ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ

Οι «μπάτσοι» Του Μίκη Θεοδωράκη ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 18 Δεκεμβρίου 2008

Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσοςείναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον νακατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχοτους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στηναναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τουςμέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινάαίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγουςγια όσα γίνονται γύρω τους και γενικότερα γύρω μας, στη χώρα μας και στηνοικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργήτους να διοχετευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, πουόταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναιυπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για καθετί που αφορά τηλειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του. Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά τηνΠαιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οινέοι της εποχής εκείνης τη βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας,δηλαδή το οικονομικό. Από ΄κει και πέρα παρ΄ ό,τι τότε η Ελληνική Αστυνομίαείχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με τοσήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας καιβιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από τηναστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικάφοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδήτης ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στηνκαρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία,αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για τηνΕιρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικάσυνέβαινε στη χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομαολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά«κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να τηδιοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξηνα τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα. Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και τουΕμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η Αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα πουξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη ναβλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνταιπεριφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από τη θύελλατων γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθεταμπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότιδεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχεκατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφούπρος αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στοεκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δικήσας ευτυχία». Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπήμε αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λεςκαι κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και τη σκέψητους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμοςέχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένακουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δενγνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τιςλύσεις που πρέπει; Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιούαποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τααδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, γιαόλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότιόλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναιαληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τιθα πει Αστυνομία. Γι΄ αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τουςνέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με τοδέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας. Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω:Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά ναεκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάςσας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μαςστρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός πουέχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, ταφάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. ΣταΙουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της Ιστορίας μας, η νεολαίακατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε τηνπαραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τονΠέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο.Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γι΄ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεναφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει. Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεώτερηΙστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία,μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, απόανθρώπους νέους που αγωνίζονταν και δημιουργούσαν. Βγάλτε τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους. Μην τους επιτρέπετε ναστιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστήςκαι επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μηναφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του καιτο όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μιαφορά. Ανοίξτε δρόμους. Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σαςπροσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τηζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά. Θετικά και δημιουργικά! ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ από τους κουκουλοφόρους. Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας.Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεταιούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του