Ομορφιές σήμερα.
Ο Μποροθρύλος(εεε Αστέρας ήθελα να πώ )δε μπήκε καθόλου στο γήπεδο.
Επρεπε βλέπεις η Γριά να νοιώθει άνετα την άλλη Κυριακή με τον Θρήνο.Να είναι ας πούμε 0-2 στο 15΄Μη κουραστούνε τα παιδιά του θρήνου.Θα μου πείς βλέπεις φαντάσματα.Δε νομίζω.Δεν είναι η πρώτη φορά.Επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις παύουν να είναι συμπτώσεις.
Ο Κασναφεριακός Ξάνθης με κάτω τα χέρια 0-2 στο 13΄(Νέο ρεκόρ).Πρέπει πάση θυσία να συντηρηθεί το όνειρο τών μελών του Βορρά.Αυτό θα πεί μεταλαμπάδευση Πειραιώτικων μεθόδων.΄
Και οι δύο τα κατεβάσανε και σκύψανε κιόλας.Τούς έβριζε ο κόσμος τους.Ξεφτίλα και μιζέρια.
Η βρωμιά που λυμαίνεται το ποδοσφαιρό μας τόσα χρόνια βρήκε ΄διέξοδο και έμφανίστηκε.
Και μείς τι κάνουμε?Πάμε και πατάμε τη Ρόμα.Δίνουμε πόντους στο ποδόσφαιρό μας.Γιατί παρακαλώ?Για να μας στήσουν πάλι και να χάσουμε τον τίτλο?
Ο Ατρόμητος κατεβαίνει αύριο χωρίς τρία βασικά στελέχη του.Ο δε Μπρίτο τραυματίστηκε ξαφνικά .Μπορεί ,μπορεί και όχι.
Το πρωτάθλημα είναι αγώνας δρόμου.Για να το κερδίσει ο καλύτερος πρέπει όλοι να προσπαθούν το ίδο με όλους.Οχι με τους μέν σκύβουμε και με τους άλλους "σκοτωνόμαστε"
Επειδή λοιπόν ο Παναθηναϊκός φρόντισε με τις αστοχίες του και το βάρος των τόσων χρόνων ανομβρίας να δώσει δικαιώματα στους ανύπαρκτους, είναι υποχρεωσή του να στείλει αύριο το μήνυμα.Νίκη με ει δυνατόν πειστική εμφάνιση
Για να πιάσει τόπο η επική πρόκριση με τη Ρόμα και να μας σπρώξει μπροστά πρέπει να πάρει τον τίτλο.Ακόμα και σήμερα όλοι μιλάνε για τη Ρόμα,σκάουτερ,Νίνης,Σισέ,τελικούς.Οι φυσικοί εχθροί μας ωρύονται:Μην ξεχαστεί η Ρώμη(για να χάσετε το πρωτάθλημα βρε κουτά).Τυράκι για αδαείς.
Δεν υπάρχει πιά καμμία Ρόμα.Υπάρχει Πανιώνιος και μόνο.Να πάρουμε το πρωτάθλημα.Θα είναι η μεγαλύτερη τιμωρία τους διότι βαθειά μέσα τους οι σκοτεινοί αντιπαλοί μας ξέρουν αυτό που έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση των φιλάθλων
"ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ"
ΑΠΟΔΕΙΞΗ: 3 Χ 7 =21 ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
ΡΟΜΑ-ΠΑΟ 2-3 -ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΙ
Σςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς
Μόνο για μας τους Παναθηναϊκούς.Κανείς άλλος δεν δικαιούται τίποτα απο το αποψινό!
Δεν αντέχεται τόση χαρά.Ας βγεί κανένας "αντικειμενικός"μπας και εκνευριστούμε λίγο.
Τρέλα για την πράσινη φανέλλα.
PRAUD PRAUD PRAUD PANATHINAIKOS
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010
ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ
Μετά την ήττα απο τον ΠΑΟΚ μεταξύ των άλλων αστειοτήτων που ακούστηκαν απο "επίσημα" "Παοκτζίδικα χείλη ,εν είδος πικαρίσματος ,για τον ΠΑΟ ήταν και το εξής αμίμητο:
"Σας νίκησε ο ΠΑΟΚ ο οποίος έχει το 1/10 του μπάτζετ του ΠΑΟ"
Τα ανιστόρητα μέλη του Βορρά αφήνουν να εννοηθεί(αμφιβάλλω αν το αντιλαμβάνονται) ότι στο δημοκρατικότερο των αθλημάτων παιχνίδι κάνει το χρήμα και όχι η ψυχή ,το πάθος,η αγάπη του κόσμου,η αγάπη για τη φανέλα και ότι αυτή κουβαλάει μαζί της.Σίγουρα το χρήμα παίζει το ρόλο του αλλά δεν είναι μόνο αυτό.Ανθρωποι παιζουν μπάλλα.Ανθρωποι με ψυχή και καρδιά.
Τολμούν να ειρωνευτούν τον Παναθηναϊκό αυτοι που ζούν απο τις "χορηγείες" του.
Σαλπιγγίδης,Χριστοδουλόπουλος,Μελίσης,Βγενόπουλος.
Στημένο το παιχνίδι με την Καβάλα(0-2),στημένο με τον ΠΑΟΚ(2-1)
Πιο πολύ έσκουζαν αυτοί παρά οι γαύροι.Πήραν τα μυαλά τους αέρα και νομίζουν ότι έχουν τα κότσια να χτυπήσουν στα ίσα το πρωτάθλημα.
Οι μόνιμα κομπλεξικοί τι θά έκαναν αν το σημαιάκι σηκωνόταν για τον Μούσλι όπως κακως σηκώθηκε για τον Σισέ?
Ευτυχώς κατά την γνώμη μου στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος η πλουσιότερος.Μπορεί να κερδίσει και ο τυχερότερος,ο αποτελεσματικότερος σε στιγμές η ο εξυπνότερος.
Οταν λοιπόν η τύχη τους εγκαταλήψει σε κάποιο επόμενο παιχνίδι μην αρχίσουν τα περί διαιτησίας και κράτους των Αθηνών.
Αντί να ευχαριστούν την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΟΜΑΔΑ που λέγεται ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ η οποία δείχνει το δρόμο και παίζει το παιχνίδι μέσα στο γήπεδο(γιατί έτσι επιτάσσει η ιστορία του και οι οπαδοί του),την ομάδα που δίνει ελπίδα και στον ΠΑΟΚ,ΑΕΚ,ΑΡΗ,ΛΑΡΙΣΣΑ,ΠΑΝΙΩΝΙΟ,ΚΑΣΤΟΡΙΑ.....για κάποιο τίτλο ,του τη λένε και απο πάνω.
Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την πρόοδο του ΠΑΟΚτα τελευταία χρόνια .Οι κακές παρέες όμως στραβώνουν το δρόμο.Αυτό σίγουρα ο ΠΑΟΚ θα κληθεί να το πληρώσει κάποια στιγμή.
"Σας νίκησε ο ΠΑΟΚ ο οποίος έχει το 1/10 του μπάτζετ του ΠΑΟ"
Τα ανιστόρητα μέλη του Βορρά αφήνουν να εννοηθεί(αμφιβάλλω αν το αντιλαμβάνονται) ότι στο δημοκρατικότερο των αθλημάτων παιχνίδι κάνει το χρήμα και όχι η ψυχή ,το πάθος,η αγάπη του κόσμου,η αγάπη για τη φανέλα και ότι αυτή κουβαλάει μαζί της.Σίγουρα το χρήμα παίζει το ρόλο του αλλά δεν είναι μόνο αυτό.Ανθρωποι παιζουν μπάλλα.Ανθρωποι με ψυχή και καρδιά.
Τολμούν να ειρωνευτούν τον Παναθηναϊκό αυτοι που ζούν απο τις "χορηγείες" του.
Σαλπιγγίδης,Χριστοδουλόπουλος,Μελίσης,Βγενόπουλος.
Στημένο το παιχνίδι με την Καβάλα(0-2),στημένο με τον ΠΑΟΚ(2-1)
Πιο πολύ έσκουζαν αυτοί παρά οι γαύροι.Πήραν τα μυαλά τους αέρα και νομίζουν ότι έχουν τα κότσια να χτυπήσουν στα ίσα το πρωτάθλημα.
Οι μόνιμα κομπλεξικοί τι θά έκαναν αν το σημαιάκι σηκωνόταν για τον Μούσλι όπως κακως σηκώθηκε για τον Σισέ?
Ευτυχώς κατά την γνώμη μου στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος η πλουσιότερος.Μπορεί να κερδίσει και ο τυχερότερος,ο αποτελεσματικότερος σε στιγμές η ο εξυπνότερος.
Οταν λοιπόν η τύχη τους εγκαταλήψει σε κάποιο επόμενο παιχνίδι μην αρχίσουν τα περί διαιτησίας και κράτους των Αθηνών.
Αντί να ευχαριστούν την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΟΜΑΔΑ που λέγεται ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ η οποία δείχνει το δρόμο και παίζει το παιχνίδι μέσα στο γήπεδο(γιατί έτσι επιτάσσει η ιστορία του και οι οπαδοί του),την ομάδα που δίνει ελπίδα και στον ΠΑΟΚ,ΑΕΚ,ΑΡΗ,ΛΑΡΙΣΣΑ,ΠΑΝΙΩΝΙΟ,ΚΑΣΤΟΡΙΑ.....για κάποιο τίτλο ,του τη λένε και απο πάνω.
Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την πρόοδο του ΠΑΟΚτα τελευταία χρόνια .Οι κακές παρέες όμως στραβώνουν το δρόμο.Αυτό σίγουρα ο ΠΑΟΚ θα κληθεί να το πληρώσει κάποια στιγμή.
ΠΑΡΤΕ ΝΑ ΧΕΤΕ
Ενας ανύπαρκτος Ολυμπιακός ηττήθηκε απο μία σχεδόν βαριεστημένη Μπορντώ.
Πλάλα έκαναν τα Γαλάκια.Οποτε ήθελαν έβαζαν γκόλ.
Το MEGA όμως ανακάλυψε έναν πολύ καλό ΟΣΦΠ.Ανακάλυψε κανονικό γκόλ στο φάουλ του Νταρμπι στον αμυντικό και (όχι στον τερματοφύλακα λαμόγια).
Εκεί όμως δεν υπάρχει παράγκα και ΜΜΕ να τους κρατάνε με ορούς "ζωντανούς"(ούτε και εμείς βέβαια με τις δωρεές και την γκαντεμιά μας).
Ο Τοροσίδης τόλμησε να κατηγορήσει τον διαιτητή για εμπάθεια.Έφτιαξαν εδώ στο κοκκαλιστάν τεχνητό παράδεισο για τον γαύρο και το πιστέψανε.
Αυτοί που τόσα χρόνια είχαν σαν βασικό τους επιχείρημα "οι μεγάλες ομάδες δεν μιλάνε για την διαιτησία"(για να δικαιολογούν τις σφαγές) φωνάζουν τώρα σαν τις @#%&^*.
Επειδή όμως όλα αυτά συνδέονται με το εγχώριο πρωτάθλημα, στο δίλημα Ρόμα η Πανιώνιος (που εσχάτως κυκλοφορεί) με μεγάλη μου λύπη(το DNA επαναστατεί) θα διαλέξω Πανιώνιος.Αν έλθει κάτι καλό με Ρόμα καλοδεχούμενο αλλά θέλω οπωσδήποτε διπλό στη Νέα Σμύρνη.Θέλω το πρωτάθλημα και άστους (ΠΑΟΚ,ΑΕΚ.ΟΣΦΠ,ΑΡΗ) να σφαχτούνε.
Θέλω το πρωτάθλημα για να παίξω CL.
Θέλω το πρωτάθλημα για να δυναμώσω και να ηρεμήσω
Θέλω το πρωτάθλημα για να πιέσω για τον Βοτανικό
Θέλω το πρωτάθλημα για όλους τους παίκτες μας ,απο τους οποίους κλάπηκε στο παρελθόν
Θέλω το πρωτάθλημα γιατί το αξίζω(και μόνο τότε)
Θέλω το πρωτάθλημα για να κρατήσω και να αναδείξω προπονητή απο τα σπλαχνα της ομάδας.
Θέλω το πρωτάθλημα για να αναγκάσω τους δορυφόρους του γαύρου να αναθεωρήσουν και να μετέχουν ισότιμα στο παιχνίδι.
Θέλω το πρωτάθλημα για το ίδιο το παιχνίδι.Ολα στο φώς .Ολοι στο γήπεδο.Νέοι επενδυτές με όρεξη για επενδύσεις και προσφορά.Νέοι επενδυτές που δεν θα φοβούνται για τα χρηματά τους η την προσωπική τους εικόνα.Θα παίρνουν ένα ρίσκο που θα εξαρτάται απο το ίδιο το παιχνίδι και όχι απο το παρασκήνιο.
Θέλω το πρωτάθλημα για να ξεδοντιάσω την αρρωστημένη κλίκα γύρω απο την ομάδα.
Θέλω το πρωτάθλημα για να κόψω τα βαρίδια που φύτεψε η επένδυση μέσα στην ομάδα.
Θέλω το πρωτάθλημα γιατί αυτό θα πονέσει πολύ και πολλούς.
Τέλος λοιπόν στην γκρίνια και την εσωστρέφεια.Τέλος στα διλήματα.Φανατικά δίπλα στην ομάδα για το πρωτάθλημα.
Πλάλα έκαναν τα Γαλάκια.Οποτε ήθελαν έβαζαν γκόλ.
Το MEGA όμως ανακάλυψε έναν πολύ καλό ΟΣΦΠ.Ανακάλυψε κανονικό γκόλ στο φάουλ του Νταρμπι στον αμυντικό και (όχι στον τερματοφύλακα λαμόγια).
Εκεί όμως δεν υπάρχει παράγκα και ΜΜΕ να τους κρατάνε με ορούς "ζωντανούς"(ούτε και εμείς βέβαια με τις δωρεές και την γκαντεμιά μας).
Ο Τοροσίδης τόλμησε να κατηγορήσει τον διαιτητή για εμπάθεια.Έφτιαξαν εδώ στο κοκκαλιστάν τεχνητό παράδεισο για τον γαύρο και το πιστέψανε.
Αυτοί που τόσα χρόνια είχαν σαν βασικό τους επιχείρημα "οι μεγάλες ομάδες δεν μιλάνε για την διαιτησία"(για να δικαιολογούν τις σφαγές) φωνάζουν τώρα σαν τις @#%&^*.
Επειδή όμως όλα αυτά συνδέονται με το εγχώριο πρωτάθλημα, στο δίλημα Ρόμα η Πανιώνιος (που εσχάτως κυκλοφορεί) με μεγάλη μου λύπη(το DNA επαναστατεί) θα διαλέξω Πανιώνιος.Αν έλθει κάτι καλό με Ρόμα καλοδεχούμενο αλλά θέλω οπωσδήποτε διπλό στη Νέα Σμύρνη.Θέλω το πρωτάθλημα και άστους (ΠΑΟΚ,ΑΕΚ.ΟΣΦΠ,ΑΡΗ) να σφαχτούνε.
Θέλω το πρωτάθλημα για να παίξω CL.
Θέλω το πρωτάθλημα για να δυναμώσω και να ηρεμήσω
Θέλω το πρωτάθλημα για να πιέσω για τον Βοτανικό
Θέλω το πρωτάθλημα για όλους τους παίκτες μας ,απο τους οποίους κλάπηκε στο παρελθόν
Θέλω το πρωτάθλημα γιατί το αξίζω(και μόνο τότε)
Θέλω το πρωτάθλημα για να κρατήσω και να αναδείξω προπονητή απο τα σπλαχνα της ομάδας.
Θέλω το πρωτάθλημα για να αναγκάσω τους δορυφόρους του γαύρου να αναθεωρήσουν και να μετέχουν ισότιμα στο παιχνίδι.
Θέλω το πρωτάθλημα για το ίδιο το παιχνίδι.Ολα στο φώς .Ολοι στο γήπεδο.Νέοι επενδυτές με όρεξη για επενδύσεις και προσφορά.Νέοι επενδυτές που δεν θα φοβούνται για τα χρηματά τους η την προσωπική τους εικόνα.Θα παίρνουν ένα ρίσκο που θα εξαρτάται απο το ίδιο το παιχνίδι και όχι απο το παρασκήνιο.
Θέλω το πρωτάθλημα για να ξεδοντιάσω την αρρωστημένη κλίκα γύρω απο την ομάδα.
Θέλω το πρωτάθλημα για να κόψω τα βαρίδια που φύτεψε η επένδυση μέσα στην ομάδα.
Θέλω το πρωτάθλημα γιατί αυτό θα πονέσει πολύ και πολλούς.
Τέλος λοιπόν στην γκρίνια και την εσωστρέφεια.Τέλος στα διλήματα.Φανατικά δίπλα στην ομάδα για το πρωτάθλημα.
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010
ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ η ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΓΟΝΑΣ?
Την Κυριακή που μας πέρασε φάνηκε το πόσο μεγάλο κακό έχει κάνει στον Παναθηναϊκό η ανομβρία των τελευταίων χρόνων.Πόσο μεγάλο κακό έχουν κάνει οι εσωτερικές έριδες και η άλωση του διοικητικού περίγυρου απο τα παπαγαλάκια του διχασμού.
Η ήττα απο την (αξιέπαινη) Καβάλα θυμίζει την προπέρσινη? χρονιά που χαρίσαμε το πρωτάθλημα στους μαουνιέρηδες με τις δύο κολλητές ήττες σε Ξάνθη και ΟΦΗ .Επτά γκόλ σε δύο μάτς ,οταν σε όλο το προηγούμενο διάστημα είχε δεχθεί νομίζω 9 γκόλ?(δεν έχει σημασία ).Για εκείνο το πρωτάθλημα ακούστηκαν πολλά .Ο "ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ" είχε αναφερθεί σε αυτό με υπόσχεση για αποκαλύψεις.Αντί για αποκαλύψεις εξαφανίστηκε ο ίδιος.Εμένα αυτό μου λέει πολλά.
Κάποιοι το χάρηκαν τότε( ο περίγυρος ντε).Ολα για να φύγει ο "κακός"Βαρδινογιάννης.
Μήπως τώρα πρέπει να φύγει ο κακός Πατέρας?Είναι ένα σενάριο που στο δικό μου μυαλό δεν στερείται βάσης.
Ο αγώνας με τον Παοκ θα δείξει πολλά.Πιστεύω ότι αν παίξουμε χωρίς βαρίδια και ύστερες σκέψεις θα νικήσουμε(μαρτύριο της σταγόνας).
Τεχνικός δεν είμαι αλλά εκείνος ο Κατσουράνης γιατί πρέπει να μας ταλαιπωρεί αφού είναι ντεφορμέ?Ας ξεκινήσει κάποιος άλλος και στην πορεία βλέπουμε .Τα ίδια με τον Καραγκούνη.
Εκείνο που αποδείχθηκε πάντως περίτρανα είναι ότι χωρίς Ζιλμπέρτο η ομάδα χωλαίνει.
Κάτι για τον προπονητή τώρα.
Παίκτες με την ποιότητα του Λέτο δεν βγαίνουν έξω,έστω και άν σέρνονται.Επίσης απόντος του Ζιλμπέρτο δεν βγαίνει οΣιμάο.Οι Κατσουράνης και Καραγκούνης μαρκάρουν με τα μάτια.
Πιστεύω ότι θα πάρουμε το πρωτάθλημα γιατί έχουμε καλύτερη ομάδα.Το κέρδος μας θα είναι διπλό.Δείξαμε στο πανελλήνιο τι σημαίνει παίζω στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και όχι έξω απο αυτό.Είμασταν κακοί και καλώς χάσαμε.Οχι σαν κάτι άλλους που στο 8΄ήταν 0-2 με γκόλ οφσαϊτ(Στολτίδης).
Πάντως αυτός ο Αστέρας έχει γίνει μαζί με την Ξάνθη η καλύτερη ορντινάτσα του μαουνιέρη.
Ο "τερμαντζής" τους(έκφραση του σάμαλι,για όσους έχουν κατοικοεδρεύσει στους τσίγκους του "ΑΟ ΠΑΤΡΑΙ") είχε φοβερή "απόδοση".Το παλικάρι αυτό είναι το ίδιο που στον πρώτο γύρο είπε το εξής αμίμητο"δύο πέναλτυ δεν έδωσε στον Παναθηναϊκό.Ε και!!!!!!)
Δεν πειράζει,θα έρθει και η σειρά τους.Και τότε μπορεί να τους φταίνε οι "ζαντιέρες"
Η ήττα απο την (αξιέπαινη) Καβάλα θυμίζει την προπέρσινη? χρονιά που χαρίσαμε το πρωτάθλημα στους μαουνιέρηδες με τις δύο κολλητές ήττες σε Ξάνθη και ΟΦΗ .Επτά γκόλ σε δύο μάτς ,οταν σε όλο το προηγούμενο διάστημα είχε δεχθεί νομίζω 9 γκόλ?(δεν έχει σημασία ).Για εκείνο το πρωτάθλημα ακούστηκαν πολλά .Ο "ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ" είχε αναφερθεί σε αυτό με υπόσχεση για αποκαλύψεις.Αντί για αποκαλύψεις εξαφανίστηκε ο ίδιος.Εμένα αυτό μου λέει πολλά.
Κάποιοι το χάρηκαν τότε( ο περίγυρος ντε).Ολα για να φύγει ο "κακός"Βαρδινογιάννης.
Μήπως τώρα πρέπει να φύγει ο κακός Πατέρας?Είναι ένα σενάριο που στο δικό μου μυαλό δεν στερείται βάσης.
Ο αγώνας με τον Παοκ θα δείξει πολλά.Πιστεύω ότι αν παίξουμε χωρίς βαρίδια και ύστερες σκέψεις θα νικήσουμε(μαρτύριο της σταγόνας).
Τεχνικός δεν είμαι αλλά εκείνος ο Κατσουράνης γιατί πρέπει να μας ταλαιπωρεί αφού είναι ντεφορμέ?Ας ξεκινήσει κάποιος άλλος και στην πορεία βλέπουμε .Τα ίδια με τον Καραγκούνη.
Εκείνο που αποδείχθηκε πάντως περίτρανα είναι ότι χωρίς Ζιλμπέρτο η ομάδα χωλαίνει.
Κάτι για τον προπονητή τώρα.
Παίκτες με την ποιότητα του Λέτο δεν βγαίνουν έξω,έστω και άν σέρνονται.Επίσης απόντος του Ζιλμπέρτο δεν βγαίνει οΣιμάο.Οι Κατσουράνης και Καραγκούνης μαρκάρουν με τα μάτια.
Πιστεύω ότι θα πάρουμε το πρωτάθλημα γιατί έχουμε καλύτερη ομάδα.Το κέρδος μας θα είναι διπλό.Δείξαμε στο πανελλήνιο τι σημαίνει παίζω στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και όχι έξω απο αυτό.Είμασταν κακοί και καλώς χάσαμε.Οχι σαν κάτι άλλους που στο 8΄ήταν 0-2 με γκόλ οφσαϊτ(Στολτίδης).
Πάντως αυτός ο Αστέρας έχει γίνει μαζί με την Ξάνθη η καλύτερη ορντινάτσα του μαουνιέρη.
Ο "τερμαντζής" τους(έκφραση του σάμαλι,για όσους έχουν κατοικοεδρεύσει στους τσίγκους του "ΑΟ ΠΑΤΡΑΙ") είχε φοβερή "απόδοση".Το παλικάρι αυτό είναι το ίδιο που στον πρώτο γύρο είπε το εξής αμίμητο"δύο πέναλτυ δεν έδωσε στον Παναθηναϊκό.Ε και!!!!!!)
Δεν πειράζει,θα έρθει και η σειρά τους.Και τότε μπορεί να τους φταίνε οι "ζαντιέρες"
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010
ΟΤΑΝ Η "ΑΡΙΣΤΕΡΗ " ΠΟΡΕΙΑ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ "ΕΥΘΕΙΑ"
Η αλληλογραφία Μίκη Θεοδωράκη - Θάλειας Δραγώνα για τι βιβλίο " Τι είναι η Πατρίδα μας"
Η επιστολή της Θάλειας Δραγώνα:
Αγαπητέ Μίκη Θεοδωράκη,
Κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες στο διαδίκτυο επιστολή σας προς τον Στέφανο Ληναίο με πολύ απαξιωτικά σχόλια για το πρόσωπό μου και παραθέματα από το δημοσιευμένο έργο μου που είναι όλα παντελώς ψευδή και κατασκευασμένα.Σας ενημερώνω ότι δεν είμαι ιστορικός και δεν γράφω ιστορικά βιβλία. Λόγος σαν «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από το 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων», δεν βρίσκεται πουθενά στο δημοσιευμένο έργο μου και δεν χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή και κοινοβουλευτική μου πορεία. Τέτοιου είδους κατασκευάσματα είναι μιας συκοφαντικής εκστρατείας εναντίον μου.Είμαι κοινωνική ψυχολόγος, ερευνώ και γράφω πάνω στις κοινωνικές ταυτότητες έχω δώσει μεγάλο μέρος της ζωής μου για την υπεράσπιση των αρχών της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης σε αυτόν τόπο.Σας στέλνω μέρος των δημοσιεύσεων μου για να κρίνετε εάν όσα παρατίθενται στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Εάν διαπιστώσετε ότι είναι κατασκευασμένες φράσεις, σας παρακαλώ πολύ να βρείτε μια ευκαιρία να το δηλώσετε.Σας γράφω επειδή θαυμάζω την αστείρευτη δημιουργικότητά σας και τους αγώνες σας για τη δημοκρατία και είμαι σίγουρη ότι η αναζήτηση της αλήθειας και η προάσπιση των δημοκρατικών αρχών έχει πρώτιστη σημασία για σας.Με εκτίμησηΘάλεια ΔραγώναΣας επισυνάπτω και 2 πρόσφατες συνεντεύξεις μου όπου θα βρείτε και όλα τα παραποιημένα παραθέματα
Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη
Αγαπητή κυρία Δραγώνα,
Έλαβα την επιστολή και τα βιβλία σας και σας ευχαριστώ. Διάβασα επίσης στο «Βήμα» και τα «Νέα» τις συνεντεύξεις σας, οι οποίες όμως κινούνται μονάχα γύρω από δυο-τρεις φράσεις που σας αποδόθηκαν εδώ και πολύ καιρό, για να διαψευσθούν ύστερα από μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.Οι συνεντεύξεις αυτές και η μεγάλη προβολή τους (σε συνδυασμό με την φίμωση των αντιθέτων απόψεων) δεν πετυχαίνουν τίποτε άλλο παρά να αποκαλύπτουν στον ελληνικό λαό τους πανίσχυρους φίλους σας στα ΜΜΕ αποδεικνύοντας το εύρος και τα ερείσματα αλλά και τον συντονισμό της προσπάθειας που εξυφαίνεται με στόχο την αλλοίωση της εθνικής-ελληνικής μας ταυτότητας. Καθώς και τον τρόμο που δημιουργεί η αυξανόμενη παλλαϊκή αντίδραση στις απόψεις σας, που ακυρώνει την αρχική σας προσπάθεια να εκμεταλλευθείτε την αντίδραση του κ. Καρατζαφέρη βαφτίζοντας όσους διαφωνούν «ακροδεξιούς». Τρόμος που φτάνει σε σημείο να προκαλεί συμπτώματα της «Λύσσας-Σόρος» σε υποταχτικούς κονδυλοφόρους όπως σ' αυτόν τον δυστυχή κ. Χάρη σε σημερινό (9.1.10) ένθετο αθηναϊκής εφημερίδας.Επειδή τυχαίνει να είμαι ένας από τους πρωτεργάτες αυτής της εκστρατείας για την ενημέρωση του ελληνικού λαού με ρίζες βαθειές στην αληθινή ελληνική Αριστερά από την εποχή του ΕΑΜ, θα ήμουν ο τελευταίος που θα επέτρεπα στον οποιονδήποτε να καπηλευτεί την λέξη και την έννοια «πατρίδα». Το ΕΑΜ και το τότε ΚΚΕ κατέκτησε την εμπιστοσύνη του 70% του λαού μας για την πίστη του και τους αγώνες του για τη Λευτεριά της ελληνικής πατρίδας και την αναγέννηση του ελληνικού έθνους. Με την πεποίθηση ότι υπηρετούμε τα ιδεώδη των Ελλήνων για την ελευθερία και την δημοκρατία από τα βάθη των αιώνων και φτάνοντας ως το «Ελευθερία ή θάνατος» του Κολοκοτρώνη, ορθώσαμε το ανάστημά μας και αναμετρηθήκαμε με το όπλο στο χέρι, με την πιο φονική δύναμη που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα: την χιτλερική Βέρμαχτ, τα ναζιστικά Ες-Ες και την Γκεστάπο, με αμέτρητες θυσίες σε αίμα, βασανισμούς και διώξεις. Ενώ παράλληλα και μέσα σ΄ εκείνες τις σκληρές συνθήκες τιμούσαμε και τρεφόμαστε με τον ελληνικό πολιτισμό για τον οποίο είμαστε περήφανοι και συγχρόνως οραματιζόμαστε τη μελλοντική κοινωνία της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της «πανανθρώπινης λευτεριάς».Αυτή υπήρξε ως σήμερα η γνήσια και μοναδική Αριστερά, όπου οι λέξεις «έθνος» και «πατρίδα» ήταν για μας δόξα και τιμή και όχι ντροπή όπως τις κατάντησαν χτες και σήμερα ορισμένα γκρουπούσκουλα και ομάδες «διανοουμένων» που στο όνομα της Αριστεράς ντροπιάζουν με τις «ιδέες» και τα καμώματά τους, τους αγώνες και τις θυσίες μας, ενώ δηλητηριάζουν την ανύποπτη νεολαία μας, που η νικήτρια και θριαμβεύουσα ακόμα και σήμερα εθνικοφροσύνη κρατάει στα σκοτάδια, έχοντας καταδικάσει σε λήθη τη σύγχρονη ιστορία μας.Όμως η ακτινοβολία εκείνων των ηρωικών χρόνων αψηφώντας όλα τα εμπόδια εξακολουθεί να εμπνέει το λαό μας, γι' αυτό και η αντίθεση στην συστηματική απόπειρα που επιχειρείται εδώ και καιρό με στόχο την ουσιαστική ανατροπή της ελληνικής ιστορίας, είναι καθολική και δεν συνδέεται με την α΄ ή την β΄ πολιτική παράταξη αλλά με το σύνολο των Ελλήνων, που γαλουχήθηκε με μια συγκεκριμένη και βαθειά ριζωμένη άποψη για το τι είναι πατρίδα, τι είναι Ελλάδα, τι είναι ιστορία, τι είναι ελληνικός λαός και ελληνικό έθνος.Κι ακόμα γνωρίζει καλά -γιατί τα βιώνει, ποια είναι τα βασικά ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία που μας διέπλασαν από το ΄21 έως σήμερα.Αρνούμενοι και κατεδαφίζοντας όλα αυτά που μας έκαναν αυτούς που είμαστε χτες, προχτές και σήμερα,με το πρόσχημα μιας δήθεν επιστημονικής αναθεώρησης της ιστορικής πραγματικότητας, όπως αποδεικνύεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας «Τι είν' η Πατρίδα μας;» στην ουσία αμφισβητείτε ο,τιδήποτε θετικό έπραξε ο λαός αυτός σε όλους τους τομείς του εθνικού μας βίου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων.Με το βιβλίο σας αποδομείτε τις ιδέες, πεποιθήσεις, τα «πιστεύω», σε σχέση με το ελληνικό έθνος και τις ρίζες του, δηλαδή όλα αυτά που ενέπνευσαν και παρακίνησαν τον λαό μας. Όμως αν στις αρχές του 19ου αιώνα δεν υπήρχαν οι ιδέες για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους και όλα τα «πιστεύω» που εσείς σήμερα απορρίπτετε ως άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και εκτός ιστορικής πραγματικότητας, τότε δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν η Επανάσταση του ΄21, το κίνημα του Φιλελληνισμού, το δημοκρατικό κίνημα του Μακρυγιάννη, η αποπομπή του Όθωνα, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η Εθνική Αντίσταση. Δεν θα υπήρχε ο Άρης Βελουχιώτης. Και όχι μονάχα αυτός, γιατί σύμφωνα με κείνα που επιχειρείτε να διδαχθούν τα παιδιά μας, δεν θα υπήρχε ούτε ένας αντάρτης, μιας και ΟΛΟΙ πήραν τα όπλα για την Ελλάδα και την Πατρίδα. Ενώ αν είχαν τα μυαλά τα δικά σας, δηλαδή εξέταζαν το «επιστημονικώς ορθόν», θα τα βρίσκανε μια χαρά με τους Γερμανούς που εξ άλλου το μόνο που ζητούσαν από μας ήταν να τους παραχωρήσουμε την άδεια χρήσης των λιμανιών και των αεροδρομίων μας.Κατά τον ίδιο τρόπο δεν θα υπήρχαν οι δημοκρατικοί αγώνες και η Αντίσταση κατά της χούντας. Δεν θα υπήρχαν ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Παλαμάς, ο Καβάφης, ο Καλομοίρης,ο Καζαντζάκης, o Σικελιανός, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Τσαρούχης, ο Ελύτης, ο Χατζιδάκις, ο Εγγονόπουλος,ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, ο Παρθένης, ο Καμπανέλλης, ο Γεωργουσόπουλος, ο Κουν, ο Μινωτής, ο Κακογιάννης, ο Αγγελόπουλος. Όπως δεν θα υπήρχαν οι διανοητές, οι φιλόσοφοι, οι μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες από τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο ωε τον Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν θα υπήρχαν τα μεγάλα κινήματα όπως των δημοτικιστών και των φοιτητών. Δεν θα υπήρχε το κίνημα για την Κύπρο ούτε οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τα σημερινά θύματα του επιθετικού ιμπεριαλισμού, την Γιουγκοσλαυία, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Και δεν θα συνέβαιναν προ παντός εκείνες οι πράξεις, που αποδεικνύουν την ιδιαιτερότητα του λαού μας, που τόσο επίμονα σαρκάζετε, όπως το ΟΧΙ το 1940 και η μάχη της Κρήτης, καθώς και το ότι ανάμεσα σε όλους τους ευρωπαίους, μονάχα η Ελλάδα αρνήθηκε να ντύσει τα παιδιά της με την στολή της Βέρμαχτ και να τα στείλει στο ανατολικό μέτωπο. Χάρη στις μοναδικές μέσα στην κατεχόμενη Ευρώπη παλλαϊκές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και εκτοπισμένους σε στρατόπεδα θανάτου.Κι αυτό γιατί οι εθνικοί και δημοκρατικοί μας αγώνες, καθώς και τα πνευματικά έργα και οι πολιτικές πράξεις των προσώπων αυτών, διαπνέονταν από την πεποίθηση ότι η σύγχρονη Ελλάδα έχει επηρεαστεί βαθειά από μια βαρειά κληρονομιά, απέναντι στην οποία θα πρέπει να φανούμε δημιουργικά αντάξιοι.Για όλα αυτά έχετε να πείτε μια μόνο λέξη: εθνοκεντρισμός, δηλαδή ότι είναι ασυγχώρητη υπερηφάνεια για ένα λαό να θαυμάζει τα επιτεύγματά του, φτάνοντας στο σημείο να προτείνετε να εκλείψει από τα σχολικά βιβλία, γιατί αυτό επιτάσσει η σύγχρονη επιστήμη για την αναθεώρηση της ιστορίας. Με άλλα λόγια επιχειρείτε έναν γενικευμένο ευνουχισμό σε ό,τι πολυτιμότερο και πιο ελληνικό πέτυχε ο λαός μας έως τώρα, με τελικό αποτέλεσμα την μετατροπή μας σε έναν άλλο λαό, προσαρμοσμένο στις συνταγές του καμουφλαρισμένου αφελληνισμού, που κοσμούν κάθε σελίδα του εν λόγω βιβλίου σας.Κι αυτό γιατί διαφωνείτε με την ύπαρξη και την αξία των βασικών πυλώνων πάνω στους οποίους στηρίχθηκαν οι ιδέες, οι πράξεις, οι αγώνες, οι θυσίες και τα έργα, πνευματικά και άλλα. Βαφτίζετε εθνοκεντρισμό την ξεχωριστή πίστη, ακόμα και θαυμασμό που μπορεί να έχει ένας λαός για την ιστορία και τον εαυτό του. Τις ξένες επεμβάσεις, που αλλοίωσαν την εθνική μας ζωή, τις θεωρείτε σχεδόν ανύπαρκτες και πρόσχημα για να καλύψουμε τις δικές μας -υπαρκτές βεβαίως- αδυναμίες. Την ιδιαιτερότητα των αγώνων μας, ειδικά στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο την αποκαλείτε σωβινισμό, πράξη εχθρική προς τους άλλους και την θεωρείτε γενεσιουργό αιτία ξενοφοβίας. Την υπερηφάνεια μας για τα κατορθώματα των αρχαίων Ελλήνων την βαφτίζετε στείρο εθνικισμό και ιστορική αυταπάτη. Δηλαδή θέλετε σώνει και καλά να αποδείξετε ότι κακώς πιστεύαμε ως τώρα όσα πιστεύαμε για την καταγωγή, τις παραδόσεις, την ιστορία και τον πολιτισμό μας, πράξη που στην ιατρική επιστήμη ονομάζεται «ευνουχισμός». Και οχυρωμένη πίσω από ηχηρά ονόματα ξένων επιστημόνων βαλθήκατε με την βοήθεια ισχυρών πολιτικών και οικονομικών κύκλων, μιας και είναι πολύ δύσκολο να ευνουχίσετε έναν ολόκληρο λαό κατεδαφίζοντας τα σύμβολα και τους μύθους του, να ξεκινήσετε το θεάρεστο έργο σας από τα τρυφερά και ανύποπτα παιδιά μας.Όπως το επιχείρησε χθες η φίλη σας κ. Ρεπούση -ανεπιτυχώς- ενώ σήμερα, με τον αέρα μάλιστα της κρατικής συμπαράστασης το επεκτείνετε εσείς με νέα έφοδο για τον ευνουχισμό της μαθητικής μας νεολαίας από κρατικό μάλιστα πόστο!Γνωρίζετε κυρία Δραγώνα, ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας, όπως γνωρίζετε ότι θα σας ήταν λίγο δύσκολο να με βαφτίσετε κι εμένα ... ακροδεξιό. Προς το παρόν μπορείτε εσείς και οι φίλοι σας να με φιμώσετε. Όμως σ' αυτό είμαι συνηθισμένος και μάλιστα θα σας έλεγα ότι όποιοι και όσοι στο παρελθόν κατά καιρούς επεχείρησαν να φιμώσουν τις ιδέες αλλά και την μουσική μου, είχαν ... κακά γεράματα. Όπως ίσως ξέρετε ή θα έχετε ακούσει, η ζωή και το έργο μου στηρίχθηκε επάνω σε τρεις λέξεις: Ελλάδα, Πατρίδα, Ελευθερία. Και όλοι μου οι αγώνες έγιναν μόνο και μόνο για να τις υπερασπίσω με κάθε θυσία. Το ίδιο κάνω και τώρα.Σήμερα εσείς και οι φίλοι σας, με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι οι προηγούμενοι, επιχειρείτε να κατεδαφίσετε τις ιδέες, τις πράξεις και τα έργα που συμβολίζουν αυτές οι τρεις λέξεις, που όπως είπα, ενέπνευσαν και στήριξαν όλες τις γενιές των νεοελλήνων, για να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα. Μια κορυφαία στιγμή στην νεότερή μας ιστορία υπήρξε και η Εθνική μας Αντίσταση, τότε που έλαμψαν αυτές οι τρεις λέξεις οδηγώντας τα νιάτα εκείνης της εποχής σε ανυπέρβλητες θυσίες. Χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα. Τι μας οδηγούσε τότε; Όλα αυτά που καταδικάζονται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας, για να ανοίξει ο δρόμος σε μια γενικευμένη αλλοίωση του εθνικού μας χαρακτήρα ξεκινώντας με δήθεν επιστημονικό τρόπο από τα τρυφερά μας νιάτα. Άλλωστε αυτή η προσπάθεια που γίνεται μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει αφετηρία γνωστά σε όλους διεθνή κέντρα, που επιδιώκουν την διάλυση των εθνών-λαών με εθνικές ιδιαιτερότητες, συμφέροντα και «αρχές» που οδηγούν σε αντιστάσεις μπροστά στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και γι' αυτό με τη διάλυση των εθνών επιδιώκουν την μετατροπή των ανθρώπων σε ανυπεράσπιστες μονάδες χωρίς μνήμη και ενοχλητικές ιδιαιτερότητες.Eίναι δυνατόν να επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο; Να γιατί με βρίσκετε και θα με βρίσκετε πάντοτε αντίθετο, γιατί πιστεύω ότι η γενιά η δική μου έχει αποδείξει στην πράξη, με έργα και όχι μόνο με λόγια, ότι σ' αυτή τη γωνιά της γης κατοικούν άνθρωποι που είναι Έλληνες με όλη την ιστορική σημασία αυτής της λέξης και τίποτε -απολύτως τίποτε- δεν μπορεί να αμαυρώσει και πολύ περισσότερο να αλλοιώσει.Τέλος οφείλω να σας πω ότι:Από την ανάγνωση του βιβλίου σας «Τι είν' η Πατρίδα μας;» έχω συναγάγει ορισμένα συμπεράσματα, που πιστοποιούν θεμελιακές διαφορές από τις απόψεις σας. Θα αρκεστώ προς το παρόν σε μερικά παραδείγματα:«Η κυρίαρχη αντίληψη για το έθνος και την εθνική ταυτότητα, με βάση την οποία οι πολιτικές εξουσίες στην Ευρώπη αλλά και έξω από αυτήν οργανώνουν το διαπαιδαγωγητικό ρόλο του σχολείου, είναι ακόμη σήμερα σε μεγάλο βαθμό η αντίληψη που κληρονόμησε ο ρομαντισμός του 19ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία το έθνος αποτελεί οικουμενική, «φυσική» οντότητα, ανεξάρτητη από το χρόνο και το χώρο, και η εθνική ταυτότητα, αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση κοινωνικής ομοψυχίας και συνοχής. Οι εθνικές ιστοριογραφίες προέρχονται από αυτή την παράδοση και δίνουν έμφαση στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας, στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένειά της. Στο σχολείο η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα, ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν την εθνική συνέχεια στο χρόνο και στο χώρο». (σελ. 31)Είναι φανερό ότι θεωρείτε ότι το έθνος και η εθνική ταυτότητα είναι «κληρονομιά του ρομαντισμού του 19ου αιώνα [και δεν] αποτελεί «φυσική» οντότητα ανεξάρτητη από τον χρόνο και τον χώρο, αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση εθνικής ομοψυχίας και συνοχής».Φαίνεται ακόμη ότι δεν είσθε σύμφωνη με την έμφαση που δίνεται στο σχολείο «στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας, στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένειά της». Καθώς και στο γεγονός ότι «η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα., ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν τη συνέχεια στο χρόνο και στον χώρο».Θα ήθελα ειλικρινά να μου λέγατε, αν η παράγραφος αυτή αναφέρεται θετικά ή αρνητικά στον τρόπο που το σχολείο αντιμετωπίζει τα προβλήματα αυτά. Μιας και δεν το λέτε φανερά. Όμως αφήνετε να υπονοηθεί, ότι όλες αυτές οι ιδέες περί έθνους και εθνικής ταυτότητας αποτελούν σύμπτωμα που μας επιβλήθηκε από την «ρομαντική αντίληψη της ιστορίας στο τέλος του 19ου αιώνα. Άρα ξεπερασμένες και αντιεπιστημονικές σύμφωνα με την οπτική γωνία τη δική σας και των υπολοίπων συνεργατών σας που συμμετέχουν στην συγγραφή του εν λόγω βιβλίου.Να όμως που τόσο εγώ όσο και οι γενιές των παππούδων μου αλλά και των συμμαχητών και συνοδοιπόρων μου στους δρόμους των εθνικών αγώνων και στις προσπάθειες για τη δημιουργία μιας ελληνικής τέχνης διαπνεόμεθα σε κάθε μας βήμα και προσπάθεια από αυτές ακριβώς τις ιδέες που καταγγέλλετε ως ξεπερασμένες και ευτελή ως φαίνεται προϊόντα μιας ξεπερασμένης πια ρομαντικής αντίληψης. Και μόνο μ' αυτή την παράγραφο, μου ζητάτε να απαρνηθώ τον εαυτό μου, τη ζωή μου, τις ιδέες και το έργο μου. Και όχι μόνο από εμένα αλλά όπως αποδεικνύεται από τις πράξεις και τα έργα τους, ΟΛΟΥΣ σχεδόν τους νεοέλληνες, ανώνυμους και επώνυμους που από το 1821 έως σήμερα πίστεψαν ακριβώς σ' αυτά που θεωρείτε ότι κακώς διδάσκονται σήμερα στο ελληνικό σχολείο. Άλλωστε αμέσως μετά διευκρινίσατε ότι «στις σύγχρονες κοινωνικές επιστήμες για το εθνικό φαινόμενο η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής... Οι σύγχρονες θεωρήσεις (...) συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο» και παρακάτω αποκαλείτε «φανταστική κοινότητα» του έθνους που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση (ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τον όρο) υπαρκτών κοινών χαρακτηριστικών» και όλα αυτά τα προσφέρει «η εθνική ταυτότητα» (που ήρθε) «να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης».«Καθώς διευρύνεται το σχετικά πρόσφατο ενδιαφέρον των κοινωνικών επιστημών για το εθνικό φαινόμενο, η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής τα τελευταία χρόνια. Οι σύγχρονες θεωρήσεις, παρά τις σημαντικές διαφορές τους ως προς την προέλευσή τους, συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο και μπορούμε επομένως να κάνουμε την ιστορία της: πιο συγκεκριμένα η έννοια του έθνους όπως χρησιμοποιείται σήμερα διμορφώθηκε ιστορικά τα τελευταία διακόσια χρόνια και συνδέεται άμεσα με τη δημιουργία των εθνών-κρατών (Noiriel 1991). Η εθνική ταυτότητα ήρθε να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης και να προσφέρει στα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών νέα βάση κοινωνικής συνοχής μέσα από τη δημιουργία της «φαντασιακής κοινότητας» του έθνους, που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση υπαρκτών κοινών πολιτισμικών χαρακτηριστικών». (σελ. 31)Γιατί τάχα πολύπλοκες εγκεφαλικές αναλύσεις για αυτονόητα γεγονότα, όπως είναι η συνεχής ανανέωση των μορφών της κοινωνικής συγκρότησης, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το έθνος αποτελεί μια «φανταστική κοινότητα»; Αλήθεια, τι θα πει αυτό; Το έθνος σε σχέση με την κοινωνία είναι η ψυχή σε σχέση με το σώμα. Κι εδώ είναι πιστεύω, το λάθος της σύγχρονης κοινωνικής επιστήμης, που επαγγέλλεσθε. Γιατί επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει μορφές και λειτουργίες που αφορούν την κοινωνία-σώμα και όχι το έθνος-ψυχή. Που δεν αναλύεται ούτε εξηγείται, γιατί όπως και τα φαινόμενα της θρησκείας και της τέχνης, ανάγεται στην μεταφυσική και στην υπέρβαση. Στο υπερλογικό και ανεξήγητο.Αν και για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, πέραν του γεγονότος ότι για την παμψηφία θα έλεγα των νεοελλήνων -ανωνύμων και επωνύμων- δεν αποτελούσε και αποτελεί μόνο ένα είδος θρησκευτικής πίστης (άκρως αντιεπιστημονικής βεβαίως για σας) υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι ορισμένοι βασικοί άξονες του πνευματικού κόσμου των αρχαίων Ελλήνων κατάφεραν να διατηρηθούν και να φτάσουν ως τις μέρες μας. Λ.χ. είναι πασίγνωστη η διάρκεια της ελληνικής γλώσσας. Δεν είναι όμως γνωστή η διάρκεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής μέσω των βασικών μουσικών κλιμάκων, που παρέμειναν αναλλοίωτες, καθώς οι αρχαίοι μουσικοί τρόποι πέρασαν ατόφιοι στη Βυζαντινή μουσική με το νέο όνομα «ήχοι» κι από κει δια μέσου της αραβικής μουσικής και με καινούριο όνομα, «δρόμοι», δημιούργησαν το ρεμπέτικο τραγούδι από το οποίο προήλθε τόσο η σύγχρονη λαϊκή μας μουσική όσο και η έντεχνη-λαϊκή μουσική, μέσα στην οποία συνενώθηκε η μουσική με την ποίηση. Δηλαδή το φαινόμενο που χαρακτήριζε την αρχαία μουσική, δεδομένου ότι τότε με τον όρο «μουσική» εννοούσαν αποκλειστικά την σύζευξη Μουσικής και Λόγου.Ένα άλλο σημαντικό δημιούργημα των αρχαίων, υπήρξε ως γνωστόν και η Δημοκρατία και μάλιστα η άμεση Δημοκρατία. Μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους και σχεδόν έως σήμερα στην Ευρώπη κυριάρχησαν συστήματα συγκεντρωτικά, βασιλείες αυτοκρατορίες, δικτατορίες, σοσιαλιστικές εξουσίες. Η χώρα μας κατακτήθηκε για τέσσερις αιώνες από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Εν τούτοις και κάτω από αυτές τις καταλυτικές συνθήκες οι ελληνικές κοινότητες, μέσα και έξω από τον γεωγραφικό μας χώρο, κυβερνήθηκαν με δημοκρατικό τρόπο. Οι κάτοικοι λ.χ. ενός χωριού εξέλεγαν τακτικά με καθολική ψηφοφορία την διοικητική και τη δικαστική τους εξουσία. Κι αυτό αντανακλάται στο Σύνταγμα της Επιδαύρου, μέσα στο οποίο ρητώς αναφέρεται ότι απαγορεύονται οι «τίτλοι ευγενείας». Άλλωστε αυτό το δημοκρατικό φρόνημα μπορούμε να πούμε ότι παραμένει έως σήμερα βασικό γνώρισμα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.Κι αυτό σε πείσμα των προσπαθειών των ξένων δυνάμεων να επιβάλουν τις γνωστές δυναστείες των Βαυαρών και των Γλύξμπουργκ. Γεγονός που αρνείσθε πεισματικά να παραδεχτείτε. Δηλαδή το γεγονός των συνεχών παρεμβάσεων των ξένων στην χώρα μας, που υπήρξαν πρόξενοι των μεγαλυτέρων εθνικών μας καταστροφών. Όπως της Μικρασιατικής, του Εμφυλίου, της Κύπρου και τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας.Συμφωνώ μαζί σας στην παράγραφο της σελ. 33, ότι τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται ένα έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορίες, μνήμες.«Όπως χαρακτηριστικά δείχνουν οι παραπάνω έρευνες, τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται το έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορικές μνήμες. Τα πολιτισμικά αυτά κριτήρια, που θεωρούνται κοινά, προσδιορίζουν τον συμβολικό και τον φυσικό χώρο του έθνους. Οτιδήποτε διαφορετικό θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το έθνος και συνήθως απορρίπτεται. Έτσι τα έθνη έχουν προσδιοριστεί ιστορικά κατά κύριο λόγο μέσα από τις διαφορές τους από και σε σύγκριση με άλλα έθνη. Αυτή τη συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με καθετί έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».Όμως διαφωνώ με την άποψή σας πως «ό,τι είναι διαφορετικό, θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το Έθνος, συνήθως απορρίπτεται». Και ακόμα ότι «η συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με κάθε τι έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».Χωρίς ίσως να το θέλετε, φορτώνετε με αρνητικές ιδιότητες το Έθνος και την εθνική ταυτότητα, μιας και για να υπάρξουν κατά τη γνώμη σας, πρέπει πρώτον να ετεροπροσδιορισθούν και δεύτερον να «απορρίψουν» δηλαδή να κλειστούν στο καβούκι τους. Συμφωνούν άρα γε αυτές οι διαπιστώσεις με το ελληνικό έθνος; (Για να αρκεστούμε στη δική μας ιστορική εμπειρία). Γιατί όλα τείνουν να αποδείξουν ότι ο,τιδήποτε καλό και θετικό έγινε ως τώρα, οφείλεται στο γεγονός ότι είχαμε και έχουμε ανοιχτές θύρες (τουλάχιστον ως προς τον πολιτισμό) και προς Ανατολάς και προς Δυσμάς όπως και προς Βορρά. Έτσι ό,τι υπήρξε και ό,τι υπάρχει, αποτελεί δημιουργική πρόσμιξη διαφόρων ιδεών και πολιτισμών, ακόμα και τρόπων ζωής.Ήμαστε πάντοτε ανοιχτοί κατά το παράδειγμα του Ρήγα Φεραίου, που ενώ σάλπιζε την επανάσταση των Ελλήνων, οραματιζόταν την μεγάλη οικογένεια των Βαλκανικών λαών. Το ίδιο που κάναμε κι εμείς στην Εθνική Αντίσταση, που αγωνιζόμαστε όχι μόνο για την δική μας ελευθερία αλλά και για την «πανανθρώπινη τη λευτεριά». Και μη μου πείτε ότι επηρεάστηκαν από την ρομαντική άποψη περί έθνους οι φουστανελάδες αγράμματοι ως επί το πλείστον Έλληνες επαναστάτες, όταν το Σύνταγμα της Επιδαύρου στα 1822 διακήρυσσε την ανασύσταση του ελληνικού έθνους αποτελώντας παράλληλα το δημοκρατικότερο Σύνταγμα όλων των εποχών, μιας και είχαν ανοιχτά τα μυαλά τους στις επιρροές της Γαλλικής και της Αμερικανικής ακόμα επανάστασης. Για να ετεροπροσδιοριστούμε θα πρέπει να είμαστε ανίκανοι να αυτοπροσδιοριζόμαστε κάθε στιγμή (ακόμα και σήμερα), ενώ η εθνική μας ταυτότητα υπήρξε και είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μην έχουμε ούτε να θέλουμε να έχουμε εχθρούς, για να είμαστε αυτοί που είμαστε. Άλλωστε η βασική εξωτερική μας πολιτική ως τώρα υπήρξε και είναι αμυντική με εξαίρεση την τυχοδιωκτική εκστρατεία στην Τουρκία, που μας κόστισε τόσο ακριβά.Και γιατί δεν ρωτάτε και μας (όσους επιζήσαμε), που περάσαμε μέσα από το καμίνι της ξένης κατοχής, να σας πούμε από πού αντλούσαμε τη δύναμη και το θάρρος να αναμετρηθούμε ίσος προς ίσον με την τερατώδη Χιτλερική μηχανή θανάτου; Μονάχα με την σκέψη ότι στο βάθος είμαστε ανώτεροι από αυτούς! (Εξ άλλου σ' αυτό μας βοηθούσε η μετατροπή των εχθρών μας σε μια συμπαγή μάζα αιμοδιψών βαρβάρων). Γιατί; Γιατί ανήκαμε σε ένα Έθνος πολύ ανώτερο απ' αυτούς στον πνευματικό και πολιτισμικό κυρίως χώρο από τον Αισχύλο και τον Πλάτωνα έως τον Σολομό, τον Παλαμά και τον Καβάφη. Και όσοι είμαστε μορφωμένοι, το ηθικό μας ανάστημα έπαιρνε συνειδητά δύναμη απ' αυτούς. Όσο για τους αμόρφωτους αλλά γενναίους, αντλούσαν δύναμη όπως οι αγωνιστές του ΄21 από τα «μάρμαρα». Αν όλα αυτά είναι «παραμύθια», τότε ό,τι υπήρξε θετικό και ξεχωριστό ως τώρα, ας πούμε ότι ήταν και είναι «παραμύθι». Τότε για ποιον λόγο θέλετε να το κατεδαφίσετε; Δεν ξέρετε ότι έτσι σκοτώνετε την ψυχή μας; Χάρη στην οποία είσθε κι εσείς σήμερα ελεύθερη;Όπως ασφαλώς καταλαβαίνετε, για μένα προσωπικά δεν υπάρχει καν ερώτημα «Τι είν' η πατρίδα μας;». Για όλους όσους αφιέρωσαν το έργο και κυρίως τη ζωή τους ολόκληρη σ'αυτή την πατρίδα -και είναι χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες, επώνυμοι ή ανώνυμοι, νεκροί ή ζωντανοί, δεν υπάρχουν τέτοια ερωτήματα, γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι η πατρίδα...Γι' αυτό σας παρακαλώ και εύχομαι να λάβετε σοβαρά υπ' όψιν την μαρτυρία ενός ελεύθερου Έλληνα και να σταματήσετε αυτή την εκστρατεία, που μόνο δεινά μπορεί να φέρει στον ήδη δοκιμαζόμενο λαό μας.Σας χαιρετώ,Μίκης ΘεοδωράκηςΥΓ. Επειδή θεωρώ ότι με την απάντησή μου αυτή μου δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξω ορισμένα ουσιαστικά επιχειρήματα στην προσπάθειά μου να διαφωτίσω όσο γίνεται πληρέστερα τον ελληνικό λαό για τα κίνητρά μου στον αγώνα που ξεκίνησα και συνεχίζω, είμαι υποχρεωμένος να την δημοσιεύσω στο διαδίκτυο, όπως έκανα έως τώρα, δεδομένου ότι τα ισχυρά ΜΜΕ προς το παρόν αποφεύγουν ακόμα και να αναφερθούν στις απόψεις μου καταφεύγοντας ως συνήθως σε ύβρεις...Αυτό θα πει ελευθερία τύπου!
Η επιστολή της Θάλειας Δραγώνα:
Αγαπητέ Μίκη Θεοδωράκη,
Κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες στο διαδίκτυο επιστολή σας προς τον Στέφανο Ληναίο με πολύ απαξιωτικά σχόλια για το πρόσωπό μου και παραθέματα από το δημοσιευμένο έργο μου που είναι όλα παντελώς ψευδή και κατασκευασμένα.Σας ενημερώνω ότι δεν είμαι ιστορικός και δεν γράφω ιστορικά βιβλία. Λόγος σαν «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από το 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων», δεν βρίσκεται πουθενά στο δημοσιευμένο έργο μου και δεν χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή και κοινοβουλευτική μου πορεία. Τέτοιου είδους κατασκευάσματα είναι μιας συκοφαντικής εκστρατείας εναντίον μου.Είμαι κοινωνική ψυχολόγος, ερευνώ και γράφω πάνω στις κοινωνικές ταυτότητες έχω δώσει μεγάλο μέρος της ζωής μου για την υπεράσπιση των αρχών της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης σε αυτόν τόπο.Σας στέλνω μέρος των δημοσιεύσεων μου για να κρίνετε εάν όσα παρατίθενται στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Εάν διαπιστώσετε ότι είναι κατασκευασμένες φράσεις, σας παρακαλώ πολύ να βρείτε μια ευκαιρία να το δηλώσετε.Σας γράφω επειδή θαυμάζω την αστείρευτη δημιουργικότητά σας και τους αγώνες σας για τη δημοκρατία και είμαι σίγουρη ότι η αναζήτηση της αλήθειας και η προάσπιση των δημοκρατικών αρχών έχει πρώτιστη σημασία για σας.Με εκτίμησηΘάλεια ΔραγώναΣας επισυνάπτω και 2 πρόσφατες συνεντεύξεις μου όπου θα βρείτε και όλα τα παραποιημένα παραθέματα
Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη
Αγαπητή κυρία Δραγώνα,
Έλαβα την επιστολή και τα βιβλία σας και σας ευχαριστώ. Διάβασα επίσης στο «Βήμα» και τα «Νέα» τις συνεντεύξεις σας, οι οποίες όμως κινούνται μονάχα γύρω από δυο-τρεις φράσεις που σας αποδόθηκαν εδώ και πολύ καιρό, για να διαψευσθούν ύστερα από μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.Οι συνεντεύξεις αυτές και η μεγάλη προβολή τους (σε συνδυασμό με την φίμωση των αντιθέτων απόψεων) δεν πετυχαίνουν τίποτε άλλο παρά να αποκαλύπτουν στον ελληνικό λαό τους πανίσχυρους φίλους σας στα ΜΜΕ αποδεικνύοντας το εύρος και τα ερείσματα αλλά και τον συντονισμό της προσπάθειας που εξυφαίνεται με στόχο την αλλοίωση της εθνικής-ελληνικής μας ταυτότητας. Καθώς και τον τρόμο που δημιουργεί η αυξανόμενη παλλαϊκή αντίδραση στις απόψεις σας, που ακυρώνει την αρχική σας προσπάθεια να εκμεταλλευθείτε την αντίδραση του κ. Καρατζαφέρη βαφτίζοντας όσους διαφωνούν «ακροδεξιούς». Τρόμος που φτάνει σε σημείο να προκαλεί συμπτώματα της «Λύσσας-Σόρος» σε υποταχτικούς κονδυλοφόρους όπως σ' αυτόν τον δυστυχή κ. Χάρη σε σημερινό (9.1.10) ένθετο αθηναϊκής εφημερίδας.Επειδή τυχαίνει να είμαι ένας από τους πρωτεργάτες αυτής της εκστρατείας για την ενημέρωση του ελληνικού λαού με ρίζες βαθειές στην αληθινή ελληνική Αριστερά από την εποχή του ΕΑΜ, θα ήμουν ο τελευταίος που θα επέτρεπα στον οποιονδήποτε να καπηλευτεί την λέξη και την έννοια «πατρίδα». Το ΕΑΜ και το τότε ΚΚΕ κατέκτησε την εμπιστοσύνη του 70% του λαού μας για την πίστη του και τους αγώνες του για τη Λευτεριά της ελληνικής πατρίδας και την αναγέννηση του ελληνικού έθνους. Με την πεποίθηση ότι υπηρετούμε τα ιδεώδη των Ελλήνων για την ελευθερία και την δημοκρατία από τα βάθη των αιώνων και φτάνοντας ως το «Ελευθερία ή θάνατος» του Κολοκοτρώνη, ορθώσαμε το ανάστημά μας και αναμετρηθήκαμε με το όπλο στο χέρι, με την πιο φονική δύναμη που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα: την χιτλερική Βέρμαχτ, τα ναζιστικά Ες-Ες και την Γκεστάπο, με αμέτρητες θυσίες σε αίμα, βασανισμούς και διώξεις. Ενώ παράλληλα και μέσα σ΄ εκείνες τις σκληρές συνθήκες τιμούσαμε και τρεφόμαστε με τον ελληνικό πολιτισμό για τον οποίο είμαστε περήφανοι και συγχρόνως οραματιζόμαστε τη μελλοντική κοινωνία της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της «πανανθρώπινης λευτεριάς».Αυτή υπήρξε ως σήμερα η γνήσια και μοναδική Αριστερά, όπου οι λέξεις «έθνος» και «πατρίδα» ήταν για μας δόξα και τιμή και όχι ντροπή όπως τις κατάντησαν χτες και σήμερα ορισμένα γκρουπούσκουλα και ομάδες «διανοουμένων» που στο όνομα της Αριστεράς ντροπιάζουν με τις «ιδέες» και τα καμώματά τους, τους αγώνες και τις θυσίες μας, ενώ δηλητηριάζουν την ανύποπτη νεολαία μας, που η νικήτρια και θριαμβεύουσα ακόμα και σήμερα εθνικοφροσύνη κρατάει στα σκοτάδια, έχοντας καταδικάσει σε λήθη τη σύγχρονη ιστορία μας.Όμως η ακτινοβολία εκείνων των ηρωικών χρόνων αψηφώντας όλα τα εμπόδια εξακολουθεί να εμπνέει το λαό μας, γι' αυτό και η αντίθεση στην συστηματική απόπειρα που επιχειρείται εδώ και καιρό με στόχο την ουσιαστική ανατροπή της ελληνικής ιστορίας, είναι καθολική και δεν συνδέεται με την α΄ ή την β΄ πολιτική παράταξη αλλά με το σύνολο των Ελλήνων, που γαλουχήθηκε με μια συγκεκριμένη και βαθειά ριζωμένη άποψη για το τι είναι πατρίδα, τι είναι Ελλάδα, τι είναι ιστορία, τι είναι ελληνικός λαός και ελληνικό έθνος.Κι ακόμα γνωρίζει καλά -γιατί τα βιώνει, ποια είναι τα βασικά ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία που μας διέπλασαν από το ΄21 έως σήμερα.Αρνούμενοι και κατεδαφίζοντας όλα αυτά που μας έκαναν αυτούς που είμαστε χτες, προχτές και σήμερα,με το πρόσχημα μιας δήθεν επιστημονικής αναθεώρησης της ιστορικής πραγματικότητας, όπως αποδεικνύεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας «Τι είν' η Πατρίδα μας;» στην ουσία αμφισβητείτε ο,τιδήποτε θετικό έπραξε ο λαός αυτός σε όλους τους τομείς του εθνικού μας βίου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων.Με το βιβλίο σας αποδομείτε τις ιδέες, πεποιθήσεις, τα «πιστεύω», σε σχέση με το ελληνικό έθνος και τις ρίζες του, δηλαδή όλα αυτά που ενέπνευσαν και παρακίνησαν τον λαό μας. Όμως αν στις αρχές του 19ου αιώνα δεν υπήρχαν οι ιδέες για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους και όλα τα «πιστεύω» που εσείς σήμερα απορρίπτετε ως άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και εκτός ιστορικής πραγματικότητας, τότε δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν η Επανάσταση του ΄21, το κίνημα του Φιλελληνισμού, το δημοκρατικό κίνημα του Μακρυγιάννη, η αποπομπή του Όθωνα, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η Εθνική Αντίσταση. Δεν θα υπήρχε ο Άρης Βελουχιώτης. Και όχι μονάχα αυτός, γιατί σύμφωνα με κείνα που επιχειρείτε να διδαχθούν τα παιδιά μας, δεν θα υπήρχε ούτε ένας αντάρτης, μιας και ΟΛΟΙ πήραν τα όπλα για την Ελλάδα και την Πατρίδα. Ενώ αν είχαν τα μυαλά τα δικά σας, δηλαδή εξέταζαν το «επιστημονικώς ορθόν», θα τα βρίσκανε μια χαρά με τους Γερμανούς που εξ άλλου το μόνο που ζητούσαν από μας ήταν να τους παραχωρήσουμε την άδεια χρήσης των λιμανιών και των αεροδρομίων μας.Κατά τον ίδιο τρόπο δεν θα υπήρχαν οι δημοκρατικοί αγώνες και η Αντίσταση κατά της χούντας. Δεν θα υπήρχαν ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Παλαμάς, ο Καβάφης, ο Καλομοίρης,ο Καζαντζάκης, o Σικελιανός, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Τσαρούχης, ο Ελύτης, ο Χατζιδάκις, ο Εγγονόπουλος,ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, ο Παρθένης, ο Καμπανέλλης, ο Γεωργουσόπουλος, ο Κουν, ο Μινωτής, ο Κακογιάννης, ο Αγγελόπουλος. Όπως δεν θα υπήρχαν οι διανοητές, οι φιλόσοφοι, οι μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες από τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο ωε τον Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν θα υπήρχαν τα μεγάλα κινήματα όπως των δημοτικιστών και των φοιτητών. Δεν θα υπήρχε το κίνημα για την Κύπρο ούτε οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τα σημερινά θύματα του επιθετικού ιμπεριαλισμού, την Γιουγκοσλαυία, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Και δεν θα συνέβαιναν προ παντός εκείνες οι πράξεις, που αποδεικνύουν την ιδιαιτερότητα του λαού μας, που τόσο επίμονα σαρκάζετε, όπως το ΟΧΙ το 1940 και η μάχη της Κρήτης, καθώς και το ότι ανάμεσα σε όλους τους ευρωπαίους, μονάχα η Ελλάδα αρνήθηκε να ντύσει τα παιδιά της με την στολή της Βέρμαχτ και να τα στείλει στο ανατολικό μέτωπο. Χάρη στις μοναδικές μέσα στην κατεχόμενη Ευρώπη παλλαϊκές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και εκτοπισμένους σε στρατόπεδα θανάτου.Κι αυτό γιατί οι εθνικοί και δημοκρατικοί μας αγώνες, καθώς και τα πνευματικά έργα και οι πολιτικές πράξεις των προσώπων αυτών, διαπνέονταν από την πεποίθηση ότι η σύγχρονη Ελλάδα έχει επηρεαστεί βαθειά από μια βαρειά κληρονομιά, απέναντι στην οποία θα πρέπει να φανούμε δημιουργικά αντάξιοι.Για όλα αυτά έχετε να πείτε μια μόνο λέξη: εθνοκεντρισμός, δηλαδή ότι είναι ασυγχώρητη υπερηφάνεια για ένα λαό να θαυμάζει τα επιτεύγματά του, φτάνοντας στο σημείο να προτείνετε να εκλείψει από τα σχολικά βιβλία, γιατί αυτό επιτάσσει η σύγχρονη επιστήμη για την αναθεώρηση της ιστορίας. Με άλλα λόγια επιχειρείτε έναν γενικευμένο ευνουχισμό σε ό,τι πολυτιμότερο και πιο ελληνικό πέτυχε ο λαός μας έως τώρα, με τελικό αποτέλεσμα την μετατροπή μας σε έναν άλλο λαό, προσαρμοσμένο στις συνταγές του καμουφλαρισμένου αφελληνισμού, που κοσμούν κάθε σελίδα του εν λόγω βιβλίου σας.Κι αυτό γιατί διαφωνείτε με την ύπαρξη και την αξία των βασικών πυλώνων πάνω στους οποίους στηρίχθηκαν οι ιδέες, οι πράξεις, οι αγώνες, οι θυσίες και τα έργα, πνευματικά και άλλα. Βαφτίζετε εθνοκεντρισμό την ξεχωριστή πίστη, ακόμα και θαυμασμό που μπορεί να έχει ένας λαός για την ιστορία και τον εαυτό του. Τις ξένες επεμβάσεις, που αλλοίωσαν την εθνική μας ζωή, τις θεωρείτε σχεδόν ανύπαρκτες και πρόσχημα για να καλύψουμε τις δικές μας -υπαρκτές βεβαίως- αδυναμίες. Την ιδιαιτερότητα των αγώνων μας, ειδικά στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο την αποκαλείτε σωβινισμό, πράξη εχθρική προς τους άλλους και την θεωρείτε γενεσιουργό αιτία ξενοφοβίας. Την υπερηφάνεια μας για τα κατορθώματα των αρχαίων Ελλήνων την βαφτίζετε στείρο εθνικισμό και ιστορική αυταπάτη. Δηλαδή θέλετε σώνει και καλά να αποδείξετε ότι κακώς πιστεύαμε ως τώρα όσα πιστεύαμε για την καταγωγή, τις παραδόσεις, την ιστορία και τον πολιτισμό μας, πράξη που στην ιατρική επιστήμη ονομάζεται «ευνουχισμός». Και οχυρωμένη πίσω από ηχηρά ονόματα ξένων επιστημόνων βαλθήκατε με την βοήθεια ισχυρών πολιτικών και οικονομικών κύκλων, μιας και είναι πολύ δύσκολο να ευνουχίσετε έναν ολόκληρο λαό κατεδαφίζοντας τα σύμβολα και τους μύθους του, να ξεκινήσετε το θεάρεστο έργο σας από τα τρυφερά και ανύποπτα παιδιά μας.Όπως το επιχείρησε χθες η φίλη σας κ. Ρεπούση -ανεπιτυχώς- ενώ σήμερα, με τον αέρα μάλιστα της κρατικής συμπαράστασης το επεκτείνετε εσείς με νέα έφοδο για τον ευνουχισμό της μαθητικής μας νεολαίας από κρατικό μάλιστα πόστο!Γνωρίζετε κυρία Δραγώνα, ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας, όπως γνωρίζετε ότι θα σας ήταν λίγο δύσκολο να με βαφτίσετε κι εμένα ... ακροδεξιό. Προς το παρόν μπορείτε εσείς και οι φίλοι σας να με φιμώσετε. Όμως σ' αυτό είμαι συνηθισμένος και μάλιστα θα σας έλεγα ότι όποιοι και όσοι στο παρελθόν κατά καιρούς επεχείρησαν να φιμώσουν τις ιδέες αλλά και την μουσική μου, είχαν ... κακά γεράματα. Όπως ίσως ξέρετε ή θα έχετε ακούσει, η ζωή και το έργο μου στηρίχθηκε επάνω σε τρεις λέξεις: Ελλάδα, Πατρίδα, Ελευθερία. Και όλοι μου οι αγώνες έγιναν μόνο και μόνο για να τις υπερασπίσω με κάθε θυσία. Το ίδιο κάνω και τώρα.Σήμερα εσείς και οι φίλοι σας, με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι οι προηγούμενοι, επιχειρείτε να κατεδαφίσετε τις ιδέες, τις πράξεις και τα έργα που συμβολίζουν αυτές οι τρεις λέξεις, που όπως είπα, ενέπνευσαν και στήριξαν όλες τις γενιές των νεοελλήνων, για να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα. Μια κορυφαία στιγμή στην νεότερή μας ιστορία υπήρξε και η Εθνική μας Αντίσταση, τότε που έλαμψαν αυτές οι τρεις λέξεις οδηγώντας τα νιάτα εκείνης της εποχής σε ανυπέρβλητες θυσίες. Χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα. Τι μας οδηγούσε τότε; Όλα αυτά που καταδικάζονται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας, για να ανοίξει ο δρόμος σε μια γενικευμένη αλλοίωση του εθνικού μας χαρακτήρα ξεκινώντας με δήθεν επιστημονικό τρόπο από τα τρυφερά μας νιάτα. Άλλωστε αυτή η προσπάθεια που γίνεται μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει αφετηρία γνωστά σε όλους διεθνή κέντρα, που επιδιώκουν την διάλυση των εθνών-λαών με εθνικές ιδιαιτερότητες, συμφέροντα και «αρχές» που οδηγούν σε αντιστάσεις μπροστά στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και γι' αυτό με τη διάλυση των εθνών επιδιώκουν την μετατροπή των ανθρώπων σε ανυπεράσπιστες μονάδες χωρίς μνήμη και ενοχλητικές ιδιαιτερότητες.Eίναι δυνατόν να επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο; Να γιατί με βρίσκετε και θα με βρίσκετε πάντοτε αντίθετο, γιατί πιστεύω ότι η γενιά η δική μου έχει αποδείξει στην πράξη, με έργα και όχι μόνο με λόγια, ότι σ' αυτή τη γωνιά της γης κατοικούν άνθρωποι που είναι Έλληνες με όλη την ιστορική σημασία αυτής της λέξης και τίποτε -απολύτως τίποτε- δεν μπορεί να αμαυρώσει και πολύ περισσότερο να αλλοιώσει.Τέλος οφείλω να σας πω ότι:Από την ανάγνωση του βιβλίου σας «Τι είν' η Πατρίδα μας;» έχω συναγάγει ορισμένα συμπεράσματα, που πιστοποιούν θεμελιακές διαφορές από τις απόψεις σας. Θα αρκεστώ προς το παρόν σε μερικά παραδείγματα:«Η κυρίαρχη αντίληψη για το έθνος και την εθνική ταυτότητα, με βάση την οποία οι πολιτικές εξουσίες στην Ευρώπη αλλά και έξω από αυτήν οργανώνουν το διαπαιδαγωγητικό ρόλο του σχολείου, είναι ακόμη σήμερα σε μεγάλο βαθμό η αντίληψη που κληρονόμησε ο ρομαντισμός του 19ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία το έθνος αποτελεί οικουμενική, «φυσική» οντότητα, ανεξάρτητη από το χρόνο και το χώρο, και η εθνική ταυτότητα, αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση κοινωνικής ομοψυχίας και συνοχής. Οι εθνικές ιστοριογραφίες προέρχονται από αυτή την παράδοση και δίνουν έμφαση στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας, στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένειά της. Στο σχολείο η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα, ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν την εθνική συνέχεια στο χρόνο και στο χώρο». (σελ. 31)Είναι φανερό ότι θεωρείτε ότι το έθνος και η εθνική ταυτότητα είναι «κληρονομιά του ρομαντισμού του 19ου αιώνα [και δεν] αποτελεί «φυσική» οντότητα ανεξάρτητη από τον χρόνο και τον χώρο, αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση εθνικής ομοψυχίας και συνοχής».Φαίνεται ακόμη ότι δεν είσθε σύμφωνη με την έμφαση που δίνεται στο σχολείο «στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας, στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένειά της». Καθώς και στο γεγονός ότι «η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα., ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν τη συνέχεια στο χρόνο και στον χώρο».Θα ήθελα ειλικρινά να μου λέγατε, αν η παράγραφος αυτή αναφέρεται θετικά ή αρνητικά στον τρόπο που το σχολείο αντιμετωπίζει τα προβλήματα αυτά. Μιας και δεν το λέτε φανερά. Όμως αφήνετε να υπονοηθεί, ότι όλες αυτές οι ιδέες περί έθνους και εθνικής ταυτότητας αποτελούν σύμπτωμα που μας επιβλήθηκε από την «ρομαντική αντίληψη της ιστορίας στο τέλος του 19ου αιώνα. Άρα ξεπερασμένες και αντιεπιστημονικές σύμφωνα με την οπτική γωνία τη δική σας και των υπολοίπων συνεργατών σας που συμμετέχουν στην συγγραφή του εν λόγω βιβλίου.Να όμως που τόσο εγώ όσο και οι γενιές των παππούδων μου αλλά και των συμμαχητών και συνοδοιπόρων μου στους δρόμους των εθνικών αγώνων και στις προσπάθειες για τη δημιουργία μιας ελληνικής τέχνης διαπνεόμεθα σε κάθε μας βήμα και προσπάθεια από αυτές ακριβώς τις ιδέες που καταγγέλλετε ως ξεπερασμένες και ευτελή ως φαίνεται προϊόντα μιας ξεπερασμένης πια ρομαντικής αντίληψης. Και μόνο μ' αυτή την παράγραφο, μου ζητάτε να απαρνηθώ τον εαυτό μου, τη ζωή μου, τις ιδέες και το έργο μου. Και όχι μόνο από εμένα αλλά όπως αποδεικνύεται από τις πράξεις και τα έργα τους, ΟΛΟΥΣ σχεδόν τους νεοέλληνες, ανώνυμους και επώνυμους που από το 1821 έως σήμερα πίστεψαν ακριβώς σ' αυτά που θεωρείτε ότι κακώς διδάσκονται σήμερα στο ελληνικό σχολείο. Άλλωστε αμέσως μετά διευκρινίσατε ότι «στις σύγχρονες κοινωνικές επιστήμες για το εθνικό φαινόμενο η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής... Οι σύγχρονες θεωρήσεις (...) συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο» και παρακάτω αποκαλείτε «φανταστική κοινότητα» του έθνους που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση (ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τον όρο) υπαρκτών κοινών χαρακτηριστικών» και όλα αυτά τα προσφέρει «η εθνική ταυτότητα» (που ήρθε) «να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης».«Καθώς διευρύνεται το σχετικά πρόσφατο ενδιαφέρον των κοινωνικών επιστημών για το εθνικό φαινόμενο, η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής τα τελευταία χρόνια. Οι σύγχρονες θεωρήσεις, παρά τις σημαντικές διαφορές τους ως προς την προέλευσή τους, συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο και μπορούμε επομένως να κάνουμε την ιστορία της: πιο συγκεκριμένα η έννοια του έθνους όπως χρησιμοποιείται σήμερα διμορφώθηκε ιστορικά τα τελευταία διακόσια χρόνια και συνδέεται άμεσα με τη δημιουργία των εθνών-κρατών (Noiriel 1991). Η εθνική ταυτότητα ήρθε να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης και να προσφέρει στα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών νέα βάση κοινωνικής συνοχής μέσα από τη δημιουργία της «φαντασιακής κοινότητας» του έθνους, που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση υπαρκτών κοινών πολιτισμικών χαρακτηριστικών». (σελ. 31)Γιατί τάχα πολύπλοκες εγκεφαλικές αναλύσεις για αυτονόητα γεγονότα, όπως είναι η συνεχής ανανέωση των μορφών της κοινωνικής συγκρότησης, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το έθνος αποτελεί μια «φανταστική κοινότητα»; Αλήθεια, τι θα πει αυτό; Το έθνος σε σχέση με την κοινωνία είναι η ψυχή σε σχέση με το σώμα. Κι εδώ είναι πιστεύω, το λάθος της σύγχρονης κοινωνικής επιστήμης, που επαγγέλλεσθε. Γιατί επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει μορφές και λειτουργίες που αφορούν την κοινωνία-σώμα και όχι το έθνος-ψυχή. Που δεν αναλύεται ούτε εξηγείται, γιατί όπως και τα φαινόμενα της θρησκείας και της τέχνης, ανάγεται στην μεταφυσική και στην υπέρβαση. Στο υπερλογικό και ανεξήγητο.Αν και για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, πέραν του γεγονότος ότι για την παμψηφία θα έλεγα των νεοελλήνων -ανωνύμων και επωνύμων- δεν αποτελούσε και αποτελεί μόνο ένα είδος θρησκευτικής πίστης (άκρως αντιεπιστημονικής βεβαίως για σας) υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι ορισμένοι βασικοί άξονες του πνευματικού κόσμου των αρχαίων Ελλήνων κατάφεραν να διατηρηθούν και να φτάσουν ως τις μέρες μας. Λ.χ. είναι πασίγνωστη η διάρκεια της ελληνικής γλώσσας. Δεν είναι όμως γνωστή η διάρκεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής μέσω των βασικών μουσικών κλιμάκων, που παρέμειναν αναλλοίωτες, καθώς οι αρχαίοι μουσικοί τρόποι πέρασαν ατόφιοι στη Βυζαντινή μουσική με το νέο όνομα «ήχοι» κι από κει δια μέσου της αραβικής μουσικής και με καινούριο όνομα, «δρόμοι», δημιούργησαν το ρεμπέτικο τραγούδι από το οποίο προήλθε τόσο η σύγχρονη λαϊκή μας μουσική όσο και η έντεχνη-λαϊκή μουσική, μέσα στην οποία συνενώθηκε η μουσική με την ποίηση. Δηλαδή το φαινόμενο που χαρακτήριζε την αρχαία μουσική, δεδομένου ότι τότε με τον όρο «μουσική» εννοούσαν αποκλειστικά την σύζευξη Μουσικής και Λόγου.Ένα άλλο σημαντικό δημιούργημα των αρχαίων, υπήρξε ως γνωστόν και η Δημοκρατία και μάλιστα η άμεση Δημοκρατία. Μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους και σχεδόν έως σήμερα στην Ευρώπη κυριάρχησαν συστήματα συγκεντρωτικά, βασιλείες αυτοκρατορίες, δικτατορίες, σοσιαλιστικές εξουσίες. Η χώρα μας κατακτήθηκε για τέσσερις αιώνες από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Εν τούτοις και κάτω από αυτές τις καταλυτικές συνθήκες οι ελληνικές κοινότητες, μέσα και έξω από τον γεωγραφικό μας χώρο, κυβερνήθηκαν με δημοκρατικό τρόπο. Οι κάτοικοι λ.χ. ενός χωριού εξέλεγαν τακτικά με καθολική ψηφοφορία την διοικητική και τη δικαστική τους εξουσία. Κι αυτό αντανακλάται στο Σύνταγμα της Επιδαύρου, μέσα στο οποίο ρητώς αναφέρεται ότι απαγορεύονται οι «τίτλοι ευγενείας». Άλλωστε αυτό το δημοκρατικό φρόνημα μπορούμε να πούμε ότι παραμένει έως σήμερα βασικό γνώρισμα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.Κι αυτό σε πείσμα των προσπαθειών των ξένων δυνάμεων να επιβάλουν τις γνωστές δυναστείες των Βαυαρών και των Γλύξμπουργκ. Γεγονός που αρνείσθε πεισματικά να παραδεχτείτε. Δηλαδή το γεγονός των συνεχών παρεμβάσεων των ξένων στην χώρα μας, που υπήρξαν πρόξενοι των μεγαλυτέρων εθνικών μας καταστροφών. Όπως της Μικρασιατικής, του Εμφυλίου, της Κύπρου και τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας.Συμφωνώ μαζί σας στην παράγραφο της σελ. 33, ότι τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται ένα έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορίες, μνήμες.«Όπως χαρακτηριστικά δείχνουν οι παραπάνω έρευνες, τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται το έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορικές μνήμες. Τα πολιτισμικά αυτά κριτήρια, που θεωρούνται κοινά, προσδιορίζουν τον συμβολικό και τον φυσικό χώρο του έθνους. Οτιδήποτε διαφορετικό θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το έθνος και συνήθως απορρίπτεται. Έτσι τα έθνη έχουν προσδιοριστεί ιστορικά κατά κύριο λόγο μέσα από τις διαφορές τους από και σε σύγκριση με άλλα έθνη. Αυτή τη συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με καθετί έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».Όμως διαφωνώ με την άποψή σας πως «ό,τι είναι διαφορετικό, θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το Έθνος, συνήθως απορρίπτεται». Και ακόμα ότι «η συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με κάθε τι έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».Χωρίς ίσως να το θέλετε, φορτώνετε με αρνητικές ιδιότητες το Έθνος και την εθνική ταυτότητα, μιας και για να υπάρξουν κατά τη γνώμη σας, πρέπει πρώτον να ετεροπροσδιορισθούν και δεύτερον να «απορρίψουν» δηλαδή να κλειστούν στο καβούκι τους. Συμφωνούν άρα γε αυτές οι διαπιστώσεις με το ελληνικό έθνος; (Για να αρκεστούμε στη δική μας ιστορική εμπειρία). Γιατί όλα τείνουν να αποδείξουν ότι ο,τιδήποτε καλό και θετικό έγινε ως τώρα, οφείλεται στο γεγονός ότι είχαμε και έχουμε ανοιχτές θύρες (τουλάχιστον ως προς τον πολιτισμό) και προς Ανατολάς και προς Δυσμάς όπως και προς Βορρά. Έτσι ό,τι υπήρξε και ό,τι υπάρχει, αποτελεί δημιουργική πρόσμιξη διαφόρων ιδεών και πολιτισμών, ακόμα και τρόπων ζωής.Ήμαστε πάντοτε ανοιχτοί κατά το παράδειγμα του Ρήγα Φεραίου, που ενώ σάλπιζε την επανάσταση των Ελλήνων, οραματιζόταν την μεγάλη οικογένεια των Βαλκανικών λαών. Το ίδιο που κάναμε κι εμείς στην Εθνική Αντίσταση, που αγωνιζόμαστε όχι μόνο για την δική μας ελευθερία αλλά και για την «πανανθρώπινη τη λευτεριά». Και μη μου πείτε ότι επηρεάστηκαν από την ρομαντική άποψη περί έθνους οι φουστανελάδες αγράμματοι ως επί το πλείστον Έλληνες επαναστάτες, όταν το Σύνταγμα της Επιδαύρου στα 1822 διακήρυσσε την ανασύσταση του ελληνικού έθνους αποτελώντας παράλληλα το δημοκρατικότερο Σύνταγμα όλων των εποχών, μιας και είχαν ανοιχτά τα μυαλά τους στις επιρροές της Γαλλικής και της Αμερικανικής ακόμα επανάστασης. Για να ετεροπροσδιοριστούμε θα πρέπει να είμαστε ανίκανοι να αυτοπροσδιοριζόμαστε κάθε στιγμή (ακόμα και σήμερα), ενώ η εθνική μας ταυτότητα υπήρξε και είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μην έχουμε ούτε να θέλουμε να έχουμε εχθρούς, για να είμαστε αυτοί που είμαστε. Άλλωστε η βασική εξωτερική μας πολιτική ως τώρα υπήρξε και είναι αμυντική με εξαίρεση την τυχοδιωκτική εκστρατεία στην Τουρκία, που μας κόστισε τόσο ακριβά.Και γιατί δεν ρωτάτε και μας (όσους επιζήσαμε), που περάσαμε μέσα από το καμίνι της ξένης κατοχής, να σας πούμε από πού αντλούσαμε τη δύναμη και το θάρρος να αναμετρηθούμε ίσος προς ίσον με την τερατώδη Χιτλερική μηχανή θανάτου; Μονάχα με την σκέψη ότι στο βάθος είμαστε ανώτεροι από αυτούς! (Εξ άλλου σ' αυτό μας βοηθούσε η μετατροπή των εχθρών μας σε μια συμπαγή μάζα αιμοδιψών βαρβάρων). Γιατί; Γιατί ανήκαμε σε ένα Έθνος πολύ ανώτερο απ' αυτούς στον πνευματικό και πολιτισμικό κυρίως χώρο από τον Αισχύλο και τον Πλάτωνα έως τον Σολομό, τον Παλαμά και τον Καβάφη. Και όσοι είμαστε μορφωμένοι, το ηθικό μας ανάστημα έπαιρνε συνειδητά δύναμη απ' αυτούς. Όσο για τους αμόρφωτους αλλά γενναίους, αντλούσαν δύναμη όπως οι αγωνιστές του ΄21 από τα «μάρμαρα». Αν όλα αυτά είναι «παραμύθια», τότε ό,τι υπήρξε θετικό και ξεχωριστό ως τώρα, ας πούμε ότι ήταν και είναι «παραμύθι». Τότε για ποιον λόγο θέλετε να το κατεδαφίσετε; Δεν ξέρετε ότι έτσι σκοτώνετε την ψυχή μας; Χάρη στην οποία είσθε κι εσείς σήμερα ελεύθερη;Όπως ασφαλώς καταλαβαίνετε, για μένα προσωπικά δεν υπάρχει καν ερώτημα «Τι είν' η πατρίδα μας;». Για όλους όσους αφιέρωσαν το έργο και κυρίως τη ζωή τους ολόκληρη σ'αυτή την πατρίδα -και είναι χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες, επώνυμοι ή ανώνυμοι, νεκροί ή ζωντανοί, δεν υπάρχουν τέτοια ερωτήματα, γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι η πατρίδα...Γι' αυτό σας παρακαλώ και εύχομαι να λάβετε σοβαρά υπ' όψιν την μαρτυρία ενός ελεύθερου Έλληνα και να σταματήσετε αυτή την εκστρατεία, που μόνο δεινά μπορεί να φέρει στον ήδη δοκιμαζόμενο λαό μας.Σας χαιρετώ,Μίκης ΘεοδωράκηςΥΓ. Επειδή θεωρώ ότι με την απάντησή μου αυτή μου δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξω ορισμένα ουσιαστικά επιχειρήματα στην προσπάθειά μου να διαφωτίσω όσο γίνεται πληρέστερα τον ελληνικό λαό για τα κίνητρά μου στον αγώνα που ξεκίνησα και συνεχίζω, είμαι υποχρεωμένος να την δημοσιεύσω στο διαδίκτυο, όπως έκανα έως τώρα, δεδομένου ότι τα ισχυρά ΜΜΕ προς το παρόν αποφεύγουν ακόμα και να αναφερθούν στις απόψεις μου καταφεύγοντας ως συνήθως σε ύβρεις...Αυτό θα πει ελευθερία τύπου!
Για την ολοφάνερη προσπάθεια αλλοιωσης της "ταυτότητας "της πατρίδας,μία είναι η πρέπουσα απάντηση --απαίτηση:
Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010
ΤΙ ΕΣΤΙ " ΓΑΥΡΟΣ"
Η μπουτίκ, η βιτρίνα και το βλέμμα του Λαμόγιου
Ξένε, εάν τυγχάνεις Ολυμπιακός από τους πολλούς, κάνε μεταβολή και δρόμο, όπως είσαι. Αυτό το μέρος δεν είναι για σένα. Εάν ωστόσο επιμένεις να διαβάσεις, πάρε προληπτικά δυό τρία υπογλώσσια και δες καλού-κακού και ποιά νοσοκομεία εφημερεύουν, διότι μπορεί να τα χρειαστείς, στην πορεία.
Λοιπόν, τα παλιά τα χρόνια, κάπου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70, ίσως και λίγο πιο πέρα, ο μέσος Έλληνας μπαμπάς παρακολουθούσε προσεκτικά το πανωχείλι του γιόκα του, πότε θ’ αρχίσει να ιδρώνει το πρώτο χνούδι, ώστε να τον πάρει και να τον οδηγήσει σηκωτό –είτε ο ίδιος είτε ένας μπάρμπας- σε καμμιά πουτάνα στη Φυλής, όχι τόσο για να ξεφορτώσει το αγόρι, όσο για να επιβεβαιωθεί και με τη βούλα ότι είναι κανονικό και δεν θα το δούμε αύριο σε κάνα μπαλέτο του Rio de Janeiro, να κάνει την πρίμα κουνίστρα, με καστανιέτες στο χέρι καιμε φτερά φλαμίνγκο/παγωνιού, στο κεφάλι και στον κώλο.Στα χρόνια τα δικά μας, ο μέσος Έλληνας μπαμπάς, πιο βιαστικός, δεν περιμένει καν να δει υποψία μουστακιού. Δεν χρειάζεται, άλλωστε. Μόλις το αγοράκι πάει δύο-τριών χρονών, το αποσπά διά της βίας από τα παιχνιδάκια του, το βουτάει, το δένει σα σαλάμι στο καρεκλάκι του πολυμορφικού, με τ’ αυτοκόλλητο στο πίσω παρμπρίζ «Baby on Board» (το οποίο σε απλά ελληνικά σημαίνει “είμαι καρπερός εγώ-όχι, παίζουμε”) και το πάει γραμμή στη μπουτίκ του Ολυμπιακού, εκεί κάτω στην πλατεία Αλεξάνδρας, εάν έχεις υπ’ όψιν σου, να του αγοράσει τη φανέλατου Ντουντού ή του Διόγο ή του Τζόρτζεβιτς ή του επίμονου κηπουρού Ralph Fiennes/Νικοπολίδη ή του αλλουνού, του γιού της βυζαροκωλαρούς της Μόνικας Μπελούσαινας (-αλήθεια, σα να σίτεψε αυτή ή εμένα μου φαίνεται ;) ή -έστω- του Βασιλάκη του Γκαγκάτση, τη φανελα λέω, ενός τέλος πάντων εκ των μεγάλων παιχταράδων του Θρύλου, που μας κάνουνε περήφανους, τόσα χρόνια τώρα, με όλους τους τίτλους στη σειρά, που άμα τους έβγαζες το πετσί, θα έφτιαχνες ίσαμε είκοσι Τσέστερφιλντ καναπέδες τριπλούς και έως δέκα μπερζέρες ίδιο σχέδιο, να γεμίσειςμία έκθεση επίπλου. Εντάξει ο Βασίλης τα κρέμασε πιά τα παπούτσια του, αλλά δεν έχει σημασία, οι σημαίες παραμένουν σημαίες και να μην είμαστε επιλήσμονες.Έτσι, μεσ’ απ’ αυτή τη μυσταγωγική διαδικασία, ο πιτσιρικάς λαμβάνει το χρίσμα και γίνεται άντρακλας, πρώτος μάγκας και αρχιδαράς, ο γαμιάς της γειτονιάς, δηλαδή Θρύλος ρε παιδί μου, Ολυμπιακάρα, πώς το λένε ; Έχει κεφαλαιώδη σημασία να το κάνεις το παιδί Ολυμπιακό όσο ακόμη είναι μωρό, διότι άπαξ κι αφήσεις τα πράγματα στην τύχη τους και πάει ο γιός σου σχολείο και μπλέξει με τίποτα σκατοπαρέες, χανούμια, βάζελους, δεν ξέρω και ‘γω τί και τον ξεμυαλίσουνε με παραμύθια, πάει μεγάλε, το ‘χασες το τραίνο και μετά θα τρέχεις καιδεν θα φτάνεις. Τρέμει σαν το ψάρι ο κάθε γαύρος, μην έρθει καμμιά μέρα το βλαστάρι του από το σχολείο και του δηλώσει βάζελος. Γι αυτό και παίρνει τα μέτρα του, από νωρίς. -Μαλάκας ήτανε, νομίζεις, ο Μουράτ ο Β΄, που άρπαζε τα καλύτερα παιδιά από μικρά, ώστε να τα εξισλαμίσει ; Έτσι είν’ αυτά τα πράγματα. You can't teach an old dog new tricks, λένε οι Εγγλέζοι, κι έχουν δίκιο, διότι άπαξ και το κουτάβι γίνει μούργος, τράβα εσύ μετά να το διδάξεις αυτά που θα έπρεπε να έχει μάθει από νωρίς. Δεν γίνεται, τελεία και παύλα.-Tί πράγμα ; -Εάν είμαι λίγο αντι-Ολυμπιακός ; Όχι μωρέ, πώς φαντάστηκες κάτι τέτοιο ; Φυσικά και είμαι αντι-Ολυμπιακός και όχι λίγο, αλλά πολύ. Στοιχειώδες καθήκον μου, ως συνειδητοποιημένου πολίτη αυτής της χώρας, είναι να είμαι αντι-Ολυμπιακός. Και μη φανταστείς βέβαια ότι έχω κάτι εναντίον της ομάδας αυτής καθαυτής, παικτών, προπονητών, διοικήσεων κλπ. Αυτοί όλοι οι άνθρωποι, τη δουλειά τους κάνουν και την κάνουν και πολύ καλά, μάλιστα. Τους βγάζω το καπέλο, όπως και σε κάθε επαγγελματία που πασκίζει για την επίτευξη των στόχωντου. Το πρόβλημα έγκειται αλλού και είναι πολύ πιο βαθύ από μερικά δερμάτινα βεριτάμπλ πέναλτυς και μερικές κούπες παραπάνω απ’ ότι κανονικά θα έπρεπε, στις προθήκες ενός συλλόγου.Έχουν δίκαιο οι Ολυμπιακοί, όταν διατείνονται ότι ο Θρύλος δεν είναι ομάδα, αλλά ιδέα. Και μάλιστα, θα συμπλήρωνα, είναι και κάτι περισσότερο. Ένα ολόκληρο κοινωνικό φαινόμενο/ρεύμα, σε πλήρη εξέλιξη. Όταν ο κοινωνιολόγος του μέλλοντος θα σκύψει πάνω από την ιστορική περίοδο που διανύουμε, θα μείνει έκπληκτος από την σχεδόν απόλυτη ταύτιση μεταξύ των εννοιών «Νεοέλληνας» και «Θρύλος». Και θα συμφωνήσουμε, υποθέτω, ότι ο όρος «Νεοέλληνας» ενέχει κατά βάσιν απαξιωτικό περιεχόμενο, όπως ακριβώς ο όρος «δημόσιος υπάλληλος».Λοιπόν, Ο ΜΕΣΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΘΡΥΛΟΣ, πάει και τελείωσε. Το τί εστί «Μέσος Νεοέλληνας», προφανώς το αντιλαμβανόμαστε όλοι οι υπόλοιποι, πλην –εύλογα- του ιδίου του Μέσου Νεοέλληνα. Το λεγόμενο Ολυμπιακό φρόνημα εμφανίζει εξαιρετική διείσδυση, σε όλους τους φλοιούς της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, ενώ έχει ήδη προ δεκαετιών καταρριφθεί ο μύθος, ότι ο Ολυμπιακός είναι τάχα η ομάδα των λαϊκών τάξεων. Σε κάθε περίπτωση, άνω του ημίσεως του ελληνικού πληθυσμού δηλώνει/αισθάνεται Ολυμπιακός, γεγονός άλλωστε για το οποίο μονίμωςκορδώνεται η ίδια αυτή πλειοψηφία. Στατιστικά, οι έξι στους δέκα Έλληνες είναι Ολυμπιακοί, αλλά οι πραγματικές πιθανότητες να έπεφτες πάνω σε Ολυμπιακό, εάν -ως υπόθεση εργασίας- ερευνούσες ένα αξιόλογο δείγμα Νεοελληναράδων, θα ήταν δραματικά μεγαλύτερες, αφού ο Νεοελληναράς συνήθως προσελκύεται από τον Θρύλο, όπως ακριβώς η χεζόμυγα από μια φρέσκια υπερμεγέθη κουράδα δυσκοίλιου Αλβανού, στην πυλωτή της υπό ανέγερσιν οικοδομής όπου αυτός σοβατίζει.Οι γαύροι είναι άνθρωποι με κοινό εν πολλοίς κοινωνικό και ψυχολογικό προφίλ. Δεν έχει καμμία απολύτως σχέση το μορφωτικό ή οικονομικό επίπεδο και μην μπερδεύεσαι. Μπορεί να είναι από εφοπλιστές μέχρι εργάτες και από προφέσσορες/πρυτάνεις μέχρι αποτυχόντες του δημοτικού. Μπορεί να είναι ο,τιδήποτε. Κατά βάσιν βέβαια, ως γνωστόν, είναι επιστήμονες, τουλάχιστον οι της θύρας 7.Οι γαύροι παραμυθιάζονται πανεύκολα ή τουλάχιστον πολύ πιο εύκολα από τον μέσο οπαδό οποιασδήποτε άλλης ελληνικής ομάδας, με εξαίρεση τους Παοκτζήδες (οι οποίοι, άλλωστε, δεν είναι παρά οι Ολυμπιακοί του Βορρά, tale quale). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι γαύροι είναι οι μόνοι ικανοί να κάτσουν με τις ώρες μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τους, παρακολουθώντας με ευλάβεια δύο βαρειά νοητικά καθυστερημένους τύπους, που κάνουν τον Κάτμαν να δείχνει μπροστά τους ιδιοφυής, με εγκέφαλο προφανώς διαλυμένο από μακροχρόνιες σνίφεςβενζινόκολλας, να ανταλλάσσουν μεταξύ τους ακατάληπτα μουγκρητά και να βάζουν βίντεο με τα γκολ του "Θρύλε Θεέ μου-Ολυμπιακέ μου". Καμμιά άλλη ομάδα δεν διαθέτει εκπομπή τόσο ευρείας απήχησης, διότι -πολύ απλά- κανείς οπαδός άλλης ομάδας δεν θα ανεχόταν ένα τόσο τραγικό θέαμα.Και επειδή οι γαύροι παραμυθιάζονται εύκολα, χειραγωγούνται ακόμη πιο εύκολα, μέσω της άνω εκπομπής, καθώς και της πατσαβούρας που ακούει στο όνομα «Πρωταθλητής» (πες μου ποιος είναι ο εκδότης σου, να σου πώ ποιός είσαι). Είναι πραγματικά εντυπωσιακό, με πόση ευκολία περνάει η εκάστοτε γραμμή της διοίκησης προς τα κάτω και πόσο αδιαμαρτύρητα σκύβουν όλοι τους το κεφάλι όταν μιλάει ο Πρόεδρος.Οι γαύροι, στην πλειοψηφία τους, είναι κακομαθημένα σκατόπαιδα. Ανώριμα, που δεν ανέχονται την ήττα και όταν αυτή έρχεται αντιδρούν ως αυτό που είναι : Σκατόπαιδα. Και βέβαια, είναι και συλλέκτες. Αυτό είναι ίσως το πλέον θεμελιώδες χαρακτηριστικό τους. Αναπνέουν για τη στιγμή που θα προσθέσουν έναν ακόμη τίτλο στο ένδοξο παλμαρέ τους. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε το μέσον ούτε η διαδικασία παρά μόνον η ιστορική καταγραφή/πίστωση του κατάστιχου των διακρίσεων με μια ακόμη τέτοια. Δεν διστάζουν άλλωστε να το ομολογήσουν μεκυνισμό, ότι το μόνο που μετράει είναι το «τί θα γράψει η ιστορία».Το παραμύθι με τους «λεβέντες-παιδιά του Πειραιά» έχει τελειώσει εδώ και τριάντα χρόνια. Το ασπρόμαυρο νοσταλγικό σκηνικό, με φόντο το παλιό Καραϊσκάκη, με Μουράτηδες, Ρωσσίδηδες, Μπέμπηδες, Σιδέρηδες και με μουσική υπόκρουση τη φωνή της Μελίνας, αφορά μια άλλη ομάδα, τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Άλλο Ολυμπιακός Πειραιώς, άλλο Θρύλος. Ο Θρύλος είναι μεταγενέστερη κατασκευή, ένα αυθαίρετο αρχιτεκτονικό εξάμβλωμα που ξεκίνησε να το χτίζει ο Νταϊφάς στις αρχές του ’80.Μια φορά, το ’83 νομίζω, έπαιζε τελευταία αγωνιστική ο Θρύλος στο Καραϊσκάκη με τη Δόξα Δράμας. Αδιάφορο παιχνίδι, αφού το πρωτάθλημα το είχε ήδη εξασφαλίσει ο Θρύλος, από πριν. Ήταν όμως βλέπεις ο Αναστόπουλος διεκδικητής του Χρυσού Παπουτσιού και ήθελε ένα γκολ για να το πάρει. Ξεκινάει το ματς, ψόφιος ο μουστάκιας. Είδε και απόειδε ο διαιτητής, σφυράει πέναλτυ, να το βάλει ο κοντός να τελειώνουμε. Μη ρωτήσεις τώρα τί είδους πέναλτυ. Ολυμπιακίσιο, αυτό αρκεί. Παίρνει φόρα ο Αναστό, σουτάρει, πάρτο κάτω το περιστέρι. Νεκρό.Δεύτερο ημίχρονο. Ακόμη πιό ψόφιος ο κοντός. Ξαναείδε και απόειδε ο διαιτητής, ξανασφυράει πέναλτυ. Και πάλι μη ρωτήσεις τί είδους πέναλτυ. Ξαναπαίρνει φόρα ο Αναστό, ξανασουτάρει, αλλά την μπαλιά την τρώει στ αρχίδια ένας φουκαράς που πούλαγε «μαντολάτο-πασατέμπο-έλα παιδιά!», από πίσω, στην 7. Πέφτει κάτω ο μεροκαματιάτης και βαστάει τα’ αχαμνά του, μουγκανίζοντας σαν το μοσχάρι. Πέσανε κάτω μαντολάτα, πασατέμποι, μια τραγωδία. Περνάει η ώρα, γκολ δεν μπαίνει. Ξανα-ματα-είδε και απόειδε ο διαιτητής, ξανα-ματα-σφυράει πέναλτυ.Α, μπράβο, δεν ρώτησες τί είδους πέναλτυ, μαθαίνεις σιγά-σιγά. Να γελάνε τα τσιμέντα, τέτοιο πέναλτυ. Ξανα-ματα-παίρνει φόρα ο Αναστό, ξανα-ματα-σουτάρει, γκόλ. Το πήρε το χρυσό παπούτσι ο Αναστό. Όσο για τον φουκαρά τον μαντολάτο, ήρθε φορείο και τον πήρε και όπως τον απομάκρυναν ήταν από πίσω ο Τσουκαλάς -πιτσιρικάς τότε- να χοροπηδάει σαν τη μαϊμου και να του ουρλιάζει χαιρέκακα του τραυματία «άντε γειά ρε, άντε γεια!». Όπως στα λέω. Έπειτ’ απ’ αυτό, άλλο παιδί δεν έκανε ο κακομοίρης ο πασατέμπος και ίσως καλύτερα, διότι είχεήδη πέντε.Την οικοδομή του Νταϊφά, την παρέλαβαν ημιτελή οι Κοσκωτάς και Σαλιαρέλης και τελικά την παρέδωσαν, στα μπετά ακόμη και με σοβαρά δομικά προβλήματα, στον εθνικό εργολάβο Ρόκκο –χωρίς τ’ αδέλφια του-, ο οποίος τη σήκωσε σε ουρανοξύστη, ισοπεδώνοντας κάθε παράγκα της περιοχής, πλήν βέβαια της δικής του. Ο αντίλογος, ότι δηλαδή το ξεπάτωμα του αθλήματος το είχαν ξεκινήσει πρώτοι οι Βαρδινογιανναίοι, δεν ενδιαφέρει εδώ χάμω. Διότι δεν μιλάμε για το ποιος έκανε πρώτος ή τα μεγαλύτερα εγκλήματα, μιλάμε για την αντίδραση της κοινήςγνώμης στα εγκλήματα αυτά. Και η αντίδραση του «Λαού του Θρύλου» είναι όχι απλώς ενθαρρυντική, όχι απλώς προτρεπτική, αλλά απαιτητική/επιτακτική : -Πρόεδρε κάνε ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να έρθει ο τίτλος στο λιμάνι. Έτσι γαλουχήθηκε μια γενιά ολόκληρη πιτσιρικάδων, που μετά έγιναν κι αυτοί πατεράδες και πέρασαν το ίδιο μήνυμα στα παιδιά τους, ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «-Μπαμπά, με κοροϊδεύουν στο σχολείο ότι ο Θρύλος πήρε πέτσινο πρωτάθλημα». «-Δεν πειράζει παιδί μου, από τη ζήλεια τους τα λένε, εσύ να τους πεις ότι σημασία έχει τί θαγράψει η ιστορία».Τί θα γράψει η ιστορία. ‘Εχουν την ψευδαίσθηση ότι η αληθινή ιστορία γράφεται σε μια αράδα, εγχάρακτη σε κάποια μπρούτζινη πλακέτα, πχ. «ΟΣΦΠ –Νταμπλούχος 2008-2009». Κούνια που σας κούναγε. Η ιστορία, χαϊβάνια, καταγράφει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, έως και τις πλέον ασήμαντες λεπτομέρειες. Ανθρωπάκια-διαιτητάκια, πιό μικρά σε μέγεθος από τους Λιλιπούτειους του Γκιούλιβερ, πέρασαν στην ιστορία ακριβώς εξαιτίας σας. Κατέστησαν «αλήστου μνήμης», χάρη σε σας, ειδάλλως κανείς δεν θα τους θυμόταν σήμερα. Η ιστορία έχει μνήμη ελέφαντα. Το εάν εσείςέχετε επιλεκτική, είναι άλλο ζήτημα.Τί θα γράψει η ιστορία. Αυτό μετράει μόνο. Η λογική αυτή εξαπλώθηκε στη νεοελληνική κοινωνία σαν γάγγραινα. Η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό της κότα ; Εννοώ, ήταν η νοοτροπία των Ολυμπιακών που διαχύθηκε σταδιακά προς πάσα κατεύθυνση ή απλώς ο μέσος γαύρος κατέστη –λόγω ιδιοσυγκρασίας- ο ιδανικός υποδοχέας και ξενιστής μια ήδη υποβόσκουσας άρρωστης αντίληψης ; Όπως και να έχει το πράγμα, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ακρωτηριάσει το μολυσμένο μέλος, πριν να είναι πολύ αργά. Στο τέλος, όλοι πιά νοιάζονταν μόνο για το τι θα γράψειη ιστορία. Μετάλλια θέλαμε ; Φέρναμε κάμποσους Αλβανούς, τους ντοπάραμε σαν άλογα και να ΄σου τα μετάλλια. Η ελληνική ομάδα άρσης βαρών από τις καλύτερες στον κόσμο. Το έγραψε η ιστορία. Ναι, καλά, για δες τι γράφει ΤΩΡΑ η ιστορία, γι’ αυτήν την βρώμικη ιστορία. Ο Κεντέρης, ο "μεγάλος λευκός". Το έγραψε η ιστορία. Μόνο που δεν ήξερε να οδηγεί σκουτεράκι και έπεσε το παιδί και χτύπησε το γόνα του και το κλαίει η νόνα του. Εμ, η άλλη η συνεπιβάτις, που ξουριζόταν κόντρα με γαλλική φαλτσέτα και κατουρούσε όρθια ; Άλλος "μεγάλος λευκός"αυτή. Ειρηνικός ωκεανός καταντήσαμε, από τους πολλούς μεγάλους λευκούς. Αυτοί πήρανε στρατιωτικά γαλόνια, βενζινάδικα, άδειες ΟΠΑΠ, φράγκα, ό,τι θες. -Εμείς τι πήραμε στο τέλος-τέλος ; -Θες να σου πώ ή να σου δείξω ; Να τους πιάσουμε όλους αυτούς, έναν-έναν, ώστε να δούμε τί θα γράψει τελικά ΓΙΑ ΜΑΣ η ιστορία ;Και στο τέλος, γίναμε όλοι Ολυμπιακάρες. Αναίσθητοι, ανάλγητοι, μόνο να κλέψουμε τη νίκη θέλουμε, αυτό μόνο. Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω, κι όλοι οι άλλοι να ‘πα να γαμηθούνε, που ΄λεγε και «το Γουρούνι», για όσους έχουν υπ’ όψη τους. Σωστά το είχε θέσει το Γουρούνι. Σε μια πρόταση ενσωμάτωσε ολόκληρη τη φιλοσοφία του Νεοελληναρά. Ο Ολυμπιακός και η πάρτη μας κι όλοι οι άλλοι να ‘πα να γαμηθούνε. Να το σηκώσουμε ρε, να το βάλουμε στη βιτρίνα, αυτό μόνο. Διότι, πάνω απ’ όλα, μετράει η βιτρίνα.Κάθε νέος παίκτης που περνάει από του Ρέντη, υποβάλλεται –είναι βέβαιο- σε εντατικό φροντιστήριο. «-Τη βλέπεις τη γραμμή της περιοχής ; Μόλις την περάσεις, βουτάς χάμω, σφαδάζοντας σα να σε χτύπησε κεραυνός» (μόνο στον Ίβιτς είχαν ξεχάσει να του το πούν και έτσι αυτός, αυτοσχεδιάζοντας, βούταγε και ΠΡΙΝ περάσει τη γραμμή, αλλά δεν πειράζει, το ίδιο ήταν, ούτως ή άλλως το τσιμπούσε το πεναλτάκι κι αυτό μετράει). Παρατηρούσα προχτές αυτόν τον Τζόρτζεβιτς. Ο σπορτκάστερ να τον αποκαλεί διαρκώς «ο Μεγάλος Αρχηγός» κι «ο ΜεγάλοςΑρχηγός». Ναι, ο μεγάλος αρχηγός Τζερόνυμο, της φυλής των Απάτσι Τσιρικάουα. Βρε, άει παράτα μας, σαχλαμάρα. Τον παρατηρώ που λες, την ώρα που βγαίνει η δεύτερη κίτρινη στον Γκαλέττι. Ο καψερός ο Γκαλέττι, δεν είχε πάρει μυρωδιά ότι είχε φάει ήδη κάρτα, φαινόταν στο βλέμμα του. Το άλλο το λαμόγιο όμως, ο Τζερόνυμο, είχε πέσει πάνω στον διαιτητή και διαμαρτυρόταν, λες και δεν ήξερε για την πρώτη κάρτα. Μα ήταν τόσο ξεκάθαρο στα μάτια του ότι κοροϊδεύει, που εάν ήμουν εγώ στη θέση του Κάκκου, θα τον απέβαλα επιτόπου κι αυτόν. Είχε τοπονηρό μισοκακόμοιρο βλέμμα του Γιούγκου πορτοφολά, που μόλις τον έπιασαν επ’ αυτοφώρω, με το πορτοφόλι πάνω του και τώρα κάνει τον ανήξερο. Μα τί λαμόγιο ! Τέτοιους τύπους γουστάρει ο γαύρος. Να κοροϊδεύουν εν ψυχρώ. Να βουτάνε στα ψέμματα, να διαμαρτύρονται, να κάνουν κάθε λογής καραγκιοζιλίκια για να επηρεάσουν το κοράκι. Επίσης, γουστάρουν αλητόπαιδα τύπου Καστίγιο ή ψευτοπαληκαράδες τζάμπα μάγκες, τύπου Ανατολάκη. Αυτοί είναι τ’ αγαπημένα τους παιδιά, συν οι πορτοφολάδες γιούγκοι. Κάτι ξενέρωτους, τύπου Darbyshire, στηνπραγματικότητα δεν τους κάνουν κέφι, όσο χρήσιμοι κι αποτελεσματικοί και αν είναι. Επειδή ξέρουν ότι ο Εγγλέζος, από τη φύση του, δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει κάτω στην περιοχή και να σέρνεται σαν τον παραπληγικό της Καπερναούμ, εάν δεν τον έχουν σπρώξει στ’ αλήθεια. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι «δικός μας». Άρα δεν μας κάνει. Και για αυτό θα φύγει νύχτα.Να μη νομίζει κανείς ότι τα παραπάνω τα γράφω από πικρία, επειδή πήρε ο Ολυμπιακός το Κύπελλο, προχτές.(με την ΑΕΚ) Όχι ρε. Μαγκιά του και με γειά του. Να το βάλει κι αυτό στη βιτρίνα ή όπου αλλού κρίνει σκόπιμο. Στο κάτω-κάτω, σιγά το θηρίο που σκότωσε, για να το πάρει αυτό το κυπελλάκι. Είδες όμως ένα πράγμα ; Και στα ίσα να κερδίζει ο Θρύλος, κανείς πλέον δεν του το αναγνωρίζει, κανείς δεν τον χειροκροτεί. Και αυτή είναι τελικά η μεγαλύτερη τιμωρία
ΠΗΓΗ:Gazzeta Comunity/Group/members/Panathinaikos/απο τον :Leo-Bali-Indonisia.
Fotjou:Κοινωνιολογική ανάλυση υψίστου επιπέδου!!!!!!!
Ξένε, εάν τυγχάνεις Ολυμπιακός από τους πολλούς, κάνε μεταβολή και δρόμο, όπως είσαι. Αυτό το μέρος δεν είναι για σένα. Εάν ωστόσο επιμένεις να διαβάσεις, πάρε προληπτικά δυό τρία υπογλώσσια και δες καλού-κακού και ποιά νοσοκομεία εφημερεύουν, διότι μπορεί να τα χρειαστείς, στην πορεία.
Λοιπόν, τα παλιά τα χρόνια, κάπου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70, ίσως και λίγο πιο πέρα, ο μέσος Έλληνας μπαμπάς παρακολουθούσε προσεκτικά το πανωχείλι του γιόκα του, πότε θ’ αρχίσει να ιδρώνει το πρώτο χνούδι, ώστε να τον πάρει και να τον οδηγήσει σηκωτό –είτε ο ίδιος είτε ένας μπάρμπας- σε καμμιά πουτάνα στη Φυλής, όχι τόσο για να ξεφορτώσει το αγόρι, όσο για να επιβεβαιωθεί και με τη βούλα ότι είναι κανονικό και δεν θα το δούμε αύριο σε κάνα μπαλέτο του Rio de Janeiro, να κάνει την πρίμα κουνίστρα, με καστανιέτες στο χέρι καιμε φτερά φλαμίνγκο/παγωνιού, στο κεφάλι και στον κώλο.Στα χρόνια τα δικά μας, ο μέσος Έλληνας μπαμπάς, πιο βιαστικός, δεν περιμένει καν να δει υποψία μουστακιού. Δεν χρειάζεται, άλλωστε. Μόλις το αγοράκι πάει δύο-τριών χρονών, το αποσπά διά της βίας από τα παιχνιδάκια του, το βουτάει, το δένει σα σαλάμι στο καρεκλάκι του πολυμορφικού, με τ’ αυτοκόλλητο στο πίσω παρμπρίζ «Baby on Board» (το οποίο σε απλά ελληνικά σημαίνει “είμαι καρπερός εγώ-όχι, παίζουμε”) και το πάει γραμμή στη μπουτίκ του Ολυμπιακού, εκεί κάτω στην πλατεία Αλεξάνδρας, εάν έχεις υπ’ όψιν σου, να του αγοράσει τη φανέλατου Ντουντού ή του Διόγο ή του Τζόρτζεβιτς ή του επίμονου κηπουρού Ralph Fiennes/Νικοπολίδη ή του αλλουνού, του γιού της βυζαροκωλαρούς της Μόνικας Μπελούσαινας (-αλήθεια, σα να σίτεψε αυτή ή εμένα μου φαίνεται ;) ή -έστω- του Βασιλάκη του Γκαγκάτση, τη φανελα λέω, ενός τέλος πάντων εκ των μεγάλων παιχταράδων του Θρύλου, που μας κάνουνε περήφανους, τόσα χρόνια τώρα, με όλους τους τίτλους στη σειρά, που άμα τους έβγαζες το πετσί, θα έφτιαχνες ίσαμε είκοσι Τσέστερφιλντ καναπέδες τριπλούς και έως δέκα μπερζέρες ίδιο σχέδιο, να γεμίσειςμία έκθεση επίπλου. Εντάξει ο Βασίλης τα κρέμασε πιά τα παπούτσια του, αλλά δεν έχει σημασία, οι σημαίες παραμένουν σημαίες και να μην είμαστε επιλήσμονες.Έτσι, μεσ’ απ’ αυτή τη μυσταγωγική διαδικασία, ο πιτσιρικάς λαμβάνει το χρίσμα και γίνεται άντρακλας, πρώτος μάγκας και αρχιδαράς, ο γαμιάς της γειτονιάς, δηλαδή Θρύλος ρε παιδί μου, Ολυμπιακάρα, πώς το λένε ; Έχει κεφαλαιώδη σημασία να το κάνεις το παιδί Ολυμπιακό όσο ακόμη είναι μωρό, διότι άπαξ κι αφήσεις τα πράγματα στην τύχη τους και πάει ο γιός σου σχολείο και μπλέξει με τίποτα σκατοπαρέες, χανούμια, βάζελους, δεν ξέρω και ‘γω τί και τον ξεμυαλίσουνε με παραμύθια, πάει μεγάλε, το ‘χασες το τραίνο και μετά θα τρέχεις καιδεν θα φτάνεις. Τρέμει σαν το ψάρι ο κάθε γαύρος, μην έρθει καμμιά μέρα το βλαστάρι του από το σχολείο και του δηλώσει βάζελος. Γι αυτό και παίρνει τα μέτρα του, από νωρίς. -Μαλάκας ήτανε, νομίζεις, ο Μουράτ ο Β΄, που άρπαζε τα καλύτερα παιδιά από μικρά, ώστε να τα εξισλαμίσει ; Έτσι είν’ αυτά τα πράγματα. You can't teach an old dog new tricks, λένε οι Εγγλέζοι, κι έχουν δίκιο, διότι άπαξ και το κουτάβι γίνει μούργος, τράβα εσύ μετά να το διδάξεις αυτά που θα έπρεπε να έχει μάθει από νωρίς. Δεν γίνεται, τελεία και παύλα.-Tί πράγμα ; -Εάν είμαι λίγο αντι-Ολυμπιακός ; Όχι μωρέ, πώς φαντάστηκες κάτι τέτοιο ; Φυσικά και είμαι αντι-Ολυμπιακός και όχι λίγο, αλλά πολύ. Στοιχειώδες καθήκον μου, ως συνειδητοποιημένου πολίτη αυτής της χώρας, είναι να είμαι αντι-Ολυμπιακός. Και μη φανταστείς βέβαια ότι έχω κάτι εναντίον της ομάδας αυτής καθαυτής, παικτών, προπονητών, διοικήσεων κλπ. Αυτοί όλοι οι άνθρωποι, τη δουλειά τους κάνουν και την κάνουν και πολύ καλά, μάλιστα. Τους βγάζω το καπέλο, όπως και σε κάθε επαγγελματία που πασκίζει για την επίτευξη των στόχωντου. Το πρόβλημα έγκειται αλλού και είναι πολύ πιο βαθύ από μερικά δερμάτινα βεριτάμπλ πέναλτυς και μερικές κούπες παραπάνω απ’ ότι κανονικά θα έπρεπε, στις προθήκες ενός συλλόγου.Έχουν δίκαιο οι Ολυμπιακοί, όταν διατείνονται ότι ο Θρύλος δεν είναι ομάδα, αλλά ιδέα. Και μάλιστα, θα συμπλήρωνα, είναι και κάτι περισσότερο. Ένα ολόκληρο κοινωνικό φαινόμενο/ρεύμα, σε πλήρη εξέλιξη. Όταν ο κοινωνιολόγος του μέλλοντος θα σκύψει πάνω από την ιστορική περίοδο που διανύουμε, θα μείνει έκπληκτος από την σχεδόν απόλυτη ταύτιση μεταξύ των εννοιών «Νεοέλληνας» και «Θρύλος». Και θα συμφωνήσουμε, υποθέτω, ότι ο όρος «Νεοέλληνας» ενέχει κατά βάσιν απαξιωτικό περιεχόμενο, όπως ακριβώς ο όρος «δημόσιος υπάλληλος».Λοιπόν, Ο ΜΕΣΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΘΡΥΛΟΣ, πάει και τελείωσε. Το τί εστί «Μέσος Νεοέλληνας», προφανώς το αντιλαμβανόμαστε όλοι οι υπόλοιποι, πλην –εύλογα- του ιδίου του Μέσου Νεοέλληνα. Το λεγόμενο Ολυμπιακό φρόνημα εμφανίζει εξαιρετική διείσδυση, σε όλους τους φλοιούς της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, ενώ έχει ήδη προ δεκαετιών καταρριφθεί ο μύθος, ότι ο Ολυμπιακός είναι τάχα η ομάδα των λαϊκών τάξεων. Σε κάθε περίπτωση, άνω του ημίσεως του ελληνικού πληθυσμού δηλώνει/αισθάνεται Ολυμπιακός, γεγονός άλλωστε για το οποίο μονίμωςκορδώνεται η ίδια αυτή πλειοψηφία. Στατιστικά, οι έξι στους δέκα Έλληνες είναι Ολυμπιακοί, αλλά οι πραγματικές πιθανότητες να έπεφτες πάνω σε Ολυμπιακό, εάν -ως υπόθεση εργασίας- ερευνούσες ένα αξιόλογο δείγμα Νεοελληναράδων, θα ήταν δραματικά μεγαλύτερες, αφού ο Νεοελληναράς συνήθως προσελκύεται από τον Θρύλο, όπως ακριβώς η χεζόμυγα από μια φρέσκια υπερμεγέθη κουράδα δυσκοίλιου Αλβανού, στην πυλωτή της υπό ανέγερσιν οικοδομής όπου αυτός σοβατίζει.Οι γαύροι είναι άνθρωποι με κοινό εν πολλοίς κοινωνικό και ψυχολογικό προφίλ. Δεν έχει καμμία απολύτως σχέση το μορφωτικό ή οικονομικό επίπεδο και μην μπερδεύεσαι. Μπορεί να είναι από εφοπλιστές μέχρι εργάτες και από προφέσσορες/πρυτάνεις μέχρι αποτυχόντες του δημοτικού. Μπορεί να είναι ο,τιδήποτε. Κατά βάσιν βέβαια, ως γνωστόν, είναι επιστήμονες, τουλάχιστον οι της θύρας 7.Οι γαύροι παραμυθιάζονται πανεύκολα ή τουλάχιστον πολύ πιο εύκολα από τον μέσο οπαδό οποιασδήποτε άλλης ελληνικής ομάδας, με εξαίρεση τους Παοκτζήδες (οι οποίοι, άλλωστε, δεν είναι παρά οι Ολυμπιακοί του Βορρά, tale quale). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι γαύροι είναι οι μόνοι ικανοί να κάτσουν με τις ώρες μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τους, παρακολουθώντας με ευλάβεια δύο βαρειά νοητικά καθυστερημένους τύπους, που κάνουν τον Κάτμαν να δείχνει μπροστά τους ιδιοφυής, με εγκέφαλο προφανώς διαλυμένο από μακροχρόνιες σνίφεςβενζινόκολλας, να ανταλλάσσουν μεταξύ τους ακατάληπτα μουγκρητά και να βάζουν βίντεο με τα γκολ του "Θρύλε Θεέ μου-Ολυμπιακέ μου". Καμμιά άλλη ομάδα δεν διαθέτει εκπομπή τόσο ευρείας απήχησης, διότι -πολύ απλά- κανείς οπαδός άλλης ομάδας δεν θα ανεχόταν ένα τόσο τραγικό θέαμα.Και επειδή οι γαύροι παραμυθιάζονται εύκολα, χειραγωγούνται ακόμη πιο εύκολα, μέσω της άνω εκπομπής, καθώς και της πατσαβούρας που ακούει στο όνομα «Πρωταθλητής» (πες μου ποιος είναι ο εκδότης σου, να σου πώ ποιός είσαι). Είναι πραγματικά εντυπωσιακό, με πόση ευκολία περνάει η εκάστοτε γραμμή της διοίκησης προς τα κάτω και πόσο αδιαμαρτύρητα σκύβουν όλοι τους το κεφάλι όταν μιλάει ο Πρόεδρος.Οι γαύροι, στην πλειοψηφία τους, είναι κακομαθημένα σκατόπαιδα. Ανώριμα, που δεν ανέχονται την ήττα και όταν αυτή έρχεται αντιδρούν ως αυτό που είναι : Σκατόπαιδα. Και βέβαια, είναι και συλλέκτες. Αυτό είναι ίσως το πλέον θεμελιώδες χαρακτηριστικό τους. Αναπνέουν για τη στιγμή που θα προσθέσουν έναν ακόμη τίτλο στο ένδοξο παλμαρέ τους. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε το μέσον ούτε η διαδικασία παρά μόνον η ιστορική καταγραφή/πίστωση του κατάστιχου των διακρίσεων με μια ακόμη τέτοια. Δεν διστάζουν άλλωστε να το ομολογήσουν μεκυνισμό, ότι το μόνο που μετράει είναι το «τί θα γράψει η ιστορία».Το παραμύθι με τους «λεβέντες-παιδιά του Πειραιά» έχει τελειώσει εδώ και τριάντα χρόνια. Το ασπρόμαυρο νοσταλγικό σκηνικό, με φόντο το παλιό Καραϊσκάκη, με Μουράτηδες, Ρωσσίδηδες, Μπέμπηδες, Σιδέρηδες και με μουσική υπόκρουση τη φωνή της Μελίνας, αφορά μια άλλη ομάδα, τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Άλλο Ολυμπιακός Πειραιώς, άλλο Θρύλος. Ο Θρύλος είναι μεταγενέστερη κατασκευή, ένα αυθαίρετο αρχιτεκτονικό εξάμβλωμα που ξεκίνησε να το χτίζει ο Νταϊφάς στις αρχές του ’80.Μια φορά, το ’83 νομίζω, έπαιζε τελευταία αγωνιστική ο Θρύλος στο Καραϊσκάκη με τη Δόξα Δράμας. Αδιάφορο παιχνίδι, αφού το πρωτάθλημα το είχε ήδη εξασφαλίσει ο Θρύλος, από πριν. Ήταν όμως βλέπεις ο Αναστόπουλος διεκδικητής του Χρυσού Παπουτσιού και ήθελε ένα γκολ για να το πάρει. Ξεκινάει το ματς, ψόφιος ο μουστάκιας. Είδε και απόειδε ο διαιτητής, σφυράει πέναλτυ, να το βάλει ο κοντός να τελειώνουμε. Μη ρωτήσεις τώρα τί είδους πέναλτυ. Ολυμπιακίσιο, αυτό αρκεί. Παίρνει φόρα ο Αναστό, σουτάρει, πάρτο κάτω το περιστέρι. Νεκρό.Δεύτερο ημίχρονο. Ακόμη πιό ψόφιος ο κοντός. Ξαναείδε και απόειδε ο διαιτητής, ξανασφυράει πέναλτυ. Και πάλι μη ρωτήσεις τί είδους πέναλτυ. Ξαναπαίρνει φόρα ο Αναστό, ξανασουτάρει, αλλά την μπαλιά την τρώει στ αρχίδια ένας φουκαράς που πούλαγε «μαντολάτο-πασατέμπο-έλα παιδιά!», από πίσω, στην 7. Πέφτει κάτω ο μεροκαματιάτης και βαστάει τα’ αχαμνά του, μουγκανίζοντας σαν το μοσχάρι. Πέσανε κάτω μαντολάτα, πασατέμποι, μια τραγωδία. Περνάει η ώρα, γκολ δεν μπαίνει. Ξανα-ματα-είδε και απόειδε ο διαιτητής, ξανα-ματα-σφυράει πέναλτυ.Α, μπράβο, δεν ρώτησες τί είδους πέναλτυ, μαθαίνεις σιγά-σιγά. Να γελάνε τα τσιμέντα, τέτοιο πέναλτυ. Ξανα-ματα-παίρνει φόρα ο Αναστό, ξανα-ματα-σουτάρει, γκόλ. Το πήρε το χρυσό παπούτσι ο Αναστό. Όσο για τον φουκαρά τον μαντολάτο, ήρθε φορείο και τον πήρε και όπως τον απομάκρυναν ήταν από πίσω ο Τσουκαλάς -πιτσιρικάς τότε- να χοροπηδάει σαν τη μαϊμου και να του ουρλιάζει χαιρέκακα του τραυματία «άντε γειά ρε, άντε γεια!». Όπως στα λέω. Έπειτ’ απ’ αυτό, άλλο παιδί δεν έκανε ο κακομοίρης ο πασατέμπος και ίσως καλύτερα, διότι είχεήδη πέντε.Την οικοδομή του Νταϊφά, την παρέλαβαν ημιτελή οι Κοσκωτάς και Σαλιαρέλης και τελικά την παρέδωσαν, στα μπετά ακόμη και με σοβαρά δομικά προβλήματα, στον εθνικό εργολάβο Ρόκκο –χωρίς τ’ αδέλφια του-, ο οποίος τη σήκωσε σε ουρανοξύστη, ισοπεδώνοντας κάθε παράγκα της περιοχής, πλήν βέβαια της δικής του. Ο αντίλογος, ότι δηλαδή το ξεπάτωμα του αθλήματος το είχαν ξεκινήσει πρώτοι οι Βαρδινογιανναίοι, δεν ενδιαφέρει εδώ χάμω. Διότι δεν μιλάμε για το ποιος έκανε πρώτος ή τα μεγαλύτερα εγκλήματα, μιλάμε για την αντίδραση της κοινήςγνώμης στα εγκλήματα αυτά. Και η αντίδραση του «Λαού του Θρύλου» είναι όχι απλώς ενθαρρυντική, όχι απλώς προτρεπτική, αλλά απαιτητική/επιτακτική : -Πρόεδρε κάνε ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να έρθει ο τίτλος στο λιμάνι. Έτσι γαλουχήθηκε μια γενιά ολόκληρη πιτσιρικάδων, που μετά έγιναν κι αυτοί πατεράδες και πέρασαν το ίδιο μήνυμα στα παιδιά τους, ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «-Μπαμπά, με κοροϊδεύουν στο σχολείο ότι ο Θρύλος πήρε πέτσινο πρωτάθλημα». «-Δεν πειράζει παιδί μου, από τη ζήλεια τους τα λένε, εσύ να τους πεις ότι σημασία έχει τί θαγράψει η ιστορία».Τί θα γράψει η ιστορία. ‘Εχουν την ψευδαίσθηση ότι η αληθινή ιστορία γράφεται σε μια αράδα, εγχάρακτη σε κάποια μπρούτζινη πλακέτα, πχ. «ΟΣΦΠ –Νταμπλούχος 2008-2009». Κούνια που σας κούναγε. Η ιστορία, χαϊβάνια, καταγράφει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, έως και τις πλέον ασήμαντες λεπτομέρειες. Ανθρωπάκια-διαιτητάκια, πιό μικρά σε μέγεθος από τους Λιλιπούτειους του Γκιούλιβερ, πέρασαν στην ιστορία ακριβώς εξαιτίας σας. Κατέστησαν «αλήστου μνήμης», χάρη σε σας, ειδάλλως κανείς δεν θα τους θυμόταν σήμερα. Η ιστορία έχει μνήμη ελέφαντα. Το εάν εσείςέχετε επιλεκτική, είναι άλλο ζήτημα.Τί θα γράψει η ιστορία. Αυτό μετράει μόνο. Η λογική αυτή εξαπλώθηκε στη νεοελληνική κοινωνία σαν γάγγραινα. Η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό της κότα ; Εννοώ, ήταν η νοοτροπία των Ολυμπιακών που διαχύθηκε σταδιακά προς πάσα κατεύθυνση ή απλώς ο μέσος γαύρος κατέστη –λόγω ιδιοσυγκρασίας- ο ιδανικός υποδοχέας και ξενιστής μια ήδη υποβόσκουσας άρρωστης αντίληψης ; Όπως και να έχει το πράγμα, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ακρωτηριάσει το μολυσμένο μέλος, πριν να είναι πολύ αργά. Στο τέλος, όλοι πιά νοιάζονταν μόνο για το τι θα γράψειη ιστορία. Μετάλλια θέλαμε ; Φέρναμε κάμποσους Αλβανούς, τους ντοπάραμε σαν άλογα και να ΄σου τα μετάλλια. Η ελληνική ομάδα άρσης βαρών από τις καλύτερες στον κόσμο. Το έγραψε η ιστορία. Ναι, καλά, για δες τι γράφει ΤΩΡΑ η ιστορία, γι’ αυτήν την βρώμικη ιστορία. Ο Κεντέρης, ο "μεγάλος λευκός". Το έγραψε η ιστορία. Μόνο που δεν ήξερε να οδηγεί σκουτεράκι και έπεσε το παιδί και χτύπησε το γόνα του και το κλαίει η νόνα του. Εμ, η άλλη η συνεπιβάτις, που ξουριζόταν κόντρα με γαλλική φαλτσέτα και κατουρούσε όρθια ; Άλλος "μεγάλος λευκός"αυτή. Ειρηνικός ωκεανός καταντήσαμε, από τους πολλούς μεγάλους λευκούς. Αυτοί πήρανε στρατιωτικά γαλόνια, βενζινάδικα, άδειες ΟΠΑΠ, φράγκα, ό,τι θες. -Εμείς τι πήραμε στο τέλος-τέλος ; -Θες να σου πώ ή να σου δείξω ; Να τους πιάσουμε όλους αυτούς, έναν-έναν, ώστε να δούμε τί θα γράψει τελικά ΓΙΑ ΜΑΣ η ιστορία ;Και στο τέλος, γίναμε όλοι Ολυμπιακάρες. Αναίσθητοι, ανάλγητοι, μόνο να κλέψουμε τη νίκη θέλουμε, αυτό μόνο. Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω, κι όλοι οι άλλοι να ‘πα να γαμηθούνε, που ΄λεγε και «το Γουρούνι», για όσους έχουν υπ’ όψη τους. Σωστά το είχε θέσει το Γουρούνι. Σε μια πρόταση ενσωμάτωσε ολόκληρη τη φιλοσοφία του Νεοελληναρά. Ο Ολυμπιακός και η πάρτη μας κι όλοι οι άλλοι να ‘πα να γαμηθούνε. Να το σηκώσουμε ρε, να το βάλουμε στη βιτρίνα, αυτό μόνο. Διότι, πάνω απ’ όλα, μετράει η βιτρίνα.Κάθε νέος παίκτης που περνάει από του Ρέντη, υποβάλλεται –είναι βέβαιο- σε εντατικό φροντιστήριο. «-Τη βλέπεις τη γραμμή της περιοχής ; Μόλις την περάσεις, βουτάς χάμω, σφαδάζοντας σα να σε χτύπησε κεραυνός» (μόνο στον Ίβιτς είχαν ξεχάσει να του το πούν και έτσι αυτός, αυτοσχεδιάζοντας, βούταγε και ΠΡΙΝ περάσει τη γραμμή, αλλά δεν πειράζει, το ίδιο ήταν, ούτως ή άλλως το τσιμπούσε το πεναλτάκι κι αυτό μετράει). Παρατηρούσα προχτές αυτόν τον Τζόρτζεβιτς. Ο σπορτκάστερ να τον αποκαλεί διαρκώς «ο Μεγάλος Αρχηγός» κι «ο ΜεγάλοςΑρχηγός». Ναι, ο μεγάλος αρχηγός Τζερόνυμο, της φυλής των Απάτσι Τσιρικάουα. Βρε, άει παράτα μας, σαχλαμάρα. Τον παρατηρώ που λες, την ώρα που βγαίνει η δεύτερη κίτρινη στον Γκαλέττι. Ο καψερός ο Γκαλέττι, δεν είχε πάρει μυρωδιά ότι είχε φάει ήδη κάρτα, φαινόταν στο βλέμμα του. Το άλλο το λαμόγιο όμως, ο Τζερόνυμο, είχε πέσει πάνω στον διαιτητή και διαμαρτυρόταν, λες και δεν ήξερε για την πρώτη κάρτα. Μα ήταν τόσο ξεκάθαρο στα μάτια του ότι κοροϊδεύει, που εάν ήμουν εγώ στη θέση του Κάκκου, θα τον απέβαλα επιτόπου κι αυτόν. Είχε τοπονηρό μισοκακόμοιρο βλέμμα του Γιούγκου πορτοφολά, που μόλις τον έπιασαν επ’ αυτοφώρω, με το πορτοφόλι πάνω του και τώρα κάνει τον ανήξερο. Μα τί λαμόγιο ! Τέτοιους τύπους γουστάρει ο γαύρος. Να κοροϊδεύουν εν ψυχρώ. Να βουτάνε στα ψέμματα, να διαμαρτύρονται, να κάνουν κάθε λογής καραγκιοζιλίκια για να επηρεάσουν το κοράκι. Επίσης, γουστάρουν αλητόπαιδα τύπου Καστίγιο ή ψευτοπαληκαράδες τζάμπα μάγκες, τύπου Ανατολάκη. Αυτοί είναι τ’ αγαπημένα τους παιδιά, συν οι πορτοφολάδες γιούγκοι. Κάτι ξενέρωτους, τύπου Darbyshire, στηνπραγματικότητα δεν τους κάνουν κέφι, όσο χρήσιμοι κι αποτελεσματικοί και αν είναι. Επειδή ξέρουν ότι ο Εγγλέζος, από τη φύση του, δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει κάτω στην περιοχή και να σέρνεται σαν τον παραπληγικό της Καπερναούμ, εάν δεν τον έχουν σπρώξει στ’ αλήθεια. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι «δικός μας». Άρα δεν μας κάνει. Και για αυτό θα φύγει νύχτα.Να μη νομίζει κανείς ότι τα παραπάνω τα γράφω από πικρία, επειδή πήρε ο Ολυμπιακός το Κύπελλο, προχτές.(με την ΑΕΚ) Όχι ρε. Μαγκιά του και με γειά του. Να το βάλει κι αυτό στη βιτρίνα ή όπου αλλού κρίνει σκόπιμο. Στο κάτω-κάτω, σιγά το θηρίο που σκότωσε, για να το πάρει αυτό το κυπελλάκι. Είδες όμως ένα πράγμα ; Και στα ίσα να κερδίζει ο Θρύλος, κανείς πλέον δεν του το αναγνωρίζει, κανείς δεν τον χειροκροτεί. Και αυτή είναι τελικά η μεγαλύτερη τιμωρία
ΠΗΓΗ:Gazzeta Comunity/Group/members/Panathinaikos/απο τον :Leo-Bali-Indonisia.
Fotjou:Κοινωνιολογική ανάλυση υψίστου επιπέδου!!!!!!!
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010
ΥΓΕΙΑ ΠΟΥ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ!!!!
ΑΘΛΗΜΑ:Σπυριάρα.
Τόπος :ΟΑΚΑ
Γεγονός: Ηττα του ΠΑΟ ή νίκη του Αμαρουσίου(το προτιμώ αυτό)
Φωνές ,αντάρες, μπούκες του Δημητράκη στα αποδυτήρια(έλλειπε βλέπεις ο Ράτζα).
Ακατανόητα πράγματα.Έχασε ο Παο στο μπάσκετ.Ε και?Δεν μπορείς να νικάς πάντα.Παίζει και ο άλλος.Ένα γεγονός που φανερώνει υγεία του μπασκετ το κάνανε μέγα θέμα.
Αν δεν νικήσει και ο "μικρός" τοτε για ποιον αθλητισμό μιλάμε?
Αν δεν είναι έκφραση υγείας του ποδοσφαίρουοι αποκλεισμοί του ΟΣΦΠ ,ΑΕΚ,ΠΑΟΚ απο τας Σέρρας,τον Θρασύβουλο,τονΠΑΣ η τα προηγούμενα χρόνια του ΠΑΟ απο Εργοτέλη ,Σέρρας(ακόμα πονάω,αλλά αντιλαμβάνομαι την ομορφιά του γεγονότος) τότε τί είναι υγεία?
Δηλαδή κύριοι όλοι στο δρόμο που χάραξε ο Σωκράτης?Με κάθε τρόπο νίκη?
Και μιλώντας για μένα,μια μικρή δόση μαλακίας την έχω ,αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα την αυξήσω κατακόρυφα ,όπως θέλουν να καταφέρουν για όλους μας ,τα διαφορα κοράκια των ΜΜΕ.
Ναι ψιλοχαλάστηκα για την ήττα αλλά έννοιωσα και" τον καθαρό αέρα να χαϊδεύει το προσωπό μου".Αυτή η αισθηση αποδείχθηκε ισχυρότερη.
Τόπος :ΟΑΚΑ
Γεγονός: Ηττα του ΠΑΟ ή νίκη του Αμαρουσίου(το προτιμώ αυτό)
Φωνές ,αντάρες, μπούκες του Δημητράκη στα αποδυτήρια(έλλειπε βλέπεις ο Ράτζα).
Ακατανόητα πράγματα.Έχασε ο Παο στο μπάσκετ.Ε και?Δεν μπορείς να νικάς πάντα.Παίζει και ο άλλος.Ένα γεγονός που φανερώνει υγεία του μπασκετ το κάνανε μέγα θέμα.
Αν δεν νικήσει και ο "μικρός" τοτε για ποιον αθλητισμό μιλάμε?
Αν δεν είναι έκφραση υγείας του ποδοσφαίρουοι αποκλεισμοί του ΟΣΦΠ ,ΑΕΚ,ΠΑΟΚ απο τας Σέρρας,τον Θρασύβουλο,τονΠΑΣ η τα προηγούμενα χρόνια του ΠΑΟ απο Εργοτέλη ,Σέρρας(ακόμα πονάω,αλλά αντιλαμβάνομαι την ομορφιά του γεγονότος) τότε τί είναι υγεία?
Δηλαδή κύριοι όλοι στο δρόμο που χάραξε ο Σωκράτης?Με κάθε τρόπο νίκη?
Και μιλώντας για μένα,μια μικρή δόση μαλακίας την έχω ,αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα την αυξήσω κατακόρυφα ,όπως θέλουν να καταφέρουν για όλους μας ,τα διαφορα κοράκια των ΜΜΕ.
Ναι ψιλοχαλάστηκα για την ήττα αλλά έννοιωσα και" τον καθαρό αέρα να χαϊδεύει το προσωπό μου".Αυτή η αισθηση αποδείχθηκε ισχυρότερη.
ΚΑΤΙ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ.....................
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ (ΔΑΚΕ-ΔΤ)
Αθήνα 29.1.2010
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
- ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ -
Με πρωτόγνωρη πολιτική, η κυβέρνηση ανοίγει πεδία σύγκρουσης σε όλα τα θέματα που αφορούν τους εργαζόμενους στις δημόσιες υπηρεσίες και ξεκάθαρα δρομολογεί δυσμενείς και σε αρκετές περιπτώσεις επαχθείς εξελίξεις. Αυτή η πολιτική δεν αφήνει κανένα περιθώριο και σε κανένα συνάδελφο, καμία δυνατότητα να αδιαφορήσει ή να δικαιολογήσει έστω και για ένα ζήτημα τις επιλογές αυτές που θα του δώσουν τον ελάχιστο λόγο για να απουσιάσει από την απεργία της 10ης Φεβρουαρίου. Μια απεργία που πρέπει να πετύχει τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής τόσο στην απόχή από την εργασία όσο και στην παρουσία στις συγκεντρώσεις. Μια απεργία που πρέπει να την χαρακτηρίσει η αποφασιστικότητα, η δυναμική και η αποστολή ισχυρού και ηχηρού μηνύματος, με καθαρό περιεχόμενο ανατροπής αυτής της σχεδιαζόμενης άκρως αντιλαϊκής και αντικοινωνικής πολιτικής.
Μιας πολιτικής όπου μεθοδευμένα κτυπά ύπουλα, πισώπλατα, ισοπεδωτικά κοινωνικά, οικονομικά, εργασιακά δικαιώματα του πλέον αδύναμου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας.
ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ
Σχεδιασμένα και μεθοδευμένα, οι εργολάβοι της κυβερνητικής πολιτικής, λασπολογούν κατά της δημόσιας διοίκησης, συκοφαντούν τους εργαζόμενους στις δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρούν με πλήρη διαστρέβλωση της αλήθειας να χρεώσουν στους δημοσίους υπαλλήλους τα αίτια της οικονομικής κρίσης, είτε γιατί είναι μεγάλος ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο, είτε με χαρακτηρισμούς όπως «τεμπέληδες», «κοπανατζήδες» και άλλα κοσμητικά, για να προκαλέσουν τη λαϊκή οργή και να διευκολύνουν τα σχέδια της κυβέρνησης για νέα και μεγαλύτερη εκποίηση των δημόσιων υπηρεσιών (κατ’ αρχήν το Ταχ. Ταμιευτήριο, την Αγροτική τράπεζα, τον ΟΠΑΠ κ.λ.π.) που και υγιείς είναι οικονομικά και προσφέρουν τεράστια ποσά στον κρατικό προϋπολογισμό. Για να προχωρήσουν πολύ σύντομα και στην ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών υψίστης κοινωνικής προσφοράς, ιδιαίτερα για το λαό που βρίσκεται στην μικρομεσαία κοινωνική τάξη, όπως της υγείας και της παιδείας. Αδιαφορώντας για το πώς το 80% και πλέον των πολιτών θα μπορέσει να προστατέψει την υγεία του και τη ζωή του χωρίς το δημόσιο νοσοκομείο, χωρίς τις παροχές της ιατρικής και των φαρμάκων, με το προβληματικό μεν αλλά αναγκαίο σύστημα υγείας που έχουμε. Αδιαφορούν πως θα μορφωθούν τα ελληνόπουλα χωρίς δημόσιο σχολείο και ποια οικογένεια μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά της μέσα από την ιδιωτική εκπαίδευση. Το περίεργο είναι ότι σ’ αυτή την προπαγανδιστική συκοφαντία χρησιμοποιούν μεγαλόσχημους δημοσιογράφους των 300.000 ευρώ και πάνω, οι οποίοι χωρίς τσίπα κατηγορούν εργαζόμενους των 1000 ευρώ.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΑ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ
Δρομολόγησαν ήδη αποφάσεις για πάγωμα μισθών, περικοπή κατά 10% των επιδομάτων όλων, μειώνουν το αφορολόγητο από 12.000 στο 6.000 ευρώ, με αποτέλεσμα και η παρακράτηση να αυξηθεί (υπολογίζεται στα 100 περίπου ευρώ το μήνα) και η φορολογία να αυξηθεί (αφού πρέπει να φυλάξεις και να υποβάλεις αποδείξεις τις οποίες δεν γνωρίζουμε ένα θα γίνουν δεκτές). Αυξάνουν τη φορολογία σε πολλά λαϊκά προϊόντα με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ακρίβεια.
Όλα αυτά σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων που όχι μόνο αγοραστικά θα μειωθούν οι μισθοί τους και οι συντάξεις, αλλά και αριθμητικά σε ποσοστό από 5% έως και 25%. Ακόμα δε χειρότερα συνεχίζουν και διευρύνουν την πολιτική όπου οι συνήθεις ύποπτοι (εργαζόμενοι – συνταξιούχοι) θα σηκώσουν σχεδόν στο σύνολο τους την οικονομική κρίση (και δεν έφταιξαν και πληρώνουν), αφού αυτοί που έπαιρναν τα δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ παραμένουν προνομιούχοι. Οι δε τράπεζες συνεχίζουν και στην περίοδο της κρίσης, να κερδίζουν με ποσοστά που ξεπερνούν το 500% και 600% (οι μικροκαταθέτες παίρνουν επιτόκιο 1,6% και οι δανειζόμενοι πληρώνουν 15-16-17-18% και παραπάνω στα προσωπικά δάνεια και τις κάρτες συναλλαγών). ΑΥΤΑ ΝΟΜΙΜΩΣ, στην Ελλάδα της κρίσης. ΙΣΩΣ το σημαντικότερο είναι ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί στην έξοδο από την οικονομική κρίση, τα μέτρα που τόσο θα κοστίσουν στο λαό μας είναι μέτρα που θα αντιμετωπίσουν προσωρινές οικονομικές ανάγκες της χώρας αφού το ισοζύγιο εσόδων – εξόδων θα παραμείνει αρνητικό, η χώρα θα συνεχίζει να δανείζεται με χαμηλά επιτόκια και οι κερδοσκόποι θα συνεχίζουν το επωφελές γι’ αυτούς έργο. Το αποτέλεσμα με αυτή την πολιτική είναι ότι, μετά βεβαιότητας, μετά από κάποια χρόνια (3 ή 5) θα βρεθούμε στην ίδια ή και χειρότερη οικονομική θέση, αλλά τα υποζύγια θα έχουν χάσει και τις τελευταίες τους δυνάμεις για να τα χρησιμοποιήσουν και πάλι.
Η επικουρική ασφάλιση όλο και δυσχεραίνει τη θέση της αφού το κράτος όλο και απομακρύνεται από τις υποχρεώσεις του (αρνούνται να επιστρέψουν τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν αφαιρέσει από τα αποθεματικά τους τους). Η πολιτική των προσλήψεων (συμβασιούχοι ορισμένου ή αορίστου χρόνου, έργου κ.λ.π – περίπου 230000- που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, δεν ασφαλίζονται στα ταμεία του δημοσίου). Με το 5 φεύγουν ένας εισέρχεται στους μονίμους η σχέση εργαζομένων συνταξιούχων σε λίγο θα είναι υπέρ των συνταξιούχων. Αποτέλεσμα και εξαιτίας και αυτής της πολιτικής επιλογής, τα ταμεία οδηγούνται ταχύτητα σε κατάρρευση. Το Ταμείο Πρόνοιας παραμένει στο πρόβλημά του και η κυβέρνηση ουδόλως ενδιαφέρεται για τις 17.000 που περιμένουν πάνω από 18 μήνες να πάρουν το ΕΦΑΠΑΞ που δικαιούνται.
Ο ΟΠΑΔ πολύ σύντομα θα δηλώσει αδυναμία να ανταποκριθεί στις συμβάσεις των ιατρών και των φαρμακοποιών, αφού ο προϋπολογισμός του σμικρύνθηκε ακόμη και από το μέγεθος του 2009, που όπως γνωρίζουμε δεν ήταν αρκετός παρά μόνο για τους πρώτους 9 μήνες. Τελευταία πληροφορηθήκαμε ότι ετοιμάζουν την αποπομπή μας από τον κρατικό προϋπολογισμό και την ένταξή μας στο ΙΚΑ, χωρίς μάλιστα να αναλάβουν την ευθύνη να μας δώσουν τα 80 και πλέον δις που έχει ωφεληθεί ο κρατικός προϋπολογισμός από τις συμφωνίες και τις εισφορές των εργαζομένων από τη δεκαετία του 1950. Ελπίζουμε αυτό να μην το ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ γιατί η έκρηξη θα προκαλέσει θύματα. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ούτε το ΙΚΑ επιθυμούν (εξάλλου αυτό από μόνο του βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, είναι δυνατόν να χρεωθεί και τους υπαλλήλους του δημοσίου;), ούτε κανένα άλλο ταμείο θέλουν να δημιουργήσουν. Η θέση αμετακίνητη είναι : είμαστε και θα παραμείνουμε στον κρατικό προϋπολογισμό.
Τελευταία επίσης μας είπαν ότι τα επιδόματα που δίνονται στους δημοσίους υπαλλήλους φθάνουν τα 8 δις ευρώ. Τους θυμίζουμε ότι οι ίδιοι μας είχαν πει ότι το μισθολόγιο που ζητάμε κοστίζει 7 δις ευρώ.
Ήρθε λοιπόν η ώρα της αλήθειας και της ειλικρίνειας και τους ΛΕΜΕ: καταργήστε όλα τα επιδόματα των 8 δις ευρώ και δώστε μας το μισθολόγιο των 7 δις ευρώ για να εξοικονομήσετε και 1 δις ευρώ.
Για όλα αυτά που πλέον δεν αμφισβητούνται και που όλους μας οδηγούν σε μεγάλη οικονομική – ασφαλιστική και κοινωνική υποβάθμιση δεν μπορούμε να μην αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις.
ΓΙΑΥΤΟ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 10ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και τη ζωή δεν μας επιτρέπει να έχουμε άλλη επιλογή.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΚΕ – ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ.ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ.
ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ.ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΔΩ.
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ Ν.Δ.Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ(ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ) ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ.
ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ (ΔΑΚΕ-ΔΤ)
Αθήνα 29.1.2010
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
- ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ -
Με πρωτόγνωρη πολιτική, η κυβέρνηση ανοίγει πεδία σύγκρουσης σε όλα τα θέματα που αφορούν τους εργαζόμενους στις δημόσιες υπηρεσίες και ξεκάθαρα δρομολογεί δυσμενείς και σε αρκετές περιπτώσεις επαχθείς εξελίξεις. Αυτή η πολιτική δεν αφήνει κανένα περιθώριο και σε κανένα συνάδελφο, καμία δυνατότητα να αδιαφορήσει ή να δικαιολογήσει έστω και για ένα ζήτημα τις επιλογές αυτές που θα του δώσουν τον ελάχιστο λόγο για να απουσιάσει από την απεργία της 10ης Φεβρουαρίου. Μια απεργία που πρέπει να πετύχει τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής τόσο στην απόχή από την εργασία όσο και στην παρουσία στις συγκεντρώσεις. Μια απεργία που πρέπει να την χαρακτηρίσει η αποφασιστικότητα, η δυναμική και η αποστολή ισχυρού και ηχηρού μηνύματος, με καθαρό περιεχόμενο ανατροπής αυτής της σχεδιαζόμενης άκρως αντιλαϊκής και αντικοινωνικής πολιτικής.
Μιας πολιτικής όπου μεθοδευμένα κτυπά ύπουλα, πισώπλατα, ισοπεδωτικά κοινωνικά, οικονομικά, εργασιακά δικαιώματα του πλέον αδύναμου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας.
ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ
Σχεδιασμένα και μεθοδευμένα, οι εργολάβοι της κυβερνητικής πολιτικής, λασπολογούν κατά της δημόσιας διοίκησης, συκοφαντούν τους εργαζόμενους στις δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρούν με πλήρη διαστρέβλωση της αλήθειας να χρεώσουν στους δημοσίους υπαλλήλους τα αίτια της οικονομικής κρίσης, είτε γιατί είναι μεγάλος ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο, είτε με χαρακτηρισμούς όπως «τεμπέληδες», «κοπανατζήδες» και άλλα κοσμητικά, για να προκαλέσουν τη λαϊκή οργή και να διευκολύνουν τα σχέδια της κυβέρνησης για νέα και μεγαλύτερη εκποίηση των δημόσιων υπηρεσιών (κατ’ αρχήν το Ταχ. Ταμιευτήριο, την Αγροτική τράπεζα, τον ΟΠΑΠ κ.λ.π.) που και υγιείς είναι οικονομικά και προσφέρουν τεράστια ποσά στον κρατικό προϋπολογισμό. Για να προχωρήσουν πολύ σύντομα και στην ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών υψίστης κοινωνικής προσφοράς, ιδιαίτερα για το λαό που βρίσκεται στην μικρομεσαία κοινωνική τάξη, όπως της υγείας και της παιδείας. Αδιαφορώντας για το πώς το 80% και πλέον των πολιτών θα μπορέσει να προστατέψει την υγεία του και τη ζωή του χωρίς το δημόσιο νοσοκομείο, χωρίς τις παροχές της ιατρικής και των φαρμάκων, με το προβληματικό μεν αλλά αναγκαίο σύστημα υγείας που έχουμε. Αδιαφορούν πως θα μορφωθούν τα ελληνόπουλα χωρίς δημόσιο σχολείο και ποια οικογένεια μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά της μέσα από την ιδιωτική εκπαίδευση. Το περίεργο είναι ότι σ’ αυτή την προπαγανδιστική συκοφαντία χρησιμοποιούν μεγαλόσχημους δημοσιογράφους των 300.000 ευρώ και πάνω, οι οποίοι χωρίς τσίπα κατηγορούν εργαζόμενους των 1000 ευρώ.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΑ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ
Δρομολόγησαν ήδη αποφάσεις για πάγωμα μισθών, περικοπή κατά 10% των επιδομάτων όλων, μειώνουν το αφορολόγητο από 12.000 στο 6.000 ευρώ, με αποτέλεσμα και η παρακράτηση να αυξηθεί (υπολογίζεται στα 100 περίπου ευρώ το μήνα) και η φορολογία να αυξηθεί (αφού πρέπει να φυλάξεις και να υποβάλεις αποδείξεις τις οποίες δεν γνωρίζουμε ένα θα γίνουν δεκτές). Αυξάνουν τη φορολογία σε πολλά λαϊκά προϊόντα με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ακρίβεια.
Όλα αυτά σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων που όχι μόνο αγοραστικά θα μειωθούν οι μισθοί τους και οι συντάξεις, αλλά και αριθμητικά σε ποσοστό από 5% έως και 25%. Ακόμα δε χειρότερα συνεχίζουν και διευρύνουν την πολιτική όπου οι συνήθεις ύποπτοι (εργαζόμενοι – συνταξιούχοι) θα σηκώσουν σχεδόν στο σύνολο τους την οικονομική κρίση (και δεν έφταιξαν και πληρώνουν), αφού αυτοί που έπαιρναν τα δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ παραμένουν προνομιούχοι. Οι δε τράπεζες συνεχίζουν και στην περίοδο της κρίσης, να κερδίζουν με ποσοστά που ξεπερνούν το 500% και 600% (οι μικροκαταθέτες παίρνουν επιτόκιο 1,6% και οι δανειζόμενοι πληρώνουν 15-16-17-18% και παραπάνω στα προσωπικά δάνεια και τις κάρτες συναλλαγών). ΑΥΤΑ ΝΟΜΙΜΩΣ, στην Ελλάδα της κρίσης. ΙΣΩΣ το σημαντικότερο είναι ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί στην έξοδο από την οικονομική κρίση, τα μέτρα που τόσο θα κοστίσουν στο λαό μας είναι μέτρα που θα αντιμετωπίσουν προσωρινές οικονομικές ανάγκες της χώρας αφού το ισοζύγιο εσόδων – εξόδων θα παραμείνει αρνητικό, η χώρα θα συνεχίζει να δανείζεται με χαμηλά επιτόκια και οι κερδοσκόποι θα συνεχίζουν το επωφελές γι’ αυτούς έργο. Το αποτέλεσμα με αυτή την πολιτική είναι ότι, μετά βεβαιότητας, μετά από κάποια χρόνια (3 ή 5) θα βρεθούμε στην ίδια ή και χειρότερη οικονομική θέση, αλλά τα υποζύγια θα έχουν χάσει και τις τελευταίες τους δυνάμεις για να τα χρησιμοποιήσουν και πάλι.
Η επικουρική ασφάλιση όλο και δυσχεραίνει τη θέση της αφού το κράτος όλο και απομακρύνεται από τις υποχρεώσεις του (αρνούνται να επιστρέψουν τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν αφαιρέσει από τα αποθεματικά τους τους). Η πολιτική των προσλήψεων (συμβασιούχοι ορισμένου ή αορίστου χρόνου, έργου κ.λ.π – περίπου 230000- που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, δεν ασφαλίζονται στα ταμεία του δημοσίου). Με το 5 φεύγουν ένας εισέρχεται στους μονίμους η σχέση εργαζομένων συνταξιούχων σε λίγο θα είναι υπέρ των συνταξιούχων. Αποτέλεσμα και εξαιτίας και αυτής της πολιτικής επιλογής, τα ταμεία οδηγούνται ταχύτητα σε κατάρρευση. Το Ταμείο Πρόνοιας παραμένει στο πρόβλημά του και η κυβέρνηση ουδόλως ενδιαφέρεται για τις 17.000 που περιμένουν πάνω από 18 μήνες να πάρουν το ΕΦΑΠΑΞ που δικαιούνται.
Ο ΟΠΑΔ πολύ σύντομα θα δηλώσει αδυναμία να ανταποκριθεί στις συμβάσεις των ιατρών και των φαρμακοποιών, αφού ο προϋπολογισμός του σμικρύνθηκε ακόμη και από το μέγεθος του 2009, που όπως γνωρίζουμε δεν ήταν αρκετός παρά μόνο για τους πρώτους 9 μήνες. Τελευταία πληροφορηθήκαμε ότι ετοιμάζουν την αποπομπή μας από τον κρατικό προϋπολογισμό και την ένταξή μας στο ΙΚΑ, χωρίς μάλιστα να αναλάβουν την ευθύνη να μας δώσουν τα 80 και πλέον δις που έχει ωφεληθεί ο κρατικός προϋπολογισμός από τις συμφωνίες και τις εισφορές των εργαζομένων από τη δεκαετία του 1950. Ελπίζουμε αυτό να μην το ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ γιατί η έκρηξη θα προκαλέσει θύματα. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ούτε το ΙΚΑ επιθυμούν (εξάλλου αυτό από μόνο του βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, είναι δυνατόν να χρεωθεί και τους υπαλλήλους του δημοσίου;), ούτε κανένα άλλο ταμείο θέλουν να δημιουργήσουν. Η θέση αμετακίνητη είναι : είμαστε και θα παραμείνουμε στον κρατικό προϋπολογισμό.
Τελευταία επίσης μας είπαν ότι τα επιδόματα που δίνονται στους δημοσίους υπαλλήλους φθάνουν τα 8 δις ευρώ. Τους θυμίζουμε ότι οι ίδιοι μας είχαν πει ότι το μισθολόγιο που ζητάμε κοστίζει 7 δις ευρώ.
Ήρθε λοιπόν η ώρα της αλήθειας και της ειλικρίνειας και τους ΛΕΜΕ: καταργήστε όλα τα επιδόματα των 8 δις ευρώ και δώστε μας το μισθολόγιο των 7 δις ευρώ για να εξοικονομήσετε και 1 δις ευρώ.
Για όλα αυτά που πλέον δεν αμφισβητούνται και που όλους μας οδηγούν σε μεγάλη οικονομική – ασφαλιστική και κοινωνική υποβάθμιση δεν μπορούμε να μην αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις.
ΓΙΑΥΤΟ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 10ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και τη ζωή δεν μας επιτρέπει να έχουμε άλλη επιλογή.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΚΕ – ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ.ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ.
ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ.ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΔΩ.
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ Ν.Δ.Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ(ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ) ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ.
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010
ΕΛΑΤΕ ΣΕ ΜΑΣ, ΚΑΤΙ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ
Ο Παναθηναϊκός ,ως γνωστόν, ιδρύθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1908(μόνο ο Πετράκης δεν το ήξερε!!!!!).Σημαντική ημερομηνία ,αν μη τι άλλο,για την ομάδα της καρδιάς μας.
Σιγά σιγά όμως μία άλλη χρονολογία αποκτά βαρύνουσα σημασία στην ιστορία αυτής της ομάδας.Μια χρονολογία που αποτελεί εργαλείο μελέτης και ερμηνείας πολλών καταστάσεων που βιώνει αυτή η ομάδα και οι οπαδοί της ,ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια περίπου.
Ηταν το 1979.Το ποδόσφαιρο γίνεται επαγγελματικό και η οικογένεια Βαρδινογιάννη αποκτά το 54% της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Σοκ και δέος για τους άλλους μνηστήρες.Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγάλος και η ενασχόληση μαζί του σε καταξιώνει σε πολλά επίπεδα.Η όποια δυναμή σου αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς.
Μία άλλη ισχυρή οικογένεια λοιπόν, οι "κοντοί"για συντομία ,αφηνίασε.Τι μπορούσε όμως να κάνει;
Πέρασαν τα χρόνια .
Ηρθαν τίτλοι ,ευρωπαϊκή καταξίωση,αποτυχίες,ήττες,εσωστρέφεια,θρίαμβοι,βατερλώ.Οτι συμβαίνει τέλος πάντων σε ένα παιχνίδι στο οποίο μετέχουν και άλλοι.Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή.Γι΄αυτό και τα γήπεδα ήταν γεμάτα.
Η οικογένεια Β έκανε και λάθη ,κανείς όμως δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν προσέφερε στο ΠΑΟ.Ειδικά το προπονητικό κέντρο της Παιανίας είναι κληρονομιά τεράστιας σημασίας για την ομάδα στα χρόνια που έρχονται.Αν κάποιος διαφωνεί με αυτό να του θυμίσω τις δηλώσεις του Τζιμπούρ για το θέμα του προπονητηρίου, στις οποίες δίνει πόντους ποιότητας και απόδοσης στους πράσινους λόγω της Παιανίας.
Οι ¨κοντοί" όμως δεν ξέχασαν ποτέ.
Εκαναν όμως (και συνεχίζουν να το κάνουν )ένα λάθος.Εβαλαν τον ευατό τους και την πληγωμένη υπερηφάνεια τους,πάνω απο την ομάδα.
Αδιαφορώντας για την ίδια την ομάδα(ΠΑΕ) θέλησαν να εξωθήσουν την οικογένεια Β σε αποχώρηση,Με τα γνωστά γεγονότα της περιόδου 1996 και εντεύθεν.
Βασικό επιχείρημα τους τα χαμένα πρωταθλήματα.(κλεμμένα λέμε εμείς κύριοι Παναθηναϊκάρες!!!!!)
Αναρωτήθηκε κανείς οπαδός του ΠΑΟ πόσα απο αυτά χάσαμε στον πόντο;Αναρωτήθηκε κανείς πως χάθηκε το πρωτάθλημα πρόπερσι νομίζω ,με δύο κολλητές ήττες σε Ξάνθη και ΟΦΗ?
Που ήταντότε η μπετόν αρμέ αντίδραση ;Μήπως αυτά που είπε προχθές ο Βγεννόπουλος έχουν και χρονικές προεκτάσεις στο παρελθόν;Εγώ είμαι σίγουρος ότι αυτό συνέβη και συμβαίνει.Καλά έκανε λοιπόν ο Βγεννόπουλος και τα είπε .Η αλήθεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν παρά μόνο αυτούς που εχουν σκοτεινές επιδιώξεις.
ΥΓ1 Ο Δομάζος τί έχει να πεί για τον πρώην παίκτη Σεϊταρίδη;Φαγώθηκε να τον φέρει πίσω .Ούτε μάνατζερ του να ήταν.Ορίστε τα αποτελέσματα.
ΥΓ2 Κύριε δεν μαζεύονται τα ασυμμάζευτα, με διευκρινιστικές δηλώσεις.
Ο φίλος σας μπορεί να σας άφησε ελεύθερο το πεδίο στην σπυριάρα,αλλά μας έκλεψε μας λοιδώρησε ,έκανε κακό στη νεολαία μας με την νοοτροπία της "με κάθε τρόπο νίκη".Θα πρέπει να "πληρώσει"για να γίνει η ομάδα του ισότιμη στην άνοιξη του ποδοσφαίρου μας
Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο ΟΣΦΠ δεν είναι μία μεγάλη ομάδα.Αυτό που παρακολουθούσαμε όμως τα τελευταία χρόνια δεν ήταν ομάδα αλλά όχημα.
Είναι καλό για τον ΟΣΦΠ και για το ποδόσφαιρό μας,αυτή η ομάδα να απεμπλακεί απο τους "Σάουρον και Σάρουμαν" και να επιστρέψει στον κόσμο του "εύ αγωνίζεσθε"
ΥΓ3 Πολλή αγάπη για τον ΠΑΟ.Ολοι ξαφνικά τον αγάπησαν.Ορκισμένοι εχθροί του γλύφουν εκεί που έφτυναν.Μυρίστηκαν χρήμα και ήρθαν σαν τα όρνια.Μακριά απο μας .Συστήματα προπαγανδας και υποστήριξης δεν τα χρειαζόμαστε.Δεν θα γίνουμε γαύροι ποτέ
Παλεύουμε και νικάμε η χάνουμε μεσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.Δεν πρέπει να μας αρκεί το πρωτάθλημα.Θέλουμε και την αναγνώριση των αντιπάλων .Αυτό καταξιώνει μια ομάδα πιο πολύ και απο τον ίδιο τον τίτλο.
Οι χθεσινές δηλώσεις του Αραούχο αποτελούν τίτλο τιμής για την ομάδα μας και μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι.
Σιγά σιγά όμως μία άλλη χρονολογία αποκτά βαρύνουσα σημασία στην ιστορία αυτής της ομάδας.Μια χρονολογία που αποτελεί εργαλείο μελέτης και ερμηνείας πολλών καταστάσεων που βιώνει αυτή η ομάδα και οι οπαδοί της ,ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια περίπου.
Ηταν το 1979.Το ποδόσφαιρο γίνεται επαγγελματικό και η οικογένεια Βαρδινογιάννη αποκτά το 54% της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Σοκ και δέος για τους άλλους μνηστήρες.Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγάλος και η ενασχόληση μαζί του σε καταξιώνει σε πολλά επίπεδα.Η όποια δυναμή σου αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς.
Μία άλλη ισχυρή οικογένεια λοιπόν, οι "κοντοί"για συντομία ,αφηνίασε.Τι μπορούσε όμως να κάνει;
Πέρασαν τα χρόνια .
Ηρθαν τίτλοι ,ευρωπαϊκή καταξίωση,αποτυχίες,ήττες,εσωστρέφεια,θρίαμβοι,βατερλώ.Οτι συμβαίνει τέλος πάντων σε ένα παιχνίδι στο οποίο μετέχουν και άλλοι.Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή.Γι΄αυτό και τα γήπεδα ήταν γεμάτα.
Η οικογένεια Β έκανε και λάθη ,κανείς όμως δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν προσέφερε στο ΠΑΟ.Ειδικά το προπονητικό κέντρο της Παιανίας είναι κληρονομιά τεράστιας σημασίας για την ομάδα στα χρόνια που έρχονται.Αν κάποιος διαφωνεί με αυτό να του θυμίσω τις δηλώσεις του Τζιμπούρ για το θέμα του προπονητηρίου, στις οποίες δίνει πόντους ποιότητας και απόδοσης στους πράσινους λόγω της Παιανίας.
Οι ¨κοντοί" όμως δεν ξέχασαν ποτέ.
Εκαναν όμως (και συνεχίζουν να το κάνουν )ένα λάθος.Εβαλαν τον ευατό τους και την πληγωμένη υπερηφάνεια τους,πάνω απο την ομάδα.
Αδιαφορώντας για την ίδια την ομάδα(ΠΑΕ) θέλησαν να εξωθήσουν την οικογένεια Β σε αποχώρηση,Με τα γνωστά γεγονότα της περιόδου 1996 και εντεύθεν.
Βασικό επιχείρημα τους τα χαμένα πρωταθλήματα.(κλεμμένα λέμε εμείς κύριοι Παναθηναϊκάρες!!!!!)
Αναρωτήθηκε κανείς οπαδός του ΠΑΟ πόσα απο αυτά χάσαμε στον πόντο;Αναρωτήθηκε κανείς πως χάθηκε το πρωτάθλημα πρόπερσι νομίζω ,με δύο κολλητές ήττες σε Ξάνθη και ΟΦΗ?
Που ήταντότε η μπετόν αρμέ αντίδραση ;Μήπως αυτά που είπε προχθές ο Βγεννόπουλος έχουν και χρονικές προεκτάσεις στο παρελθόν;Εγώ είμαι σίγουρος ότι αυτό συνέβη και συμβαίνει.Καλά έκανε λοιπόν ο Βγεννόπουλος και τα είπε .Η αλήθεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν παρά μόνο αυτούς που εχουν σκοτεινές επιδιώξεις.
ΥΓ1 Ο Δομάζος τί έχει να πεί για τον πρώην παίκτη Σεϊταρίδη;Φαγώθηκε να τον φέρει πίσω .Ούτε μάνατζερ του να ήταν.Ορίστε τα αποτελέσματα.
ΥΓ2 Κύριε δεν μαζεύονται τα ασυμμάζευτα, με διευκρινιστικές δηλώσεις.
Ο φίλος σας μπορεί να σας άφησε ελεύθερο το πεδίο στην σπυριάρα,αλλά μας έκλεψε μας λοιδώρησε ,έκανε κακό στη νεολαία μας με την νοοτροπία της "με κάθε τρόπο νίκη".Θα πρέπει να "πληρώσει"για να γίνει η ομάδα του ισότιμη στην άνοιξη του ποδοσφαίρου μας
Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο ΟΣΦΠ δεν είναι μία μεγάλη ομάδα.Αυτό που παρακολουθούσαμε όμως τα τελευταία χρόνια δεν ήταν ομάδα αλλά όχημα.
Είναι καλό για τον ΟΣΦΠ και για το ποδόσφαιρό μας,αυτή η ομάδα να απεμπλακεί απο τους "Σάουρον και Σάρουμαν" και να επιστρέψει στον κόσμο του "εύ αγωνίζεσθε"
ΥΓ3 Πολλή αγάπη για τον ΠΑΟ.Ολοι ξαφνικά τον αγάπησαν.Ορκισμένοι εχθροί του γλύφουν εκεί που έφτυναν.Μυρίστηκαν χρήμα και ήρθαν σαν τα όρνια.Μακριά απο μας .Συστήματα προπαγανδας και υποστήριξης δεν τα χρειαζόμαστε.Δεν θα γίνουμε γαύροι ποτέ
Παλεύουμε και νικάμε η χάνουμε μεσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.Δεν πρέπει να μας αρκεί το πρωτάθλημα.Θέλουμε και την αναγνώριση των αντιπάλων .Αυτό καταξιώνει μια ομάδα πιο πολύ και απο τον ίδιο τον τίτλο.
Οι χθεσινές δηλώσεις του Αραούχο αποτελούν τίτλο τιμής για την ομάδα μας και μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)