδυσσέα Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου. Όλοι αυτοί θεωρήθηκαν «εθνικιστές», επειδή μίλησαν για πατρίδα, για εθνική ιδιοπροσωπεία, για Ρωμιοσύνη. Αφού σπίλωσαν τους μεγάλους πνευματικούς ταγούς του λαού μας, σήμερα, δεν αντιδρούν όταν ανεξέλεγκτοι «Ηρόστρατοι» σκορπάνε τον τρόμο μαζικά στον πληθυσμό καίγοντας κτίρια παντού.
Εκτός από τη σιωπηλή συγκατάθεσή μας πληρώνουμε και τις υποκριτικές αρνήσεις μας:
- Επί δεκαετίες αρνηθήκαμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Να αντιληφθούμε ότι με το αναπτυξιακό πρότυπο που έχουμε υιοθετήσει, η Ελλάδα δεν παράγει πια σχεδόν τίποτε, εισάγει όλο και περισσότερα, εξάγει όλο και λιγότερα (το έλλειμμα στο Ισοζύγιο Πληρωμών έχει ξεπεράσει το 14% του ΑΕΠ), ζει από «υπηρεσίες» και κοινοτικές επιδοτήσεις.
- Αρνηθήκαμε να εκκαθαρίσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες μας από τα κυκλώματα που τις ελέγχουν και τις νέμονται αποκλειστικά προς ίδιο όφελος.
- Αρνηθήκαμε να εκκαθαρίσουμε την αγορά από τα καρτέλ που την ελέγχουν.
- Αρνηθήκαμε να κάνουμε τα αυτονόητα. Για να μας πουν «συντηρητικούς». Για να μη μας κακο-χαρακτηρίσουν. Και βρεθήκαμε ανοχύρωτοι την ώρα που ξέσπαγαν οι κρίσεις…
Επί χρόνια είχαμε την ψευδαίσθηση, ότι ήμασταν απολύτως «θωρακισμένοι» από οικονομικές αναστατώσεις (λόγω ένταξης στο ευρώ), από πολιτικές αναστατώσεις (λόγω ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση), από κοινωνικές αναστατώσεις (λόγω λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών). Αλλά δεν σκεφτήκαμε, ότι καμία «ένταξη» δεν διασώζει χώρες που δεν βρίσκουν οι ίδιες τη δύναμη να προσαρμοστούν στις εξελίξεις και να αλλάξουν. Δεν διανοηθήκαμε ότι καμία δημοκρατική λειτουργία δεν διασώζει ένα καθεστώς που αποξενώνεται από τον πληθυσμό και δεν παράγει Ελπίδα ή Προοπτική.
Δεν καταλάβαμε ότι η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση αφορά τη σύγκλιση εθνικών κρατών, όχι την κατάργησή τους. Κι αν θέλουμε να συγκλίνουμε με τα υπόλοιπα έθνη της Ευρώπης, θα έπρεπε να αποδεικνύουμε κάθε στιγμή - ιδιαίτερα τις δύσκολες στιγμές - ότι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, να λύσουμε τα χρόνια προβλήματά μας, να περιφρουρήσουμε το δημόσιο συμφέρον μας στο εσωτερικό, να προασπίσουμε τα εθνικά συμφέροντά μας διεθνώς.
Την κρίσιμη στιγμή αποδείχθηκε ότι όλα όσα θεωρούσαμε «δεδομένα» ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, «ζητούμενα». Και πρέπει να τα σκεφτούμε ξανά και να τα οργανώσουμε όλα από την αρχή: την Παιδεία μας, την Οικονομία μας, τη Δημοκρατία μας….


Κ. Σαμαρά ο Κ.Κ πήρε μόνος του δύο εκλογικές νίκες κόντρα σε θεούς και δαίμονες χωρίς κανείς σας να βοηθήσει.
Τώρα ήρθε η σειρά σας,για το καλό της παράταξης και πάνω απ΄όλα της χώρας και του ταλαίπωρου λαού της.Ήρθε η σειρά σας να ανταποδώσετε.Απομονώστε τους εσωτερικούς εχθρούς τύπου Ρουσόπουλου,Βουλγαράκη και σταθείτε δίπλα στον Κ.Κ.

ΑΝ Ο ΝΩΕ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ

Ο Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε:Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχει στη Γη. Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό. Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό. Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό. Θυμήσου, είπε ο Κύριος, Πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο.Ένα χρόνο αργότερα, αρχίζει να σχηματίζεται μια καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της Γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει.Νώε! Ανακράζει, Που είναι η Κιβωτός;Συγχώρεσε με Κύριε , παρακαλά ο Νώε, έκανα ό,τι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα . Πρώτα-πρώτα έπρεπε να πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό . Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή . Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας , βάρκες και σωσίβια. Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου , γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία. Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας. Τελικά κατάφερα να πείσω την Υπηρεσία Προστασίας Δασών πως χρειαζόμουν το ξύλο για να σώσω τις κουκουβάγιες . Αλλά όμως ο Οργανισμός Προστασίας Ζώων δεν με άφηνε να πιάσω κουκουβάγιες. Και έτσι δεν έχουμε κουκουβάγιες. Μετά οι ξυλουργοί κατέβηκαν σε απεργία, αλλά κατάφερα να έρθω σε συμφωνία με το σύλλογο τους. Τώρα έχω 16 ξυλουργούς να δουλεύουν στην Κιβωτό, αλλά δεν έχω κουκουβάγιες Όταν άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα ζώα , μου έκανε μήνυση μία ομάδα ακτιβιστών , γιατί θα έπαιρνα μόνο δύο από κάθε είδος . Όταν ξεμπέρδεψα με αυτή τη μήνυση με ενημέρωσαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι δεν γινόταν να συνεχιστούν οι εργασίες αν δεν κάνω δήλωση για την επίδραση στο περιβάλλον του σχεδιαζόμενου κατακλυσμού. Δεν τους αρέσει η ιδέα ότι δεν έχουν αρμοδιότητα στις αποφάσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος. Μετά οι τοπογράφοι τους Στρατού απαίτησαν χάρτη της προτεινόμενης ροής των υδάτων του κατακλυσμού. Εγώ τους έστειλα μία υδρόγειο. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με την Επιτροπή Ισότητας , που λένε ότι κάνω διακρίσεις επειδή δεν θα πάρω ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εσένα , Κύριε. Μου έστειλαν και αυτή την ειδοποίηση με δικαστικό επιμελητή ότι οφείλω φόρο και πρόστιμο γιατί δεν δήλωσα την Κιβωτό ως σκάφος αναψυχής. Τώρα η εφορία έχει παγώσει τις καταθέσεις μου γιατί πιστεύουν ότι φτιάχνω την Κιβωτό για να φύγω από την χώρα για να μην πληρώσω φόρους. Και ακόμη δεν έχει αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας αν ο Κατακλυσμός είναι αντισυνταγματικός , αφού πρόκειται για θρησκευτική πράξη. Πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσω για τουλάχιστον 5 - 6 χρόνια.Και τότε άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός, να λάμπει ο ήλιος και να ηρεμούν οι θάλασσες. Το ουράνιο τόξο στόλισε τον ορίζοντα. Ο Νώε κοίταξε τον Θεό με ελπίδα .Κύριε, αυτό σημαίνει ότι δεν θα τα καταστρέψεις όλα ;;;Και απάντησε ο Θεός:Μπα, δε βαριέσαι. Θα το κάνει η κυβέρνηση ... >


Ωραίο το ¨"κωμικό" κειμενάκι έτσι?΄Κωμικό -κωμικό τις αλήθειες όμως τις λέει

Νομίζω ότι η Δημοκρατία μας έχει πάρει στραβό δρόμο.Οργανωμένες μειοψηφίες θεωρούν τσιφλίκι τους την χώρα και προσπαθούν να επιβάλλουν την όποια άποψή τους στην πλειοψηφία που τους αποδοκίμασε κατ΄επανάληψη.
Δημιουργούν προβλήματα και εκεί που δεν υπάρχουν ώστε να δικαιολογούν την υπαρξή τους,και να έρχονται σαν σωτήρες να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Πάρτε παράδειγμα το περίφημο πιά άνοιγμα των εμπορικών την ερχόμενη Κυριακή.
Θα μπλοκάρουν λέει όσα καταστήματα ανοίξουν (μέ νόμιμες και καθόλου υποχρεωτικές αποφάσεις της Νομαρχίας Αθηνών και άλλων Νομαρχιών της χώρας)
Ερωτώ εγώ λοιπόν.Αν οι μαγαζάτορες αντιδράσουν τι θα γίνει?Θα φταίει πάλι η Κυβέρνηση?
Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη?Αυτοί πάντως αποκλείεται.Ως γνήσιες κότες όταν τα πράγματα σκληραίνουν αυτοι εξαφανίζονται.
Αυτοί οι θλιβεροί "φορείς του τίποτα" εκμεταλεύονται
τη ζάλη του κοσμάκη που όταν αντιδράσει υπερασπιζόμενος την περιουσία του και το μέλλον των παιδιών του χαρακτηρίζεται συλλήβδην ¨ακροδεξιός" (αν αυτό δε λέγεται φασιστική λογική και νοοτροπία ....),
εκμεταλεύονται τα δικαιώματα που απλόχερα δίνει η Δημοκρατία στους εχθρούς της,
εκμεταλεύονται την καθημερινό αγώνα μας για επιβίωση,
εκμεταλεύονται την αγνοιά μας για τους σκοπούς και τους στόχους τους.
Θέλετε και άλλο παράδειγμα?
Γήπεδο του ΠΑΟ στον Βοτανικό.
Εκατόν τριάντα νοματαίοι(130)(με πολιτικό σχηματισμό πίσω τους)προσπαθούν να επιβάλουν την γνώμη τους σε εκατομμύρια συμπολίτες τους καλώντας τους υπεύθυνους να μήν εφαρμόσουν τον από την Βουλή των Ελλήνων ψηφισμένο νόμο της διπλής ανάπλασης
Αυτό το πολιτικό αλαλούμ λέγεται Δημοκρατία? Δεν μπορεί.Κακό όνειρο θα είναι
Ως γνωστόν όμως τα κακά όνειρα εξαφανίζονται όταν ξυπνήσουμε.Αυτό άλλωστε είναι η Ελπίδα μας και η μόνη Δημοκρατική αμυνά μας.

ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΝΟΗ

Μισούσε τα κάλαντα. Ω, ναι! Οπωσδήποτε μισούσε τα κάλαντα. Και, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, ήταν αναγκασμένος να τα ακούει και τις τρεις παραμονές: Των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων. Επειδή, είχε την ατυχία, τα παιδιά της γειτονιάς να έχουν για δασκάλα τη Φωφώ. Που, λόγω ονόματος, λόγω επαγγέλματος, λόγω πάθους, γνώριζε καλά και τα κάλαντα των Φώτων. Και τους τα είχε μάθει.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, κλειδωνόταν στο σπίτι. Κατέβαζε τα ρολά, έσβηνε τα φώτα κι έκανε ησυχία. Ώσπου να περάσει η παραμονή και να γίνουν, πια, Χριστούγεννα. Το ίδιο την Πρωτοχρονιά, το ίδιο και των Φώτων.Όλες τις άλλες ημέρες ήταν μια χαρά άνθρωπος. Και τους γείτονες χαιρετούσε και τους μιλούσε και καλημερίζονταν με όλους.
Αλλά τις παραμονές, όταν έβγαιναν τα παιδιά για τα κάλαντα, λες και μεταμορφωνόταν. Ώρες-ώρες πίστευε ότι μάκραιναν τα νύχια του κι οι κυνόδοντες, ότι τα μάτια του κοκκίνιζαν και μάκραιναν τα μαλλιά του, ότι η μύτη του έπαιρνε ένα περίεργο σχήμα… Δεν τολμούσε να καθίσει μπροστά στον καθρέπτη, μπας κι όλα αυτά, από απλή αίσθηση μετατρέπονταν σε απτή πραγματικότητα. Κι έμενε στο σκοτάδι, στην ησυχία, λες και κατέβαινε στο νεκρικό του κρεβάτι.
Εφέτος είχαν αρχίσει από νωρίς. Δεν είχε προλάβει να κατεβάσει ρολά, όταν ακούστηκε το πρώτο κουδούνι. Ύστερα σιγανά χτυπήματα από τρίγωνα και ψίθυροι. Ψίθυροι από παιδικά στόματα:«Σιγά, ρε»!«Κάνε πιο ΄κει»!«Σιγά μη μας ανοίξει»…«Δεν είναι μέσα»!«Μέσα είναι! Για ξαναχτύπα»…Και ξαναχτύπησαν. Ήταν, ακόμη, στο κρεβάτι. Τυλιγμένος στη ζέστη, ως το λαιμό, λες και φορούσε σάβανο. Ούτε κουνήθηκε. Σχεδόν δεν ανέπνεε.
Οι καλαντιστές χτύπησαν μια-δυο φορές ακόμη κι έπειτα τους άκουσε να απομακρύνονται.«Βρωμόπαιδα», μονολόγησε…Σηκώθηκε, σιγά-σιγά, από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε στην κουζίνα. Έβαλε καφέ στην καφετιέρα, τη γέμισε νερό και πήγε προς το σαλόνι. Από την ανοικτή μπαλκονόπορτα έβλεπε ως ψηλά, στα Κωνσαντινουπολίτικα. Ήλεγχε όλους τους δρόμους της γειτονιάς. Και, κυρίως, το σχολείο. Το κλειστό σχολείο, σήμερα παραμονή Χριστουγέννων.
Πήγε και κατέβασε τα ρολά. Η θέα των παιδιών που, παρέες-παρέες, δυο-δυο, τρία-τρία, ή και περισσότερα, πήγαιναν από πόρτα σε πόρτα, του προκαλούσε ρίγος. Ούτε να το σκέφτεται δεν ήθελε…Ο καφές είχε γίνει. Γέμισε ένα φλιτζάνι και πήγε να κάτσει στο σαλόνι. Άναψε την τηλεόραση, χαμήλωσε εντελώς τη φωνή κι έψαξε το κανάλι με τις ταινίες.«Σκατά»!Το συνδρομητικό έπαιζε μία ταινία για παιδιά. Κι έπεσε, ακριβώς, στην ώρα που μια οικογένεια τραγουδούσε τα κάλαντα, έξω από ένα σπίτι στολισμένο με χιλιάδες φωτάκια, λες και ήταν τσίρκο. Γύρισε κανάλι. Έπεσε σ ένα ντοκιμαντέρ, για τους τρεις μάγους.«Καλύτερα», μονολόγησε κι ακούμπησε την πλάτη του στον καναπέ. Μέσα στην ησυχία του διαμερίσματος, με την τηλεόραση να παίζει στα βουβά, μπορούσε να ακούει όλους τους ήχους από έξω. Και να ελέγχει.
Έτσι άκουσε το θόρυβο που έκαναν τα πατήματα στις σκάλες. Σταμάτησαν, σχεδόν έξω από την πόρτα του. Περίμενε ότι, από στιγμή σε στιγμή, θα ακουγόταν το κουδούνι της πόρτας. Αλλά τίποτα. Μετά ακούστηκαν πατήματα, λες και κάποιος απομακρυνόταν. Λες και είχε μετανοιώσει κι έφευγε. Έστησε αυτί.Όχι, ήταν σίγουρος. Αυτός που ήταν, πριν λίγο, έξω από την πόρτα του, δεν είχε πάει ούτε πάνω, ούτε κάτω. Σα να είχε μείνει στον όροφο. Ούτε το ασανσέρ είχε πάρει. «Λοιπόν, για να μην πάρει ασανσέρ, πάει να πει ότι πηγαίνει από πόρτα σε πόρτα. Από όροφο σε όροφο. Άρα, τέτοια μέρα, τι άλλο είναι από παιδί, που ψάχνει να πει τα κάλαντα; Αφουγκράζεται στις πόρτες κι όπου ακούσει φασαρία, χτυπάει», σκέφτηκε. Κι αποφάσισε να ξαναβυθιστεί στον καναπέ του.Δε θα ΄χε περάσει ένα τέταρτο. Τότε ήταν που άκουσε το χτύπημα στο κουδούνι του θυροτηλεφώνου. Ήταν από διπλανό διαμέρισμα, αλλά ακουγόταν αρκετά καθαρά. Ύστερα βήματα κι ο χαρακτηριστικός ήχος της πόρτας, που άνοιγε. «Γαμώ το… Κι άλλα παιδιά. Κι άλλα κάλαντα»…Το είπε σχεδόν ψιθυριστά, αλλά ακούστηκε λες και είχε φωνάξει.
Βυθίστηκε πιο πολύ στον καναπέ. Σε λίγο, από το βάθος, προφανώς από το διαμέρισμα του ισογείου, ακουγόταν μια παιδική φωνή, μάλλον κοριτσίστικη, να τραγουδάει τα κάλαντα. Λίγο αργότερα ακούστηκε ένα κουδούνι, πάλι στο ισόγειο και, πιο καθαρά πλέον, η φωνή του κοριτσιού:«Να τα πω»;«Να τα πεις»…Η Καλλιόπη. Η γεροντοκόρη του ισογείου. Εμ, βέβαια. Τι περιμένεις από μια γυναίκα που ζει αγκαλιά με μια γάτα; Και, ξανά-μανά, καλήν ημέραν άρχοντες… Με την ίδια, κοριτσίστικη φωνή. Ευχές, ήχος από κέρματα, πατήματα στο διάδρομο, στις σκάλες. Η μικρή ανέβαινε στον πρώτο. Πάλι χτύπημα κουδουνιού, πάλι ερώτηση, πάλι κάλαντα. Θα άκουγε τα ίδια και τα ίδια, ως τον τρίτο, που βρισκόταν το διαμέρισμά του. Κάθε όροφος, πέντε διαμερίσματα, εκτός από το δικό του, που ήταν μόνον τρία. Δεκατέσσερις φορές κάλαντα, αν υπολογίσεις και τα δυο διαμερίσματα του ισογείου.Όμως, τίποτα… Μόνον κουδούνια που ακούγονταν. Και τίποτε άλλο. Εκτός από τους μετανάστες και την Καλλιόπη, στο ισόγειο, φαίνεται ότι όλοι οι υπόλοιποι είχαν φύγει. Έτσι έμεινε να ακούει τα κουδούνια, ώσπου άκουσε και το δικό του. Δεν έδωσε σημασία.Του φάνηκε πως… Όχι, δεν μπορεί. Ή μήπως… Ναι! Κι άλλα βήματα. Κι έπειτα, η φωνή του κοριτσιού:«Ποιος είναι»;Δεν απάντησε κανείς. Σταμάτησαν και τα βήματα.«Είναι κανείς εκεί»;Το κορίτσι ρωτούσε και πάλι. Δεν πήρε απάντηση. Κι ύστερα, ακούστηκε ένα τρέξιμο, ένας θόρυβος λες και κάποιος πάλευε, λες και κάποιος προσπαθούσε να μιλήσει και δεν τον άφηναν. Ήχος από κέρματα που έπεσαν στο πάτωμα. Ένας γδούπος. Σύρσιμο. Τρέξιμο. Κάποιος απομακρυνόταν τρέχοντας.Σηκώθηκε από τον καναπέ. Πήγε στην πόρτα κι είδε από το «ματάκι». Κανείς. Τα φώτα του κλιμακοστασίου σβηστά. Πήγε να φύγει. Μετά, το σκέφτηκε καλύτερα. Άνοιξε την πόρτα.Στο κεφαλόσκαλό του, ξαπλωμένη ανάσκελα, ήταν η μικρή. Αυτή που, λίγο πριν, έλεγε τα κάλαντα. Ήταν αναίσθητη. Δεν ήξερε τι να κάνει. Έσκυψε κι αφουγκράστηκε. Ανέπνεε. Τη σήκωσε στην αγκαλιά του. Ήταν ελαφριά, σα πούπουλο. Δεν είχε σηκώσει ποτέ στην αγκαλιά του παιδί πάνω από τριώ χρονώ. Κι η μικρή, πρέπει να ήταν έξι με επτά.Μπήκε στο σπίτι και την ξάπλωσε στον καναπέ. Δε φαινόταν να έχει χτυπήματα. Έψαξε το κεφάλι της. Ένα καρούμπαλο. Πήγε κι έφερε νερό από την κουζίνα και λίγο οινόπνευμα. Πάντα είχε οινόπνευμα στο σπίτι. Από τότε… Της έδωσε να πιει, της έτριψε τα χέρια. Εκείνη, άνοιξε τα μάτια.Τραβήχτηκε στον καναπέ. «Μη φοβάσαι», της είπε. «Όλα καλά. Έφυγε»…«Μου πήρε τα χρήματα…»«Δεν πειράζει»…«Μου πήρε τα χρήματα», ξαναείπε κι έβαλε τα κλάματα. Κι ύστερα, με μια ξαφνική κίνηση, χώθηκε στην αγκαλιά του και ξέσπασε σε λυγμούς.
Δεν είχε ιδέα τι να κάνει. Σήκωσε τα χέρια του ψηλά, λες και τον απειλούσε κάποιος με όπλο. Έπειτα, την αγκάλιασε και της χάιδεψε τα μαλλιά.«Πονάω», του είπε κι έτριψε το κεφάλι της εκεί που εκείνος είχε βρει το καρούμπαλο.«Δεν είναι τίποτα», της απάντησε.«Με χτύπησε», είπε εκείνη, μέσα στα αναφιλητά της. Κι έκλαιγε όλο και περισσότερο.Την άφησε ώσπου ησύχασε. Έπειτα τη ρώτησε:«Πως σε λένε»;«Μαρία», του απάντησε και σκούπισε τα μάτια της με την ανάποδη του χεριού της.«Λοιπόν, Μαρία, μην ανησυχείς για τίποτα…»«Τι θα πω στη μαμά μου»…«Θα της πεις ότι, ένας κακός άνθρωπος σου επιτέθηκε… Θα της πεις την αλήθεια. Δεν έκανες τίποτε κακό»…«Ναι, αλλά μου πήρε τα χρήματα»…Την κοίταξε και χαμογέλασε.«Πόσα χρήματα σου πήρε»;«Δεν ξέρω. Δεν τα είχα μετρήσει. Θα τα μετρούσα στο τέλος. Ήθελα να πάρω μια κούκλα που είχα δει»…«Πόσο κάνει η κούκλα»;«Πενήντα ευρώ».Σηκώθηκε και πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Πήρε το πορτοφόλι του από το κομοδίνο. Το άνοιξε κι έβγαλε τέσσερα πενηντάρικα. Της τα έδωσε.«Για την κούκλα», της είπε.«Είναι πολλά, φθάνει αυτό», απάντησε η Μαρία και του επέστρεψε τα τρία πενηντάρικα.«Δεν πειράζει, κράτησέ τα».«Τότε να σας πω τα κάλαντα»…Έκανε ένα βήμα πίσω. «Όχι, δεν πειράζει»…«Μα πρέπει»!«Δεν είναι ανάγκη»…«Τότε δεν μπορώ να κρατήσω τα χρήματα», του είπε και άπλωσε το χέρι της να του δώσει πίσω τα χαρτονομίσματα. «Αν δεν πω τα κάλαντα, δεν πρέπει να πάρω χρήματα»…
Αισθανόταν πολύ άσχημα. Ζύγιασε, για λίγο, μέσα του, τι θα τον έκανε χειρότερα. Να ακούσει τα κάλαντα, ή να του επιστρέψει η μικρή Μαρία 200 ευρώ επειδή δεν είχε εργαστεί για να τα κερδίσει; Αποφάσισε, μετά από 20 χρόνια, να ξανακούσει κάλαντα…
Καλήν ημέραν άρχοντες,αν είν΄ο ορισμός σας…Αισθάνθηκε μια ζάλη. Κάθισε στον καναπέ.…Χριστού τη Θεία Γέννησηνα πω στο αρχοντικό σας.Μπροστά του περνούσε η εικόνα της. Ήταν τριών χρονών… Ξανθιά, πάντα χαμογελαστή, με τα φιογκάκια στα μαλλιά, όπως την χτένιζε η Ξανθίππη…Χριστός γεννάται σήμερον,εν Βηθλεέμ τη πόλη……με το τριγωνάκι της, δεμένο με μια κόκκινη κορδέλα, που κατέληγε σε έναν φιόγκο. Και το παλτό της, εκείνο το καρό, ανοικτό γκρι παλτό, που της πήγαινε τόσο πολύ……οι ουρανοί αγάλλονται.Χαίρει, χαίρει η φύσις όλη.…και με τα μαύρα λουστρίνια της. Την πήγαινε να πει τα κάλαντα στη γιαγιά της. Ήταν τόσο χαρούμενη…Εν τω σπηλαίω τίκτεται,εν φάτνη των αλόγων……που δε σταματούσε να μιλάει. Να μιλάει και να τραγουδάει. Στη διαδρομή που έκαναν, με τα πόδια, είπε ό,τι χριστουγεννιάτικο τραγούδι ήξερε. Κι ύστερα……ο βασιλεύς των ουρανών,ο ποιητής των όλων.…ύστερα του ΄φυγε απ τα χέρια κι όρμησε στο απέναντι πεζοδρόμιο, που ήταν η γιαγιά της, τραγουδώντας τα κάλαντα. Δεν είδε…Σ αυτό το σπίτι που ΄ρθαμεπέτρα να μη ραγίσει……το λεωφορείο που ερχόταν από την άλλη πλευρά. Δεν πρόσεξε, τη γιαγιά της, που σήκωνε τα χέρια και της έκανε νόημα να μην τρέξει. Δεν άκουσε εκείνον, που φώναζε «όχι»! Πάτησε…κι ο νοικοκύρης του σπιτιούχίλια χρόνια να ζήσει!…στο οδόστρωμα και, πάει, πέταξε, σαν αγγελάκι που ήταν. Εκείνος έζησε. Έζησε άλλα 25 χρόνια, για να δει την αγαπημένη του Ξανθίππη να σβήνει, τρεις μήνες αργότερα. Τη μάνα του, να ακολουθεί, τη Ζωή και την Ξανθίππη. Τον πατέρα της Ξανθίππης, ζωντανό – νεκρό στο ίδρυμα, να μην ακούει, να μην βλέπει, να μην καταλαβαίνει. Μόνον, κάθε χρόνο, παραμονή Χριστουγέννων, να δακρύζει το σβησμένο του βλέμμα. Κι ύστερα, πάλι, να βυθίζεται στο τίποτα. Το απόλυτο τίποτα.«Και του χρόνου»!Σα να ξύπνησε ξαφνικά. Η Μαρία τον κοιτούσε χαμογελαστή. Είχε κερδίσει τα 200 ευρώ. Είχε ξεχάσει την περιπέτειά της.Δε μίλησε. Μόνον, της είπε να περιμένει και ντύθηκε. Μετά, την πήρε από το χέρι και της ψιθύρισε:«Πάμε σπίτι σου, τώρα».Την πήγε ως την πόρτα. Της άφησε το χέρι μόνον όταν το πήρε η μητέρα της μικρής Μαρίας. Κι ύστερα επέστρεψε στο σπίτι του. Βυθίστηκε στον καναπέ κι άκουγε, από μακριά, τα παιδιά, να τραγουδούν τα κάλαντα. Δεν άνοιξε την πόρτα του σε κανένα.

πηγή: diastimata.blogspot.com

THE BOXING DAY

Στις 26 Δεκεμβρίου γιορτάζεται στην Μεγάλη Βρετανία και σε άλλες περιοχές του κόσμου η Boxing Day, η επομένη των Χριστουγέννων. Αν και αργία, τα πρωταθλήματα Αγγλίας και Σκωτίας θα έχουν πλήρη αγωνιστική, διατηρώντας την παράδοση. Από πού προέκυψε, όμως, η Boxing Day και ποια είναι η σχέση της με το ποδόσφαιρο;
26 Δεκεμβρίου. Η ημέρα που ακολουθεί τη γιορτή των Χριστουγέννων και η οποία σαφώς εντάσσεται στο κλίμα κατάνυξης αυτής της περιόδου. Ημέρα που γιορτάζεται ο Αγιος Στέφανος στις περισσοτερες χώρες της Ευρώπης και ημέρα με μία ειδική έννοια στην Μ. Βρετανία, τις πρώην αγγλικές αποικίες και σε Καναδά, Αυστραλία κ.α.
Η Boxing Day, όπως ονομάζεται χαρακτηριστικά σε αυτές τις χώρες, είναι μία αργία που εορτάζεται συνήθως με την οικογένεια να μένει σπίτι συγκεντρωμένη, όπως συμβαίνει και τα Χριστούγεννα. Ουσιαστικά, αποτελεί επέκταση των Χριστουγέννων και ο λόγος ύπαρξης αυτής της γιορτής χάνεται στα βάθη των αιώνων στην Βρετανία.
Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το πως προέκυψε αυτή η μέρα και γιατί πήρε αυτό το περίεργο όνομα. "Boxing Day" σημαίνει "Ημέρα του Κουτιού" στην ελληνική μετάφραση και στη σύγχρονη εποχή, η ονομασία μπορεί να αποδοθεί στο άνοιγμα των δώρων των Χριστουγέννων τη συγκεκριμένη ημέρα (εάν αυτό δεν έχει συμβεί ήδη στις 25 Δεκεμβρίου).
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1920, στο "Γκούντισον Παρκ" του Λίβερπουλ, διεξήχθη το παιχνίδι των γυναικείων ομάδων Κερ Λέιντιζ και Σεντ Χέλεν Λέιντιζ. Στις εξέδρες συγκεντρώθηκαν 53.000 φίλαθλοι, ενώ 10 με 15.000 έμειναν εκτός γηπέδου, αφού το γήπεδο ήταν πλήρες. Αυτή η προσέλευση σήμανε "συναγερμό" στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας, αφού... απειλούσε το ανδρικό ποδόσφαιρο. Ως εκ τούτου, το γυναικείο ποδόσφαιρο μπήκε στον "πάγο" και στην Αγγλία ξαναπαίχτηκε επισήμως μετά από πενήντα χρόνια.
Ιστορικά, οι εκδοχές είναι πολλές και ποικίλουν από τόπο σε τόπο. Το πότε πρωτοεμφανίστηκε δεν έχει γίνει γνωστό με ακρίβεια, ωστόσο οι περισσότερες εκδοχές συγκλίνουν στα χρόνια του Μεσαίωνα. Ιδού ορισμένες από τις επικρατέστερες...
- Η ημέρα των Χριστουγέννων είχε πολύ δουλειά για τους υπηρέτες, οι οποίοι έμεναν μακριά από τις οικογένειές τους αυτές τις ημέρες. Ετσι, την επομένη έπαιρναν ρεπό, επέστρεφαν στα σπίτια τους και έπαιρναν σε κουτιά το φαγητό που είχε απομείνει από την γιορτή των αφεντικών τους.
- Η ανταλλαγή των δώρων, χρημάτων και αγαθών μεταξύ ατόμων του ίδιου κοινωνικού επιπέδου γινόταν την ημέρα των Χριστουγέννων ή πριν, ενώ η χαρά για αυτούς με μικρότερες δυνατότητες ερχόταν μία ημέρα μετά τις γιορτές.
- Μέλη της εμπορικής τάξης έδιναν κουτιά με φαγητό και φρούτα στους βοηθούς τους στις 26 Δεκεμβρίου, ως αναγνώριση των κόπων τους όλη τη χρονιά.
- Η ημέρα των Χριστουγέννων αποτελούσε αφορμή συγκέντρωσης όλων των μελών της οικογένειας στον ίδιο χώρο και οι εορτασμοί συνήθως κρατούσαν μέχρι την επομένη. Προτού, λοιπόν, χωριστεί και πάλι η οικογένεια, οι κυβερνήτες των περιοχών μοίραζαν τα... δώρα τους στον λαό (όπως είχαν υποχρέωση να κάνουν βάσει νόμων), προσφέροντας σε κουτιά φαγητό, ρούχα, εργαλεία και άλλα αγαθά, αναλόγως το μέγεθος της κάθε οικογένειας, που εκείνη την ημέρα ήταν φανερό.
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1963, στην αγωνιστική της πρώτης κατηγορίας του αγγλικού πρωταθλήματος σημειώθηκαν 66 γκολ! Στο ματς με τη μικρότερη παραγωγικότητα σημειώθηκαν τρία γκολ (Σέφιλντ Γουέντσντεϊ-Μπόλτον 3-0), ενώ σε αυτό με τη μεγαλύτερη έντεκα (Φούλαμ-Ιπσουιτς 10-1).
- Στις 26 Δεκεμβρίου, οι υπηρέτες στην Βρετανία κουβαλούσαν κουτιά στα σπίτια των αφεντικών τους, τα οποία έριχναν μέσα νομίσματα, ως δώρο για το τέλος της χρονιάς. Μία παρεμφερής εκδοχή θέλει τα αφεντικά να έχουν τοποθετήσει κουτιά σε μία γωνιά του σπιτιού από την αρχή της χρονιάς, στα οποία έβαζαν ένα χρηματικό ποσό και την επομένη των Χριστουγέννων οι υπηρέτες έσπαγαν τα κουτιά ανακαλύπτοντας τη... γενναιοδωρία των αφεντικών τους.
- Στις εκκλησίες, τα κουτιά που προορίζονταν για ετήσιες δωρεές ανοίγονταν την ημέρα των Χριστουγέννων και τα ποσά που είχαν συγκεντρωθεί διανέμονταν από τον κλήρο την επομένη, την Boxing Day.


