ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ (ΠΑΡ΄ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΩΑ ΒΑΡΙΔΙΑ ΤΗΣ)

Νέο πολίτευμα εισάγει η ΝΔ.


Ένας Αντώνης Σαμαράς από τα παλιά έκανε σήμερα την εμφάνισή του.
Συγκεκριμένα, κατέθεσε 31 προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας, οι οποίες αν υλοποιηθούν οδηγούν ευθέως σε άλλο πολιτικό σύστημα και στην ουσία σε άλλο πολίτευμα.

Εμείς, πραγματικά δεν πιστεύαμε ότι θα θυμηθεί τον παλιό επαναστάτη Σαμαρά και είχαμε αρχίσει να γινόμαστε όλο και πιο σκληροί στην κριτική μας. Σήμερα όμως ο Αντώνης Σαμαράς απέδειξε ότι δεν πρόδωσε....
όλους εκείνους που κάποτε τον είχαν πιστέψει.



Οι προτάσεις του πραγματικά βάζουν βόμβα στα θεμέλια του καθεστώτος και αλλάζουν την Ελλάδα συθέμελα. Θα προτιμούσαμε βέβαια να ήταν πιο τολμηρές σε κάποια σημεία, αλλά αυτό σίγουρα θα γίνει στην πορεία προς την αναθεώρηση. Το νερό μπήκε στο αυλάκι.

Παρουσιάζουμε τις 31 προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας, αλλά επιφυλασσόμαστε όμως να κάνουμε τις δικές μας επισημάνσεις σε κάθε μία από τις προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας.

Οι 31 προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος έχουν ως εξής:

1. Εκλογή και ενίσχυση του ρυθμιστικού ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας.
2. Θέσπιση χρονικών ορίων ως προς τη θητεία του Πρωθυπουργού.
3. Θέσπιση χρονικών ορίων ως προς τις θητείες των Περιφερειαρχών, των Δημάρχων και των Συνδικαλιστών.
4. Ασυμβίβαστο του αξιώματος του Υπουργού με εκείνο του Βουλευτή.
5. Επανεξέταση του αριθμού των Βουλευτών και των Βουλευτών Επικρατείας.
6. Αναθεώρηση της διάταξης για την αποσβεστική προθεσμία ως προς την ποινική ευθύνη των Υπουργών και ιδίως την κατάργησή της όπως ισχύει σήμερα.
7. Αναθεώρηση της διάταξης για την ασυλία των Βουλευτών, ώστε να περιορισθεί αποκλειστικά στα όρια της άσκησης των κοινοβουλευτικών καθηκόντων τους.
8. Συνταγματική πρόβλεψη για το “πόθεν έσχες” των πολιτικών προσώπων και για την ανάθεση του ελέγχου του σε ειδικό σώμα, αποτελούμενο αποκλειστικά από ανώτατους λειτουργούς των τριών Ανώτατων Δικαστηρίων της Χώρας (πρόταση ΝΔ).
9. Ουσιαστικός εκδημοκρατισμός των Πολιτικών Κομμάτων και εγγυήσεις διαφάνειας στα οικονομικά τους.
10. Κατάργηση των βουλευτικών προνομίων που δεν έχουν σχέση με τα καθήκοντα του Βουλευτή.
11. Καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος με την πρόβλεψη ότι η αλλαγή του απαιτεί πλειοψηφία των 3/5 της Βουλής.
12. Ισχυροποίηση των εγγυήσεων για εξάντληση της διάρκειας της κοινοβουλευτικής περιόδου.
13. Ενίσχυση του ρόλου των Βουλευτών τόσο σε νομοθετικό όσο και σε ελεγκτικό επίπεδο.
14. Συνταγματική κατοχύρωση της ακρόασης κοινωνικών φορέων κατά την εξέλιξη της νομοθετικής διαδικασίας.
15. Θεσμοθέτηση συγκεκριμένου κυβερνητικού σχήματος και αντίστοιχου οργανογράμματος με απόφαση των 3/5 της Βουλής. Επίσης θεσμοθέτηση δύο Μόνιμων Υπηρεσιακών Υφυπουργών, Εξωτερικών και επί του Προϋπολογισμού, με 5ετή θητεία και εκλογή τους από τα 3/5 της Βουλής.
16. Παροχή εγγυήσεων του Δημοσίου μόνον με τυπικό νόμο.
17. Υποχρέωση σύνταξης μελέτης σκοπιμότητας για τα μεγάλα δημόσια έργα και προμήθειες του Δημοσίου, εκτός εκείνων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
18. Κατάργηση του θεσμού των Γενικών Γραμματέων των Υπουργείων και της αντίστοιχης αναβάθμισης του ρόλου των Γενικών Διευθυντών.
19. Ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου.
20. Ίδρυση ειδικού τμήματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την γρήγορη εκδίκαση υποθέσεων μεγάλων δημόσιων συμβάσεων και ιδιωτικών επενδύσεων.
21. Οριοθέτηση της εν γένει δικαιοδοσίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου επί των δημόσιων συμβάσεων , ώστε να μη συγκρούεται με εκείνη του Συμβουλίου της Επικρατείας.
22. Αναθεώρηση του άρθρου 90, προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και του περιορισμού της διακριτικής ευχέρειας της Εκτελεστικής Εξουσίας ως προς την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης.
23. Αναθεώρηση του άρθρου 16, για την ίδρυση και λειτουργία μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
24. Εξορθολογισμός των διατάξεων για τα Μ.Μ.Ε. προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της διαφάνειας και της αντικειμενικότητάς τους.
25. Αναθεώρηση των περί δημοψηφισμάτων διατάξεων, για την πρόβλεψη διενέργειας δημοψηφίσματος και με λαϊκή πρωτοβουλία.
26. Αναμόρφωση της οικονομικής θεματικής του Συντάγματος και σύνδεσης της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας με την οικονομική ανάπτυξη και την εξασφάλιση ανάλογης ωφέλειας για το κοινωνικό σύνολο.
27. Πρόβλεψη για την υποχρέωση κατάθεσης ετήσιου αναλυτικού απολογισμού από όλους τους φορείς που χρηματοδοτούνται από το κρατικό προϋπολογισμό.
28. Αναθεώρηση του άρθρου 17, προς την κατεύθυνση της πιο αποτελεσματικής προστασίας του πυρήνα του ατομικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας.
29. Αναθεώρηση του άρθρου 24 (και του άρθρου 117 παρ. 3 και 4) προς την κατεύθυνση της πληρέστερης προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και της αντιμετώπισης ακραίων καταστάσεων σε βάρος όχι μόνο της ατομικής ιδιοκτησίας αλλά και της περιουσίας του Δημοσίου.
30. Ρητή πρόβλεψη για την προστασία της εθνικής ταυτότητας και της ελληνικής γλώσσας.
31. Εξορθολογισμός της οργάνωσης και λειτουργίας των ανεξάρτητων αρχών.

hasapis-peter

ΑΠΟ ΑΝΑΔΕΛΦΟ ΕΘΝΟΣ ΣΕ ΑΝΑΔΕΛΦΗ ΧΩΡΑ

Η Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό προσφέρεται με τους εξής τρόπους:

Αμιγή σχολεία, δηλαδή σχολεία που ακολουθούν το ελληνικό πρόγραμμα σπουδών. Είναι η πιο απλή περίπτωση και σ' αυτά, συνήθως, διδάσκουν εκπαιδευτικοί (όλων των ειδικοτήτων) που αποσπώνται από την Ελλάδα ή (στη Γερμανία) ομογενείς με σύμβαση δύο χρόνων που ανανεώνεται. Λειτουργούν είτε πρωί (αν έχουν κτίριο) είτε απόγευμα (αν χρησιμοποιούν κτίριο άλλου σχολείου).

Δίγλωσσα σχολεία, δηλαδή σχολεία στα οποία κάποια μαθήματα γίνονται στα Ελληνικά ενώ κάποια άλλα στη γλώσσα της χώρας φιλοξενίας. Κι εδώ, συνήθως, διδάσκουν εκπαιδευτικοί (διαφόρων ειδικοτήτων) που αποσπώνται από την Ελλάδα όπως βέβαια και εκπαιδευτικοί της χώρας φιλοξενίας. Το αναλυτικό πρόγραμμα είναι το εκεί αναλυτικό πρόγραμμα.

Ενταγμένα τμήματα. Τμήματα δηλαδή Ελληνικών που λειτουργούν μέσα στο πρόγραμμα των σχολείων της κάθε χώρας, κάπως όπως π.χ. διδάσκονται τα αγγλικά εδώ. Διδάσκουν εκπαιδευτικοί (συνήθως δάσκαλοι και φιλόλογοι) που αποσπώνται από την Ελλάδα. Προφανώς ακολουθείται το εκεί αναλυτικό πρόγραμμα.

Μη ενταγμένα τμήματα ελληνικής γλώσσας (ΤΕΓ). Μερικές φορές χρησιμοποιείται ο παλιός όρος Τμήματα Μητρικής Γλώσσας. Πρόκειται για τμήματα που γίνονται «άτυπα» μαθήματα Ελληνικών (Γλώσσα, Θρησκευτικά, Ιστορία και Γεωγραφία Ελλάδας) με ευθύνη των Προξενείων αλλά και συλλόγων, ενοριών κλπ φορέων και ανήκουν τόσο στην Πρωτοβάθμια όσο και στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Διδάσκουν εκπαιδευτικοί (δάσκαλοι και φιλόλογοι συνήθως) που είτε αποσπώνται από την Ελλάδα ή είναι ομογενείς, είτε προσλαμβάνονται (και πληρώνονται) από την τοπική κοινότητα. Λειτουργούν απογεύματα ή Σάββατα εκτός σχολικού ωραρίου.

Σε Πανεπιστημιακά τμήματα (φιλολογικά ή θεολογικά) όπου διδάσκουν και εκπαιδευτικοί αντίστοιχων ειδικοτήτων που αποσπώνται από την Ελλάδα.

Άλλα.

Ειδική περίπτωση τα Ευρωπαϊκά σχολεία. Μοιάζουν με τα δίγλωσσα αλλά είναι πολύγλωσσα. Τμήματα Ελληνικών λειτουργούν σε ελάχιστα απ' αυτά. Σπάνια αποσπώνται σ' αυτά Έλληνες εκπαιδευτικοί με τη συνήθη διαδικασία .


fotjou(πάμε γι΄άλλα τώρα αποκαλυπτικά της εθνικής μειοδοσίας που συντελείται σε όλα τα επίπεδα)



Κλείνουν 799 τμήματα Ελληνικών στο εξωτερικό !!!


Η κα Φώφη Γεννηματά αποτελεί την προσωποποίηση του νεποτισμού και της αναξιοκρατίας στην πολιτική ζωή της χώρας.

Επιβεβαιώνει πως το οικογενειακό όνομα αποτελεί διαβατήριο για μια εύκολη καριέρα στην πολιτική.

Δεν χρειάζεται κανένα άλλο προσόν!

Απ’ όπου πέρασε δεν θυμάμαι να άφησε κανένα σημαντικό έργο!

Παρ’όλα αυτά παραμένει στο απυρόβλητο!

Στην ελληνική πολιτική ζωή, κάποιοι είναι πιο ….ίσοι από τους άλλους!

Στην πρώτη κυβέρνηση του κ.Παπανδρέου ήταν υφυπουργός Yγείας.

Το μόνο ….έργο της, οι διαφωνίες της με την τότε υπουργό κα Ξενογιαννακοπούλου για το ποια εκ των δύο θα …διορίσει περισσότερους διοικητές Νοσοκομείων.

Στον ανασχηματισμό, προφανώς λόγω του ..έργου της, ..προήχθη σε αναπληρώτρια υπουργό Παιδείας!



Όμως, η κα Γεννηματά, δυστυχώς για μας, αποφάσισε να δείξει έργο…

Δεν καθόταν καλύτερα να απολαμβάνει τα προνόμια της υπουργού;

Ετσι παρουσίασε ένα νομοσχέδιο με το οποίο ουσιαστικά βάζει τέλος στην ελληνική εκπαίδευση στο εξωτερικό, καθώς κλείνει 799 Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας που λειτουργούν στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού.

Στα σχολεία αυτά φοιτούν πάνω από 60,000 παιδιά!

Προφανώς και δεν ενδιαφέρει την κυβέρνηση η παιδεία τους!

Με μόνο κριτήριο να μειώσουν τις δαπάνες αφήνουν τα παιδιά των μεταναστών χωρίς εκμάθηση ελληνικής και τα αποκόπτουν από την εθνική παιδεία.

Σημειώνεται ότι στο εξωτερικό λειτουργούν 81 ελληνικά σχολεία, 100 δίγλωσσα και 799 Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας.

Με βάση το νομοσχέδιο που ετοιμάζει το Υπουργείο Παιδείας όλα τα τμήματα θα κλείσουν καθώς θα σταματήσουν να δέχονται μαθητές για πρώτη εγγραφή σε κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα από το σχολικό έτος 2012 – 2013.

Ο μόνος τρόπος για να παρέχεται ελληνική παιδεία στο εξωτερικό θα είναι η ένταξη του τμήματος στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας υποδοχής

Ελπίζουμε ότι κάποιοι θα βρεθούν να την εμποδίσουν.

