ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΩΝ ΑΝΙΚΑΝΩΝ

Τελικά, ο αδούλωτος λαός του ΟΦΗ πέτυχε το στόχο του. Τουλάχιστον κατά το ένα σκέλος. Μπορεί να μαζεύτηκαν τρεις κι ο κούκος αλλά αυτό που θέλανε το κάνανε. Σπάσανε, κάψανε και λεηλάτησαν τη μπουτίκ του Παναθηναϊκού στο Ηράκλειο. Δείχνοντας (για όσους αφελείς αμφέβαλαν ακόμη) με τον πιο παραστατικό τρόπο ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος τους. Και των φυσικών αυτουργών και των -εν Αθήναις- μεντόρων τους.
Το δεύτερο σκέλος αναμένεται να ολοκληρωθεί το Σάββατο στο Παγκρήτιο. Πέντε χιλιάδες μέλη θα πάνε στο ένα πέταλο. Μαζί με τους αγνούς και άδολους οργανωμένους του ΟΦΗ, εύκολα θα κερδίσουν η μάχη της εξέδρας. Ειδικά όταν θα πιάνει τη μπάλα ο Μάλαρζ, θα γίνεται κόλαση. Και λογικά, το διπλό θα έρθει χωρίς ιδιαίτερο κόπο παρά την απουσία του Σηφάκη. Αν μάλιστα φάει τις κλοτσιές του ο Ντόι από νωρίς (υπό τις επευφημίες των αγνών οπαδών) ο αγώνας θα βρίσκεται ένα «κλικ» πριν τη δικαίωση. Τις ημέρες που θα παίξουν με τον Παναθηναϊκό, μπορεί και να τα ξαναβρούμε. Να ξεχάσουν τις διαφωνίες τους και να κατέβουν σαν αγαπημένη οικογένεια.
Από τη χτεσινή ανακοίνωση του Παναθηναϊκού σχετικά με τη διαιτησία, κρατάω ένα και μόνο σημείο. Αυτό που έχει και τη μεγαλύτερη αξία. Το ότι ο Παναθηναϊκός δηλαδή θα σταθεί αντιμέτωπος με κάθε προσπάθεια να κρίνονται οι νίκες έξω από τα γήπεδα. Όπως άλλωστε στέκεται εδώ και 100 χρόνια, όπως ακριβώς ορίζει η ιστορία και οι αρχές αυτού του Συλλόγου. Αυτό είναι το ζουμί. Ότι απορρίπτουμε τις τακτικές της κλεψιάς και της αλλοίωσης των αποτελεσμάτων. Είναι ένα μήνυμα παρήγορο μέσα στο τοπίο του απίστευτου παραλογισμού που μας περιβάλλει.
Η σκοτεινή περίοδος από το 1996 και μετά, η λαίλαπα που χτύπησε το ελληνικό ποδόσφαιρο, η ισοπέδωση όλων των βασικών αρχών του αθλητισμού, έκαναν αναγκαία την επανάληψη του αυτονόητου. Έγινε κιμάς το μυαλό του κόσμου και πρέπει να φωνάζεις το φυσιολογικό μπας και ακουστείς στην οχλαγωγία της ανωμαλίας και της σαπίλας. Οφείλεις κάθε μέρα να επαναλαμβάνεις ότι η διαφορά μας από τον ΟΣΦΠ, τον Σωκράτη και τα παπαγαλάκια του, η διαφορά μας από τα μέλη, από τους Γκαγκάτσηδες και τους Σαλελέδες, δεν είναι μόνο το χρώμα της φανέλας ή του κασκόλ. Είναι η διαφορά αισθητικής και αξιών. Αν αποτολμήσεις να μιμηθείς τα μέλη, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα διασυρθείς ανεπανόρθωτα. ΟΙ άνθρωποι έχουν το copyright και οι απομιμήσεις εκτός από αναποτελεσματικές, είναι και γελοίες. Μπορεί να ακούγεται ρατσιστικό αλλά είναι αλήθεια. Το αποδεικνύουν πέραν κάθε αμφιβολίας όσα ζήσαμε στο «χρυσό αιώνα του Σωκράτη».
