ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΑΣΠΡΟ ΑΛΟΓΟ

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΕΙΑ(ΚΟΙΝΩΣ ΤΑ ΙΣΙΑ ΜΑΣ)


Με αναστεναγμούς ανακούφισης υποδέχτηκε σύσσωμη η φίλαθλη Ελλάς την επάνοδο του διεθνώς αναγνωρισμένους προπονητού Ντούσαν Μπάγιεβιτς στηνομάδα που τόσο αγάπησε και τόσο αγαπήθηκε. Διακιώνονται δε, όσοι ισχυρίζοντο μετά βεβαιότητος, ότι υπάρχουν και χειρότερα από τον Δώνη.
Και το ερώτημα που προκύπτει πλέον είναι σαφές: «Τι θα απογίνουμε εμείς χωρίς τη ...μοναδική λύση;»΄Μέχρι ποιο σημείο θα συνεχιστεί η διολίσθηση αυτού του σωματείου; Πάλι με λύσεις ανάγκης θα τη βγάζουμε; Πότε θα έρεθι ο πρόγκηπας νε εκτιναχθούμε και να μη μας πιάνουν ούτε τα διαστημόπλοια; Ερωτήματα σαφή, αλλά ατυτόχρονα αναπάντητα. Με τον κόσμο του Παναθηναϊκού να είναι καζάνι που βράζει. Έτοιμος να εκραγεί και να ζητήσει εξηγήσεις από εκείνους που παίζουν με την ιστορία της ομάδας.
Εκτός όμως από τους φιλάθλους, μία ακόμα ομάδα ανθρώπων που εμπλέκεται με το ποδόσφαιρο, ζει το δικό της δράμα. Η συμπαθής τάξη των ενημερωτών, αφουγραστών και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. ΄΄Ολοι αυτοί οι άξιοι ποδοσφαιράνθρωποι βιώνουν μια τραγωδία, όμοια της οπολίας δεν έχει υπάρξει το παρελθόν.
Όχι μόνο είναι αναγκασμένοι να γλύφουν εκεί που μέχρι χτες έφτυναν, όχι μόνο καταπίνουν τον ...οπαδισμό τους (εδώ γελάνε), όχι μόνο έχουν φάει τις σοφίτες και τα συρτάρα μπας και βρουν καμία ξεχασμένη δικαιολογία για την κωλοτούμπα τους, αλλά έχουν πάθει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά. Χάθηκε το φάντασμα. Ξαναβρήκε σάρκα και οστά και έπαψε να φοβίζει.
Γύρισε στην ΑΕΚ ο πρόγκηπας και πώς να παίξεις τώρα παιχνίδια στον Παναθηναϊκό, χρησιμοποιώντας το όνομα ενός ανθρώπου που συνεργάζεται για τρίτη (έλεος) φορά με το συμπαθές σωματείο του δικεφάλου; Όσο αδίστακτος και να είσαι, όσο υπαλληλικά και να φέρεσαι, κάπου μέσα σου το φοβάσαι. Γιατί το σπατουλάρισμα από τον δημόσιο εξευτελισμό, απέχουν ελάχιστα. Και οι τύποι αυτοί, αν μη τι άλλο, έχουν μάθει να ακολουθούν μια βασική αρχή. Εκείνη της «πισινής».
Καλά κάνει ο Ντούσαν λοιπόν και διαβάζει το ποίημα που του έδωσε ο «Τίγρης». Μια χαρά. Μέχρι και γήπεδο στη Νέα Φιαλαδέλφεια ζήτησε μπας και βρει την ησυχία του. Για εμάς, όλα αυτά είναι ευχάριστα. Να τον κρατήσουν καμία δεκαριά χρόνια, να ησυχάσουμε. Γιατί το πάρτι των στημένων αβανταδόρων της «μοναδικής λύσης» μπορεί κάποιες φορές να είναι διασκεδαστικό, αλλά κατά βάθος προκαλέι ανείπωτη αναγούλα.
Από την άλλη πλευρά, στον Παναθηναϊκό έχουμε πολύ σοβαρά θέματα. Η διαρκής επιτροπή Παναθηναϊκοφροσύνης, σε έκτακτο πολεμικό της συμβούλιο, αναγνώρισε παμψηφεί την ύποπτη δράση του ΟΣΦΠ πριν από παιχνίδια με δύσκολους αντιπάλους. Χτυπάνε λέει (μέσω του Τύπου πάντα) παίκτη του Ηρακλη λίγες μέρες πριν το ματς του Καυταντζογλείου. Συγκολονιστική αποκάλυψη. Το αναγνωστικό κοινό μένει με ανοιχτό το στόμα. Για πρώτη φορά γίνονται τέτοια πράγματα στη χώρα αυτή. Στηη χώρα που αποτελεί το προπύργιο της ποδοσφαιρικής ισονομίας και της αθλητικής διαφάνειας.
Είναι ο τελευταίος κρίκος σε μία σειρά από μεγαλειώδεις ανακαλύψεις που έγιναν φέτος το φθινόπωρο υπό την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος (βοήθειά μας). Πρώτα ανακαλύφθηκε ο Γκαγκάτσης, ο οποίος μέχρι φέτος κρυβόταν σε ένα παράπηγμα στη στενή λωρίδα γης που συνδέει τη Ναμίμπια με τη δημοκρατία της Ζάμπια. Μετά ανακαλύφθηκαν οι αντικειμενικοί δημοσιογράφοι που πολεμάνε την ομάδα (εντάξει, όχι όλοι... οι καψούρες δεν ξεχνιούνται). Τέλος, τα τύμπανα της Αποκάλυψης χτύπησαν και εμφανίστηκε ο Παναγιώτης Νίκου. Λίγο αργότερα μάθαμε ότι ο Βλάοβιτς ήταν παιχταράς.
Εκτός ολίγων ημερών, είναι βέβαιο ότι θα ανακαλύψουν ότι τοέτος αποτελείται από 12 μήνες, 52 εβδομάδες και 365 ημέρες, και να το δημοσίευσουν αποκλειστικά, καταρρίπτωντας τη μίζερη προπαγάνδα των αυλικών που μετράνε τις χρονιές με τις συμμετοχές του Μάριτς και του Ζουτάουτας.

Ζ.Α.Μ