Κυρίως να εμποδίσουν εκείνους που κρύβονται πίσω από τέτοιες πρωτοβουλίες

Αδέξιος Δεξιός


Πηγή : antinews .gr

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΨΩΡΙΑΡΗΣ ΧΩΡΙΑ

To κείμενο της απόφασης της Συνόδου Κορυφής


∆ΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΕΕ



Επιβεβαιώνουμε εκ νέου τη δέσμευσή μας υπέρ του ευρώ, καθώς και ότι θα καταβάλουμε κάθε αναγκαία προσπάθεια προκειμένου να διασφαλισθεί η χρηματοοικονομική σταθερότητα της ευρωζώνης στο σύνολό της καθώς και των κρατών μελών της. Επαναλαμβάνουμε επίσης ότι είμαστε αποφασισμένοι να ενισχύσουμε τη σύγκλιση, την ανταγωνιστικότητα και τη διακυβέρνηση εντός της ζώνης του ευρώ. Από τις απαρχές της κρίσης του δημόσιου χρέους, ελήφθησαν σημαντικά μέτρα με στόχο τη σταθεροποίηση της ζώνης του ευρώ, τη μεταρρύθμιση των κανόνων και την εκπόνηση νέων εργαλείων σταθεροποίησης. Η ανάκαμψη στην ζώνη του ευρώ ακολουθεί ικανοποιητικούς ρυθμούς και το ευρώ [EUR=X] στηρίζεται σε υγιή βασικά οικονομικά μεγέθη. Αλλά οι προκλήσεις που παρουσιάζονται υπογραμμίζουν την ανάγκη για μέτρα μεγαλύτερης εμβέλειας.

Σήμερα, συμφωνήσαμε όσον αφορά τα ακόλουθα μέτρα:

Ελλάδα:

1. Επικροτούμε τα μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση με στόχο τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών και τη μεταρρύθμιση της οικονομίας, καθώς και τη νέα δέσμη μέτρων, συμπεριλαμβανομένης της ιδιωτικοποίησης, η οποία θεσπίσθηκε πρόσφατα από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Πρόκειται για πρωτοφανείς, αλλά αναγκαίες προσπάθειες προκειμένου να επανέλθει η ελληνική οικονομία σε βιώσιμη πορεία οικονομικής ανάπτυξης. Συνειδητοποιούμε τις προσπάθειες που απαιτούν τα μέτρα προσαρμογής για τους Έλληνες πολίτες και είμαστε βέβαιοι ότι οι θυσίες αυτές είναι αναγκαίες για την οικονομική ανάκαμψη και θα συμβάλουν στη μελλοντική σταθερότητα και ευημερία της χώρας.



2. Συμφωνούμε να στηρίξουμε ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα και, από κοινού με το ∆ΝΤ και την εθελοντική συμβολή του ιδιωτικού τομέα, να καλύψουμε πλήρως το χρηματοδοτικό έλλειμμα. Η συνολική επίσημη χρηματοδότηση εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 109 δισ. ευρώ. Το πρόγραμμα αυτό θα σχεδιασθεί, κυρίως με χαμηλότερα επιτόκια και μεγαλύτερες προθεσμίες λήξεως, ώστε να βελτιώσει αποφασιστικά τη βιωσιμότητα του χρέους και τις δυνατότητες αναχρηματοδότησης της Ελλάδας. Καλούμε το ∆ΝΤ να συνεχίσει να συνεισφέρει στη χρηματοδότηση του νέου ελληνικού προγράμματος. Ως μέσο χρηματοδότησης σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) για την επόμενη εκταμίευση. Θα παρακολουθήσουμε εκ του σύνεγγυς την αυστηρή υλοποίηση του προγράμματος με βάση τακτική αξιολόγηση από την Επιτροπή σε συνεργασία με την ΕΚΤ και το ∆ΝΤ.

3. Αποφασίσαμε να επιμηκύνουμε την προθεσμία λήξεως των μελλοντικών δανείων του EFSF προς την Ελλάδα κατά το μέγιστο δυνατό διάστημα από τα ισχύοντα 7,5 έτη σε τουλάχιστον 15 έτη και σε 30 έτη κατ’ ανώτατο όριο με περίοδο χάριτος 10 ετών. Στο πλαίσιο αυτό, θα εξασφαλίσουμε την κατάλληλη παρακολούθηση του προγράμματος. Θα παράσχουμε δάνεια του EFSF με επιτόκια δανεισμού ισοδύναμα με τα επιτόκια του Μηχανισμού για τη στήριξη του ισοζυγίου πληρωμών (επί του παρόντος περ. 3,5%), ώστε να πλησιάσουμε το κόστος χρηματοδότησης του EFSF, χωρίς να κατέλθουμε κάτω από αυτό. Αποφασίσαμε επίσης να παρατείνουμε σημαντικά τις προθεσμίες λήξεως του υπάρχοντος ελληνικού μηχανισμού. Η πρωτοβουλία αυτή θα συνοδεύεται από μηχανισμό που διασφαλίζει κατάλληλα κίνητρα για την εκτέλεση του προγράμματος.

4. Ζητούμε την υλοποίηση μιας συνολικής στρατηγικής οικονομικής μεγέθυνσης και επενδύσεων στην Ελλάδα. Επικροτούμε την απόφαση της Επιτροπής να συστήσει ειδική ομάδα η οποία θα συνεργασθεί με τις ελληνικές αρχές προκειμένου να διοχετευθούν οι πόροι των διαρθρωτικών ταμείων προς την ανταγωνιστικότητα και την οικονομική μεγέθυνση, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την κατάρτιση. Θα κινητοποιήσουμε πόρους και θεσμούς της ΕΕ, όπως η ΕΤΕπ προς τον σκοπό αυτό και θα δώσουμε νέα ώθηση στην ελληνική οικονομία. Τα κράτη μέλη και η Επιτροπή θα κινητοποιήσουν αμέσως όλους τους απαραίτητους πόρους προκειμένου να παράσχουν έκτακτη τεχνική βοήθεια στην Ελλάδα για να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις της. Η Επιτροπή θα υποβάλει έκθεση για τη σχετική πρόοδο τον Οκτώβριο.

5. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας έχει επιδείξει προθυμία να υποστηρίξει την Ελλάδα εθελοντικά αξιοποιώντας διάφορες δυνατότητες προς περαιτέρω ενίσχυση της γενικής βιωσιμότητας. Η καθαρή συνεισφορά του ιδιωτικού τομέα εκτιμάται σε 37 δισ. ευρώ1. Η πιστωτική ενίσχυση θα παρασχεθεί για να στηρίξει την ποιότητα της παροχής ασφάλειας προκειμένου να καταστεί δυνατή η περαιτέρω χρήση της για την πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών στις πράξεις εξασφάλισης ρευστότητας του Ευρωσυστήματος. Εν ανάγκη θα παράσχουμε επαρκείς πόρους για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

Λαμβανομένου υπόψη του κόστους της πιστωτικής ενίσχυσης για την περίοδο 2011-2014. Επιπλέον, ένα πρόγραμμα επαναγοράς του χρέους θα συνεισφέρει κατά 12,6 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το σύνολο να ανέρχεται σε 50 δισ. ευρώ. Για την περίοδο 2011-2019 η συνολική καθαρή συμβολή από τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα εκτιμάται σε 106 δισ. ευρώ.

Συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα:

6. Όσον αφορά τη γενική προσέγγισή μας για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην ευρωζώνη, επιθυμούμε να καταστήσουμε σαφές ότι η περίπτωση της Ελλάδας απαιτεί μια λύση έκτακτου και μοναδικού χαρακτήρα.

7. Όλες οι άλλες χώρες της ευρωζώνης επαναλαμβάνουν επισήμως την ακράδαντη αποφασιστικότητά τους να τιμήσουν πλήρως την οικεία κρατική υπογραφή τους, καθώς και όλες τις δεσμεύσεις τους για βιώσιμες δημοσιονομικές συνθήκες και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ υποστηρίζουν πλήρως την αποφασιστικότητα αυτή, καθώς η αξιοπιστία όλων των κρατικών υπογραφών τους συνιστά ουσιαστικό στοιχείο για την εξασφάλιση χρηματοοικονομικής σταθερότητας στο σύνολο της ευρωζώνης.

Εργαλεία σταθεροποίησης:

8. Προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα του EFSF και του ΕΜΣ και να αντιμετωπιστεί ενδεχόμενος κίνδυνος εξάπλωσης της κρίσης, συμφωνούμε να αυξηθεί η ευελιξία τους με επιβολή κατάλληλων προϋποθέσεων, ώστε να έχουν τη δυνατότητα:

- να δρουν βάσει προληπτικού προγράμματος·

- να χρηματοδοτούν την ανακεφαλαιοποίηση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μέσω της χορήγησης δανείων σε κυβερνήσεις, μεταξύ άλλων και σε χώρες που δεν υπάγονται σε πρόγραμμα·

- να παρεμβαίνει στις δευτερεύουσες αγορές βάσει ανάλυσης της ΕΚΤ που αναγνωρίζει την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων στη χρηματοπιστωτική αγορά και κινδύνων για τη δημοσιονομική σταθερότητα και βάσει απόφασης με αμοιβαία συμφωνία των κρατών μελών του EFSF/ΕΜΣ, προκειμένου να αποφευχθεί η εξάπλωση της κρίσης.

Θα δρομολογήσουμε τις αναγκαίες διαδικασίες για την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών το συντομότερο δυνατόν.

9. Κατά περίπτωση, θα τεθεί σε εφαρμογή συμφωνία παροχής ασφάλειας ούτως ώστε να καλύπτεται ο κίνδυνος που προκύπτει για τα κράτη μέλη της ευρωζώνης από τις εγγυήσεις τους προς το EFSF.

∆ημοσιονομική εξυγίανση και μεγέθυνση στη ζώνη του ευρώ:

10. Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις χώρες που υπάγονται σε προγράμματα έως ότου ανακτήσουν πρόσβαση στις αγορές, με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμόσουν επιτυχώς τα προγράμματα αυτά. ∆εχόμαστε με ικανοποίηση την αποφασιστικότητα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας για την αυστηρή εφαρμογή των προγραμμάτων τους και επαναλαμβάνουμε την ισχυρή μας δέσμευση για την επιτυχία αυτών των προγραμμάτων. Τα επιτόκια δανεισμού και οι προθεσμίες λήξεως του EFSF επί των οποίων συμφωνήσαμε για την Ελλάδα θα ισχύσουν επίσης για την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Εν προκειμένω, σημειώνουμε ότι η Ιρλανδία είναι πρόθυμη να συμμετάσχει εποικοδομητικά στις συζητήσεις για το σχέδιο οδηγίας σχετικά με την κοινή ενοποιημένη βάση φορολογίας εταιρειών (ΚΕΒΦΕ) και στις διαρθρωμένες συζητήσεις για θέματα φορολογικής πολιτικής στο πλαίσιο του Συμφώνου για το ευρώ+.

11. Όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα τηρήσουν αυστηρά τους συμπεφωνημένους δημοσιονομικούς στόχους, θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα και θα αντιμετωπίσουν τις μακροοικονομικές ανισορροπίες. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα σε όλες τις χώρες εκτός από τις υπαγόμενες σε πρόγραμμα θα μειωθούν κάτω από 3% ως το 2013 το αργότερο. Στο πλαίσιο αυτό, δεχόμαστε με ικανοποίηση τη δημοσιονομική δέσμη που παρουσίασε πρόσφατα η ιταλική κυβέρνηση, βάσει της οποίας θα μπορέσει να μειώσει το έλλειμμα κάτω από 3% το 2012 και να επιτύχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό το 2014. Εκφράζουμε επίσης την ικανοποίησή μας για τις φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις που ανέλαβε να πραγματοποιήσει η Ισπανία στο δημοσιονομικό, χρηματοοικονομικό και διαρθρωτικό τομέα. Εν συνεχεία των αποτελεσμάτων των δοκιμών αντοχής των τραπεζών, τα κράτη μέλη θα παράσχουν δίκτυα ασφαλείας στις τράπεζες όταν χρειάζεται.

12. Θα υλοποιήσουμε τις συστάσεις που εγκρίθηκαν τον Ιούνιο σχετικά με μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της οικονομικής μεγέθυνσης. Καλούμε την Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να ενδυναμώσουν τις συνέργειες μεταξύ δανειοδοτικών προγραμμάτων και κεφαλαίων της ΕΕ σε όλες τις υπαγόμενες σε προγράμματα συνδρομής ΕΕ/∆ΝΤ χώρες. Στηρίζουμε όλες τις προσπάθειες για βελτίωση της ικανότητας απορρόφησης κεφαλαίων της ΕΕ ώστε να τονωθεί η οικονομική μεγέθυνση και η απασχόληση, μεταξύ άλλων μέσω προσωρινής αύξησης των ποσοστών συγχρηματοδότησης.

Οικονομική διακυβέρνηση:

13. Ζητάμε την ταχεία οριστικοποίηση της νομοθετικής δέσμης και την ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και το νέο πλαίσιο μακροοικονομικής εποπτείας. Τα μέλη της ευρωζώνης θα στηρίξουν πλήρως της προσπάθειες της πολωνικής Προεδρίας για την επίτευξη συμφωνίας με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσον αφορά τους κανόνες ψηφοφορίας στο προληπτικό σκέλος του συμφώνου.

14. ∆εσμευόμαστε να εισαγάγουμε ως το τέλος του 2012 εθνικά δημοσιονομικά πλαίσια όπως προβλέπεται στην οδηγία για τα δημοσιονομικά πλαίσια.

15. Συμφωνούμε ότι θα πρέπει να περιοριστεί η εξάρτηση από εξωτερικές αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας στο κανονιστικό πλαίσιο της ΕΕ λαμβανομένων υπόψη των πρόσφατων σχετικών προτάσεων της Επιτροπής και αναμένουμε τις προτάσεις της Επιτροπής για τους οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.