Τον τελευταίο καιρό, έχουν σκάσει μύτη στην πιάτσα κάτι τύποι που παριστάνουν τους ειδήμονες και τους πλασιέ της Παναθηναϊκοφροσύνης, οι οποίο προσπαθούν να μας πείσουν πως αποτελεί τάχα καθήκον του Παναθηναϊκού να «γίνει ίδιος και χειρότερος από τον ΟΣΦΠ». Ότι δηλαδή πρέπει να γίνουμε σαν τα μούτρα τους για να αισθανθούμε λίγο καλύτερα. Φοβερά πράγματα που οι παλιότεροι, δεν τις φαντάζονταν ποτέ.
«Στέκομαι απέναντι» στη σαπίλα δε σημαίνει κράζω τον κλέφτη και τον απατεώνα για να βρω ευκαιρία να κλέψω κι εγώ. Σημαίνει καταγγέλλω τη σαπίλα, πολεμάω το παρακράτος, αλλά παίζω τίμια. Όχι σαν απατεώνας. «Στέκομαι απέναντι» στις τακτικές που χάρισαν στον ΟΣΦΠ τα πιο βρόμικα πρωταθλήματα όλων των εποχών, δε σημαίνει ότι έχω και εγώ για όνειρο να πάρω καμιά δεκαριά πέτσινους τίτλους. Όποιος έχει τέτοιες φιλοδοξίες, λυπάμαι αλλά με τον Παναθηναϊκό έχει μακρινή σχέση. Από τρίτα ξαδέλφια και πάνω.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα που έχει ανάγκη το λαϊκισμό, τις ρωμαϊκές φιέστες και το γελοίο ξεσκόνισμα παραγόντων για να πετύχει τις επιδιώξεις του. Δεν είναι ο Σύλλογος που μεγαλώνει τους οπαδούς του με τις στρεβλές λογικές της «επικράτησης με κάθε μέσο». Εκπροσωπεί άλλα πράγματα. Αν κάποιοι που παριστάνουν τους Παναθηναϊκούς, δεν μπορούν να τα αντιληφθούν , τότε το πρόβλημα είναι αποκλειστικά δικό τους. Ας ρίξουν καμιά ματιά σε κανένα βιβλίο, μπας και ξεστραβωθούν πριν τολμήσουν να ζηλέψουν τα μέλη.
Αλλα έτσι είναι. Όταν με τον Παναθηναϊκό, την ιστορία του και τις αξίες τις οποίες εκπροσωπεί, έχεις όση σχέση έχει και ο φάντης με το ρετσινόλαδο, τότε το πιθανότερο είναι να ζηλεύεις τους βιαστές, να θαυμάζεις τους κλέφτες και να τους προβάλεις σαν πρότυπα. Δεν μπορεί να κάνεις και πολλά πράγματα για τέτοιες περιπτώσεις.
Υ.Γ. Κάποιος Ολυμπιακός που έχει το θράσος να αναμιγνύεται εδώ και καιρό στα εσωτερικά του Παναθηναϊκού, έγραψε τις προάλλες για «αδερφές και παλικάρια», προσπαθώντας για πολλοστή φορά να δικαιολογήσει τις κωλοτούμπες και τις ασυναρτησίες της παρεούλας του. Επ' αυτού βέβαια, δε μας πέφτει λόγος. Ο καθένας στον τομέα της ειδικότητάς του. Από τη στιγμή μάλιστα που έχουν γίνει «μαλλιά κουβάρια» οι Παναθηναϊκοί με τα μέλη και έχουν φορέσει πράσινο φερετζέ οι γαύροι, όλα τα υπόλοιπα είναι απλά πταίσματα.
Υ.Γ. 2 Όταν πριν από λίγα χρόνια, το «Derby» και η στήλη που διαβάζετε, έκανε αφιερώματα στις βουτιές του Τζόλε, κάποιοι άλλοι εκθείαζαν την ηγετική του φυσιογνωμία και έγραφαν χαρακτηριστικά: «αντί να κράζουν τον Τζόρτζεβιτς, ας κράξουν εκείνον που δεν τον πήρε το 1996». Εσείς πού λέτε να γράφτηκε αυτή η μεγάλη κουβέντα; Σε ποιο έντυπο δημοσιεύθηκε αυτό το μνημείο γλειψίματος στον εμβληματικό αρχηγό; Τι ομάδα πιστεύετε ότι είναι αυτός που είχε τέτοια καψούρα με το κόσμημα; Και πόσο μπορεί να έχει αλλάξει «γνώμη» σήμερα ο εμπνευστής αυτού του ανοσιουργήματος;

"ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ"