Σκληρό και Χρήσιμο Μάθημα

Έχουμε πει εδώ και καιρό, ότι η φετινή χρονιά θα είναι ξεχωριστή. Πέρα από νίκες και ήττες, πέρα από επιτυχίες και αποτυχίες, η σεζόν που ακολουθεί, θα είναι η χρησιμότερη όλων. Οφείλουμε να την παρακολουθήσουμε με ορθάνοιχτα τα μάτια. Είναι καθήκον όλων μας.
Ειδικά όσων στάθηκαν τόσα χρόνια στο πλευρό του Παναθηναϊκού και δεν κρυφτήκαν, δεν έκαναν τις κότες ούτε αναπαρήγαγαν (άμεσα ή έμμεσα) την προπαγάνδα της επένδυσης. Φέτος θα πέσουν πολλές μάσκες και-το κυριότερο - θα δικαιωθούν όλοι εκείνοι που βαφτίστηκαν «κυνηγοί φαντασμάτων», όλοι εκείνοι που συκοφαντήθηκαν, όλοι εκείνοι που εξευτελίστηκαν από τα πρωτοπαλίκαρα του διχασμού.
Χάσαμε την πρώτη αγωνιστική από μία ΑΕΚ που είναι για να την κλαίνε οι ρέγκες, αλλά κερδίσαμε κάτι πιο σημαντικό. Κερδίσαμε το δικαίωμα να μιλάμε για «υπομονή» χωρίς να μας απειλούν με φυσική και ηθική εξόντωση. Κερδίσαμε το δικαίωμα να μιλάμε για στήριξη στον προπονητή χωρίς να μας αποκαλούν «αυλικούς» και «ρουφιάνους». Κερδίσαμε το δικαίωμα να μιλάμε για «καθαρό μυαλό» χωρίς να μας πιάνει στο στόμα της η κάθε πικραμένη (όσο και ανεξάρτητη) φωνούλα που είχε μάθει τόσα χρόνια να ζει από τον εμφύλιο μέσα στον Παναθηναϊκό.
Κερδίσαμε με λίγα λόγια το δικαίωμα να λέμε το αυτονόητο χωρίς να φοβόμαστε τις «αγχόνες» και τα «ικριώματα» που στήνουν οι δήμιοι του Παναθηναϊκού. ‘Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος της φετινής χρονιάς. Και φυσικά η μεγαλύτερη απόδειξη για το στήσιμο που τρώγαμε τόσα χρόνια.
Από εκεί και πέρα, δεν έχουμε κάτι άλλο να σχολιάσουμε για το παιχνίδι που παρακολουθήσαμε προχτές ούτε για τα όσα προηγήθηκαν ολόκληρη την εβδομάδα. Οι κανονικοί Παναθηναϊκοί, εκείνοι που ένιωθαν και νιώθουν περήφανοι για αυτό που είναι, εκείνοι που δεν έχουν ανάγκη να γίνουν κάτι διαφορετικό για να ανασάνουν πιο άνετα, καταλαβαίνουν τι λέμε.
Ο οπαδός του Παναθηναϊκού ξέρει τι είναι και ξέρει τι θέλει. Γνωρίζει από πού έρχεται, έχει συναίσθηση του τι κουβαλάει πίσω του και νιώθει περήφανος για αυτά. Νιώθει περήφανος για το «χτες» των 100 και βάλε χρόνων και δεν προσπαθεί να το …αποτινάξει επιχειρώντας να μεταλλαχθεί σε κάτι διαφορετικό που δεν έχει καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό. Οι άλλοι, κάτι φρούτα που ανακάλυψαν φέτος ότι υπάρχει Παναθηναϊκός, ας παπαγαλίσουν κανένα από τα παραμύθια τους μπας και αισθανθούν καλύτερα.
Βέβαια, οι ειδήμονες έχουν ήδη βρει τον ένοχο. Φταίει ο Βύντρα. Όπως πάντα. Αυτή τη φορά όμως συμφωνώ και εγώ. Φταίει ο Βύντρα. Ο Βύντρα φταίει που δεν κάναμε μία φάση της προκοπής. Ο Βύντρα φταίει που μας πήρε το κέντρο ο Πλιάτσικας. Ο Βύντρα πήγε από μόνος του και βαφτίστηκε σέντερ-μπακ (αποθεούμενος από εκείνους που μέχρι προχτές τον ξεφτίλιζαν), ο Βύντρα λέει στον Τεν Κάτε ότι δε χρειάζεται άλλο στόπερ.
Δεν κάνω πλάκα. Μιλάω απόλυτα σοβαρά. Να τον πετάξει έξω ο Ολλανδός να ησυχάσουμε. Να βάλει τον Γκούμα ή τον Μελίσση να βρούμε την υγειά μας. Και τον Γενάρη να σταματήσει να στηρίζει το ρόστερ του και να ζητήσει και άλλον σέντερ-μπακ. Για να φύγει και η κάψα από τους γνώστες. Μπας και βγάλουμε την τσίμπλα από το μάτι και-λλείψει Βύντρα-δούμε το πραγματικό πρόβλημα. Αλλά και πάλι, αυτό είναι θέμα προπονητή. Δε λύνεται με τσιρίδες στα ράδια, δε λύνεται με γελοίες υποδείξεις μέσω στηλών στις εφημερίδες, δε λύνεται με κορόνες.
Και κυρίως, δε λύνεται με υποκρισία. Από τη μία δηλαδή να έχουμε μία Σοβιετικού τύπου στήριξη στην Τεν Κάτε (τα κάνει όλα σωστά και ο προκάτοχός του τα έκανε όλα λάθος) και από την άλλη να ξεσκίζουμε όλες του τις επιλογές χωρίς να τολμάνε να τον «αγγίξουμε». Κάποιοι άνθρωποι όμως, έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν. Από τη γελοία αποθέωση πάνε κατευθείαν στην εξόντωση και το αντίθετο. Χωρίς την παραμικρή ικανότητα σοβαρής κριτικής και αξιολόγησης των καταστάσεων.
Φοβούνται να κάνουν ακόμα και την πιο καλοπροαίρετη κριτική στον Ολλανδό επειδή τόσα χρόνια ήξεραν μόνο να ξεσκίζουν, να ξεφτιλίζουν και να μειώνουν. Τώρα πώς να μπορέσουν λοιπόν να μιλήσουν σοβαρά; Ο άνθρωπος λέει σε κάθε ευκαιρία ότι είναι ΟΚ με τους αμυντικούς που έχει και εκείνοι τα ρίχνουν πότε στον Βύντρα και πότε στον Αντωνίου. Λες και ο Βύντρα μπαίνει μέσα και παίζει μόνος του ή λες και ο Τεν Κάτε ζήτησε αμυντικό και δεν του φέρανε. Έτσι μάθανε όμως τόσα χρόνια. Μάθανε μια ζωή να τα φορτώνουν αλλού. Και τώρα δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στην πολύ ξεκάθαρη πραγματικότητα.
Όσο για την αναγνώριση της οποίας έτυχε το ...αλάνι από ορισμένους ...Παναθηναϊκούς, καμία έκπληξη. Ο Παναθηναϊκός, η ομάδα και οι παίκτες του δεν ήταν ποτέ η πρώτη προτεραιότητα για τη συγκεκριμένη παρεούλα. Υπήρχαν (και προφανώς υπάρχουν ακόμα) άλλα πράγματα τα οποία προέχουν. Οι «φιλίες», τα κολλητηλίκια και φυσικά οι πάσης φύσεως «εξυπηρετήσεις». Μπορεί να μην έκατσε το καλοκαιρινό deal, μπορεί χτες να χάσαμε, αλλά η καψούρα δεν ξεχνιέται.
Μην εκπλήσσεστε με τίποτα λοιπόν. Ύμνους για τον Κυργιάκο θα γράφουν σε ένα ματς που προκαλούσε συνεχώς τους δικούς μας παίκτες και ήταν πρώτος και καλύτερος στις «εμψυχώσεις» τον ΑΕΚτζηδων την ώρα που μας βρίζανε τη μάνα. Πάνω στη χασούρα του κόσμου του Παναθηναϊκού, οι άνθρωποι πάνε να κάνουν αβάντα στον παίκτη του αντιπάλου. Όλα αυτά βέβαια, όλη αυτή η αγάπη είναι επειδή το αλάνι τυγχάνει Παναθηναϊκάρα. Και ψυχάρα. Όπως λέει και ένας φίλος, α ρε φουκαρά Παναθηναϊκέ πού έχεις μπλέξει τόσα χρόνια.
Αλλά θα το υποστούμε και αυτό. Θα τους ακούμε κάνα-δύο βδομάδες να ξεσκονίζουν τον αμυντικό ογκόλιθο που του έκανε πλάκα η Ομόνοια. Και σε μία τελική, εμείς φταίμε. Που με την απόδοσή μας, με τις γιόμες και με το ανορθόδοξο παιχνίδι μας κάναμε μάγκες και το ...αλάνι και τους αγαπητικούς του. Ξέρετε ποιους λέμε. Κάτι τύπους που γίνονται μάγκες, κερδίσει-χάσει ο Παναθηναϊκός. Στη γειτονιά μου, έχουμε μία λέξη για αυτά τα άτομα, αλλά μέρες που είναι ας το αφήσουμε να πάει στο καλό...
Υ.Γ. Για τον Βασσάρα, τη διαιτησία, το πέναλτι και όλα τα σχετικά, δεν έχω να σχολιάσω κάτι. Ας το κάνουν εκείνοι που τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος. Όλοι εκείνοι που μας έλεγαν τόσα χρόνια ότι μιλάμε για τους διαιτητές μπας και κρύψουμε τη γύμνια μας. Ό,τι ήταν να πούμε για αυτό το σύστημα που κινείται μέσα και γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο, το έχουμε πει εδώ και καιρό. Έχει πλάκα όμως να παρακολουθείς τους χτεσινούς δήμιους να γίνονται «προστάτες». Μπορεί κατά βάθος να είναι τραγικό αλλά αν αποφασίσεις να το πάρεις λίγο «ελαφριά» έχει την πλάκα του.


"ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ"