ΦΙΛΤΡΟ "ΛΥΡΑΤΟ"

Εψές το βράδυ που λένε και στο χωριό μου ,είπαμε με έναν καλό φίλο(Ηλίας) να πάμε να ακούσουμε τον Ψαραντώνη στου "Σκέντζου".
Δέν τον είχα ακούσει ζωντανά ποτέ παρ΄όλη τη θητεία στην Κρήτη
Δεν περίμενα, με κανένα τρόπο, την πανδαισία ήχων και μουσικής .Μιά παρουσία απλή ,αυθεντική ,ανεπιτήδευτη.
Μία μεταφορά στον χρόνο.
Μία τρισχιλιετης μουσική παράδοση ξεδιπλώθηκε μπροστά μας
Συκλονιστικές ερμηνείες απο έναν Αυθεντικό.

Το όποιο κακόγουστο μουσικό "σκουπίδι" είχε γαντωθεί πάνω μου σαν βδέλλα, χάθηκε.

Ένιωσα ανάλαφρος, ένιωσα νέος και το κυριότερο θυμήθηκα αυτό που κάποιοι κατα ταυτότητα" Έλληνες"προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε.Θυμήθηκα ποιανού πολιτισμού είμαστε απόγονοι και μαζί φορείς στο παρόν και στο μέλλον.

"ΝΑ ΚΑΜΩ ΘΕΛΩ ΤΑΡΑΧΗ"

Ωχ, ωχ πουλάκι μου Να κάμω θέλω ταραχή, ταραχή
Να κάνω θέλω ταραχή
Πως μ' έβαλες στα πάθη να κάμω θέλω ταραχήσα το κακό Γενάρη
ωχ μάνα μου σα το κακό Γενάρη
Να ρίξω χιόνια και νερά και νερά
Να ρίξω χιόνια και νερά και νερά
Να ρίξω χιόνια και νερά άλλος να μη σε πάρει
Ωωωω ώπα ώπαάλλος να μη σε πάρει

"ΝΑ ΄ΧΕΝ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΒΟΥΝΑ"
Να ’χεν η θάλασσα βουνάκι άγρια μονοπάθια
να πάρω ένα και να ’ρθω μάθια γλυκά μου μάθια
Θάλασσα απ’ όλα τα νερά και τα ποτάμια πίνεις
κι απ’ τα δικά μου δάκρυα πλατύτερη να γίνεις
Ω, την παντέρμη θάλασσαα
μοναχή φουσκώνεια
μοναχή λυσσομανεί
και μόνη χαμηλώνει


"ΤΟ ΑΝΑΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ "

Άστρι μου κι αστρίτσι μουκι αυγερινέ κι ασπερινέ
και χρυσοπράσινε μ' αϊτέ
ήρθε το ξημέρωματο καλό ξημέρωμα
κι ηύρε μ’ επά στη γειτονιά,και στην ερωδιά.
Λέσι μ’ οι γειτόνισσεςοι κερα κοκόνισσες
«Ίντα γυρεύεις μωρέ επά στη γειτονιά,στη γειτονιά, στην ερωδιά;»
«Εγώ μια κόρη αγαπώκι ήρθα να ιδώκι αν τηνέ δω να τση το πω τση κόρης πως την αγαπώ».
«Για πέ μας τα σουσούμιαν τση,μπορέτως την κατέχουμε μπας και την αμπατήσουμε».


"Η ΚΟΙΜΑΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ"

Στίχοι: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης

Λόγγος κι ορμάνι γύρω στο παλάτι
και το φυλάν αόρατα σπαθιά
Κι εκείνη αποκοιμήθηκε βαθειάκαι δεν τη βλέπει ανθρώπου μάτι
Σ’ είσ’ η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα
πού ολ' η Ελλάς, νανούρισμα γλυκόσου στέλνει ένα τραγούδι μυστικό
και μια χρυσόχλωρη μυρτούλα
Μάγια κακά της είχαν καμωμένανα μην ξυπνήσει χρόνους εκατό
πριν ένα βασιλόπουλο ξακουστόέρθει να την ευρή από τα ξένα
Σ’ είσ’ η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα
μα δεν κοιμάσαι μοναχή σου συ
Κι άλλος εκεί δεξιά σου τη χρυσήτου Έθνους καρτερεί αυγούλα
Σταυρός αστράφτει και σπαθί σιμά τουψυχών κοπάδι φτερουγίζει εκεί
Αγίων μελίσσι γύρω κατοικείκι Αγγέλοι αμώνουν στ’ όνομά του
Εκειός είν' η ελπίς μας, ο Μεσσίας
εκειός του Γένους ο εγδικητής
οπού κοιμάται στα υπόγεια τηςΑγίας του Θεού Σοφίας