16. Καλούμε τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σε στενή διαβούλευση με τον Πρόεδρο της Επιτροπής και τον Πρόεδρο της Ευρωομάδας, να υποβάλει ως τον Οκτώβριο συγκεκριμένες προτάσεις για τη βελτίωση των μεθόδων εργασίας και την καλύτερη διαχείριση κρίσεων στην ευρωζώνη.
ΠΗΓΗ:antinews.gr


Sui generis(στο σκοτεινό του) η Ελλάδα.Ανατολικό αποπαίδι της Ευρώπης.Ολα αυτά για να πάρουμε καινούργια δάνεια,να "μειώσουμε" κατα 26 δις τα 300 χρωστούμενα και να ξεπουλήσουμε τη χώρα σώζοντας την υπόλοιπη Ευρώπη απο ντόμινο κατάρρευσης.Θα μας παρουσιάσουν αυτό το πούλημα των επομένων 3-4 γενεών των Ελλήνων σαν επιτυχία, τη στιγμή που κομπλεξικοί ασπρουλιάριδες σαν τους Φιλανδούς και τους Ολλανδούς ζητούν εμπράγματες εγγυήσεις.Την Ακρόπολη μήπως την θέλετε αγόρια;
Πού ακριβώς βρίσκεται η ανάπτυξη σε όλα αυτά,αφού για τα επόμενα 30 χρόνια θα είμαστε όμηροι των τραπεζιτών και των "εθελοντών" ιδιωτών και των διαφόρων οίκων αξιολόγησης .Πόσο ισχυρή θα είναι η θέση της χώρας μας στα μεγάλα Εθνικά θέματα;Μας έφεραν (με μεγάλη ευθύνη όλων, όσων θέλουν σήμερα να μας σώσουν) εκεί που μας ήθελαν.Μας έκαναν "Χετταίους"Αβουλους και βολεμένους με δάνεια απο αυτούς.
Ολοι αυτοί και οι ντόπιοι οσφυοκάμπτες υπηρέτες τους (απο όλες τις πολιτικές παρατάξεις) ξεχνούν ένα πράγμα .Εδώ είναι Ελλάδα .Δεν θα παραιτηθούμε ποτέ.Θα αντιδρούμε εσαεί.
Θα νικήσουμε τελικά διότι έχουμε μέσα μας την "αλαζονεία¨του τεράστιου πολιτισμού μας.Αυτού ,που με νύχια και με δόντια προσπαθούν όλοι αυτοί να μας κάνουν να ξεχάσουμε.
Πρώτο και σημαντικότερο βήμα αποκλειστικά δικής μας ευθύνης(λαού) είναι η ανάδειξη πολιτικού προσωπικού (απο όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας) με Ελληνοκεντρικό προσανατολισμό. Πολιτικό προσωπικό με συναίσθηση της καταγωγής ,της ιστορίας και του μεγαλείου μας, απέναντι στους νάνους που προσπαθούν να μας υποδουλώσουν για πάντα.

fotjou.

ΟΙ ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ

Οι ρίζες της σημερινής μας οικονομικής χρεοκοπίας βρίσκονται στο μαύρο καλοκαίρι της Κυπριακής Τραγωδίας του 1974
Kίμωνος, του Αθηναίου (γραμμένο αποκλειστικά για το http://www.istorikathemata.com/)



Η μεταπολιτευτική δημοκρατία γεννήθηκε πάνω στα ερείπια μιας μεγάλης εθνικής καταστροφής, την οποία ξεπερνά σε σημασία μόνο ο ξεριζωμός του Ελληνισμού της Ιωνίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης. Οι μέρες που διάγουμε σηματοδοτούν την οριστική κατάρρευση της μεταπολίτευσης, υπό το βάρος της οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας.


Όμως, πολύ πριν χρεωκοπήσει οικονομικά, η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία είχε χρεωκοπήσει ηθικά. Η σημερινή της κατάρρευση, μέσα σε μία ατμόσφαιρα σήψης, αποσύνθεσης και ηθικής παρακμής, ήταν προδιαγεγραμμένη και έχει σε μεγάλο βαθμό τις ρίζες της σε εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974. Την προδίκασε η αδυναμία της, ή ακριβέστερα η συνειδητή της άρνηση, να αποκαθάρει το άγος του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής και να αποδώσει δικαιοσύνη για την Κυπριακή Τραγωδία.Τιμωρώντας όσους άνοιξαν την Κερκόπορτα στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας και τιμώντας όσους προέταξαν τα στήθη τους, υπερασπιζόμενοι τέσσερις χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας στο νησί του Ευαγόρα.
Δεν υπάρχει τίποτα το μεταφυσικό σε αυτή τη διαπίστωση. Ούτε η μοίρα της ελλαδικής κοινωνίας το είχε γραμμένο – για όσους την θεωρούν πλοηγό της ζωής, ούτε ο Θεός μας τιμώρησε – για όσους πιστεύουν στην ύπαρξή Του. Απλά, η ηθική συγκρότηση μιας κοινωνίας, αποτελεί ασφαλή οδηγό και πρόκριμα για την κατάληξή της. Μία κοινωνία που ανέχτηκε τον ενταφιασμό της διερεύνησης των ευθυνών για μία τέτοια εθνική καταστροφή, ήταν θέμα χρόνου να συναντήσει την επόμενη. Τριάντα πέντε (και κάτι) χρόνια μετά, είναι ασήμαντος ιστορικός χρόνος. Θα μπορούσε να είχε συμβεί αργότερα, ή και νωρίτερα, ήταν όμως νομοτελειακό πως η κατάρρευση θα ερχόταν. Τα συμπτώματα της Ύβρεως που διαπράχθηκε ήσαν πολλά και εξόφθαλμα αλλά και το δέλεαρ που έπεισε το κοινωνικό σώμα να ανεχθεί τη συγκάλυψη, κι αυτό ήταν ευδιάκριτο.
Η Ύβρις υπήρξε τεράστια, ανήκουστη. Κανείς δεν τιμωρήθηκε για την ανείπωτη Τραγωδία! Οι στρατηγοί, ναύαρχοι, πτέραρχοι, και ό,τι άλλο τέλος πάντων ήταν τότε, που σχεδίασαν και εκτέλεσαν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου (ή δεν έκαναν τίποτα για να το εμποδίσουν, αρκούμενοι στο να μιλούν με τους Αμερικανούς και τον ξένο «παράγοντα»), έζησαν – ή ζουν ακόμα – εν τιμή, απολαμβάνοντας τίτλους, συντάξεις και προνόμια. Όσοι ολιγώρησαν μπροστά στον εισβολέα (ενώ ίσως είχαν αποδειχθεί «λιοντάρια» στο πραξικόπημα), δεν ελέγχθηκαν ποτέ. O θλιβερός θίασος που υποδυόταν την «ελληνική κυβέρνηση» κατά το πραξικόπημα και την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής, δεν αντιμετώπισε ποτέ τη δικαιοσύνη. Οι πολιτικοί άνδρες που ανέλαβαν τα ηνία στις 23 Ιουλίου, δεν έδωσαν ποτέ εξηγήσεις για όσα έκαναν ή, το κυριότερο, παρέλειψαν να κάνουν, για να υπερασπιστούν την μεγαλόνησο από την ολοφάνερα επικείμενη δεύτερη φάση των επιχειρήσεων.
Απεναντίας, όσοι ρίχτηκαν στις 20 Ιουλίου στον αγώνα, με το πάθος που πραγματικά ταίριαζε σε όσους αξιώθηκαν τέτοια τιμή, υβρίστηκαν, συκοφαντήθηκαν και αφέθηκαν ανενδοίαστα στη λήθη, στην αδιαφορία και στην απαξίωση. Και όσοι από αυτούς είχαν την ατυχία να απωλέσουν τη σωματική τους αρτιμέλεια ή την ψυχική και σωματική τους υγεία, υπέστησαν απίστευτους εξευτελισμούς από τη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία. Οι νεκροί, οι τραυματίες, οι αγνοούμενοι, οι πρόσφυγες, τα ορφανά, οι κακοποιημένες γυναίκες της εισβολής, αφέθηκαν να ξεχαστούν. Τι τύχη είχε μία δημοκρατία που διαπράττει τέτοια ανομία; Δεν ήταν φανερό πού θα κατέληγε;
Η Κυπριακή Τραγωδία του 1974 δεν είναι όμως ένα οποιοδήποτε γεγονός. Πρόκειται για μία πολιτικο-στρατιωτική ήττα που σημαδεύει ανεξίτηλα την Ιστορία του Έθνους και υποθηκεύει το μέλλον του Ελληνισμού σε μία πανάρχαια κοιτίδα του. Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που αρνείται να διερευνήσει τα αίτια ενός τέτοιου εφιάλτη, επικαλούμενη πως θα διαταραχθούν οι σχέσεις της χώρας με τον «ξένο παράγοντα»; Τι είδους κοινωνία είναι αυτή που ανέχεται, λιγότερο από δεκαπέντε χρόνια μετά την τραγωδία, υποκριτικό «άνοιγμα» του φακέλου της Κύπρου για να εξυπηρετηθούν εκλογικές σκοπιμότητες της στιγμής; Δεν της αξίζει να καταρρεύσει μέσα στη γενική καταισχύνη; Μία δημοκρατία που αφήνει άταφους και λησμονημένους τους ήρωές της και ατιμώρητους τους υπεύθυνους μίας ιστορικής καταστροφής, επειδή «…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…», δεν έχει προδιαγράψει το μέλλον της; Δεν ήταν φανερό πως η κοινωνία της θα άκουγε κάποτε έναν gauleiter από την Εσπερία να δηλώνει ωμά πως «η εθνική κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό»;
Ξέρω πως πολλοί θα καγχάσουν με όσα υποστηρίζει αυτό το σημείωμα. «Τι σχέση έχει», θα πούν, «η οικονομική μας χρεωκοπία, με τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 1974»; “It’s the economy stupid!”, θα φωνάξουν οι γιάπηδες του LSE και του Harvard. Ποιά Κύπρος; Εδώ μιλάμε για ΑΕΠ, spreads, CDS, το διογκωμένο δημόσιο, τα swaps, τι είναι αυτά που μας λές; Πικρό και παγωμένο θα είναι όμως το γέλιο τους. Γιατί όλοι ξέρουμε πως μία κοινωνία χρεωκοπεί οριστικά, μόνο όταν διαλυθεί το σύστημα αξιών της. Αυτό είναι που της επιτρέπει να σταθεί όρθια και να αντέξει φυσικές και οικονομικές καταστροφές, πολέμους, αναποδιές και δυστυχίες. Η ελλαδική κοινωνία υπονόμευσε το σύστημα αξιών της, όταν απέστρεψε το πρόσωπο από την κυπριακή τραγωδία, για να κυνηγήσει την επίπλαστη οικονομική ευμάρεια της μεταπολίτευσης. Και τώρα είναι γονατισμένη και ανίκανη να αντιδράσει. Θα στοιχημάτιζε κανείς, έστω και μία πεντάρα, πως η ελλαδική κοινωνία έχει τη δύναμη να αντέξει μία πτώχευση; Γιατί, το δίλημμα του αν μπορεί να αντέξει κάτι πιο επώδυνο (όπως π.χ. την ανάγκη να υπερασπιστεί ενόπλως την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά της), αρνούμαι ακόμη και να το εκφέρω ....
Πιστεύω πως η προσπάθεια που έκανε η κοινωνία μας να αποστρέψει το πρόσωπο από (τις ευθύνες της και το χρέος της προς) την Κύπρο, οδήγησε σε καταστάσεις περίεργες. Η πολιτική μας ηγεσία, γιορτάζει κάθε χρόνο στις 24 Ιουλίου την επάνοδο της Δημοκρατίας, με μία glamorous (παλαιότερα τουλάχιστον) δεξίωση της Προεδρίας. Η δεξίωση αυτή και ο χρόνος τέλεσής της, ενσαρκώνει την τραγωδία που ανεπίγνωστα μάλλον, έζησε η δική μου γενιά – η γενιά της μεταπολίτευσης, των σημερινών πενηντάρηδων. Ποτέ δεν κατάφερα να συνέλθω από την διαπίστωση πως την ώρα εκείνη, της 23ης Ιουλίου του 1974, που εγώ ανέμιζα μία σημαία στην Αθήνα πανηγυρίζοντας για την κατάρρευση της δικτατορίας, κάποια παιδιά της γειτονιάς μου, της πόλης μου, του συγγενικού μου κύκλου, της διπλανής πόρτας τελικά, πέθαιναν μαχόμενοι στην Κυπριακή Γή, σε μία μάχη αισχρά προδομένη. Την ίδια ακριβώς ώρα που εγώ ανέμιζα τη σημαία και όλοι γύρω μου πανηγύριζαν, στην Κύπρο, η ΕΛΔΥΚ υπερασπιζόταν το στρατόπεδό της και τα όπλα της έπαιρναν φωτιά. Η ελλαδίτικη Α’ Μοίρα Καταδρομών έθαβε 30 καρβουνιασμένα παλικάρια, θύματα της γελοιότητας αυτών που δεν λογοδότησαν ποτέ, και έπαιρνε θέση για τη μάχη που κράτησε ελεύθερο το αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Η 33η Μοίρα Καταδρομών είχε παραδώσει στην αγκαλιά του Πενταδάκτυλου τον Ταγματάρχη Κατσάνη και στην Αθανασία τους 120 αξιωματικούς και καταδρομείςη Μοίρα Καταδρομών αγρυπνούσε φυλάγοντας τη της που προσπάθησαν να κλείσουν με τα κορμιά τους το ρήγμα της Κυρήνειας, από όπου έμπαινε σιδερόφρακτος πια ο Αττίλας. Η 31 ρημαγμένη Κυπριακή Γή, ανασταίνοντας με τη λαμπρή της δράση από τον Πενταδάκτυλο ως το Πυρόι, το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων του Πλαστήρα. Και η Δόξα μελετούσε το ανάστημα του Παύλου Κουρούπη, του Ελευθέριου Τσομάκη και των λαμπρών συμμαχητών τους, που διάλεξαν να στοιχειώσουν την Κυρήνεια με τη θυσία τους, παρά να φύγουν. Εμείς όμως στην Αθήνα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, τίποτα από αυτά δεν γνωρίζαμε και τίποτα από αυτά δεν φαινόταν να μας νοιάζει. Το πανηγύρι της Μεταπολίτευσης, μόλις είχε ξεκινήσει. Δεν το σταματούσε ούτε η κλαγγή των όπλων, ούτε ο ορυμαγδός της μάχης από τη μαρτυρική Κύπρο. Δεν το σταμάτησε ούτε ο Αττίλας ΙΙ. Μόνο τώρα πια σταματάει, μάλλον με τον τρόπο που του άξιζε ....
Θα πρότεινα στο σημείο αυτό, πριν αποτιμήσει ο αναγνώστης τα όσα έγραψα σε αυτό το σημείωμα, να κάνει λίγο ακόμα υπομονή, και να γυρίσει τη ματιά του 80 χρόνια πίσω, για να κάνει μία σύγκριση. Για να σκεφτεί, αν ο ισχυρισμός του σημειώματος αυτού πως η ρίζα της χρεωκοπίας βρίσκεται στην απροθυμία της ελλαδικής κοινωνίας να αποκαθάρει το άγος του 1974, έχει κάποια βάση. Το Σεπτέμβρη του 1922, φαινόταν να καταρρέει όχι μόνο η «Μεγάλη Ιδέα» αλλά ολόκληρο το Ελληνικό Κράτος. Τελείωνε με το χειρότερο δυνατό τρόπο μία πολεμική περιπέτεια δέκα ετών. O διπλασιασμός της εδαφικής έκτασης της χώρας (1912-13) κινδύνευε να εξανεμιστεί από την οδυνηρή ήττα στη Μικρά Ασία, που έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη του Έθνους. Τα πάντα κατέρρεαν. Τα θλιβερά απομεινάρια μιας ένδοξης Στρατιάς διέρρεαν σε αποσύνθεση, μαζί με πλήθη προσφύγων που ετοιμάζονταν να περάσουν το Αιγαίο και να έλθουν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ας κάνει τώρα ο αναγνώστης ένα μικρό χρονικό άλμα: μόλις 18 χρόνια μετά, και μάλιστα ύστερα από μία περίοδο ανώμαλου πολιτικού βίου και αλλεπάλληλων στρατιωτικών κινημάτων, μία επίσημη χρεωκοπία (1932) και μία τετράχρονη δικτατορία, το ίδιο Έθνος έγραφε την εποποιία του ’40, γονατίζοντας κυριολεκτικά (τη μία) και ηθικά (την άλλη), δύο αυτοκρατορίες της εποχής. Πώς επετεύχθη αυτό; Θα είχε συμβεί αν δεν είχε αποκαθαρθεί το άγος της Μικρασιατικής Καταστροφής με την δίκη και την εκτέλεση των 6; Θα είχε καταφέρει χωρίς αυτή την κάθαρση, η ηγεσία της εποχής, να συγκροτήσει τη Στρατιά του Έβρου και να επιτύχει τους όρους της Λωζάνης; Θα είχε σταθεί όρθιο το Έθνος; Αμφίβολο. Του «Έθνους η ειμαρμένη» απαίτησε Κάθαρση. Τιμωρία. Για κάποιους ίσως άδικα, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.
Ας συγκρίνει λοιπόν τώρα ο αναγνώστης, το τότε και το σήμερα. Η φτωχή, ηττημένη, ταπεινωμένη Ελλάδα του 1922, μετά την Κάθαρση της Μικρασιατικής Τραγωδίας στάθηκε στα πόδια της και ανάγκασε 18 χρόνια μετά όλη την οικουμένη να υποκλιθεί στο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Αντίθετα, η ευημερούσα Ελλάδα του 1974, «ταϊστηκε» με «δημοκρατία», «σοσιαλισμό» και «οικονομική ανάπτυξη», και αγνόησε την ιστορική αναγκαιότητα και την αδήριτη εσωτερική ανάγκη του κοινωνικού σώματος για τιμωρία των ενόχων της Κυπριακής Τραγωδίας. Τριάντα επτά χρόνια μετά, και αφού είδε να περνά μπροστά της τόσος πλούτος όσος ίσως δεν είχε εμφανιστεί σε καμμία άλλη περίοδο του ελεύθερου βίου της, η Ελλαδική κοινωνία καταρρέει παταγωδώς. Καταρρέει, βασανιστικά και εξευτελιστικά, περίγελως των Εθνών της Γης. Μη έχοντας ηθική πυξίδα, εκμαυλισμένη και αποπροσανατολισμένη, διαλύεται αδυνατώντας να βρεί στήριγμα στην εθελόδουλη μεταπολιτευτική πολιτική elite, αλλά και στη γελοία, νεο-πλουτίστικη οικονομική elite (της οποίας οι «εκλεκτοί», κάποτε διασκέδαζαν εκτοξεύοντας αλλήλοις αστακούς, σε εκείνα τα «υπέροχα» καλοκαιρινά μυκονιάτικα parties της περιόδου του Χρηματιστηρίου, έξοχα δείγματα της αισθητικής μιας μεταπολίτευσης που οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια του Κυπριακού Ελληνισμού). Μετά από αυτή την ιστορική αντίστιξη, ας καγχάσει όποιος θέλει για το περιεχόμενο αυτού του άρθρου. Αν μπορεί, φυσικά. Οι σκιές του Κυπριακού καλοκαιριού του 1974, και το βλέμμα εκείνου του αγοριού μπροστά στον τοίχο που κραυγάζει μέσα στην εκκωφαντική σιωπή της φωτογραφίας «Κανένας δεν ξεχνά, Τίποτα δεν ξεχνιέται!» θα στοιχειώνουν για πάντα τις μέρες μας. Η Κύπρος τιμωρεί διαχρονικά και αυτούς που «εμήδισαν», και αυτούς που την ξέχασαν. Μάλλον, δεν θα καταφέρουμε να μάθουμε με σιγουριά αν κάποιοι «εμήδισαν», απλά το υποπτευόμαστε. Σίγουρα όμως, η ελλαδική κοινωνία επέλεξε να ξεχάσει. Αλλά, όπως μαρτυρά ο σοφός λαός, όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται.

istorikathemata.com

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΔ

1. Αφού η Τρόικα επιβάλλει τα μέτρα η Νέα Δημοκρατία τι μπορεί να πράξει;



Η κυβέρνηση από την αρχή δεν διαπραγματεύτηκε στο ελάχιστο με την Τρόικα. Αποδέχθηκε κάθε τι που προτάθηκε, χωρίς ίχνος αντίστασης. Αυτό έκανε με το Μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση, τις επικαιροποιήσεις του Μνημονίου, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Δεν αντιπρότεινε τίποτε.


Προχώρησε στις «εύκολες» λύσεις με τις οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και στην εκτεταμένη φοροεπιδρομή που έπληξε τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Και κάθε φορά οχυρώνεται πίσω από την Τρόικα για να καλύψει τη δική της ανεπάρκεια και έλλειψη διαπραγματευτικής διάθεσης. Και σαν μην έφτανε αυτό, όταν η Τρόικα διαφωνεί, ο κ. Παπανδρέου πανηγυρίζει γιατί «απορρίπτουν τις προτάσεις μας οι ξένοι».

Η Νέα Δημοκρατία, αν και ευρισκόμενη στην αντιπολίτευση, κατέθεσε τις προτάσεις της, διαπραγματεύτηκε και πέτυχε αρκετές από αυτές - μεγαλύτερη κοινοτική συγχρηματοδότηση
στο ΕΣΠΑ , άντληση 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, προώθηση ώριμων αποκρατικοποιήσεων- να γίνουν αποδεχτές. Απέδειξε, έτσι, ότι έχει τη γνώση, την ευθύνη και την αποφασιστικότητα να επιτύχει προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας ευνοϊκότερους όρους για την υπέρβαση της κρίσης.

2. Είναι δυνατή η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και του Μεσοπροθέσμου;

Βεβαίως και είναι, εάν υπάρχει πολιτική βούληση και σχέδιο. Η επαναδιαπραγμάτευση είναι απαραίτητη διότι το Μεσοπρόθεσμο είναι ένα ακόμη βήμα σε λανθασμένη κατεύθυνση. Ένα βήμα που μας φέρνει πιο κοντά στη χρεοκοπία.

Όταν εμείς λέμε «επαναδιαπραγμάτευση» εννοούμε την κατάρτιση και υλοποίηση ενός ρεαλιστικού σχεδίου που μπορεί να προκαλέσει Επανεκκίνηση της Οικονομίας, για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, π.χ. μείωση των φορολογικών συντελεστών ή κατοχύρωση ειδικού ΦΠΑ στο 4,5% για την τουριστική δραστηριότητα, που είναι το μεγάλο μας συγκριτικό πλεονέκτημα. Το πέτυχε μια νέα κεντροδεξιά κυβέρνηση στην Ιρλανδία. Γιατί όχι και εμείς;

Η επαναδιαπραγμάτευση θα δημιουργήσει, καλύτερο κλίμα στις διεθνείς αγορές αλλά και στο εσωτερικό, και θα επιφέρει αποσυμπίεση στην Ελληνική Οικονομία και στην Κοινωνία.

3. Γιατί η Νέα Δημοκρατία άργησε να ζητήσει εκλογές;

Η στάση της Νέας Δημοκρατίας διακρίνεται για το υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό.

Αποφύγαμε να ζητήσουμε εκλογές, για να μην προκαλέσουμε προβλήματα στην εικόνα της χώρας και συνεπώς στην οικονομία, αντίθετα με ό,τι έκανε μονίμως το ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση.

Δεν κατεβάσαμε τον κόσμο στα πεζοδρόμια, δεν πρωτοστατήσαμε σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ώστε να περιμένουμε μικροκομματικά κέρδη.

Ταυτόχρονα, προτείναμε εγκαίρως σειρά μέτρων, που αν η κυβέρνηση τα είχε υιοθετήσει δεν θα φθάναμε στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα. Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε. Η κυβέρνηση δεν άλλαξε ρότα. Συνέχισε τα λάθη προσθέτοντας και άλλα. Και έδειξε ότι δεν είναι ικανή νααλλάξει, να γίνει αποτελεσματική και να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Γι’ αυτό και κρίναμε ότι η μόνη λύση, πλέον, είναι η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία. Οι εκλογές θα κρίνουν τι πορεία πρέπει να ακολουθήσει η χώρα και ταυτοχρόνως θα εκτονώσουν το οξυμένο κοινωνικό κλίμα, έτσι όπως δημοκρατικά επιβάλλεται.

4. Γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν στηρίζει τις απαραίτητες αλλαγές που απαιτούνται για το ξεπέρασμα της κρίσης;

Η Νέα Δημοκρατία στήριξε και ψήφισε τα μέτρα, που θεώρησε ότι θα βοηθούσαν την ελληνική οικονομία.

Δεν είναι τυχαίο, και συμβαίνει για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες, η αξιωματική αντιπολίτευση να ψηφίζει τα μισά από τα νομοθετήματα που κατατέθηκαν στη βουλή με το παραπάνω σκεπτικό.

Αντίστοιχα, απέρριψε όλα τα μέτρα τα οποία έκρινε ότι είναι αρνητικά για την ελληνική οικονομία και την κοινωνική συνοχή. Οι εξελίξεις άλλωστε επιβεβαίωσαν, πλήρως τις επιλογές της Νέας Δημοκρατίας.

Στις εκτιμήσεις για την λανθασμένη συνταγή του Μνημονίου και την ανυπαρξία αναπτυξιακής διάστασης των μέτρων συμφώνησαν όλοι, τόσο εντός της χώρας όσο και στο εξωτερικό, ακόμη και οι εμπνευστές του σχεδίου και οι τότε ένθερμοι υπερασπιστές του, στο ΠΑΣΟΚ και στα εξαπτέρυγά του.

5. Γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν δίνει συναίνεση;

Συναίνεση στο λάθος δεν δώσαμε και δεν θα δώσουμε σε καμία περίπτωση.

Σήμερα, αν συναινέσουμε στο λάθος θα γίνουμε συνυπεύθυνοι σε ένα σφάλμα που εγκαίρως επισημάναμε και απορρίψαμε και θα ωθήσουμε στην απελπισία την κοινωνία, που σε μας ελπίζει ότι υπάρχει κι άλλος, εναλλακτικός, δρόμος, με θυσίες βεβαίως, που όμως πιάνουν τόπο.

Οι ειλικρινείς προθέσεις μας αποδείχθηκαν όταν αποδεχθήκαμε τον σχηματισμό Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας, την οποία αρνήθηκε τελικά ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, για καθαρά μικροκομματικό όφελος και επειδή δεν άντεχε να διαπραγματευθεί το Μνημόνιο.

Επιπλέον, τη συναίνεση η κυβέρνηση έπρεπε να την κερδίσει πρωτίστως στο εσωτερικό της από τους υπουργούς της και από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Όταν οι ίδιοι διαφωνούν μεταξύ τους, όταν ο πρωθυπουργός κοπιάζει να πείσει τους υπουργούς του, πώς γίνεται να συγκατατεθεί η Νέα Δημοκρατία;

6. Ποιά είναι η θέση της Νέας Δημοκρατίας για το Δημοψήφισμα που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση;

Τα δημοψηφίσματα μπορεί να είναι χρήσιμα. Αν, όμως, τα χρησιμοποιούμε για αλλότριους σκοπούς χάνουν το νόημά τους. Και βέβαια, παραβλέπουν όσοι προωθούν το συγκεκριμένο δημοψήφισμα τον υπαρκτό κίνδυνο ακόμη και προτεινόμενες ορθές μεταρρυθμίσεις να καταψηφιστούν, λόγω του γενικού αρνητικού κλίματος.

Επιπλέον, σε ότι έχει να κάνει με θέματα Συνταγματικής Αναθεώρησης, πολιτικού συστήματος, του αριθμού των βουλευτών, του εκλογικού νόμου, του πολιτικού χρήματος, προκύπτει το ερώτημα: αφού αποτέλεσαν μέρος του προεκλογικού λόγου του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν υλοποιήθηκαν στους 21 μήνες που είναι στην κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το δημοψήφισμα ως ακριβό επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Ελπίζει ότι το δημοψήφισμα θα λειτουργήσει εκτονωτικά στη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση του κόσμου.

Το δημοψήφισμα που απαιτούν οι καιροί είναι οι εκλογές.

7. Η Νέα Δημοκρατία είναι απομονωμένη στο Ε.Λ.Κ. και στην Ευρώπη;

Αντιθέτως, καθώς οι θέσεις μας επιβεβαιώνονται και γίνονται ευρύτερα αποδεκτές.

Η Τρόικα στην τελευταία Έκθεσή της ήδη αποδέχεται μια σειρά από προτάσεις μας για τις διαρθρωτικές αλλαγές, τις αποκρατικοποιήσεις, την εργασιακή εφεδρεία, τον μηχανισμό τεκμαρτής φορολόγησης για τους αυτοαπασχολούμενους, την ανάγκη συμψηφισμού και εξάλειψης των οφειλών του Δημοσίου.

Επιπλέον, δημοσιεύματα στον έγκυρο διεθνή τύπο, όπως στον Guardian, στη Wall Street Journal και στους NY Times επιδοκιμάζουν τη στάση μας και συντάσσονται με την κριτική μας.

Υπογραμμίζεται ότι, η ΕΕ έχει υιοθετήσει πλέον την πρόταση του Προέδρου κ. Αντώνη Σαμαρά, για χρηματοδότηση των έργων του ΕΣΠΑ, με μείωση του ποσοστού της Ελληνικής Συμμετοχής, και με συμφωνία αυτή η συμμετοχή να εκταμιευθεί αργότερα.

8. Τί προτείνει η Νέα Δημοκρατία για τους φορολογικούς συντελεστές;

•Όλα όσα χρειάζονται για να προκληθεί το αναπτυξιακό σοκ που χρειάζεται η οικονομία μας.
•Άμεσα, συντελεστής κερδών 15% για όλες τις Εταιρείες (flat rate).
•Μείωση εργοδοτικών εισφορών κατά 25%.
•Φορολογικός συντελεστής φυσικών προσώπων από 45 στο 40%, με στόχο σε 3 χρόνια να μειωθεί στο 30%.
•Μείωση ΦΠΑ από 23 στο 19%, από 13 στο 9% και 4,5% για τον Τουρισμό (σε ολόκληρο το τουριστικό πακέτο).
•Σταδιακή μείωση φορολογίας καυσίμων και κατάργηση «φόρων υπέρ τρίτων».
•Απενοχοποίηση της Επιχειρηματικότητας, η οποία ουσιαστικά βρίσκεται υπό διωγμό.
Τα μέτρα αυτά βελτιώνουν την ψυχολογία της αγοράς, που είναι το 50% της οικονομίας. Η μείωση των φορολογικών συντελεστών θα βοηθήσει στη μείωση του ελλείμματος. Αντιθέτως, όπως έδειξε η πείρα ενός χρόνου, ενώ αυξήθηκαν οι φόροι μειώθηκαν τα φορολογικά έσοδα και αυξήθηκε το έλλειμμα.

9. Τι προτείνει η Νέα Δημοκρατία για τη φορολογική μεταρρύθμιση;

•Μείωση φορολογικών συντελεστών.
•Απλοποίηση μέσω κωδικοποίησης σε λίγες σελίδες. Ένας νόμος για τα φυσικά πρόσωπα, ένας για τις επιχειρήσεις, ένας για την ακίνητη περιουσία και ένας για τις συναλλαγές.
•Εφαρμογή αυστηρότατων ποινών για όσους φοροδιαφεύγουν.
•Περιορισμό της επαφής φορολογούμενου-εφόρου μέσω δικαιώματος για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να επιλέγουν τεκμαρτή φορολογία και τη χρήση ελεγκτικών εταιριών ή λογιστικών γραφείων, τα οποία θα είναι κι αυτά υπεύθυνα για την ακρίβεια των στοιχείων που υποβάλλονται.
10. Γιατί η Νέα Δημοκρατία τάχθηκε εναντίον των φορολογικών μέτρων του εφαρμοστικού νόμου;

Οι επαχθείς διατάξεις του Εφαρμοστικού Νόμου αποτελούν την πιο επώδυνη και πιο άδικη φοροεπιδρομή που βίωσε ποτέ η χώρα μετά τη μεταπολίτευση. Η νέα φοροαφαίμαξη, δεν έχειαρχή, μέση και τέλος. Δεν έχει λογική. Μοναδικός στόχος της είναι να πλήξει ξανά συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες φορολογούμενων, ενώ τα επώδυνα αποτελέσματά της θα γίνουν άμεσα ορατά από το μήνα Ιούλιο:

•Σύνθλιψη των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων.
•Πλήρες τέλμα της ελληνικής οικονομίας.
•Μείωση της κατανάλωσης και επιδείνωση της ύφεσης.
•Ένταση της ροπής για φοροδιαφυγή.
•Αύξηση της εισφοροδιαφυγής.
•Μετατροπή της χώρας μας σε ανεπιθύμητο επενδυτικό προορισμό .
11. Ποιά η θέση της Νέας Δημοκρατίας για το ΕΣΠΑ;

Η Ελλάδα από 3η στην απορρόφηση του ΕΣΠΑ βρίσκεται πια στην 20η θέση μεταξύ των 27
χωρών μελών της ΕΕ, καθώς η απορρόφηση είναι στο 21,8%.

Έχουν αποτύχει τα προγράμματα για τη νεανική και τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και τη «ψηφιακή σύγκλιση».

Χρειάστηκαν 18 μήνες για να εισακουστεί η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, για μεγαλύτερη κοινοτική συγχρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ και εμπροσθοβαρείς πληρωμές. Έπρεπε το θέμα να το θέσουν κοινοτικοί παράγοντες, όπως ο Γιουνκέρ, για να «ξυπνήσει» η κυβέρνηση που σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία άφησε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ανεκμετάλλευτο.

12. Ποιά η θέση της Νέας Δημοκρατίας για τις αποκρατικοποιήσεις;

Είμαστε υπέρ των αποκρατικοποιήσεων και έχουμε ελέγξει επανειλημμένως την κυβέρνηση για ατολμία, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει ούτε μια.

Χρειάζεται, όμως, να δούμε σε κάθε περίπτωση τι πουλάμε, σε τι τιμή πουλάμε, με ποιες προοπτικές πουλάμε, πότε πουλάμε. Ειδικότερα:

•ΟΣΕ: οι σιδηροδρομικές μεταφορές αποτελούν το 3% του συνόλου. Στην Ευρώπη το 70% του συνόλου. Τί σχέδιο έχουμε; Μπορούμε να πετύχουμε σημαντικό αναπτυξιακό άλμα με την αποκρατικοποίηση των σιδηροδρόμων.
•Η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ – προφανώς με τις υποδομές ύδρευσης να μένουν υπό δημόσιο έλεγχο -, τα ΕΛΤΑ, η ΔΕΠΑ, η ΛΑΡΚΟ, τα Καζίνο, τα Λαχεία, ο ΟΔΙΕ, οι Αλυκές και τα Τουριστικά Ακίνητα: άμεση προώθηση της αποκρατικοποίησής τους με στρατηγικό Επενδυτή.
•ΟΠΑΠ: Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι προσφέρει τεράστια έσοδα στο κράτος, άμεσα και έμμεσα. Δεν μπορούμε να δώσουμε την κρατική συμμετοχή, σε κόστος που ισοδυναμεί με έσοδα δύο-τριών ετών! Αυτό δεν είναι καν ξεπούλημα. Είναι χάρισμα!
Να αλλάξουμε το καθεστώς αφύσικων προνομίων στις ΔΕΚΟ. Κανένα συνδικάτο ΔΕΚΟ δεν είναι «ιδιοκτήτης» ούτε της ενέργειας, ούτε άλλων δημόσιων υποδομών. Τα εργασιακά δικαιώματά τους είναι σεβαστά. Αλλά ιδιοκτησιακά προνόμια δεν έχουν, δεν μπορούν να έχουν, και δεν τους τα αναγνωρίζουμε.

13. Τί πιστεύει η ΝΔ για την πώληση της ΔΕΗ;

Εμείς είμαστε υπέρ της αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ με τον πιο σύγχρονο, υγιή, διαφανή και αναπτυξιακό τρόπο: απελευθέρωση της ενέργειας σημαίνει, πριν απ’ όλα, ότι σπάμε το κρατικό μονοπώλιο σε διαφορετικές εταιρείες και ύστερα διαλέγουμε τι πουλάμε.

Τα δίκτυα διανομής και μεταφοράς πρέπει να παραμείνουν υπό εθνικό έλεγχο. Τα υπόλοιπα μπορούν να αποκρατικοποιηθούν.

Θα αναζητήσουμε στρατηγικό επενδυτή, για τα κομμάτια που θα προτείνουμε προς αποκρατικοποίηση. Μόνο έτσι θα έχει και αναπτυξιακό χαρακτήρα.

Θα πρέπει να διαλέξουμε το ενεργειακό μείγμα που θα παράγει η χώρα στο μέλλον. Και το ρυθμιστικό του πλαίσιο. Αυτά θέλουν να γνωρίζουν οι επενδυτές για τέτοιου είδους υποδομές. Γιατί δεν μας ενδιαφέρει μόνο η ταμειακή διάσταση, αλλά και η αναπτυξιακή. Όχι μόνο να εισπράξουμε κάποια χρήματα τώρα, αλλά και να παράγουμε φθηνή ενέργεια στο μέλλον και να διασώσουμε υγιείς θέσεις εργασίας.

Και θα φροντίσουμε με το ρυθμιστικό πλαίσιο να εξασφαλίζεται ο δημόσιος έλεγχος στους κοινωνικούς πόρους, όπως είναι τα υδάτινα αποθέματα, που έχουν και τεράστια σημασία για τους αγρότες μας.

14. Εργασιακή εφεδρεία ή απολύσεις;

Η επιλογή της κυβέρνησης να επιλέξει την απόλυση εργαζομένων κρατικών φορέων, που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν, αποκρύπτοντας μάλιστα αρχικά από την ελληνική βουλή τις προθέσεις της, αποδεικνύει ακόμη μια φορά την προχειρότητα και την αναλγησία που τη
χαρακτηρίζει.

Η πρόταση της ΝΔ για ουσιαστική εργασιακή εφεδρεία, ανάλογα με την ηλικία του εργαζόμενου (άνω των 50 ετών εφεδρεία με το βασικό μισθό ως τη σύνταξη, εκτός κι αν βρει δουλειά αλλού, 40-50 ετών δύο τριετίες, 30-40 μια τριετία), θα επιφέρει σημαντική μείωση των δαπανών χωρίς τις οδυνηρές κοινωνικές συνέπειες των απολύσεων, καθώς:

•Δεν θα χρειαστεί να καταβληθούν επιπλέον επιδόματα ανεργίας.
•Δεν θα χρειαστεί να καταβληθεί το υψηλό κόστος αποζημίωσης λόγω απόλυσης σε όσους βρίσκονται κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης.
•Θα μειωθεί το μη μισθολογικό-λειτουργικό κόστος του κάθε φορέα (ενοίκια, θέρμανση, ρεύμα, τηλέφωνο κ.λπ).
•Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα χάσουν τις εισφορές τους.
•Το κράτος θα συνεχίσει να εισπράττει φόρους μέσω της κατανάλωσης όσων θα βρίσκονται σε εργασιακή εφεδρεία.
Η εργασιακή εφεδρεία θα συνοδευτεί με την εφαρμογή ευρωπαϊκών προγραμμάτων επιμόρφωσης σε νέες δεξιότητες που θα οδηγήσουν στην ευκολότερη επαγγελματική επανένταξη.

Πάγωμα των προσλήψεων για 3 χρόνια, που θα έχει αποτέλεσμα τη μείωση του προσωπικού κατά 75.000, ενώ στη συνέχεια να εφαρμοστεί ο κανόνας: μία πρόσληψη για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις.

15. Γιατί η Νέα Δημοκρατία στηρίζει το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου;

Η Νέα Δημοκρατία εγκαίρως είχε αναδείξει, στο πλαίσιο μιας αναπτυξιακής πολιτικής, την αναγκαιότητα ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Δυστυχώς η κυβέρνηση αγνόησε τις προτάσεις μας, οχυρωμένη πίσω από τη μνημονιακή πολιτική των οριζόντιων περικοπών μισθών και συντάξεων και της φοροαφαίμαξης των αδύνατων οικονομικά στρωμάτων, και οδηγηθήκαμε σε νέο μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο.

Η στήριξη της Νέας Δημοκρατίας στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου αποτελεί μια φυσιολογική συνέχεια της συνεπούς και σταθερής στάσης του κόμματος στην ανάγκη περιορισμού του σπάταλου κράτους και της δημιουργίας του κατάλληλου επενδυτικού κλίματος.

16. Ποιές είναι οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για τη συνταγματική αναθεώρηση;

•Οι κατευθυντήριες γραμμές μας για τη συνταγματική αναθεώρηση είναι:
•Ο ρόλος και οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας.
•Ο ουσιαστικός διαχωρισμός της εκτελεστικής από τη νομοθετική εξουσία.
•Ο εκλογικός νόμος.
•Τα οικονομικά των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού («πόθεν έσχες»).
•Η ποινική ευθύνη των υπουργών και των βουλευτών.
•Η αποκομματικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης.
•Η συμβολή και όχι η αντιπαλότητα του κράτους στην ανάπτυξη της υγιούς ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας.
17. Ποιά είναι η θέση της Νέας Δημοκρατίας στο νέο νόμο για την εκπαίδευση που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας;

Έχει στάση υπεύθυνη στηρίζοντας τις ορθές αλλαγές και ασκώντας εποικοδομητική κριτική σε αυτά που θεωρεί αρνητικά – σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που πολέμησε κάθε προσπάθεια
μεταρρύθμισης της κυβέρνησης της Ν.Δ.

Συντασσόμαστε με το αίτημα της Ακαδημαϊκής Κοινότητας να τους δοθεί ο χρόνος προκειμένου να εκτιμήσουν σωστά το Σχέδιο Νόμου, έτσι ώστε από Σεπτέμβρη να μπορούν να καταθέσουν συγκεκριμένες απόψεις και θέσεις.

Με το Σχέδιο Νόμου προτείνονται μέτρα που καταστρατηγούν τη διοικητική αυτοτέλεια και αυτονομία των Πανεπιστημίων, όπως κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα.

Αναδεικνύονται δίπολα που, πολλές φορές, δημιουργούν σύγχυση αρμοδιοτήτων.

Απαιτείται περαιτέρω εξέταση σχετικά με το ζήτημα για τα τρία έτη σπουδών, όπως επίσης και για τα ζητήματα με τα συγγράμματα και την κατάργηση του θεσμού των λεκτόρων.

18. Ποιά η θέση της Νέας Δημοκρατίας για την «απελευθέρωση» του κλάδου των ταξί;

Αν και ο προηγούμενος υπουργός Μεταφορών κ. Δ. Ρέππας έχει στείλει, ύστερα από επίπονη διαβούλευση με τον ενδιαφερόμενο κλάδο, προς επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας σχετικό σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, ο σημερινός αρμόδιος υπουργός κ. Γ. Ραγκούσης αρνείται την υπογραφή του, αλλάζοντας πλήρως τακτική και πολιτική.

Η Νέα Δημοκρατία καλεί τον σημερινό υπουργό Μεταφορών ν’ αλλάξει αμέσως στάση και ν’ αποδείξει ότι υπάρχει στοιχειώδης κυβερνητική συνέχεια και συνέπεια. Υπό διαφορετική εκδοχή, η Νέα Δημοκρατία θα εξαντλήσει -και μάλιστα αμέσως- κάθε μέσο κοινοβουλευτικού ελέγχου, προκειμένου ν’ ανακόψει την κυβερνητική παλινωδία και ασυνέπεια και στον τομέα των ταξί.

19. Ποιές είναι οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για το μεταναστευτικό;

Η κυβέρνηση με το νόμο για την ιθαγένεια που έσπευσε να ψηφίσει, σε έκτακτες συνθήκες οικονομικής κρίσης, κατέστησε την Ελλάδα πόλο έλξης για νέους δυστυχείς μετανάστες από την Ασία και την Αφρική. Είναι έτσι πύλη εισόδου για την Ευρώπη, και τελικά «χωματερή» ανθρώπων και ονείρων…

Η Νέα Δημοκρατία απορρίπτει τη μισαλλοδοξία και την ξενοφοβία και ζητά την ενσωμάτωση των μεταναστών που εργάζονται για χρόνια στην πατρίδα μας, θεωρώντας την παιδεία ως τον καθοριστικό παράγοντα για την ένταξη των μεταναστών και των παιδιών τους στην ελληνική κοινωνία.

Ταυτόχρονα, όμως, απαιτεί μια συνολική μεταναστευτική πολιτική με στόχευση, χωρίς αποσπασματικό χαρακτήρα για επικοινωνιακούς λόγους:

•κατάργηση του νόμου για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας,
•ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων,
•πίεση προς την Τουρκία να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το πρωτόκολλο επανεισδοχής,
•αλλαγή του ετεροβαρούς κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ,
•πάταξη του παρεμπορίου που οδηγεί στο κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων,
•εκκένωση των κτιρίων του κέντρου που έχουν καταληφθεί παράνομα.
20. Ποιά είναι η θέση της Νέας Δημοκρατίας για την εγκληματικότητα;

Η εγκληματικότητα στη χώρα βρίσκεται, δυστυχώς σε έξαρση, με ευθύνη και της κυβερνητικής απραξίας. Η δράση των οργανωμένων ομάδων του εγκλήματος ή και μεμονωμένων κακοποιών εκτείνεται πλέον από το κέντρο της Αθήνας έως και σε κάθε γωνιά της επαρχίας.

Ειδικά στο κέντρο της πρωτεύουσας, η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, με νησίδες ανομίας. Συγκεκριμένες γειτονιές της πόλης είναι απροσπέλαστες για τους πολίτες και ιδιαίτερα επικίνδυνες για τους ανυποψίαστους τουρίστες.

Η κατάσταση αυτή έχει επιδράσει αρνητικά στην οικονομική ζωή στην περιοχή του κέντρου, όπου η κίνηση της αγοράς τείνει στο μηδέν, ενώ ξενοδοχεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο.

Την ίδια ώρα αυξάνονται τα προβλήματα της Ελληνικής Αστυνομίας από τον ανεπαρκή αριθμό μάχιμων αστυνομικών –μετά τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις λόγω του νέου ασφαλιστικού και τις πολλές αποστρατεύσεις για κομματικούς λόγους– των ελλείψεων σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, τη μεγάλη μείωση χρηματοδότησης της ΕΛ.ΑΣ. και τα κρούσματα έλλειψης συνεργασίας μεταξύ των αστυνομικών υπηρεσιών.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν συνειδητοποιεί το αυτονόητο: ότι μείωση της επιχειρησιακής ικανότητας της Αστυνομίας συνεπάγεται ενίσχυση των εγκληματιών και της ανομίας.

Αποδεικνύεται και στον τομέα πάταξης της εγκληματικότητας ότι η κυβέρνηση δεν είχε κανένα σχέδιο και βαδίζει στα «τυφλά» με επικοινωνιακούς όρους.

21. Τί πιστεύει η Νέα Δημοκρατία για τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων;

Για εβδομάδες, χιλιάδες πολίτες βρέθηκαν στις πλατείες κρατώντας ελληνικές σημαίες, με πρόθεση να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά, κυρίως για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, και στο Μνημόνιο, που πλήττει τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα.

Δυστυχώς, αυτές τις ειρηνικές διαμαρτυρίες τις αμαύρωσαν ελάχιστοι, μερικές δεκάδες «γνωστοί-άγνωστοι» κουκουλοφόροι που έδρασαν προβοκατόρικα.

Την ευθύνη για αυτή την κατάληξη έχει αποκλειστικά η Κυβέρνηση διότι τελικά στάθηκε ανίκανη να προστατέψει το δημοκρατικό δικαίωμα διαμαρτυρίας των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών αλλά και την εύρυθμη λειτουργία του κέντρου της πρωτεύουσας με καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομία και τον τουρισμό.

ΠΗΓΗ: ΝΔ


Αγαπητή "Μάνα" θυμάμαι πάλι αυτούς τους ελάχιστους "γνωστούς -άγνωστους" να καίνε την Αθήνα και επί Κ.Κ.Τι έγινε τότε για να σταματήσει αυτό το νοσηρό φαινόνενο; Τίποτα.Είπαμε αν κάποτε αναλάβεις, πρέπει να κυβερνήσεις και όχι να διαχειριστείς την εξουσία προς όφελος διαφόρων λαμόγιων.Θα περιμένουμε
και θα κρίνουμε καθημερινά.Πρώτα απ΄όλα αγαπάμε την πατρίδα.

fotjou

ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΩΡΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

Εκατομμύρια σε ΜΚΟ για να σώσει τον… Ινδικό Ωκεανό!


Ο «χορός» εκατομμύριων ευρώ σε ανύπαρκτες και ... απίθανες ΜΚΟ κρατάει χρόνια, περίπου από τη δεκαετία του '90. Στην πραγματικότητα κανένας εκ των βουλευτών και οι περισσότεροι από τους πολίτες δεν εξεπλάγησαν στο άκουσμα του κατα τα άλλα υπέρογκου ποσού των 100.000.000 ευρώ που διατέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια ( κυρίως την τελευταία δεκαετία) σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που είτε υπήρχαν μόνο στα χαρτιά, είτε το αντικείμενό τους δεν είχε καμία συνάφεια με την Ελλάδα- κυρίως με την ελληνική πραγματικότητα.

Ενδεικτικά, την περίοδο 1999 - 2003 οι ΜΚΟ 68.971.978 ευρώ, ενώ μόνο το 2007 εβδομήντα πέντε ΜΚΟ πήραν από το Υπουργείο Εξωτερικών το αστρονομικό ποσό των 9.513.922,99 ευρώ.

Ωστόσο, ο παντοκράτορας των «αμύθητων» απολαβών από χρηματοδοτήσεις Μη Κερδοσκοπικών Οργανισμών έχει ανακυρηχθεί ο δημιουργός της ΜΚΟ «ΚΕΣΣΑ Δήμητρα», που έχει έδρα τη Λάρισα και υποκατάστημα στην Αθήνα.

Την περίοδο 1999 - 2003 έλαβε συνολικά 2.357.486 ευρώ! Ενώ το 2005 έλαβε μεγάλο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας του ελληνικού λαού που συγκέντρωσε το Υπουργείο Εξωτερικών για τα θύματα του τσουνάμι που έπληξε τη Σρι Λάνκα!

Στις πιο πρόσφατες «περίεργες» χρηματοδοτήσεις πρωτοστατεί η... Επιτροπή Ινδικού Ωκεανού. Στις 26 Δεκεμβρίου 2010 και ενώ από το Υπουργείο Εξωτερικών (επί θητείας Δρούτσα) είχε ανακοινωθεί ότι δεν θα δοθεί καμία χρηματοδότηση σε ΜΚΟ λόγω των οικονομικών συγκυριών της χώρας, δόθηκαν παρόλα αυτά 1.000.000 ευρώ για την παντελώς άγνωστη στους έλληνες( και μάλλον και στο ίδιο το υπουργείο) Επιτροπή Ινδικού Ωκεανού με σκοπό την ενίσχυση δράσεων αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα, υπεγράφη συμφωνία χρηματοδότησης της εν λόγω ΜΚΟ από το ελληνικό ΥΠΕΞ η οποία ορίστηκε σε δύο δόσεις. Το συνολικό ποσό δηλαδή συμμετοχής της χώρας μας για να ερευνηθεί η κλιματική αλλαγή στον Μαυρίκιο(!) ήταν 2.000.000 ευρώ, ενώ την Επιτροπή Ινδικού Ωκεανού ενισχύσε οικονομικά μόνον η χώρα μας και φυσικά η Γαλλία λόγω των εκεί αποικιών της.

Μάλλον…. διακοπές στο Μαυρίκιο ονειρευόταν ο κ. Δρούτσας και δεν κατάφερε να αντισταθεί στην τόσο δελεαστική για τη χώρα μας συνδρομή στη διάσωση του θαλάσσιου περιβάλλοντος της νήσου...


Αναστασία Γαλάνη

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΜΑΣ

Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας,
κ. Αντώνη Σαμαρά
στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματος




Φίλες και φίλοι,


Εκφράζοντας όλους σας στέλνω μήνυμα συμπαράστασης αλληλεγγύης και αγάπης στα αδέλφια μας της Κύπρου που άλλη μια φορά δοκιμάζονται. Ο νους μας και η καρδιά μας είναι δίπλα τους.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Κι είναι ώρα η Πολιτική να μιλήσει στο λαό με τρόπο σαφή – όχι με μισόλογα – με τρόπο ευθύ – όχι με περιφράσεις και με λόγο αλήθειας – όχι με… «μισές αλήθειες».
Αυτό κάνω πάντα. Αλλά τώρα χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γι’ αυτό και θα ξεκινήσω λέγοντας κάποια πράγματα με το όνομά τους.
Η λέξη «χρεοκοπία» απαγορεύεται στο λεξιλόγιό μας. Δεν την θέλουμε. Δεν τη χρησιμοποιούμε. Δεν την επιτρέπουμε καν, ως σκέψη.
Η εκφορά της και μόνο μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Μπορεί να γίνει αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία. Δηλαδή, κάτι που δεν θα έλθει γιατί είναι, τάχα, «αναπόφευκτο», αλλά επειδή πολλοί το μελετάνε μεγαλόφωνα…
Η λέξη «χρεοκοπία», λοιπόν, απαγορεύεται. Κι αυτό ισχύει για όλες τις παραλλαγές της. Και η ελεγχόμενη και η επιλεκτική και η περιορισμένη. Ακόμα και στην αγγλική εκφορά του όρου, το λεγόμενο selected default.
Κι ας μη ξεχνά ο κ. Παπανδρέου, πως κατηγορούσε μέχρι χθες όποιους χρησιμοποιούν τη λέξη «χρεοκοπία», ότι εξυπηρετούν όσους θέλουν να κερδίσουν από την κατάρρευση της χώρας. Τώρα που το λέει ο κ. Βενιζέλος, ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησής του, τι έχει να πει ο κ. Παπανδρέου;
Άλλοι αυτή τη λέξη μπορεί να τη χρησιμοποιούν και να τη σκέφτονται. Εμείς δεν τη χρησιμοποιούμε και κάνουμε ό,τι μπορούμε να την αποτρέψουμε.


