Η " ΜΙΣΗ " ΧΑΡΑ

Μου το έστειλαν η Γωγώ και ο Αλέξης.
Ένα καταπληκτικό κείμενο που περιγράφει μέσα σε λίγες λέξεις την ψυχική κατάσταση του Ελληνικού λαού αυτή τη δύσκολη εποχή.
Δεν χρειάζεται φυσικά κανένα σχόλιο,αλλά μου επιτρέπω μόνο αυτό:Μέσα απο αυτο το κείμενο αναδύεται ο πλούτος και η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας.Αυτού του πολύτιμου εργαλείου του Πολιτισμού μας.Αυτού που πριν και πάνω απ΄όλα δέχεται τις επιθέσεις αυτών -ντόπιων και ξένων-οι οποίοι απεργάζονται την καταστροφή μας.
"Hellas-alert" λοιπόν παντού και πάντα.



Ωρα 21:45 στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Ανόρθωση αρχίζει. Το κλίμα «παγωμένο». Ο κόσμος. περίεργος. «Κουμπωμένος». Αλλοι φωνάζουν και άλλοι όχι. Κάποιοι νιώθουν «ένοχοι» που τέτοιες μέρες πήγαν στο γήπεδο. Δεν ξέρουν τι να κάνουν. Να χαρούν το ποδόσφαιρο ή όχι. Ο χρόνος κυλά. Κάποιοι «ξεκουμπώνονται». Συνθήματα για τον άδικο χαμό του Αλέξη ακούγονται σαν σφήνες. Οσο περνά η ώρα ο κόσμος ξεχνιέται. Φωνάζει, ξεσπά, πανηγυρίζει. Κάποιοι κάνουν κάτι που αυτές τις μέρες τους έχει λείψει πολύ. Χαμογελούν. Το παιχνίδι τελειώνει. Οι φίλαθλοι ξεσπούν σε πανηγυρισμούς και όταν οι ομάδες αδειάζουν τον αγωνιστικό χώρο, φεύγουν από το στάδιο και «μπερδεύονται» ξανά. «Εκανα καλά που χάρηκα», ήταν η απορία των περισσοτέρων. Εξω από το γήπεδο ένας πατέρας κρατά από το χέρι τον μικρό του γιο. Και οι δυο τυλιγμένοι με πράσινα κασκόλ κατευθύνονται προς τον σταθμό του ηλεκτρικού. Υπό άλλες συνθήκες ο πιτσιρικάς μπορεί να ήταν σκαρφαλωμένος στις πλάτες του πατέρα του και να τραγούδαγε το «σύλλογος μεγάλος». Ο μικρός γυρίζει και λέει στον πατέρα του. «Μπαμπά, χαρήκαμε για λίγο ε;». Ο πατέρας κοιτάζει τον γιο του αμήχανος. Σαστίζει, βουρκώνει και απλά σιωπά. Δεν ξέρει τι να πει στο παιδί του.
Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα δεν είναι συμπτωματική. Και το ξέρεις.
This is football, όπως είπε και ο Τεν Κάτε