Boxing Day και ποδόσφαιρο
Κατά την Boxing Day η παράδοση θέλει τα πρωταθλήματα της Μεγάλης Βρετανίας να την... τιμούν εντός των αγωνιστικών χώρων. Η αρχή έγινε με την Ιρλανδία, στο πρωτάθλημα της οποίας τη συγκεκριμένη ημέρα διεξάγονταν όλα τα μεγάλα ντέρμπι, όπως π.χ. το παιχνίδι μεταξύ της Γκλεντόραν με την Λίνφιλντ.
Με τον καιρό, η τοποθέτηση αγώνων στο καλεντάρι την 26η Δεκεμβρίου έγινε... καθεστώς και πλέον κάθε ποδοσφαιρόφιλος έχει τη δυνατότητα σε μία αργία, να παρακολουθήσει αγώνες πρωταθλήματος.
Κατά την Boxing Day του 1999, η Τσέλσι έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα που παρέταξε μία ενδεκάδα χωρίς κανέναν γηγενή, σε αγώνα της Premiership με αντίπαλο την Σαουθάμπτον.
Τα υπερβολικά φορτωμένα προγράμματα των ομάδων, πάντως, τα τελευταία χρόνια, έχουν φέρει στο... εδώλιο αρκετές φορές την Boxing Day. Οι προπονητές και οι παίκτες ζητούν να μην συνεχιστεί αυτή η παράδοση και να μην διεξάγονται αγώνες αυτήν τη μέρα. Εξάλλου, μέσα σε διάστημα μικρότερο των δύο εβδομάδων (λίγο πριν τα Χριστούγεννα μέχρι και την Πρωτοχρονιά), οι σύλλογοι της Premiership δίνουν κάθε χρόνο τρεις αγώνες, ώστε να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα μέσα στα προκαθορισμένα χρονικά πλαίσια.
Φέτος, ο μίνι "μαραθώνιος" των αγγλικών συλλόγων άρχισε στις 20 Δεκεμβρίου με την 18η αγωνιστική, συνεχίζεται με την Boxing Day (26 Δεκεμβρίου) κι ολοκληρώνεται στις 28Δεκεμβρίου. Εν συνεχεία, θα απολαύσουν ένα διάλειμμα δύο εβδομάδων, όσον αφορά το πρωτάθλημα, όμως, αφού στις 3 Ιανουαρίου υπάρχει το κύπελλο και τα "Φώτα" υπάρχουν και οι ημιτελικοί του λιγκ καπ!


Από το contra.gr

ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Στίς εποχες που ζούμε (της βαρβαρότητας,του τίποτα και του δήθεν)είναι πολύτιμες για την ψυχική μας ισορροπία οι μικρές καθημερινές στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης.
Εξω απο την οικογένεια του καθενός,ειναι πολύτιμοι λοιπόν οι καθημερινοί ανθρωποι της απλότητας και της λαϊκής σοφίας με τους οποίους εργαζόμαστε μαζί,πάμε στο γήπεδο μαζί ,πίνουμε έναν καφέ μαζί,πίνουμε "άγιο τσιπουράκι μαζί",-α ρε "γιαγιά",ζούμε γενικά πολλές ώρες της ημέρας μαζί τους και γεμίζει το κεφάλι και η ψυχή μας με "ωραίες κουβέντες"
Όλους αυτούς ,άντρες και γυναίκες ,που για μένα αποτελούν σταθερή καθημερινή συνισταμένη, τους ευχαριστώ απο καρδιάς και τους εύχομαι τα καλύτερα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Η ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΙΑ

Το 2008 οδεύει προς το τέλος του και τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, συνηθίζονται οι πάσης φύσεως ανασκοπήσεις. Για τη χρονιά που πέρασε τι να πει κανείς; Όσοι έζησαν τα όσα έγιναν αλλά κυρίως όσοι έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν, συμφωνούν σε ένα πράγμα. Ότι ήταν μια χρονιά που θα μείνει στην ιστορία.
Για πολλούς λόγους. Ήταν ένας χρόνος - σταθμός. Κάποτε, όταν περάσουν τα χρόνια, όταν μπορούμε να δούμε τα γεγονότα από μία χρονική απόσταση, ίσως να βρούμε όλοι την τόλμη να μιλήσουμε και να καταγράψουμε αυτά που ζήσαμε. Όχι όμως ακόμα. είναι όλα πολύ "φρέσκα" και πολύ φορτισμένα για να περιγραφούν αντικειμενικά και ξεκάθαρα. Κάποια άλλη στιγμή. Όταν θα υπάρχει καθαρό μυαλό, διάθεση και χρόνος. Χρόνος όσος απαιτείται για τη συγγραφή ενός ολόκληρου βιβλίου που να αφηγείται αυτά που έγιναν στην εκατονταετία του Παναθηναϊκού και τον τρόπο με τον οποίο του απαγόρεψαν να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα.
Εν πάσει περιπτώσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κλείσαμε έναν αιώνα ζωής. Και έμελλε να είναι ακριβώς σε αυτήν την ιστορική επέτειο, που ο Παναθηναϊκός θα ζούσε ορισμένες από τις πιο «περίεργες» ημέρες της ύπαρξής του. Ο Παναθηναϊκός είναι η πιο «κεντρική» και αναμφίβολα η πιο «δύσκολη» ομάδα στη χώρα. Από πολλές απόψεις. Και αυτό είναι ένα γεγονός που ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό αυτά που ζήσαμε.

Είναι πολύ μεγάλος σύλλογος και εκπροσωπεί σπουδαίες αρχές που ούτε διαπραγματεύονται ούτε είναι δυνατόν αν γίνουν αντικείμενο συνδιαλλαγής και αγοραπωλησίας ούτε μπορούν να μπουν στη λογική του λαϊκισμού και της φτηνής συνθηματολογίας. Ο Παναθηναϊκός αποτελεί ένα τεράστιο μέγεθος, που γιγαντώνει όποιον αναμιχθεί μαζί του. Γι' αυτό και βρίσκεται συνεχώς στο επίκεντρο συζητήσεων, αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων.

Αυτά όμως δεν είναι της παρούσης. Η πορεία του Παναθηναϊκού συνεχίζεται και η ιστορία θα συνεχίσει να καταγράφει. Τα Πρωταθλήματα, τα Κύπελλα και οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις συνεχίζονται και το πεδίο της δόξας είναι εκεί και μας περιμένει. Πάντοτε μέσα στο γήπεδο, εκεί που ξέρει να αγωνίζεται, να επικρατεί ή να χάνει ο Παναθηναϊκός. Η ομάδα που εδώ και 100 χρόνια έχει γίνει ο εκφραστής της σοβαρότητας στο χώρο του αθλητισμού και ο θεματοφύλακας κάποιων αξιών οι οποίες τείνουν να χαθούν στην εποχή της βαρβαρότητας που μας επέβαλαν να ζήσουμε. Αυτό δε θα πρέπει να το ξεχνάει ούτε να το αγνοεί κανείς.

Ζ.Α.Μ

Στη σφαίρα του υπερφυσικού και ανεξήγητου ανήκει το γεγονός της παράλληλης εκατονταετίας μιάς άλλης δύσκολης ομάδας στην Ιταλία αυτή τη φορά.Της Ιντερ(Ιnternazionale) Μιλάνου που δημιουργήθηκε πριν ακριβώς εκατό χρόνια με πρώτο πρόεδρο τον Έλληνα μετανάστη Τζιάνι Παραμιτιότι(Ιωάννης Παραμιθιώτης) και η οποία απέστειλε συστημένα megawatt απογοήτευσης (σε όλους εκείνους που περίμεναν τον διασυρμό και την ταπεινωσή μας),με το εκκωφαντικό 0-1 του ΠΑΟ.
Μία ομάδα που όπως και ο Παναθηναϊκός δεν παίζει το σύστημα των τραπεζιτών,δηλαδή το 3-6-3(δανείζομαι με 3,δανείζω με 6,πηγαίνω στις 3 για τέννις),αλλά
όπως και ο ΠΑΟ φυσικά ,με έντεκα παίκτες σε "ανοικτά" γήπεδα βρεξει χιονίσει.

fotjou

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1914

Τα Χριστούγεννα του 1914, μόνο 5 μήνες από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανοί, Αγγλοι και Γερμανοί στρατιώτες, που είχαν ήδη βαρεθεί τους σκοτωμούς, παραβίασαν εντολές των ανωτέρων τους και έγιναν αδέλφια με τον "εχθρό" στα δύο τρίτα του Δυτικού Μετώπου (σε καιρό πολέμου έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο).

Οι Γερμανοί κράταγαν χριστουγεννιάτικα δέντρα που γράφανε "Merry Christmas" και "You no shoot, we no shoot" (Καλά Χριστούγεννα, Εσύ δεν πυροβολείς, εμείς δεν πυροβολούμε). Χιλιάδες στρατιώτες πέρασαν στην νεκρή ζώνη σπαρμένη με σαπισμένα κορμιά. Τραγούδησαν τα κάλαντα, αντάλλαξαν φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων, μοιράστηκαν το φαγητό τους και έπαιξαν ποδόσφαιρο. Οι περισσότερες μπάλες που χρησιμοποιήθηκαν για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες ήταν αυτοσχέδιες, από άχυρο δεμένο με σπάγκο ή άδεια κονσερβοκούτια! Το ίδιο πρόχειρα ήταν και τα τέρματα, για τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ξύλα, χλαίνες και κράνη. Αλλα ματς διεξάγονταν με 50 παίκτες και άλλα με 10 και διαρκούσαν περίπου μία ώρα. Έπειτα, οι παίκτες, που για μέρες είχαν στερηθεί τον ύπνο, έπεφταν εξαντλημένοι στο παγωμένο έδαφος αναζητώντας λίγη ξεκούραση.

Ο Κουρτ Τσέμις, ένας Γερμανός δάσκαλος που μιλούσε αγγλικά και γαλλικά, αφηγείται στις επιστολές του πως την παραμονή των Χριστουγέννων όλα τα πυρά ξαφνικά σταμάτησαν. Από το γερμανικό τάγμα ακούστηκε ένα σφύριγμα.
Η απάντηση των Βρετανών ήταν άμεση. «Ο στρατιώτης Μέκελ από τον λόχο μου, ο οποίος είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Αγγλία, φώναξε στους Βρετανούς μιλώντας τους στα αγγλικά και σύντομα ξεκίνησε μια ζωηρή συζήτηση», έγραψε ο Τσέμις περιγράφοντας την πρώτη συνάντηση δύο αντίπαλων στρατιωτών που βγήκαν από τα χαρακώματα, έσφιξαν τα χέρια στην ουδέτερη ζώνη και αλληλοευχήθηκαν «Χαρούμενα Χριστούγεννα» μιλώντας ο καθένας στη γλώσσα του.
Ένας από τους τελευταίους επιζώντες του Α' Παγκοσμίου πολέμου ήταν ο Μπέρτι Φέλσταντ, ο οποίος μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, το φθινόπωρο του 2001, και σε ηλικία 106 ετών, θυμόταν με πολλές λεπτομέρειες την ιστορική ανακωχή: «Τα όπλα σίγησαν και οι στρατιώτες άρχισαν να βγαίνουν από τα χαρακώματά τους .Αφήσαμε και εμείς τα όπλα μας και συναντήσαμε τον εχθρό. Απ' όσο θυμάμαι, οι Γερμανοί βγήκαν πρώτοι και άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας. Τους αντιγράψαμε αυθόρμητα. Χαιρετηθήκαμε και αρκετοί από εμάς άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Μην φαντάζεστε τίποτα οργανωμένο. Μια αυτοσχέδια μπάλα βρέθηκε από το πουθενά και περίπου 50 άτομα αλλάζαμε πάσες».
Από τις βελγικές ακτές ως τα ελβετικά σύνορα όλοι γιόρτασαν εκείνα τα Χριστούγεννα. Εκτός από έναν Βρετανό ταγματάρχη, που υποστήριζε ότι «το Γερμανό πρέπει να τον σκοτώνεις και όχι να κάνεις φιλίες» διατάζοντας τους πάντες να επιστρέψουν στις θέσεις τους, αλλά και έναν Αυστριακό δεκανέα, σύμφωνα με τον οποίο «τέτοιες συνεννοήσεις μεταξύ απλών στρατιωτών θα έπρεπε να απαγορεύονται». Ο Βρετανός ταγματάρχης έμεινε για πάντα ανώνυμος. Ο Αυστριακός δεκανέας απέκτησε παγκόσμια... φήμη λίγα χρόνια αργότερα. Τον έλεγαν Αδόλφο Χίτλερ και προφανώς ούτε μπάλα ήξερε ούτε καλά Χριστούγεννα πέρασε...

"Το όνομά μου είναι Φράνσις Τόλιβερ και κατάγομαι από το Λίβερπουλ. Ήταν Χριστούγεννα στα χαρακώματα και η παγωνιά κρεμόταν τόσο πικρά. Τα παγωμένα λιβάδια της Γαλλίας ήταν ακίνητα, δεν τραγουδιόταν κανένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Οι οικογένειές μας πίσω στην Αγγλία έπιναν στην υγειά μας εκείνη τη μέρα. Ήμουνα ξαπλωμένος με το φίλο μου πάνω στην κρύα και βραχώδη γη, όταν πέρα από τις γραμμές της μάχης ήρθε ένας παράξενος ήχος. Λέω , ακούστε τώρα, παιδιά μου!"
Κάθε στρατιώτης τεντώθηκε ν' ακούσει, ενώ μια νεαρή γερμανική φωνή τραγουδούσε καθαρά. "Τραγουδάει πολύ ωραία, το ξέρεις ;" μου λέει ο φίλος μου. Σύντομα, μια μια οι γερμανικές φωνές ενώθηκαν σε αρμονία. Τα κανόνια ήταν σιωπηλά, δεν κινούνταν τα σύννεφα αερίων, καθώς τα Χριστούγεννα μας καθυστερούσαν από τον πόλεμο. Μόλις τέλειωσαν μια ευλαβής παύση πέρασε. "Ο Θεός να σας έχει καλά, κύριοι", πετάχτηκαν κάτι παιδιά από το Κεντ. Το επόμενο που τραγούδησαν ήταν το Stille Nacht, "Αυτό είναι το ʼΑγια Νύχτα", είπα, και με δύο γλώσσες το ίδιο τραγούδι γέμισε τον ουρανό. Το όνομά μου είναι Φράνσις Τόλιβερ και μένω στο Λίβερπουλ. Κάθε Χριστούγεννα που έρχονται μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, θυμάμαι εκείνη τη νύχτα. Το έμαθα καλά το μάθημά μου: ότι αυτοί που διαφεντεύουν τον κόσμο δεν θα 'ναι στους νεκρούς και τους σακάτες κι ότι από κάθε μεριά του τουφεκιού είμαστε το ίδιο».

πηγή strategy-geopolitics.blogspot.com

ΤΑ ΦΤΩΧΟΠΑΙΔΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ

Μερες που είναι να μπούνε κάποια πράγματα στη θεση τους σαν ένδειξη αντίδρασης στην κατασκευασμένη στόχευση της οργής των νέων μας .


ΜΑΤ

Τα παιδιά της διπλανής πόρτας με τον βασικό μισθό των 683 ευρώ
Τα ΜΑΤ απαρτίζονται από «παιδιά της διπλανής πόρτας», που κινδυνεύουν καθημερινά να καούν ζωντανά από τις μολότοφ ή να σπάσουν χέρια και πόδια από τις πέτρες. Συνολικά 158 από αυτούς τραυματίστηκαν τις τελευταίες μέρες! Κι όμως, ανήκουν κι αυτοί στη «γενιά των 700 ευρώ»!Για την ακρίβεια, ο βασικός μισθός τους είναι 683 ευρώ και κάθε τρία χρόνια προσαυξάνεται κατά 81 ευρώ (επίδομα τριετίας), ενώ το επίδομα επικινδυνότητας έγινε μόλις πρόσφατα 80 ευρώ από 59 που ήταν. Υπερωριακή απασχόληση δεν υπάρχει και μόνο τα νυχτερινά πληρώνονται έξτρα. Συχνά λείπουν ώς και έναν μήνα στην επαρχία, με το επίδομα εκτός έδρας των 35 ευρώ ημερησίως να πρέπει να πληρώσει ρούχα, φαγητό και διαμονή! Δεν περνάει μέρα όμως που να μην εργαστούν για τουλάχιστον δέκα ώρες

Σε όλο αυτό το σκηνικό ακόμη και το σύνθημα των διαδηλωτών «τρεις κι εξήντα παίρνετε και τον κόσμο δέρνετε» είναι ίσως ακόμη μία γροθιά στο στομάχι των ανδρών που απαρτίζουν τα ΜΑΤ, σε μια περίοδο ιδιαίτερα φορτισμένη γι’ αυτούς από όλες τις απόψεις.

ΟΙ ΤΣΟΜΠΑΝΗΔΕΣ

Σήμερα ο μεγάλος λαϊκός λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου θα μας μεταφέρει στα Χριστούγεννα σε μια σπηλιά. Ενα απόσπασμα από ένα γνήσια λαϊκό και συνάμα βαθιά θρησκευτικό κείμενο.

«Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δέν έρριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ' αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ' έπιασε κ' έρριχνε βελονιαστό χιονόνερο. Σε μια τοποθεσία που τη λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ένα μαντρί με γιδοπρόδατα, απάνω σε μια πλαγιά του βουνού που κοίταζε κατά το πέλαγο. το μέρος αυτό ήτανε άγριο κ' έρημο, γεμάτο αγριόπρινα, σκίνους και κουμαριές, που ήτανε κατακόκκινες από τα κούμαρα. το μαντρί ήτανε τριγυρισμένο με ξεροτρόχαλο [=ξερολιθιά]...
Αρχιτσέλιγκας ήτανε ο Γιάννης ο Μπαρμπάκος, ένας άνθρωπος μισάγριος, γεννημένος ανάμεσα στα γίδια και στα πρόβατα. Ήτανε μαύρος, μαλλιαρός, με γένεια μαύρα κόρακας, σγουρά και σφιχτά σαν του κριαριού. Φορούσε σαλβάρια κοντά ως το γόνατο, σελάχι στη μέση του, ζουνάρι πλατύ, βαριά τζεσμέδια στα ποδάρια του. το κεφάλι του το είχε τυλιγμένο μ' ένα μεγάλο μαντίλι σαν σαρίκι, κ' οι μαρχαμάδες [= τα κρόσια] κρεμόντανε στο πρόσωπό του. Αρχαίος άνθρωπος! Είχε δυο παραγυιούς, τον Αλέξη και τον Δυσσέα, δυο παλληκαρόπουλα ως είκοσι χρονών. Είχε και τρία παιδιά, που τους βοηθούσανε στ' άρμεγμα και κοιτάζανε το μαντρί νά 'ναι καθαρό. Αυτές οι έξι ψυχές εζούσανε σε κείνο το μέρος, κρυφά από τον Θεό. Ανάρια βλέπανε άνθρωπο.
...Την παραμονή τα Χριστούγεννα, είπαμε πως ο καιρός χάλασε, κι άρχισε να πέφτει χιονόνερο. Οι τσομπάνηδες είχανε μαζευτεί στη σπηλιά κι ανάψανε μια μεγάλη φωτιά και κουβεντιάζανε. Τα παιδιά είχανε σφάξει δυο αρνιά και τα γδέρνανε. Ο Αλέξης έβαλε απάνω σ' ένα ράφι μυτζήθρες και τυρί ανάλατο μέσα στα τυροβόλια, αγίζι και γιαούρτι. Ο Δυσσέας είχε μια παλιά Σύνοψη, κ' επειδή γνώριζε λίγο από ψαλτικά κ' ήξερε και πέντε γράμματα, διάβαζε τις Κυριακάδες κι όποτε ήτανε γιορτή κανένα τροπάρι και λιγοστά από τον Εξάψαλμο. Εκείνη την ώρα φυλλομετρούσε τη Σύνοψη, για να δει τι γράμματα ήτανε να πει...
... Σε λίγο πάψανε τα σκυλιά, και γυρίσανε πίσω τα παιδιά. Από πίσω τους μπήκανε στη σπηλιά τρεις άντρες, που φαινόντανε πως ήτανε θαλασσινοί, και δυό καλόγεροι, βρεμένοι όλοι και ξυλιασμένοι απ' το κρύο. Τους καλωσορίσανε, τους βάλανε και καθήσανε. Μόλις πήγε κοντά στη φωτιά ο πρώτος, ο καπετάνιος, τον γνώρισε ο Μπαρμπάκος κ' έβγαλε μια χαρούμενη φωνή. Ήτανε ο καπετάν-Κωσταντής ο Μπιλικτσής, που ταξίδευε στην Πόλη. Είχε περάσει κι άλλη φορά από τη Σκρόφα, κ' είχανε δέσει φιλία με τον Μπαρμπάκο, που δεν ήξερε τι περιποίηση να τους κάνει. οι άλλοι δυό ήτανε γεμιτζήδες κι αυτοί, άνθρωποι του καϊκιού του. Ο ένας από τους καλόγερους, ένας σωματώδης με μαύρα γένεια, ομορφάνθρωπος, ήτανε ο πάτερ-Σιλβέστρος Κουκουτός, καλογερόπαπας. Ο άλλος ήτανε λιγνός, με λίγες ανάριες τρίχες στο πηγούνι, σαν τον Αγιο Γιάννη τον Καλυβίτη. Τον λέγανε Αρσένιο Σγουρή. Ο καπετάν-Κωσταντής ερχότανε από την Πόλη και πήρε στο καΐκι τον πάτερ-Σίλβεστρο, που είχε πάγει στην Πόλη από τ' Αγιον Όρος για ελέη, κ' ήθελε να κάνει Χριστούγεννα στην πατρίδα του. Ο πάτερ-Αρσένιος είχε ταξιδέψει μαζί του από τη Μονή του Παντοκράτορας στο Όρος, κ' ήτανε από τη Θεσσαλία.
... Ύστερα καθήσανε στο τραπέζι. Τέτοιο τραπέζι βλογημένο και χαρούμενο δεν έγινε σε κανένα παλάτι. Τρώγανε και ψέλνανε. Και του πουλιού το γάλα είχε απάνω, από τα μοσκοβολημένα τ' αρνιά, τα τυριά, τα μανούρια, τις μυτζήθρες, τις μπεκάτσες και τ' άλλα πουλιά του κυνηγιού, ως τη λακέρδα και τ' άλλα τα πολίτικα που φέρανε οι θαλασσινοί, καθώς και κρασί μπρούσικο. Όξω φυσομανούσε ο χιονιάς, και βογγούσανε τα δέντρα κ' η θάλασσα από μακριά. Ανάμεσα στα βουΐσματα ακουγόντανε και τα κουδούνια από τα ζωντανά που αναχαράζανε. Μέσα από τη σπηλιά έβγαινε η κόκκινη αντιφεγγιά της φωτιάς μαζί με τις ψαλμωδίες και με τις χαρούμενες φωνές. Κι ο κυρ-Παναγής έκλεβε κάπου-κάπου λίγον ύπνο, ρουχάλιζε λιγάκι κ' ύστερα ξυπνούσε κ' έψελνε μαζί με τη συνοδεία. Αληθινά, από τη Γέννηση του Χριστού δεν έλειπε τίποτα. Όλα υπήρχανε: το σπήλαιο, οι ποιμένες, οι μάγοι με τα δώρα, κι ο ίδιος ο Χριστός ήτανε παρών με τους δύο μαθητές του, που ευλογούσανε
«την βρώσιν και την πόσιν».


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Η " ΜΙΣΗ " ΧΑΡΑ

Μου το έστειλαν η Γωγώ και ο Αλέξης.
Ένα καταπληκτικό κείμενο που περιγράφει μέσα σε λίγες λέξεις την ψυχική κατάσταση του Ελληνικού λαού αυτή τη δύσκολη εποχή.
Δεν χρειάζεται φυσικά κανένα σχόλιο,αλλά μου επιτρέπω μόνο αυτό:Μέσα απο αυτο το κείμενο αναδύεται ο πλούτος και η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας.Αυτού του πολύτιμου εργαλείου του Πολιτισμού μας.Αυτού που πριν και πάνω απ΄όλα δέχεται τις επιθέσεις αυτών -ντόπιων και ξένων-οι οποίοι απεργάζονται την καταστροφή μας.
"Hellas-alert" λοιπόν παντού και πάντα.



Ωρα 21:45 στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Ανόρθωση αρχίζει. Το κλίμα «παγωμένο». Ο κόσμος. περίεργος. «Κουμπωμένος». Αλλοι φωνάζουν και άλλοι όχι. Κάποιοι νιώθουν «ένοχοι» που τέτοιες μέρες πήγαν στο γήπεδο. Δεν ξέρουν τι να κάνουν. Να χαρούν το ποδόσφαιρο ή όχι. Ο χρόνος κυλά. Κάποιοι «ξεκουμπώνονται». Συνθήματα για τον άδικο χαμό του Αλέξη ακούγονται σαν σφήνες. Οσο περνά η ώρα ο κόσμος ξεχνιέται. Φωνάζει, ξεσπά, πανηγυρίζει. Κάποιοι κάνουν κάτι που αυτές τις μέρες τους έχει λείψει πολύ. Χαμογελούν. Το παιχνίδι τελειώνει. Οι φίλαθλοι ξεσπούν σε πανηγυρισμούς και όταν οι ομάδες αδειάζουν τον αγωνιστικό χώρο, φεύγουν από το στάδιο και «μπερδεύονται» ξανά. «Εκανα καλά που χάρηκα», ήταν η απορία των περισσοτέρων. Εξω από το γήπεδο ένας πατέρας κρατά από το χέρι τον μικρό του γιο. Και οι δυο τυλιγμένοι με πράσινα κασκόλ κατευθύνονται προς τον σταθμό του ηλεκτρικού. Υπό άλλες συνθήκες ο πιτσιρικάς μπορεί να ήταν σκαρφαλωμένος στις πλάτες του πατέρα του και να τραγούδαγε το «σύλλογος μεγάλος». Ο μικρός γυρίζει και λέει στον πατέρα του. «Μπαμπά, χαρήκαμε για λίγο ε;». Ο πατέρας κοιτάζει τον γιο του αμήχανος. Σαστίζει, βουρκώνει και απλά σιωπά. Δεν ξέρει τι να πει στο παιδί του.
Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα δεν είναι συμπτωματική. Και το ξέρεις.
This is football, όπως είπε και ο Τεν Κάτε

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ

Οι «μπάτσοι» Του Μίκη Θεοδωράκη ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 18 Δεκεμβρίου 2008

Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσοςείναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον νακατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχοτους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στηναναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τουςμέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινάαίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγουςγια όσα γίνονται γύρω τους και γενικότερα γύρω μας, στη χώρα μας και στηνοικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργήτους να διοχετευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, πουόταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναιυπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για καθετί που αφορά τηλειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του. Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά τηνΠαιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οινέοι της εποχής εκείνης τη βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας,δηλαδή το οικονομικό. Από ΄κει και πέρα παρ΄ ό,τι τότε η Ελληνική Αστυνομίαείχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με τοσήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας καιβιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από τηναστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικάφοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδήτης ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στηνκαρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία,αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για τηνΕιρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικάσυνέβαινε στη χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομαολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά«κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να τηδιοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξηνα τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα. Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και τουΕμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η Αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα πουξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη ναβλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνταιπεριφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από τη θύελλατων γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθεταμπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότιδεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχεκατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφούπρος αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στοεκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δικήσας ευτυχία». Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπήμε αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λεςκαι κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και τη σκέψητους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμοςέχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένακουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δενγνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τιςλύσεις που πρέπει; Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιούαποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τααδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, γιαόλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότιόλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναιαληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τιθα πει Αστυνομία. Γι΄ αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τουςνέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με τοδέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας. Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω:Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά ναεκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάςσας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μαςστρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός πουέχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, ταφάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. ΣταΙουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της Ιστορίας μας, η νεολαίακατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε τηνπαραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τονΠέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο.Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γι΄ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεναφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει. Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεώτερηΙστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία,μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, απόανθρώπους νέους που αγωνίζονταν και δημιουργούσαν. Βγάλτε τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους. Μην τους επιτρέπετε ναστιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστήςκαι επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μηναφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του καιτο όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μιαφορά. Ανοίξτε δρόμους. Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σαςπροσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τηζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά. Θετικά και δημιουργικά! ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ από τους κουκουλοφόρους. Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας.Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεταιούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του

ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Έχουν περάσει πέντε ολόκληρα χρόνια από τα Χριστούγεννα του 2003. Τέτοιες μέρες ήταν που ο Ευάγγελος Βενιζέλος έταζε γήπεδα στο Γουδί λίγους μόλις μήνες πριν τις εκλογές. Το κόλπο τότε δεν έπιασε, αλλά σήμερα, εν έτει 2008, παρακολουθούμε μία ακόμα απροκάλυπτη ανάμιξη της πολιτικής στο μεγάλο θέμα του Παναθηναϊκού.
Το σίριαλ που έχει ξεκινήσει τις τελευταίες εβδομάδες με την απόφαση της προσωρινής αναστολής των έργων στον Βοτανικό, ξεπερνάει κάθε φαντασία. Και αφήνει γυμνούς και έκθετους εκείνους πους πολιτικούς που -δήθεν από οικολογική ευαισθησία - έχουν εμπλακεί ξεκάθαρα και χωρίς το παραμικρό ίχνος ντροπής, σε αντιπαραθέσεις οικονομικής και επιχειρηματικής φύσης.
Υποτίθεται ότι την προσφυγή την έκαναν «κάτοικοι της περιοχής», υποτίθεται ότι ο πολιτικός φορέας που τους καλύπτει είναι μία δημοτική παράταξη (η «Ανοιχτή Πόλη») υποτίθεται το ένα, υποτίθεται το άλλο, αλλά όταν τα πράγματα σκουραίνουν, αντί για τους «κατοίκους» (δεν έχουν καμία σχέση με την περιοχή), βγαίνει και μιλάει ένα Κόμμα που συμμετέχει στο Κοινοβούλιο. Αυτή η εξέλιξη, δείχνει από μόνη της πολλά. Με κυριότερο ότι η συγκεκριμένη παράταξη έχει πάρει «εργολαβία» την πολιτική κάλυψη των σαμποτέρ.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η λεγόμενη «ανανεωτική αριστερά» σαμποτάρει ενσυνείδητα και εσκεμμένα, έργα που έχουν να κάνουν με την παραγωγή και την ανάπτυξη. Σε όσους ασχολούνται έστω και λίγο με την πολιτική (την κανονική και όχι εκείνη των τηλεοπτικών παραθύρων) είναι γνωστό ότι ο Συνασπισμός μαζί με μία πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ (τη λεγόμενη «αριστερή») έχει πρωτοστατήσει με τον πλέον αντιδραστικό και αντι-εργατικό τρόπο σε όλες τις πρωτοβουλίες, οικονομικής οπισθοδρόμησης αποβιομηχάνισης, κλεισίματος βιώσιμων επιχειρήσεων που έχουν σημειωθεί στην Ελλάδα.
Πάντοτε με πρόσχημα την «προστασία του περιβάλλοντος», συρρικνώνουν οικονομικά όλες τις ευαίσθητες περιοχές της χώρας και στέλνουν μαζικά τον κόσμο στα ταμεία της ανεργίας. Αυτά βέβαια, είναι ψιλά γράμματα που δε θα σας τα πουν οι υμνητές του Τσίπρα και του Αλαβάνου στα δελτία ειδήσεων. Είναι όμως η πατροπαράδοτη τακτική τους.
Τώρα όμως πραγματικά ξέφυγαν. Χάσανε τον έλεγχο. Τους είπανε οι επικοινωνιολόγοι τους να ρίξουν το βάρος στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για να ξεχάσει ο κόσμος το χάιδεμα των κουκουλοφόρων, και πραγματικά τα έχουν κάνει μαντάρα. Κάθε τρεις και λίγο βγαίνουν στα κανάλια και απαντάνε στον Παναθηναϊκό και στον Βωβό. Παίζοντας ΞΕΚΑΘΑΡΑ και ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ επιχειρηματικά παιχνίδια. Αποκαλύπτοντας και στον πλέον αδαή για ποιο λόγο τους χρησιμοποιούν τόσα χρόνια συγκεκριμένες κυβερνήσεις ως αιχμή του δόρατος σε κάθε προσπάθεια οικονομικής οπισθοδρόμησης.
Τους πιάσανε λοιπόν οι οικολογικές τους ευαισθησίες. Τους πιάσανε σε τέτοιο βαθμό που βάφτισαν «δημοκρατία» την απαίτησή τους να μην εφαρμοστεί ο νόμος που ψήφισε η Βουλή πριν από δυόμισι χρόνια. Αυτή προφανώς είναι η δημοκρατία του Τσίπρα και του Αλαβάνου. Η δημοκρατία της κουκούλας και της καταπάτησης των νόμων. Που ως μοναδική της αρχή αναγνωρίζει το χάιδεμα από τις στημένες συνεντεύξεις των «βολικών» δημοσιογράφων και της προβολής από τον Λαζόπουλο και τα υπόλοιπα «αντιστασιακά» εργαλεία του καθεστώτος. Καλός νόμος είναι μόνο ο νόμος που γουστάρει ο Τσίπρας.
Για να μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν και αφού ο Συνασπισμός επέλεξε να σηκώσει στις πλάτες του το φορτίο του σαμποτάζ στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, η στήλη σήμερα έχει να θέσει ένα ερώτημα. Ρωτάμε λοιπόν να μας απαντήσουν επίσημα ποια είναι η θέση του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, κυρίου Σπύρου Λυκούδη. Για όλους εμάς, τους απλούς πολίτες τούτης της χώρας, έχει μεγάλη σημασία η άποψη ενός ανθρώπου που συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση της πολιτικής γραμμής της κοινοβουλευτικής αυτής παράταξης. Συμφωνεί με τις πρωτοβουλίες Τσίπρα, Καραμάνου και λοιπών «ευαίσθητων οικολόγων»; Ή διαφωνεί; Δεν μπορεί, εκεί στις συνεδριάσεις της πολιτικής Γραμματείας, όλο και κάτι θα λένε. Δεν μπορεί να συζητάνε μόνο για τον Μάη του '68 και την Ιστορία της Τέχνης.
Έχει σημασία το σημερινό ερώτημα. Αφενός γιατί ο κύριος Λυκούδης είναι ένα σημαντικό στέλεχος του Συνασπισμού και βρίσκεται «κοντά» στην ηγεσία του κόμματος, και αφετέρου επειδή ο συγκεκριμένος άνθρωπος πριν από μερικά χρόνια ως νομαρχιακός σύμβουλος με την παράταξη που στήριζε ο ΣΥΝ, ψήφισε «υπέρ» τόσο για την κατασκευή του Mall στο Μαρούσι όσο και σε άλλες υποθέσεις που αφορούσαν κτίρια του Βωβού στην περιοχή.
Όταν μάλιστα έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Δημαρχείο Αμαρουσίου, βγήκε ο δήμαρχος Π. Τζανίκος και τους θύμισε ότι ο νομαρχιακός σύμβουλος και υποψήφιος νομάρχης του ΣΥΝ, Σπύρος Λυκούδης, ψήφισε υπέρ του μελλοντικού μεγαθηρίου. Περιττό να σας πούμε ότι ανάμεσα στους συγκεντρωμένους που... διαμαρτύρονταν ήταν και στελέχη του Συνασπισμού. Είπαμε, η συνέπεια τρέχει στις φλέβες τους.
Δύο περιπτώσεις υπάρχουν λοιπόν. Ή τότε δεν ήταν οικολόγος (αν και έχουν φοβερές αρκούδες τα Βόρεια Προάστια) ή είναι και σήμερα υπέρ του γηπέδου. Περιμένουμε με αγωνία την άποψή του. Και πραγματικά θα θέλαμε μια απάντηση. Και αν δε θέλει να πει για το γήπεδο, ας μας κάνει μια ανάλυση για τις οικολογικές επιπτώσεις των ορυχείων στα νησιά των Κυκλάδων. Δεν μπορεί… κάτι θα έχει πάρει το αυτί του.
Ακόμα και αν απάντηση δεν έρθει ποτέ (πράγμα που είναι και το πιθανότερο), η ιστορία του κυρίου Λυκούδη και η προφανής επιλεκτική του ευαισθησία, είναι από μόνη της ένα γεγονός που αποδεικνύει πολλά, τόσο για τα κίνητρα όσο και για τις προθέσεις της συγκεκριμένης παράταξης.
ΥΓ. Ότι τρομάζει (το γήπεδο) πάντως, τρομάζει. Το σωστό να λέγεται.


Ζ.Α.Μ

ΓΗΠΕΔΟ ΠΑΟ

Καυστική ανακοίνωση που μιλάει για παραπλάνηση της κοινής γνώμης και τους φιλάθλους της ομάδας εξέδωσε η ΠΑΕ Παναθηναϊκός για το θέμα του γηπέδου. «Είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την υλοποίηση του έργου. Ξεκαθαρίζουμε ότι όσοι κρύβονται πίσω από αυτές τις κινήσεις θα μας βρουν μπροστά τους», αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.
Αναλυτικά
«Τις τελευταίες ημέρες έχουν καταγραφεί πολλές ανακρίβειες αναφορικά με την κατασκευή του Νέου Γηπέδου του Παναθηναϊκού με στόχο να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη και τους φιλάθλους της ομάδας μας.
Στο πλαίσιο αυτό η ΠΑΕ Παναθηναϊκός επισημαίνει τα ακόλουθα:
O νόμος της Διπλής Ανάπλασης (3481/2006) είναι το αποτέλεσμα ολοκληρωμένων μελετών και διαδικασιών και ψηφίστηκε από την συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής. Κατ' εφαρμογή αυτού του νόμου εδώ και δυόμισι χρόνια έχει ξεκινήσει η διαδικασία για τη κατασκευή του νέου σπιτιού του Παναθηναϊκού που βρίσκεται στην τελική ευθεία. Υπό αυτή την έννοια το γήπεδο έχει ήδη ξεκινήσει.
Οι 130 πολίτες της Αθήνας και των άλλων δήμων που υπογράφουν την προσφυγή, όψιμοι προστάτες του περιβάλλοντος και δήθεν υποστηρικτές του γηπέδου είναι οι μόνιμοι πολέμιοι τόσο της Διπλής Ανάπλασης όσο και της προσπάθειας του Παναθηναϊκού να φτιάξει το δικό του σπίτι.
Οι 130 πολίτες είναι οι ίδιοι που πριν έξι μήνες κατέθεσαν προσφυγή κατά του γηπέδου και τρεις εξ' αυτών με την ιδιότητα του βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή ενάντια στο γήπεδο. Οι προσπάθειές τους να παραπλανήσουν τον κόσμο του Παναθηναϊκού θα πέσουν στο κενό.
Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν θα επιτρέψει σε κανέναν είτε προέρχεται από τον πολιτικό, είτε από τον επιχειρηματικό είτε από άλλο χώρο να σφετεριστεί το όνειρο της ομάδας και των εκατομμυρίων φίλων της.
Είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την υλοποίηση του έργου. Ξεκαθαρίζουμε ότι όσοι κρύβονται πίσω από αυτές τις κινήσεις θα μας βρουν μπροστά τους».

ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΟ " , " ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ.

ΑΜΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ "ΓΑ....... ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ"

ΤΟ ΠΟΥΛΙ

Συγκλονιστικές εξελίξεις στα του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιτροπή πολιτών ανακάλυψε ότι το αρχηγείο του ΣΥΡΙΖΑ είναι χτισμένο πανω σε βιότοπο αρουραίων και άλλων τρωκτικών.
Συγκεντρώνουν λοιπόν υπογραφές για να προσφύγουν στο Σ.Τ.Ε.
Υπογραφές δεκτές απο όλα τα μέρη του Πλανήτη
Ηδη έχουμε 5-6 μιλιούνια υπογραφές.

Προσέχετε εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ.Το αίσθημα αδικίας και επιλεκτικής αντιμετώπισης είναι πανίσχυρο.
Δεν ψηφίζουμε με ποδοσφαιρικά κριτήρια αλλά απο την άλλη δεν συμπαθούμε καθόλου μα καθόλου αυτούς που μας θεωρούν ηλίθιους και μας εμπαίζουν μπροστά στα μάτια μας.
Αυτούς δεν έχουμε κανένα λόγο να τους ψηφίσουμε οπότε το πουλί (κορμοράνος)μπορεί και να έχει πετάξει κύριοι.
Το γεγονός της συνέντευξης τύπου των τριών "κεφαλών"του ΣΥΡΙΖΑ-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ για το θέμα του γηπέδου στον Βοτανικό μάλλον ενισχύει την παραπάνω άποψη.

ΦΙΛΤΡΟ "ΛΥΡΑΤΟ"

Εψές το βράδυ που λένε και στο χωριό μου ,είπαμε με έναν καλό φίλο(Ηλίας) να πάμε να ακούσουμε τον Ψαραντώνη στου "Σκέντζου".
Δέν τον είχα ακούσει ζωντανά ποτέ παρ΄όλη τη θητεία στην Κρήτη
Δεν περίμενα, με κανένα τρόπο, την πανδαισία ήχων και μουσικής .Μιά παρουσία απλή ,αυθεντική ,ανεπιτήδευτη.
Μία μεταφορά στον χρόνο.
Μία τρισχιλιετης μουσική παράδοση ξεδιπλώθηκε μπροστά μας
Συκλονιστικές ερμηνείες απο έναν Αυθεντικό.

Το όποιο κακόγουστο μουσικό "σκουπίδι" είχε γαντωθεί πάνω μου σαν βδέλλα, χάθηκε.

Ένιωσα ανάλαφρος, ένιωσα νέος και το κυριότερο θυμήθηκα αυτό που κάποιοι κατα ταυτότητα" Έλληνες"προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε.Θυμήθηκα ποιανού πολιτισμού είμαστε απόγονοι και μαζί φορείς στο παρόν και στο μέλλον.

"ΝΑ ΚΑΜΩ ΘΕΛΩ ΤΑΡΑΧΗ"

Ωχ, ωχ πουλάκι μου Να κάμω θέλω ταραχή, ταραχή
Να κάνω θέλω ταραχή
Πως μ' έβαλες στα πάθη να κάμω θέλω ταραχήσα το κακό Γενάρη
ωχ μάνα μου σα το κακό Γενάρη
Να ρίξω χιόνια και νερά και νερά
Να ρίξω χιόνια και νερά και νερά
Να ρίξω χιόνια και νερά άλλος να μη σε πάρει
Ωωωω ώπα ώπαάλλος να μη σε πάρει

"ΝΑ ΄ΧΕΝ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΒΟΥΝΑ"
Να ’χεν η θάλασσα βουνάκι άγρια μονοπάθια
να πάρω ένα και να ’ρθω μάθια γλυκά μου μάθια
Θάλασσα απ’ όλα τα νερά και τα ποτάμια πίνεις
κι απ’ τα δικά μου δάκρυα πλατύτερη να γίνεις
Ω, την παντέρμη θάλασσαα
μοναχή φουσκώνεια
μοναχή λυσσομανεί
και μόνη χαμηλώνει


"ΤΟ ΑΝΑΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ "

Άστρι μου κι αστρίτσι μουκι αυγερινέ κι ασπερινέ
και χρυσοπράσινε μ' αϊτέ
ήρθε το ξημέρωματο καλό ξημέρωμα
κι ηύρε μ’ επά στη γειτονιά,και στην ερωδιά.
Λέσι μ’ οι γειτόνισσεςοι κερα κοκόνισσες
«Ίντα γυρεύεις μωρέ επά στη γειτονιά,στη γειτονιά, στην ερωδιά;»
«Εγώ μια κόρη αγαπώκι ήρθα να ιδώκι αν τηνέ δω να τση το πω τση κόρης πως την αγαπώ».
«Για πέ μας τα σουσούμιαν τση,μπορέτως την κατέχουμε μπας και την αμπατήσουμε».


"Η ΚΟΙΜΑΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ"

Στίχοι: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης

Λόγγος κι ορμάνι γύρω στο παλάτι
και το φυλάν αόρατα σπαθιά
Κι εκείνη αποκοιμήθηκε βαθειάκαι δεν τη βλέπει ανθρώπου μάτι
Σ’ είσ’ η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα
πού ολ' η Ελλάς, νανούρισμα γλυκόσου στέλνει ένα τραγούδι μυστικό
και μια χρυσόχλωρη μυρτούλα
Μάγια κακά της είχαν καμωμένανα μην ξυπνήσει χρόνους εκατό
πριν ένα βασιλόπουλο ξακουστόέρθει να την ευρή από τα ξένα
Σ’ είσ’ η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα
μα δεν κοιμάσαι μοναχή σου συ
Κι άλλος εκεί δεξιά σου τη χρυσήτου Έθνους καρτερεί αυγούλα
Σταυρός αστράφτει και σπαθί σιμά τουψυχών κοπάδι φτερουγίζει εκεί
Αγίων μελίσσι γύρω κατοικείκι Αγγέλοι αμώνουν στ’ όνομά του
Εκειός είν' η ελπίς μας, ο Μεσσίας
εκειός του Γένους ο εγδικητής
οπού κοιμάται στα υπόγεια τηςΑγίας του Θεού Σοφίας

IQ

Ο κ.Τσίπρας θέλει λέει ψήφο στα 16
Τότε τρώνε εύκολα το παραμύθι του προοδευτισμού λέω εγώ.Λίγη τσίπα δεν βλάπτει.
Θα κάνω και εγώ μιά πρόταση για ένα κριτήριο υποψηφίων βουλευτών.Να εξετάζεται το IQ τους.Τότε να δείς πόσοι (ειδικά νεαροί )δεν θα περνούσαν ούτε έξω απο τη Βουλή.



Απο προχθές έχω μια μεγάλη απορια.
"Αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό στη σιλουέτα πως εξηγούν τις φάλαινες?"

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΤΑ ΗΞΕΡΑ

1.Κανείς δεν μπορεί να αυτοκτονήσει κρατώντας την αναπνοή του!

2.Κατά τον Μεσαίωνα, τα ζώα δικάζονταν ακόμη και με την ποινή του θανάτου. Το 1386, ένα γουρούνι καταδικάστηκε σε απαγχονισμό (και αφού νωρίτερα του είχαν κόψει τα πόδια), με το αιτιολογικό της δολοφονίας ενός κοριτσιού. Πριν την εκτέλεση, είχαν ντύσει το γουρούνι με τα ρούχα του θύματος.

3.Μαφία (MAFIA) σημαίνει: Morte Allafrancia Italia Anela, δηλαδή: Θάνατος στη Γαλλία είναι της Ιταλίας ο πόνος!

4.Με εξαίρεση τις σημαίες της Ελβετίας και του Βατικανού που είναι τετράγωνες, οι σημαίες όλων των άλλων χωρών είναι ορθογώνιες παραλληλόγραμμες.

5.Μετά την περίφημη εισβολή των Η.Π.Α. στην Γρενάδα, τον Οκτώβριο του 1983, ο αμερικανικός στρατός έκανε 9.000 παρασημοφορήσεις. Αν και στην απόβαση συμμετείχαν μόνο 7.000 άνδρες...

6.Μέχρι τον 7ο μήνα της ζωής του, ένα μωρό έχει την δυνατότητα να αναπνέει και να καταπίνει ταυτόχρονα. Ένας ενήλικας δεν μπορεί να το κάνει ποτέ αυτό.

7."Μικρό παιδί" και "Χοντρός άντρας" ήταν οι κωδικές ονομασίες που είχαν δώσει οι Αμερικανοί στις ατομικές βόμβες που έριξαν στη Χιροσίμα (6/8/45) και στο Ναγκασάκι (9/8/45)

8.Ο αναπτήρας εφευρέθηκε πριν από τα σπίρτα.

9.Ο Βασιλίσκος, ένα είδος σαύρας που ζει στην Νότιο Αμερική, μπορεί να περπατάει πάνω στο νερό, καθώς κινείται τόσο πολύ γρήγορα που δεν υπάρχει κίνδυνος να βουλιάξει.

10.Ο γεωσκώληκας έχει 5 καρδιές!
(Δηλαδή όταν ερωτεύεται αγαπάει πέντα φορές!!!!)
11.Ο ελέφαντας δεν φοβάται τα ποντίκια!

12.Ο ελέφαντας είναι το μόνο ζώο με 4 γόνατα!

13.Ο ελέφαντας είναι το μόνο θηλαστικό που δεν μπορεί να πηδήξει!

14.Ο Ντεκάρτ ανακάλυψε το "Σύστημα Συντεταγμένων", παρατηρώντας μια μύγα να περπατάει σ' ένα ταβάνι με πλακάκια.

15.Ο Μότσαρτ δεν είχε πάει σχολείο!

16.Ο παράνομος τζόγος είναι πολύ διαδεδομένος στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, σε σημείο που οι ετήσιες εισπράξεις του ξεπερνούν τα συνολικά έσοδα των μεγαλύτερων βιομηχανιών της χώρας. Αντίθετα, οι Εσκιμώοι είναι ο μοναδικός λαός της γης που δεν ασχολείται με τυχερά παιγνίδια.

17.Ο πληθυσμός των προβάτων στην Αυστραλία είναι κατά 10 φορές μεγαλύτερος από των ανθρώπων!

18.Στα αντρικά πουκάμισα τα κουμπιά βρίσκονται στη δεξιά πλευρά, στα γυναικεία στην αριστερή!

19.Στην Κίνα γιορτάζουν τα γενέθλια μόνο κάθε δέκα χρόνια!

20.Στην Κίνα η νύφη ντύνεται στα κόκκινα και όχι στα λευκά!

21.Στην "Τόρα", τον εβραϊκό νόμο που αποτελείται από τα πρώτα 5 βιβλία της Βίβλου, υπάρχουν 613 εντολές, από τις οποίες οι 365 είναι απαγορεύσεις!

22.Τα κραξίματα της πάπιας δεν έχουν αντίλαλο.

23.Τα μάτια μας έχουν πάντα το ίδιο μέγεθος εκ γεννετής , αλλά οι μύτες και τα αυτιά μας συνέχεια μεγαλώνουν

24.Τα μήλα είναι αποτελεσματικότερα από την καφεΐνη στο να κρατούν τους ανθρώπους ξύπνιους το πρωί.

25.Τα χαρτονομίσματα δεν κατασκευάζονται από χαρτί -όπως πιστεύουν πολλοί. Στην πραγματικότητα είναι 74% βαμβάκι και 25% λινό.

26.Το 1608, ο Τζώρζ Κένταλ ήταν ο πρώτος κρατούμενος που εκτελέστηκε στις Η.Π.Α. Έκτοτε, έχουν εκτελεστεί 19.200 άνθρωποι.

27.Το 1800 οποιοσδήποτε δεν είχε καταφέρει να αυτοκτονήσει στη Αγγλία καταδικαζόταν σε θανατική ποινή!

28.Το 1956, οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν στην Μελβούρνη. Όχι όμως και τα αγωνίσματα της ιππασίας, τα οποία, εξαιτίας μιας μεγάλης επιδημίας που αποδεκάτιζε τα ζώα στην Αυστραλία, έγιναν στην Σουηδία.

29.Το 1967, το εσωτερικό σημείωμα της CIA που αναφερόταν στα σχέδια για τη δολοφονία του Φιντέλ Κάστρο περιλάμβανε 133 σελίδες.

30.Το 62 μ.Χ., ο Νέρωνας έστειλε σκλάβους στα Απέννινα Όρη, για να του φέρουν φρέσκο χιόνι. Όταν επέστρεψαν οι σκλάβοι, ο Νέρωνας πήρε το χιόνι, πρόσθεσε φρούτα και μέλι και το έφαγε ως παγωτό.

31.Το 90% των πληροφοριών που συλλέγουν και αναλύουν οι άνθρωποι της CIA προέρχεται από "ανοιχτές" πηγές, όπως είναι τα τηλεοπτικά δίκτυα, οι εφημερίδες, τα περιοδικά, κτλ.

32.Το ανθρώπινο σώμα έχει 45 μίλια νεύρα.

33.Το λαμπερότερο μέρος της Γης που φαίνεται από το Διάστημα είναι το Las Vegas.

34.Το νομικό καθεστώς για τη γυναίκα, στην Ελλάδα, προσδιοριζόταν έως το 1975 από τον
Αστικό Κώδικα του 1940 (έργο του Μεταξά). Εκεί καθοριζόταν ότι "ο άνδρας είναι η κεφαλή της οικογένειας" και ότι "επί διαφωνίας, υπερισχύει η γνώμη του ανδρός".

35.Το πιο δυνατό ζώο είναι ένα ...σκαθάρι (Scarabaeidae) που συναντάται κυρίως σε τροπικές ζώνες. Μετρήθηκε ότι μπορεί να σηκώσει 850 φορές το βάρος του. Σαν να σήκωνε ένας μέσος άνθρωπος 64 τόνους.

36.Τουλάχιστον άλλοι 9.000.000 άνθρωποι έχουν γενέθλια την ίδια μέρα με εσένα.

37.Λουδοβίκος ο 14ος της Γαλλίας έκανε μπάνιο μόνο μια φορά τον χρόνο.

38.Ο μέσος άνδρας βγάζει σε τριάντα χρόνια γύρω στο ένα κιλό γένια

39. Ο οργασμος του γουρουνιου διαρκει 30 λεπτα.

40. Ο οργασμος της αγελαδας διαρκει 3 εβδομαδες.

41. Ο Καλιγουλας ειχε "κυριξει" πολεμο στον Ποσειδωνα και ειχε διαταξει τους αντρες του να ριχνουν δορατα στην θαλασσα.

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ
«Δεν τίθεται ζήτημα ότι υπάρχει μια κατηγορία αστυνομικών που ρέπει προς την άσκηση βίας, αλλά αυτό δεν αντιπροσωπεύει το σύγχρονο πνεύμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Επομένως, πιστεύω ότι η δολοφονία του 15χρονου ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Κατακριτέο, απαράδεκτο, αλλά μεμονωμένο.
Για το γεγονός, δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Διότι κανένας απολύτως στην κυβέρνηση δεν θα επιθυμούσε αυτήν την εξέλιξη, αφού και ο στοιχειωδώς σκεπτόμενος αντιλαμβάνεται ότι θα είχε ευρύτατες επιπτώσεις.
Σε σχέση με τις καταστροφές, πέρα από το τεράστιο πλήγμα που επέφεραν στην αγορά, είναι εμφανές ότι οι κουκουλοφόροι δεν χτύπησαν επιλεγμένους στόχους- σύμβολα του καπιταλισμού. Χτύπησαν μικρομάγαζα, μεσαίες επιχειρήσεις.
Σημασία λοιπόν έχει να εξετάσει κανείς αυτοί οι λεγόμενοι αντί-εξουσιαστές τι άτομα είναι. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, προέρχονται κατά κανόνα από ευκατάστατες οικογένειες, συνεπώς δεν υπάρχει το στοιχείο της φτώχειας, είναι δηλαδή «φραπεδάκι και επανάσταση». Επίσης, είναι άτομα που συγχέουν τις όποιες αντιθέσεις έχουν με τους ανθρώπους, και συγκεκριμένα τους γονείς τους, το μετατρέπουν σε εξέγερση κατά της κοινωνίας. Πρόκειται δηλαδή για άτομα που δεν έχουν ιδεολογία. Είναι ψεύδος το ότι πρόκειται για αναρχικούς, καθώς ουδέποτε στην ιστορία, οι αναρχικοί κινήθηκαν στη λογική «καταστροφή για την καταστροφή».
Πολλοί συγκρίνουν τα πρόσφατα επεισόδια με το Μάη του ’68. Έχουν ξεχάσει ότι ο Μάης υπήρξε κινητοποίηση οργανωμένη που σταμάτησε με «εντολή» των δύο μεγάλων κομμάτων, κομμουνιστικού και σοσιαλιστικού, γιατί θα οδηγούσε σε στρατιωτικό νόμο. Οι ενέργειες του Μάη προκάλεσαν συντηρητική στροφή των μαζών, που δεν ανήκαν παραδοσιακά στη συντήρηση. Και που ξανάφερε τον ΝτεΓκολ στην εξουσία.
Μόνο ως προς αυτό μπορεί να συγκριθεί η ελληνική περίπτωση. Η κατάσταση εδώ είναι πιο «χύμα». Ούτε λίγο-ούτε πολύ, αναλαμβάνουν να εκφράσουν το αίτημα της ανατροπής άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα, ούτε ταξικά μπορεί να θεωρηθούν ότι αποτελούν πρόπλασμα επαναστατικών δυνάμεων.
Η κατάσταση όμως είναι κρίσιμη ως προς το εξής: εμφανίζεται ότι συντονίζεται πανελλαδικά. Αναρωτιέμαι πώς και γιατί. Και απαντώ: μήπως πρόκειται για προσπάθεια παρέμβασης των δυνάμεων που θέλουν να ανατρέψουν τον Καραμανλή; Τα τρία «διπλωματικά» ανοίγματα που έκανε πρόσφατα (προς τη Ρωσία, προς την Κίνα και η άρνηση της υιοθέτησης της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια) τον έχουν βάλει στο στόχαστρο... Και είναι σίγουρο ότι δεν είναι πια καθόλου ευχάριστος...»

Βασίλης Φίλιας, πρώην πρύτανης Παντείου, καθηγητής κοινωνιολογίας. Κατά τη δικτατορία του 1967 υπήρξε από τους συνιδρυτές της αντιστασιακής οργάνωσης "Δημοκρατική Άμυνα" – για τη δράση του φυλακίστηκε επί 5,5 χρόνια στις περισσότερες φυλακές της χώρας.
** Δημοσιεύτηκε στη σημερινη[10/12/2008] εφημεριδα "Φιλελεύθερος" Λευκωσίας, σελ. 14

ΟΙ "ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ"ΤΟΥ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ

Ανακοίνωση του Δήμου Αθηναίων για τις αντιδράσεις τις δημοτικής παράταξης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την ανάπλαση του Βοτανικού.
Μπούμεραγκ γυρνάνε για τον Σύριζα οι γνωστές τακτικές του...δείτε παρακάτω την καταγγελία του Δήμου Αθηναίων και θα καταλάβετε
Αντιδράσεις για την ανάπλαση στο Βοτανικό: Άλλοθι οπισθοδρομικών σκοπιμοτήτωνΟι μάσκες έπεσαν !Πίσω από τους "αγανακτισμένους" πολίτες, αποκαλύφθηκε ο κατασκευαστής κ. Καραμάνος. Πίσω από τον κ. Καραμάνο παρουσιάζονται τώρα οι πραγματικοί μηδενιστές της πόλης. Μέσα από ένα παραλήρημα ασυνάρτητων τοποθετήσεων και αυθαιρέτων συμπερασμάτων οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ πείθουν και τον τελευταίο καλόπιστο ότι δεν επιθυμούν τη Διπλή Ανάπλαση, δεν επιθυμούν 135 στρέμματα πρασίνου στον Ελαιώνα, δεν επιθυμούν 35 στρέμματα πρασίνου στους Αμπελοκήπους, δεν επιθυμούν νέο σύγχρονο γήπεδο για την ομάδα της πόλης τον Παναθηναϊκό, δεν επιθυμούν οτιδήποτε έχει να κάνει με την πρόοδο της πόλης μας και την ποιότητα ζωής των Αθηναίων.Αναφέρονται στις χθεσινές απαλλοτριώσεις από το Δημοτικό Συμβούλιο για τις οποίες υποτίθεται ότι κόπτονται, αλλά αποσιωπούν ότι ψηφίστηκαν από τους εκπροσώπους του 80% των Αθηναίων πολιτών. Υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται για υπόγεια παρκινγκ και καταγγέλλουν αυτούς που τα φτιάχνουν.Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος για τη Διπλή Ανάπλαση ψηφίστηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία των Βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων και ότι ο Δήμαρχος ως γιατρός, ούτε έργα κατασκευάζει, ούτε παράνομες αρχιτεκτονικές μελέτες υπογράφει.Τέλος το κοινωνικά ευαίσθητο κόμμα που ενδιαφέρεται για την εργατιά και τους νέους των 500 ευρώ, λέξη δεν είπε για το ότι αν δεν πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα της Διπλής Ανάπλασης, 2.500 εργαζόμενοι θα οδηγηθούν στο Ταμείο Ανεργίας, αφού θα χαθούν 2.500 θέσεις εργασίας.

ΜΑΥΡΗ ΧΑΡΑ

Ούτε να χαρούμε δεν μπορούμε την τεράστια πρόκριση του ΠΑΟ,με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Πάλι έκαψαν την Ερμού στην Πάτρα οι "Ούννοι"Θετικό το γεγονός της δυναμικής αντίδρασης των απλών πολιτών στο πλευρό της αστυνομίας.
Εκεί στην "Ανανεωτική" είναι περήφανοι για τις κατα καιρούς δηλώσεις τους?
Τους τα είπε χύμα η Παπαρρήγα.Ας κάνουν την αυτοκτιτική τους στα μπιστρώ του Κολωνακίου και να πάψουν να είναι ορντινάτσα του οποιουδήποτε.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΗ

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ

Ηθελα να γράψω για την τεράστια νίκη του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη κόντρα σε θεούς και δαίμονες αλλά γεγονότα πολύ πιο σημαντικά συνέβησαν χθές.
Ενα 15χρονο παλληκάρι έχασε τη ζωή του σε επεισόδια στην Αθήνα.

Τα ερωτήματα είναι πολλά.Ποιόν να συμμεριστώ(εκτός φυσικά απο την οικογένεια του νεκρού)


Τους πολίτες που βλέπουν τις περιουσίες τους να καίγονται καθε λίγο και λιγάκι?Τους κατοίκους των περιοχών αυτών,που τους ταλαιπωρούν 200 κουκουλοφόροι?
Σίγουρα όμως θυμώνω με τους υποκριτές των καναλιών ,δημοσιογράφους,ξερόλες άσχετους μαϊντανούς,"αυτόπτες μάρτυρες" που αναγορεύονται σε ειδικούς και το ευχαριστιούνται κιόλας χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι τους χρησιμοποιούν,πολιτικούς που χωρίς καμμία σοβαρότητα προσπαθούν να κατηγορήσουν τις αντίπαλες παρατάξεις,συγκεκριμμένο πολιτικό χώρο ,που δικαιολογούσε τους κουκουλοφόρους,χωρίς να σκέπτεται τις συνέπειες.

Θυμώνω με αυτούς που είναι μόνιμα "απέναντι "στην Αστυνομία ξεχνώντας τάχα ότι η Αστυνομία είναι δικιά μας και όχι κάποιας κυβέρνησης. Αποτελείται απο τα αδέλφια μας ,τους πατεράδες μας ,τους φίλους μας ,τους γείτονές μας.

Που είναι οι δημόσιοι ταγοί να βοηθήσουν τη σύγκλιση των ακραίων απόψεων που δημιουργούνται στην Ελληνική κοινωνία απο τέτοια λυπηρά γεγονότα?
Ποιός αμφιβάλλει ότι όλα ήταν οργανωμένα?
Ποιός έστειλε σε χιλιάδες μαθητές το πρωϊ της Δευτέρας μηνυμα κατάληψης των σχολείων?
Οι μαθητές του Ελληνικού Σχολείου είναι υπεύθυνα άτομα, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, με άξιους δασκάλους και δεν χρειάζονται την καθοδήγηση κανενός.
Είναι δυνατόν η εγκληματική πράξη ενός αστυνομικού να δικαιολογεί αυτό που είδαμε όλοι μας?
Που είναι η πυγμή της ελληνικής πολιτείας για να προστατέψει τους πολίτες της?
Πως είναι δυνατόν τόσο λίγα άτομα να ταλαιπωρούν την χώρα τόσα χρόνια,χωρίς να τους διαλύει κανείς?Τι φοβάται η εκάστοτε κυβέρνηση?Τις επιτροπές συμπαράστασης?Ας γελάσω.
Δεν είναι λοιπόν εύλογο το ερώτημα ποιός οφελείται από όλα αυτά?.
Η κυβέρνηση νομίζω ότι πρέπει να δώσει πειστικές απαντήσεις σε όλα αυτά και να κάνει τον Ελληνα να αισθανθεί πάλι ασφαλής στη χώρα του.
Σημαντικός είναι επίσης και ο ρόλος της αντιπολίτευσης,η οποία πρέπει να καταδικάσει απόλυτα τα έκτροπα, πειστικά και χωρίς μισόλογα.


Κύριε Πρωθυπουργέ αυτή είναι η ώρα που συναντιέστε με την Ιστορία.Δώστε ένα τέλος σε αυτό το νοσηρό φαινόμενο των "κουκουλοφόρων¨Δείξτε την πυγμή σας .Οι ηγέτες δεν γεννιούντα αλλά αναδύονται μέσα από τις κρίσεις και τον τρόπο που τις αντιμετωπίζουν.

ΥΠΕΡΟΜΑΔΑ ΤΩΝ 5 ΗΠΕΙΡΩΝ

Ο γελωτοποιός της Ευρώπης έχασε από ένα πραγματικό καφενείο που έπαιζε ποδόσφαιρο παλαιολιθικό,με τριπλούλες,και μία χωριάτικη νοοτροπία .Οι "παιχταράδες" του θρήνου μόλις πήραν τις κάρτες που πρέπει να παίρνουν σε κάθε αγώνα λούφαξαν.Κοίταζαν απορημένοι σαν να έψαχναν τη βοήθεια του "μπαμπά".Ειδικά οι Αντζας,Παπαδόπουλος χωρίς προστασία απο το κοράκι μάγεψαν.
Πραγματικά αν δεν ήξερα πόσους συναδέλφους τους ,έχουν κλέψει τόσα χρόνια θα τους λυπόμουν(τους παίκτες του θρήνου)Τέτοιο ξεβράκωμα πιά.
Κι΄εκει που είχα ηρεμήσει ,απο το πολύ γέλιο ,έκανα το λάθος να βάλω τη βελόνα στον Spor Fm.O Χελάκης και ο Καρπετόπουλος προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο(βασικά τα μέλη)ότι ο θρήνος έπαιξε καλά απέναντι σε μία πολύ καλή ομάδα.Έλεος πια ρε με την κοροϊδία.
Δεν θέλω να σκέπτομαι τι θα γινόταν αν στη θέση του ευρωθιάσου ήταν ο ΠΑΟ.
Δεν πειράζει κύριοι με τις υγείες σας και περαστικά σας .

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ΤΥΠΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ.


ΥΓ1 Σε κείνο το σήριαλ(ο θεός να το κάνει) οι "εφτα θανάσιμες πεθερές" είναι πράγματι θανάσιμες η μήπως ανόητες που έχουν αφήσει το όποιο υποκριτικό ταλέντο τους να ξεφτιλίζεται ανακατευόμενο με τον ΟΣΦΠ

ΥΓ2 Το μόνο καλό στην Ουκρανία απόψε ήταν η μεταφράστια.Πραγματικά πολύ όμορφη.

"ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΑΙ"

ΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.
* Λες καληµέρα στις 3 το µεσηµέρι και καλησπέρα στη 1 τη νύχτα. *
Δεν τρως ποτέ ßραδινό πριν τις 10µµ. *
Τρως πρωινό πριν πας για ύπνο.
* Το πρώτο σου hangover ήταν γύρω στα 5 σου, όταν ο µπαµπάς/ θείος/ παππούς σου έδωσε να δοκιµάσεις ουίσκι, γιατί το ζήταγες.
* Πρέπει τουλάχιστον πέντε φορές το χρόνο να τραßηχτείς στον σταθµό των ΚΤΕΛ για να παραλάßεις έναν τενεκέ λάδι, έναν τενεκέ µέλι, έναν τενεκέ φέτα, ρίγανη, τσάι ßουνού, ελιές και λεµόνια. *
Σηµαιοστολίζεσαι να πας για καφέ, αλλά τσαµπουκαλεύεσαι στον πορτιέρη του κλαµπ που δεν σε ßάζει µέσα γιατί φοράς σαγιονάρες. *
Στη γειτονιά σου υπάρχει τουλάχιστον µια οδός που λέγεται Ελευθερίου Βενιζέλου. * Παραπονιέσαι ότι κάνει κρύο όταν έχει 27 ßαθµούς. *
Όποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πως ο κόσµος ζει χωρίς περίπτερα. *
Βρίσκεις τους τουρίστες αστείους. *
Και τους µαθαίνεις να λένε «malaka». *
Έχεις δέκα χρόνια να µπεις σε λεωφορείο. *
Περιγράφεις το κτίριο της Interamerican στην Κηφισίας ως «ουρανοξύστη». *
Ξέρεις τα πάντα για την ανακύκλωση, αλλά δεν έχεις δει ποτέ από κοντά κάδο ανακύκλωσης. *
Παραγγέλνεις ταυτόχρονα σουßλάκια κι ένα ασθενοφόρο και το ασθενοφόρο έρχεται όταν χωνεύεις τα σουßλάκια. *
Σε όποιο τραπέζι κι αν καθίσεις υπάρχει ένα πακέτο Marlboro Lights. *
Υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε µποτιλιάρισµα στις 6π.µ.της Κυριακής. *
Σε τσαντίζει το ότι για να πας να ψωνίσεις το Σάßßατο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς, επειδή τα µαγαζιά κλείνουν στις 3. *
Χειροκροτείς τον πιλότο όταν προσγειωθείς. *
Έχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να το δώσεις στον παρκαδόρο γιατί θεωρείς κλοπή τα 5 ευρώ που σου ζητάει. *
Αναρωτιέσαι γιατί ο φραπές δεν έχει διεθνή επιτυχία. *
Αγαπηµένη σου ασχολία όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, είναι να ψάχνεις για άλλους Έλληνες. *
Καταλαßαίνεις τους Αλßανούς 'από τη φάτσα'. *
Δεν σου κάνει εντύπωση γοµάρι 30 χρονών να ζει µε τους γονείς του ή 25 και να µην έχει ßγάλει ούτε µεροκάµατο. *
Νηστεύεις, αλλά κάθε φορά µε διαφορετικούς όρους. *
Ξέρεις ένα σωρό απόρρητα κρατικά µυστικά που αν τα αποκάλυπτες θα έπρεπε να ξαναγραφτεί η παγκόσµια ιστορία. *
Επίσης ξέρεις λεπτοµέρειες για τη ζωή επωνύµων που δεν έχουν αποκαλυφθεί για τον πολύ κόσµο και πάντα από έγκυρη πηγή (π.χ. αυτή είναι σεξοµανής και την πιάσανε µε ένα µπουκάλι ξέρετε που, αυτός είναι gay και τα 'χει µε εκείνον, ο άλλος έχει καρκίνο και όπου να 'ναι πεθαίνει). *
Είσαι ßέßαιος ότι το κακό µάτι έχει αποδειχθεί και επιστηµονικά. *
Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήµατα για τα ßασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας. *
Μισείς τους δηµοσίους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς. * Ξέρεις ότι οι άλλοι είναι όλοι Τουρκόσποροι ή Σλάßοι, αλλά είσαι ßέßαιος ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ßρίσκεται στην αρχή της δικής σου κληρονοµικής αλυσίδας. *
Καµαρώνεις που το χωριό σου, θυµίζει λίγο από Ζωνιανά, αλλά γκρινιάζεις ότι η επαρχία που κατάγεσαι είναι η πιο ριγµένη από όλες. *
Κυριακή πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευµα ρίχνεις Χριστοπαναγίες στο γήπεδο. * Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας το δρόµο και απολογείσαι σ' αυτούς που κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριßώς το ίδιο. * Καυχιέσαι που ήσουν Λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο χλευάζοντας τους πεζικάριους αλλά ßάζεις ßύσµα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαßιßαστής στο Χαϊδάρι. *
Πας γυµναστήριο και καπνίζεις και ένα πακέτο τσιγάρα τη µέρα. *
Καυχιέσαι που ο γιος σου είναι γαµιάς και η κόρη σου παρθένα. *
Προειδοποιείς µε τα φώτα για µπλόκο αλλά παραπονιέσαι στον αστυνοµικό ότι δεν δίνει κλήση και στους άλλους οδηγούς. *
Όταν σταµατάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα. *
Οι νοικοκυρές ßάζουν σεµεδάκι πάνω απ' την οθόνη του PC. *
Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιµεύει η 'διάßαση πεζών'!


Ας συμπληρώσει όποιος θέλει τα δικά του.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Αν οι περισσότεροι απο αυτούς που πάνε στο γήπεδο, ήξεραν και μπάλλα ,τότε εγώ που πηγαίνω 30 και βάλε χρόνια στα μπουζούκια ,θα έπρεπε να ειμαι μια ορχήστρα μόνος μου.

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ

Ένα μεγαλόσωμο ελάφι σε εποχή θέρους έφτασε κοντά σε μία καθαρή και βαθιά πηγή και αφού ήπιε,όσο νερό ήθελε,παρατηρούσε τη μορφή του σωματός του.Επαινούσε κυρίως τη μορφή των κεράτων με την ιδέα ότι ήταν στολίδι για το σώμα του.Κατέκρινε όμως τη λεπτότητα των ποδιών του,επειδή κατά τη γνώμη του,δεν μπορούσαν να αντέξουν το βάρος όλου του σώματος.Και ενώ ασχολείτο με αυτά γαυγισμα σκύλων ακούγεται ξαφνικά και κυνηγοί πλησίαζαν.Άρχισε να τρέχει ορμητικά,για να ξεφύγει και όσο λετρεχε σε ομαλό έδαφος, η ταχύτητα των ποδιών του το έσωζε.Όταν όμως έπεσε σε πυκνό και δασύ δάσος επειδή του μπλέχτηκαν τα κέρατα παγιδεύτηκε και έμαθε εξ ιδίας πείρας,ότι πράγματι ήταν άδικος κριτής των προσωπικών του χαρακτηριστικών,επειδή κατηγορούσε αυτά που το έσωζαν,ενώ επαινούσε αυτά που το πρόδωσαν.

"ΓΑΥΡΟΠΟΙΗΣΗ"

Το να είσαι «γαύρος» δεν είναι εύκολο πράγμα.
*** Ούτε και το να προσπαθήσεις να γίνεις «γαύρος εξ αγχιστείας» είναι εύκολο πράγμα.
*** Θέλει και αυτό τη... μενταλιτέ του.
*** Είναι άλλο πράγμα, πώς να το κάνουμε!
*** Έχει τις ιδιαιτερότητές του, έχει τους κανόνες του, έχει τη φρασεολογία του, έχει τις τακτικές του, έχει... έχει... έχει χίλια δυο πράγματα.
*** Όσοι λοιπόν αποφάσισαν, πως ο μοναδικός δρόμος για να δει ο Παναθηναϊκός άσπρη μέρα και να εκτιναχθεί, είναι να προσπαθήσει να κάνει ό,τι κάνει ο ΟΣΦΠ ή ακόμα χειρότερα να... μεταλλαχθεί σε «γαύρο», είναι καταδικασμένος στην αυτογελοιοποίηση.
*** Και αν ήταν μόνο αυτό, θα ήταν μικρό το κακό, καθώς η αυτογελοιοποίηση είναι θέμα και... προτίμηση του καθενός.
*** Το θέμα και το μεγάλο κακό, είναι ότι κάτι τέτοιο, είναι ταυτόχρονα καταδικασμένο και σε αποτυχία.
*** Κι αυτό είναι που κοστίζει.

CAME OVER


Είμαι "φανατικός" αναγνώστης της εφημερίδας "DERBY" απο την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας της.Βλέπω τώρα τελευταία μετά απο κάθε επιτυχία δηλωσεις απο επώνυμους (τραγουδιστές,ηθοποιούς,μανεκέν.....)φίλους του ΠΑΟ .
Δεν ξέρω αν είναι αναγκαίο η απαραίτητο αυτό.
Εμένα πάντως δε μου "κάθεται καλά",κάπως με ξενίζει αυτό για την συγκεκριμμένη εφημερίδα.Τεςπα μπορεί να είμαι ιδιόρυθμος εγώ, αλλά δεν εννοώ να καταλάβωτι δουλειά έχουν οι π.χ. Καρουσάκη,Λιβανίου,Τουμασάτου,Αλιμπέρτη.....Το πολύ πολύ να "ανεχθώ" το Στέλιο Διονυσίου.
Βέβαια όπως είπε και ο James Kaan στους "ΠΕΤΡΙΝΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ" οι γνώμες είναι σαν τις κ................ Όλοι έχουν απο μία.

ΥΓ.Τα μανεκέν δεν μας χαλάνε καθόλου,αλλά όχι τόσο πολύ ντυμένα.

Τελικά δεν ξέρω τι θέλω μάλλον(το λέω μόνος μου για να σας προλάβω)

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ(ΤΟΥΣ)

Το βράδυ της Τετάρτης, μετά το παιχνίδι, το έριξα στο ποτό για να πνίξω την ντροπή μου. Ούτε το τηλέφωνο δε σήκωνα. Μεγάλη ξεφτίλα, ρε παιδιά. Διαλύθηκε το ηθικό του κόσμου. Όπου και να γυρνούσα το βλέμμα, έβλεπα σκυθρωπά πρόσωπα. Πρέπει να ήταν Παναθηναϊκοί.
Δυστυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις δε μετράει το αποτέλεσμα. Τι να την κάνω εγώ τη νίκη επί της Ίντερ και μάλιστα μέσα στο «Μεάτσα», άμα δεν έχω όραμα; Ρε δώστε όραμα και πάρτε την ψυχή του κόσμου, λέμε. Βάλε μισό κιλό όραμα, μάστορα. Τι να πανηγυρίσω που κερδίσαμε χωρίς το όραμα της επιθετικότητας; Με τη μιζέρια του παρελθόντος θα τη βγάλουμε πάλι;
Με τα τρία σέντερ - μπακ, με το τσούκου-τσούκου μπολ, με τον Βύντρα και τον Σαριέγκι θα γιορτάσουμε τα 100 μας χρόνια; Με τον Γκούμα που κανονικά θα έπρεπε να του κόψουν την μπάλα ή με τον Γκαλίνοβιτς που «έχει αποδειχθεί ότι δεν κάνει» Ή μήπως με τα λαχεία του Βέλιτς. Μόνο η λαχανί φανέλα έλειπε για να δέσει το γλύκισμα.
Καλά που υπήρχε και ο αγαπητός Βαγγέλης να μου συμπαρασταθεί. Μιλάμε τώρα για μεγάλο δράμα. Η ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής θα έμοιαζε με αποκριάτικο γλέντι μπροστά στις στιγμές που παρακολουθήσαμε στο συνδρομητικό κανάλι. Πού να είναι άραγε εκείνες οι ωραίες βραδιές που ανοίγανε σαμπάνιες στο στούντιο όταν ο ΟΣΦΠ κατανικούσε το μεγαθήριο της Λάτσιο; Πού είναι αυτά τα ωραία χρόνια; Μάλλον θα φταίει το γεγονός ότι ο τερματοφύλακας της Ίντερ δεν έχει κλείσει ακόμα τα 43 του χρόνια.
Δεν άκουσα και την ανάλυση του μικρού Αντώνη. Ομολογώ ότι αυτό το έχασα και αισθάνομαι ένα τεράστιο κενό. Δεν έμαθα αν υπολόγισε πόσα παιδάκια έγιναν Παναθηναϊκοί χτες το βράδυ. Γιατί την τελευταία φορά που έλεγε τέτοια, ήταν μετά τη δοξασμένη τεσσάρα του Ολυμπιακού στο «Μπερναμπέου». Τότε που έμπλεος ολυμπιακής υπερηφάνειας, μας πληροφορούσε ότι γέμισαν τα μαιευτήρια με νεογέννητα μέλη, την ώρα που ο Σέζαρ παραβίαζε με καλαμιά την εστία των αντιπάλων.
Ήταν ωραίο το παιχνίδι στο «Μεάτσα». Από εκείνα που σε κάνουν να αισθάνεσαι τυχερός που υποστηρίζεις αυτήν την ομάδα. Και πάνω απ’ όλα, ήταν ένα παιχνίδι που αποδεικνύει το πανάρχαιο ρητό περί ηθικής της μπάλας. Είναι άτιμο πράγμα το ποδόσφαιρο και μπορεί να ξεφτιλίσει κόσμο και κοσμάκη. Μπορεί να βγάλει στη σέντρα όλους τους κομπλεξικούς, τους στημένους, τους εμπαθείς και τους άσχετους.
Από σήμερα είναι δεδομένο ότι θα αρχίσουν οι συγγνώμες, οι μουλωχτές δικαιολογίες και τα άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Οι κότες και οι ανίκανοι δεν έχουν άλλον τρόπο να συμπεριφερθούν. Ήταν μεγάλο το ξεβράκωμα. Και τα οπίσθιά τους εκτός από ακάλυπτα, είναι και ιδιαζόντως αποκρουστικά. Όλοι μα όλοι οι ποδοσφαιριστές που έχουν μπει στο στόχαστρο από τα βαποράκια του διχασμού, είναι εκείνοι που έχουν πάρει τον Παναθηναϊκό από το χεράκι και τον οδηγούν στην πρόκριση. Και ο πόνος είναι βαρύς, βαθύς κι αβάσταχτος.
Το καλοκαίρι γράφαμε ότι η φετινή χρονιά θα είναι η χρονιά που θα καταλάβει και ο πλέον αφελής τι παιζόταν τόσα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Πλέον, πρέπει να έχεις IQ βλίτου για να μην το αντιλαμβάνεσαι. Η ίδια ομάδα που πέρυσι δήθεν «αργοπέθαινε», οι ίδιοι «λίγοι» ποδοσφαιριστές, το ίδιο «μέτριο» υλικό που και καλά ήθελε ένα σκασμό εκατομμύρια για να μην υποβιβαστεί, πέτυχε έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους της ιστορίας μας. Μία νίκη που, κατά την προσωπική μου άποψη, μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον άθλο του Αμστερνταμ.
Θα μπορούσε κάλλιστα ο Τεν Κάτε να βάλει τον Μάτος στη θέση του Σίλβα και τον Ίβανσιτς στη θέση του Γκάμπριελ, χωρίς να αλλάξουν πολλά πράγματα. Εντάξει, για να μην είμαστε ιερόσυλοι, ο Ζιλμπέρτο είναι άλλη κλάση και άλλη προσωπικότητα αλλά και πάλι. Δε δικαιολογείται με τίποτα - ούτε καν με την παρουσία του μεγάλου Βραζιλιάνου - η λογική του παραλόγου στην οποία μας επιβάλανε να ζήσουμε τόσα χρόνια. Δεν μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να οδηγεί σε θρίαμβο επί της Ίντερ, μία ομάδα που μας λέγανε ότι έχει υλικό Β' Εθνικής.
Τι άλλαξε από πέρυσι μέχρι φέτος; Θέλετε να πούμε αλήθειες επιτέλους; Απλά, ο Παναθηναϊκός δεν έχει στο εσωτερικό του εκείνο το τέρας που του είχε φυτέψει το κύκλωμα του Σωκράτη για να κάνει τη δουλειά του. Καθαρά λόγια. Κάποιοι λένε ότι τη διαφορά την κάνει ο Τεν Κάτε. Είναι οι ίδιοι οι πρωτομάστορες του διχασμού. Το κάνουν γιατί ο Ολλανδός είναι το τελευταίο τους αποκούμπι. Μόνο από εκεί μπορούν να κρατηθούν, μόνο πίσω από τον Τεν Κάτε μπορούν να κρυφτούν πριν τους πάρουν χαμπάρι και οι πέτρες.
Ο Τεν Κάτε είναι ένας ικανότατος άνθρωπος και ένας προπονητής που έχει αποδείξει ότι «το ψάχνει». Λάθη έχει κάνει και αυτός όπως όλοι μας, αλλά έχει και ένα μεγάλο πλεονέκτημα που δεν είχε κανένας από τους προκατόχους του. Έχει την πολυτέλεια να δουλέψει χωρίς εσωτερικά μέτωπα, χωρίς στημένες κραυγές, χωρίς να έχει απέναντί του μια στρατιά που θα επιχειρεί να τον εξοντώσει αθλητικά και ηθικά. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.
Αν ο Τεν Κάτε ήταν πέρυσι, θα τον είχαν εξευτελίσει από τον Σεπτέμβριο. Οι ίδιοι ακριβώς που σήμερα τον γλείφουν επειδή είναι μεγάλες κότες να παραδεχτούν ότι έκραζαν τους ποδοσφαιριστές με στόχο να τους διαλύσουν ψυχολογικά. ʼλλες χρονιές, τον Ολλανδό θα τον είχαν τελειώσει από την πρώτη ήττα. Τους χρωστάμε όμως και ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Δύσκολα φανταζόμουν ότι θα φρόντιζαν να αποδείξουν τόσο αβίαστα και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα το πόσο στημένοι είναι.
Η φετινή ομάδα του Παναθηναϊκού έχει τρομερές δυνατότητες να πετύχει τους στόχους της. Ακριβώς επειδή δεν κουβαλάει τα βαρίδια του διχασμού και δεν είναι αναγκασμένη να πολεμάει κόντρα σε εσωτερικούς εχθρούς. Αγωνιστικά, παικτικά και προπονητικά, ίσως στο παρελθόν να υπήρχαν και άλλες άξιες ομάδες οι οποίες δεν πέτυχαν τίποτα. Είχαν την ατυχία να πέσουν στα χρόνια που μαινόταν ο εμφύλιος.
Και φυσικά, από σήμερα περιμένω τις αναλύσεις, Πώς καταφέραμε να μη φάμε γκολ χωρίς να έχουμε Κυργιάκο; Πώς κάναμε δύο «διπλά» χωρίς την αδικοχαμένη γενιά της Ριζούπολης; Πώς θα γίνει να διώξουμε τον «Μητσοτάκη της άμυνας». Και φυσικά τι θα γίνει με την άμυνα - ανέκδοτο και με τον εξοδούχο του Μεσολογγίου από την Κροατία; Φαντάζομαι ότι σύντομα θα μας απαντήσουν οι ειδήμονες.
Αν και εδώ που τα λέμε, ρε παιδιά, με τέτοιους παίκτες πώς να κάνουν τη διαφορά 25 εκατομμύρια; Σοβαρά και χωρίς πλάκα. Αφού γουστάρετε να μιλάμε με αριθμούς, αφού έχουνε μπολιάσει τον κόσμο με την ηλίθια και άμπαλη λογική, του «ξοδεύω άρα υπάρχω», να το πάμε κι εμείς έτσι. Και να πούμε ότι για να πάρεις παίκτες που θα μπορέσουν να κάνουν τη διαφορά στον Παναθηναϊκό του Βύντρα, του Σαριέγκι, του Σιμάο και του Γκαλίνοβιτς, πρέπει να στάξεις από 80 χαρτιά και πάνω. Αλλιώς θα τρώνε πάγκο.
Και δε θα φταίει κανένας Τεν Κάτε και κανένας Αντωνίου. Θα φταίνε όλοι εκείνοι που πήγαν σώνει και καλά να βγάλουν άχρηστους ποδοσφαιριστές που οι εγχώριοι αντίπαλοί μας δεν δει έχουν ούτε στο όνειρό τους, με μοναδικό στόχο να καταφέρουν να βουτήξουν για λίγο το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι. Και όποιος γουστάρει. Όποιος δε γουστάρει, τα παράπονά του στον Σαριέγκι που - ω του θαύματος!- εξακολουθεί να φοράει τη φανέλα του Παναθηναϊκού.
ΥΓ.1 Είναι κάτι τέτοιες ημέρες χαράς και υπερηφάνειας που ο καθένας ο οποίος θέλει να αυτο-αποκαλείται «Παναθηναϊκός» και να το παίζει «διαμορφωτής», δείχνει το ποιόν του. Είναι οι στιγμές που πέφτουν οι μάσκες. Ύστερα από κάτι τέτοιους θριάμβους φαίνεται πόσο αδίστακτοι και συμπλεγματικοί είναι όσοι ζούσαν τόσα χρόνια από τη διχόνοια. Και τι μεγαλύτερη ξεφτίλα από το να προσπαθείς να απαξιώσεις ιστορικούς θριάμβους που μεγάλωσαν γενιές οπαδών; Μπας και μπορέσεις (έστω και για μία στιγμή) να φτιασιδώσεις τις ενοχές σου και να νιώσεις καλύτερα για τα κατά συρροήν εγκλήματα που διέπραξες συνειδητά εις βάρος του Παναθηναϊκού;
ΥΓ.2 Εκτός από τους αφελείς εκτός από τους στημένους, υπάρχουν και οι παραδοσιακοί ανόητοι. Σαν κι εκείνον που την Πέμπτη το μεσημέρι συνέχιζε με πείσμα να κράζει τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού, λέγοντας ότι «έκαναν το παιχνίδι της ζωής τους, άρα είναι μικρών δυνατοτήτων». Σε αυτό το άτομο, αξίζουν μόνο οι θερμές μας ευχές: «Περαστικά, κύριε πρώην...».

"ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ"

ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ, ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕ ΦΟΡΑ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

ΣΑΝ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΛΟ ΚΡΑΣΙ

ΙΝΤΕΡ-ΠΑΟ 0-1

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΝΑ ΚΛΑΙΝΕ

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΣΟ ΠΟΛΛΑ ΚΛΕΜΕΝΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΗ ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΓΕΝΙΕΣ.

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ.



PRAUD PRAUD PRAUD PRAUD PRAUD PANATHINAIKOS

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΩΝ

1."Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην μπορεί να κάνει περισσότερα απο όσα νομίζει ότι μπορεί να κάνει"

2."Η αποτυχία είναι απλώς η ευκαιρία να αρχίσουμε ξανά και αυτήν τη φορά να φερθούμε πιο έξυπνα"

3."Καμιά δουλειά δεν είναι σκληρή αν τη μοιράσεις σε μικρότερες"

4."Αν υπάρχει ένα μυστικό της επιτυχίας,αυτό βρίσκεται στην ικανότητα να καταλαβαίνεις την οπτική γωνία του άλλου και να βλέπεις τα πράγματα το ίδιο καθαρά απο την δική σου γωνιά όπως ακριβώς και απο τη δική σου"

5."Έμπόδια είναι τα τρομακτικά πράγματα που βλέπεις όταν τα μάτια σου δεν είναι προσηλωμένα στο σκοπό σου"

6."Ποιότητα θα πεί να το κάνεις σωστά όταν κανείς δεν προσέχει"

7."Είναι σίγουρο ότι οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν το τραπεζικό σύστημα .Γιατί αν το καταλάβαιναν θα επαναστατούσαν στα σίγουρα"

8."Ιδεαλιστής είναι εκείνος που βοηθά τους άλλους να πιάσουν την καλή"

9."Όταν όλα μοιάζουν να είναι εναντίον σου να θυμάσαι ότι το αεροπλάνο ταξιδεύει κόντρα στον άνεμο δεν πηγαίναι μαζί του"

10." Το να σκέφτεσαι είναι η σκληρότερη δουλειά που υπάρχει και αυτός είναι ο λόγος που τόσο λίγοι το τολμούν."
(Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το είχαν πιάσει το νόημα,για αυτό και σκεφτόντουσαν συμμετέχοντας σε συμπόσια,οινοποσίες, και άλλα τέτοια όμορφα.Πραγματικά μεγάλες παρακαταθήκες όταν συνοδεύονται απο το μέτρο.)

ΒΙΒΛΙΑ

Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα απο το να καίς βιβλία."
'Ενα από αυτά είναι να μην τα διαβάζεις

ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΑΣΠΡΟ ΑΛΟΓΟ

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΕΙΑ(ΚΟΙΝΩΣ ΤΑ ΙΣΙΑ ΜΑΣ)


Με αναστεναγμούς ανακούφισης υποδέχτηκε σύσσωμη η φίλαθλη Ελλάς την επάνοδο του διεθνώς αναγνωρισμένους προπονητού Ντούσαν Μπάγιεβιτς στηνομάδα που τόσο αγάπησε και τόσο αγαπήθηκε. Διακιώνονται δε, όσοι ισχυρίζοντο μετά βεβαιότητος, ότι υπάρχουν και χειρότερα από τον Δώνη.
Και το ερώτημα που προκύπτει πλέον είναι σαφές: «Τι θα απογίνουμε εμείς χωρίς τη ...μοναδική λύση;»΄Μέχρι ποιο σημείο θα συνεχιστεί η διολίσθηση αυτού του σωματείου; Πάλι με λύσεις ανάγκης θα τη βγάζουμε; Πότε θα έρεθι ο πρόγκηπας νε εκτιναχθούμε και να μη μας πιάνουν ούτε τα διαστημόπλοια; Ερωτήματα σαφή, αλλά ατυτόχρονα αναπάντητα. Με τον κόσμο του Παναθηναϊκού να είναι καζάνι που βράζει. Έτοιμος να εκραγεί και να ζητήσει εξηγήσεις από εκείνους που παίζουν με την ιστορία της ομάδας.
Εκτός όμως από τους φιλάθλους, μία ακόμα ομάδα ανθρώπων που εμπλέκεται με το ποδόσφαιρο, ζει το δικό της δράμα. Η συμπαθής τάξη των ενημερωτών, αφουγραστών και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. ΄΄Ολοι αυτοί οι άξιοι ποδοσφαιράνθρωποι βιώνουν μια τραγωδία, όμοια της οπολίας δεν έχει υπάρξει το παρελθόν.
Όχι μόνο είναι αναγκασμένοι να γλύφουν εκεί που μέχρι χτες έφτυναν, όχι μόνο καταπίνουν τον ...οπαδισμό τους (εδώ γελάνε), όχι μόνο έχουν φάει τις σοφίτες και τα συρτάρα μπας και βρουν καμία ξεχασμένη δικαιολογία για την κωλοτούμπα τους, αλλά έχουν πάθει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά. Χάθηκε το φάντασμα. Ξαναβρήκε σάρκα και οστά και έπαψε να φοβίζει.
Γύρισε στην ΑΕΚ ο πρόγκηπας και πώς να παίξεις τώρα παιχνίδια στον Παναθηναϊκό, χρησιμοποιώντας το όνομα ενός ανθρώπου που συνεργάζεται για τρίτη (έλεος) φορά με το συμπαθές σωματείο του δικεφάλου; Όσο αδίστακτος και να είσαι, όσο υπαλληλικά και να φέρεσαι, κάπου μέσα σου το φοβάσαι. Γιατί το σπατουλάρισμα από τον δημόσιο εξευτελισμό, απέχουν ελάχιστα. Και οι τύποι αυτοί, αν μη τι άλλο, έχουν μάθει να ακολουθούν μια βασική αρχή. Εκείνη της «πισινής».
Καλά κάνει ο Ντούσαν λοιπόν και διαβάζει το ποίημα που του έδωσε ο «Τίγρης». Μια χαρά. Μέχρι και γήπεδο στη Νέα Φιαλαδέλφεια ζήτησε μπας και βρει την ησυχία του. Για εμάς, όλα αυτά είναι ευχάριστα. Να τον κρατήσουν καμία δεκαριά χρόνια, να ησυχάσουμε. Γιατί το πάρτι των στημένων αβανταδόρων της «μοναδικής λύσης» μπορεί κάποιες φορές να είναι διασκεδαστικό, αλλά κατά βάθος προκαλέι ανείπωτη αναγούλα.
Από την άλλη πλευρά, στον Παναθηναϊκό έχουμε πολύ σοβαρά θέματα. Η διαρκής επιτροπή Παναθηναϊκοφροσύνης, σε έκτακτο πολεμικό της συμβούλιο, αναγνώρισε παμψηφεί την ύποπτη δράση του ΟΣΦΠ πριν από παιχνίδια με δύσκολους αντιπάλους. Χτυπάνε λέει (μέσω του Τύπου πάντα) παίκτη του Ηρακλη λίγες μέρες πριν το ματς του Καυταντζογλείου. Συγκολονιστική αποκάλυψη. Το αναγνωστικό κοινό μένει με ανοιχτό το στόμα. Για πρώτη φορά γίνονται τέτοια πράγματα στη χώρα αυτή. Στηη χώρα που αποτελεί το προπύργιο της ποδοσφαιρικής ισονομίας και της αθλητικής διαφάνειας.
Είναι ο τελευταίος κρίκος σε μία σειρά από μεγαλειώδεις ανακαλύψεις που έγιναν φέτος το φθινόπωρο υπό την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος (βοήθειά μας). Πρώτα ανακαλύφθηκε ο Γκαγκάτσης, ο οποίος μέχρι φέτος κρυβόταν σε ένα παράπηγμα στη στενή λωρίδα γης που συνδέει τη Ναμίμπια με τη δημοκρατία της Ζάμπια. Μετά ανακαλύφθηκαν οι αντικειμενικοί δημοσιογράφοι που πολεμάνε την ομάδα (εντάξει, όχι όλοι... οι καψούρες δεν ξεχνιούνται). Τέλος, τα τύμπανα της Αποκάλυψης χτύπησαν και εμφανίστηκε ο Παναγιώτης Νίκου. Λίγο αργότερα μάθαμε ότι ο Βλάοβιτς ήταν παιχταράς.
Εκτός ολίγων ημερών, είναι βέβαιο ότι θα ανακαλύψουν ότι τοέτος αποτελείται από 12 μήνες, 52 εβδομάδες και 365 ημέρες, και να το δημοσίευσουν αποκλειστικά, καταρρίπτωντας τη μίζερη προπαγάνδα των αυλικών που μετράνε τις χρονιές με τις συμμετοχές του Μάριτς και του Ζουτάουτας.

Ζ.Α.Μ