Δεν προσπαθούμε να την εξωραΐσουμε, να την εμφανίσουμε ως κάτι, δήθεν, «όχι και τόσο κακό»…

Βεβαίως, υπάρχουν διαβαθμίσεις στο κακό. Αλλά ένα μικρότερο κακό, μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει στο πολύ μεγαλύτερο…
Κι εδώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει δικαίως προειδοποιήσει ότι μια λεγόμενη επιλεκτική χρεοκοπία μιας χώρας, ακόμα κι αν δεν θεωρηθεί αρχικά «πιστωτικό γεγονός» από τους οίκους αξιολόγησης, τελικά θα σταματήσει την ροή ρευστότητας προς το τραπεζικό σύστημα της χώρας αυτής. Δηλαδή οι τράπεζες της χώρας δεν θα μπορούν να δίνουν κρατικά ομόλογα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους, ως εγγυήσεις για να πάρουν δάνεια σε ρευστότητα.
Κι αν μειωθεί απότομα η ρευστότητα σε μια χώρα, τότε η ύφεση θα μεγαλώσει απότομα, η οικονομική παράλυση θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και η υποτιθέμενη επιλεκτική χρεοκοπία θα πάψει να είναι επιλεκτική. Αυτό δεν ισχύει, ασφαλώς για χώρες που έχουν δικό τους νόμισμα. Αλλά χώρες που μετέχουν σε νομισματική ένωση, έχουν τελείως διαφορετικούς περιορισμούς ρευστότητας. Και εκεί ένα μικρό κακό, μπορεί να οδηγήσει, πολύ σύντομα, σε πολύ μεγαλύτερο.
Κι εκείνο που αυξάνει την αβεβαιότητα είναι ότι κάτι τέτοιο – επιλεκτική χρεοκοπία – δεν έχει γίνει ποτέ σε χώρα μέλος της Ευρωζώνης…
Πρέπει, λοιπόν, να υπάρχει ένα κριτήριο σύνεσης σε αυτά που λέμε όταν κορυφώνεται μια κρίση…
Η σύνεση επιβάλλει να βλέπουμε το επόμενο βήμα – ή τα επόμενα βήματα – εκείνου που μας «σερβίρουν». Κι όχι να υιοθετούμε το «μικρότερο κακό» που, όμως, είναι πολύ πιθανό να φέρει το μεγαλύτερο.
Υπάρχει και το κριτήριο αποφασιστικότητας που συμπληρώνει το κριτήριο σύνεσης:
Όταν κάποιοι εταίροι μας εμφανίζονται να παίζουν με την ιδέα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» εμείς τι οφείλουμε να κάνουμε;
Οφείλουμε να τους πούμε ότι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο κι ότι μπορεί να οδηγήσει σε πολύ χειρότερα.
Και τέλος υπάρχει το κριτήριο ρευστότητας:
Ο,τιδήποτε θέτει σε κίνδυνο τον ομαλό εφοδιασμό της ελληνικής οικονομίας με ρευστότητα, πρέπει να απορρίπτεται. Γιατί χωρίς ρευστότητα παραλύουν τα πάντα.
Στο βαθμό που η λεγόμενη «επιλεκτική χρεοκοπία» θέτει σε άμεσο κίνδυνο τον ομαλό εφοδιασμό σε ρευστότητα, την απορρίπτουμε. Δεν την εξωραΐζουμε. Δεν την ωραιοποιούμε…
Και κάτι ακόμα: Μπορούμε να την αποφύγουμε. Αυτή είναι η αλήθεια.
Ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας εξήγησε πώς: Με έκδοση ευρω-ομολόγων, ή με νέο δάνειο αποκλειστικά από τα κράτη-μέλη.
Άλλες ιδέες μπορούν να βοηθήσουν λίγο ή πολύ: Όπως η δυνατότητα επαναγοράς ελληνικών ομολόγων, είτε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είτε απευθείας από τη δευτερογενή αγορά, με χρηματοδότηση από τον Προσωρινό Μηχανισμό Στήριξης.
Τα ευρώ-ομόλογα τα έχω ήδη υποστηρίξει από πέρσι. Και τη δυνατότητα επαναγοράς. Αλλά η συμμετοχή ιδιωτών στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων, δημιούργησε τεράστια προβλήματα. Διότι έβαλε τους περιβόητους οίκους αξιολόγησης απευθείας στο παιγνίδι των αγορών. Και τα κρατικά ομόλογα στο παιγνίδι της διεθνούς κερδοσκοπίας.
Κι είναι οξύμωρο από τη μια να συμφωνεί κανείς με τη συμμετοχή των ιδιωτών, και από την άλλη να καταγγέλλει τα παιγνίδια των κερδοσκόπων. Αυτό ακριβώς έκανε στην τελευταία επιστολή του προς τον κ. Γιούνκερ, ο Πρωθυπουργός.
Όπως είναι επίσης οξύμωρο και αντιφατικό, από τη μια πλευρά, να θεωρούμε απαραίτητη τη συμμετοχή των ιδιωτών στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων, κι από την άλλη να καταγγέλλουμε τους οίκους αξιολόγησης και τα παιγνίδια τους. Κι αυτό ακριβώς κάνουν τώρα ορισμένοι αξιωματούχοι τις Ευρωζώνης. Μα οι ιδιώτες, στους οίκους αξιολόγησης θα απευθυνθούν για να αγοράσουν πλέον κρατικά ομόλογα…
Η έκδοση ευρώ-ομολόγων είναι η μόνη υγιής λύση από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή ξεπερνά την κρίση. Αυτή ενισχύει την Ένωση. Αυτή αποκαθιστά ευρύτατη εμπιστοσύνη ξανά. Άρα λύση υπάρχει και δεν κοστίζει. Απλά πρέπει να ξεπεραστούν κάποιες ισχυρές εμμονές…
Να σας πω και κάτι ακόμα: Εκεί, κάποια στιγμή, θα οδηγηθούν τα πράγματα: Στην έκδοση ευρώ-ομολόγων! Η μεγάλη αγωνία μας είναι να επωφεληθεί απ’ αυτό η Ελλάδα. Να μη γίνει αφότου έχουν στο μεταξύ οδηγήσει σε καταστροφή τον τόπο.
Πρωταρχική μας επιδίωξη η Ελλάδα να επωφεληθεί πρώτη από τις ευρωπαϊκές εγγυήσεις. Δηλαδή, είτε το πούμε ευρω-ομόλογο, είτε το πούμε αλλιώς, το Ελληνικό χρέος να κερδίσει σοβαρή επιμήκυνση, μικρότερο επιτόκιο και στήριξη από ευρωπαϊκές εγγυήσεις, ώστε το συνολικό χρέος και η δυναμική του, να γίνουν βιώσιμα.
Με μια ουσιώδη προϋπόθεση: να αποδεχθεί τις τελικές ρυθμίσεις η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και να εξακολουθήσει η παροχή ρευστότητας στην Ελλάδα. Η λέξη που χωρίζει τη σωτηρία από την καταστροφή είναι η ρευστότητα.
Πράγματι: Το κυρίως πρόβλημα για μας στην απόφαση της Ευρώπης λέγεται: ρευστότητα. Που, να το καταλάβει ο καθένας: είναι ο μεγάλος «μοχλός» της Ανάπτυξης! Και η ρευστότητα είναι ταυτισμένη με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, ότι το «αίμα» της Οικονομίας μας περνάει από τις αποφάσεις της ΕΚΤ και του κ. Τρισέ. Εκεί βρίσκεται το θέμα. Ο Τρισέ απειλεί ότι η ρευστότητα θα σταματήσει, αν η Ευρώπη επιμείνει στο γερμανικό σχέδιο συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στη χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους.
Οι εσωτερικές διαιρέσεις και αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν σήμερα την άλλοτε «Ευρώπη της Συνοχής», ασφαλώς προβληματίζουν κι εμάς, όπως προβληματίζουν κάθε ένθερμο Ευρωπαίο.
Όμως σήμερα για τους Έλληνες σημασία έχει να μην κλείσει η στρόφιγγα ρευστότητας από την ΕΚΤ προς την Ελλάδα. Και σε αυτό συνιστώ στην κυβέρνηση να δώσει όλη την προσοχή της…
Και κάτι τελευταίο: να αποφεύγουμε οτιδήποτε καλλιεργεί ανησυχίες στο κοινό. Αν όλα γίνουν σωστά μπορούν να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ακόμα κι αν άργησαν να πάρουν αποφάσεις, ακόμα κι αν πήραν τις λάθος αποφάσεις, υπάρχουν περιθώρια να αποφευχθούν τα χειρότερα. Αυτή είναι αλήθεια για το ζήτημα του χρέους, της διαχείρισης του χρέους και της βιωσιμότητας του χρέους.
Αλλά το χρέος είναι μόνο η μία πλευρά. Οι αντοχές της ελληνικής οικονομίας και η ικανότητά της να μειώσει το έλλειμμα και να καλύπτει τα ελλείμματά της είναι η άλλη.
Ολόκληρη η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι ως τώρα βρισκόμασταν σε λάθος δρόμο. Σε εντελώς λάθος δρόμο…
Και μη μας λέτε, κάθε λίγο και λιγάκι κ. Παπανδρέου, ότι δεν είχατε άλλο δρόμο να διαλέξετε. Είχατε και παραείχατε…
Όμως κάνατε ό,τι μπορούσατε για να μας οδηγήσετε εδώ.
Τότε που διασύρατε τη χώρα ως «την πιο διαφθαρμένη» στον κόσμο. Τότε που βαφτίζατε την Οικονομία της Ελλάδας, «Τιτανικό». Τότε που σας έλεγα να «ξεκολλήσετε» και αρνιόσασταν να πάρετε μέτρα.
Αλλά κι αργότερα:
Κάθε τόσο η κυβέρνησή σας επέβαλε μια λάθος πολιτική επικαλούμενη έναν ανοικτό εκβιασμό:
Πέρσι μας έλεγαν ότι αν δεν στηριχθεί το Μνημόνιο θα χρεοκοπήσει η χώρα.
Ψηφίστηκε το Μνημόνιο, εφαρμόστηκε το Μνημόνιο, αλλά η χώρα δεν σώθηκε όπως μας έλεγαν. Ήλθε πιο κοντά στη χρεοκοπία. Το χρέος διογκώθηκε. Το έλλειμμα φέτος μεγαλώνει παρά τα μέτρα που επιβλήθηκαν και τις θυσίες που υφίσταται ο ελληνικός λαός. Μας είπαν ότι το 2011 θα βγαίναμε στις αγορές να δανειστούμε κανονικά. Τώρα παραδέχονται πως ούτε το 2015 θα καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές…
Φέτος, όταν άρχισαν να διαπιστώνουν την αποτυχία του Μνημονίου, μας έφεραν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα: Ίδια λανθασμένη συνταγή. Που οδηγεί στην ίδια αποτυχία.
Πάλι – για δεύτερη φορά – έθεσαν το δίλημμα, αν δεν ψηφίσουμε το Μεσοπρόθεσμο θα χρεοκοπήσει η χώρα. Και μόλις ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο και οι εφαρμοστικοί νόμοι, άρχισαν να μας προετοιμάζουν για την λεγόμενη… «επιλεκτική χρεοκοπία»!
Τι άλλο θέλει κανείς για να πειστεί ότι μας οδήγησαν σε απίστευτο αδιέξοδο;
Ότι, ό,τι προέβλεψαν ήταν λάθος; Κι ότι κάθε τους λάθος γινόταν χειρότερο από το προηγούμενο; Κι ότι όλα τα λάθη τους μαζί έχουν οδηγήσει σε φτώχεια, σε απόγνωση και στη διάλυση της κοινωνικής μας Συνοχής;
Τι άλλο θέλει κανείς για να καταλάβει, ότι όλη αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει, να αλλάξει αμέσως και να αλλάξει δραστικά;
Όχι να αλλάξει μόνον σε ό,τι αφορά στους όρους δανεισμού, δηλαδή στη διάρκεια αποπληρωμής και στο επιτόκιο. Να αλλάξει και εσωτερικά. Στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται. Και που πρέπει πια να δώσει προτεραιότητα στην Ανάκαμψη και στην Ανάπτυξη. Όχι στη συρρίκνωση της Οικονομίας.
Πρέπει να υπάρξει άμεσα Επανεκκίνηση του δυναμισμού της Ελληνικής Οικονομίας. Όχι κι άλλη ασφυξία.
Ακόμα κι αν ληφθούν τελικά οι καλύτερες αποφάσεις για την αποπληρωμή του χρέους, αν η Ελλάδα έχει, στο μεταξύ, παραλύσει, δεν θα μπορεί ούτε τέτοιους – ευνοϊκότερους – όρους να εξυπηρετήσει.
Ακόμα και με μηδενικά επιτόκια να μας δανείζουν – που λέει ο λόγος – αν η Ελλάδα έχει γίνει, στο μεταξύ, «έρημος», πάλι δεν θα μπορούμε να ξεπληρώσουμε…
Πέρα, λοιπόν, από τα τρία κριτήρια πολιτικής που ανέφερα ήδη:
Το κριτήριο σύνεσης, το κριτήριο αποφασιστικότητας και το κριτήριο ρευστότητας, υπάρχει και ένα τέταρτο, ακόμα πιο σημαντικό: Το κριτήριο της Ανάκαμψης, της Επανεκκίνησης.
Χωρίς αυτό, όλα τα άλλα που συζητάμε δεν έχουν νόημα. Και δεν θα έχουν διάρκεια, όποιες λύσεις. Ακόμα και καλές λύσεις. Πολλώ μάλλον οι μέτριες ή κακές…
Βρισκόμαστε σήμερα σε ένα κρίσιμο – ίσως το πιο κρίσιμο τα τελευταία χρόνια – μεταίχμιο της πολιτικής ζωής της Ελλάδας.
Αληθινό ορόσημο: Ολοκληρώσαμε μια σειρά από πολιτικές μάχες. Και, χωρίς σχεδόν καθόλου ενδιάμεση ανάπαυλα, ετοιμαζόμαστε για ακόμα μεγαλύτερες πολιτικές μάχες από το Σεπτέμβριο.
Με την επικαιροποιημένη πρόταση που καταθέσαμε στις αρχές Μαΐου, το Ζάππειο-ΙΙ, δείξαμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος να βγούμε από την κρίση. Με επανεκκίνηση της Οικονομίας.
Κάποια απ’ αυτά που προτείναμε τα αποδέχθηκαν ήδη. Κάποια απ’ αυτά τα δέχθηκαν με στρεβλό τρόπο. Άλλα τα απέρριψαν. Κυρίως σε ό,τι αφορά στη μείωση των φορολογικών συντελεστών και την αλλαγή του φορολογικού συστήματος. Τώρα, επαναλήφθηκε αυτό που είχαμε δει και πέρσι, όταν απέρριψαν τις προτάσεις μας για αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου κι ύστερα από αρκετούς μήνες και χαμένο χρόνο, την αποδέχθηκαν. Και τώρα προσπαθούν να την υλοποιήσουν με τον πιο στρεβλό τρόπο…
Έτσι έγινε και τώρα: απέρριψαν αρχικά τις προτάσεις μας για μείωση των φορολογικών συντελεστών. Μας είπαν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει άμεσα γιατί θα εκτόξευε το έλλειμμα. Και τώρα διαβάζουμε διαρροές στον Τύπο ότι τελικά αποδέχονται κοινό φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις 15%! Και μείωση ΦΠΑ. Και κάποιες ακόμα αλλαγές για απλούστερο φορολογικό σύστημα. Δηλαδή αυτά ακριβώς που έχουμε προτείνει, και που μέχρι χθες τα παρουσίαζαν σαν τρέλες, σαν «μαγικά του Χάρρυ Πότερ», σαν «λαϊκισμούς του Σαμαρά»…
Δεν ξέρουμε τι θα αποφασίσουν τελικά. Πολύ φοβόμαστε ότι και αυτή τη φορά θα γίνουν αποσπασματικά, πολύ αργά και πολύ στρεβλά, αυτά που εμείς προτείναμε αρχικά και που τότε τα αποκήρυσσαν.
Όπως έγινε πολλές φορές ως τώρα…
Θέλετε κλασικό παράδειγμα; τα ταξί, όπου σε όλη την Ευρώπη ισχύει η απελευθέρωση των μεταφορών με πληθυσμιακά κριτήρια, δηλαδή ένα ταξί ανά 1000 κατοίκους. Ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν 4 ταξί ανά 1000 κατοίκους.
Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει στην απελευθέρωση με αρχές και κανόνες που διασφαλίζουν, αύξηση προσφοράς, υγιή ανταγωνισμό και αποτροπή μονοπωλιακών καταστάσεων ή καρτέλ.
Αν σε κλάδους που υπάρχει ήδη υπερπροσφορά, έχουμε άναρχη χορήγηση αδειών, θα επιδεινωθεί το κυκλοφοριακό πρόβλημα, θα επιβαρυνθεί το περιβάλλον, ενώ θα προκύψουν τελικά μονοπωλιακές καταστάσεις και καρτέλ, σε βάρος του κοινού, αλλά και σε βάρος των επαγγελματιών.
Συμπέρασμα: αν σωστές μεταρρυθμίσεις εφαρμοστούν με λάθος τρόπο, οδηγούν σε λάθος αποτελέσματα.
Τους προειδοποιούμε ξανά: Όσα προτείναμε δεν θα δουλέψουν αν γίνουν μισά κι αν δεν γίνουν σωστά.
Αλλά η αλλαγή στάσης απέναντι στις προτάσεις μας αποτελεί ήδη μια μεγάλη δικαίωση της πολιτικής μας.
Όμως, δυστυχώς, η πιο μεγάλη δικαίωση είναι τα αποτελέσματα του τρέχοντος Προϋπολογισμού:
Στο πρώτο εξάμηνο, το έλλειμμα, που είχαν στόχο να το ρίξουν κατά 4% αυξήθηκε – αν είναι δυνατόν – στο 28!
Κι αν δεν έκοβαν δραστικά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το έλλειμμα θα εκτοξευόταν στο 70!
Αυτό δεν είναι απλή αστοχία. Αυτό δεν είναι απλή αποτυχία. Αυτό είναι πλήρης κατάρρευση πολιτικής.
Τι εξυγίανση είναι αυτή, επί ένα χρόνο να ανεβάζεις τους φόρους, να απογειώνονται οι τιμές, να πέφτουν τα εισοδήματα, να εκτοξεύεται το ΦΠΑ, να συρρικνώνεται η Οικονομία, να κλείνουν μαγαζιά και επιχειρήσεις, η μία μετά την άλλη, και παρ’ όλα αυτά να χειροτερεύει η θέση σου;
Τους είχαμε προειδοποιήσει ότι με αυτά τα μέτρα, αν δεν υπάρξει Ανάκαμψη, δεν θα μειωθεί το έλλειμμα, θα επιδεινωθεί η ύφεση, θα πολλαπλασιαστούν η ανεργία και τα λουκέτα.
Κι όπως αποδείχθηκε, είχαμε δίκιο. Δυστυχώς…


Αυτά βέβαια, μέσα στην Ελλάδα…
Αλλά έχουμε αντίστοιχα φαινόμενα δικαίωσης και στο Εξωτερικό.
Πριν λίγες εβδομάδες, όπως γνωρίζετε, παραβρέθηκα σε Σύνοδο Κορυφής του ΕΛΚ, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Εκεί μας ασκήθηκαν πιέσεις να ψηφίσουμε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Τους απάντησα ότι μέχρι τώρα η πολιτική αυτή αποδείχθηκε λάθος, ότι είχα εγκαίρως επισημάνει αυτό το λάθος κι ότι δεν μπορώ να δεχθώ τη συνέχισή του. Δηλαδή νέες οριζόντιες περικοπές και νέες φορολογικές επιδρομές, που δεν μειώνουν το έλλειμμα, αυξάνουν την ύφεση και την ανεργία.
Τους επισήμανα, ακόμα, ότι τα αποτελέσματα της φετινής χρονιάς επιβεβαιώνουν ότι η πολιτική αυτή ήταν πέρα για πέρα εσφαλμένη. Κι ότι η συνέχισή της θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Όταν κάποιοι επέμειναν ότι έπρεπε να στηρίξουμε το λάθος απάντησα, ότι αν έχω άδικο δεν πρόκειται να βλάψει η δική μας αντίρρηση την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής. Αν όμως, αποδειχθεί ότι έχω δίκιο, τότε θα προκύψει η ανάγκη μιας άλλης πολιτικής, και μιας άλλης αξιόπιστης κυβέρνησης που θα την εφαρμόσει. Κι αυτά τα δύο τα παρέχει πια η Νέα Δημοκρατία. Ακριβώς γιατί είχε την προβλεπτικότητα και το θάρρος να διαφωνήσει και με το Μνημόνιο και με το Μεσοπρόθεσμο. Γι’ αυτό και ζητάει τη δραστική αλλαγή τους.
Πολύ σύντομα δικαιωθήκαμε και σε αυτό. Και στο εξωτερικό: μετά από ένα πρώτο κύμα δημοσιευμάτων σε ξένες εφημερίδες που διαστρέβλωναν τις θέσεις μας, ακολούθησε ένα δεύτερο κύμα δημοσιευμάτων που αποκαθιστούσε την αλήθεια, πρόβαλλε τις θέσεις και σε αρκετές περιπτώσεις τις επικροτούσε. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι τα δημοσιεύματα αυτά εμφανίστηκαν τόσο από τις στήλες Κεντροαριστερών όσο και από τις στήλες Κεντροδεξιών εφημερίδων. Και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Η πολιτική μας για ενίσχυση της Ανάκαμψης, ώστε να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της η Ελληνική Οικονομία βρίσκει υποστήριξη σήμερα απ’ όλες τις πλευρές. Και η εφαρμοζόμενη πολιτική της συνεχούς ύφεσης αποδοκιμάζεται από όλο και περισσότερους.
Κι ακόμα: μας ζητούσαν να δείξουμε «συναίνεση στο σφάλμα», υπογραμμίζοντας την περίπτωση της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι στην Ιρλανδία δεν υπήρξε καμία συναίνεση. Και στην Πορτογαλία υπήρξε συμφωνία στα βασικά μεταξύ των δύο βασικών κομμάτων, διότι η χώρα εντάχθηκε στο Μηχανισμό Στήριξης, ενώ βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο.
Τους είχα απαντήσει τότε, ότι τα Μνημόνια των δυο αυτών χωρών είναι πολύ διαφορετικά από το δικό μας. Κι ότι εμείς ουσιαστικά ζητάμε – και μας αρνούνται – το συνδυασμό εκείνων που ήδη δέχθηκαν τόσο στο Μνημόνιο της Ιρλανδίας (π.χ. χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές), όσο και στο Μνημόνιο της Πορτογαλίας (π.χ. προστασία των χαμηλοσυνταξιούχων και προγράμματα για τους νέους ανέργους).
Τώρα, όμως, προέκυψε ένα καινούργιο στοιχείο: Οι διεθνείς Οίκοι υποβάθμισαν την Πορτογαλία, παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμά της έχει διακομματική στήριξη. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν αρκεί η διακομματική στήριξη, πρέπει να αλλάξει και η κατεύθυνση πολιτικής.
Ρωτάω: Αν εμείς είχαμε στηρίξει το λάθος, θα ήταν καλύτερα σήμερα τα αποτελέσματα της Ελληνικής Οικονομίας;
Όταν μια πολιτική είναι λάθος, το ζήτημα είναι να την αλλάξεις έγκαιρα. Όχι να εξασφαλίσεις διακομματική στήριξη σε ό,τι δεν τραβάει, δεν βγαίνει και ήδη αποτυγχάνει…
Έτσι σήμερα οι θέσεις μας κερδίζουν έδαφος σταθερά και παντού. Κι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, διότι η ελληνική κρίση βρίσκεται πλέον στον πυρήνα μιας ευρύτερης κρίσης της Ευρώπης. Και πέραν την Ευρώπης. Και μια εναλλακτική πολιτική για να ξεπεραστεί το ολοφάνερο αδιέξοδο, δεν είναι πια μόνο εσωτερική ελληνική υπόθεση. Αφορά κι όλους τους άλλους.
Αυτόν το διαφορετικό δρόμο διεξόδου από την κρίση, με Ανάκαμψη, Ανάπτυξη και Κοινωνική Συνοχή, αλλά και με περισσότερη κοινοτική Αλληλεγγύη, τον χαράξαμε στην Ελλάδα, τον προχωρήσαμε βήμα-βήμα, συγκρουστήκαμε και στο εσωτερικό και διεθνώς και τώρα αρχίζει να αναγνωρίζεται η πρότασή μας παντού.
Ό,τι κριτική κάναμε επαληθεύθηκε. Συχνά νωρίτερα απ’ ό,τι περιμέναμε κι εμείς οι ίδιοι. Δυστυχώς για τον τόπο…
Ό,τι προτείναμε στην αρχή το απέρριψαν κι ύστερα άρχισαν να το συζητούν και δειλά-δειλά να το υιοθετούν.
Ό,τι μας κατηγόρησαν ή μας ειρωνεύθηκαν γύρισε μπούμερανγκ εναντίον τους.
Όμως, μισό «συγγνώμη» ακόμα δεν μπόρεσαν να ψελλίσουν…
Ούτε μισό «συγγνώμη»…
Δεν πειράζει, αυτοί είναι ΠΑΣΟΚ. Εμείς ΠΑΣΟΚ δεν είμαστε…
Είμαστε η Παράταξη του Θάρρους και της Αλήθειας.
Είμαστε η Νέα Δημοκρατία.


Στο αμέσως επόμενο διάστημα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις εξής προκλήσεις:
* Τα δημοψηφίσματα που πρόκειται να φέρει το Σεπτέμβριο ο κ. Παπανδρέου. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα είναι. Ξέρουμε, ωστόσο, ότι θα πρόκειται για μια προσπάθεια εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης με ένα παραπλανητικό τρόπο.


Έχουμε εκφράσει την ανάγκη να υπάρξει θεσμική και συνταγματική ρύθμιση για τα δημοψηφίσματα. Ώστε να εκφράζεται η λαϊκή βούληση άμεσα σε μείζονα θέματα.


Αλλά χωρίς τέτοια ρύθμιση, δημοψηφίσματα σήμερα μπορούν να αποδειχθούν επικίνδυνα. Γιατί αν θέτουν με εκβιαστικά τρόπο λάθος διλήμματα, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ένταση της λαϊκής οργής. Αλλά κι αν αναδείξουν σωστά αιτήματα αλλαγής και τα θέσουν με σωστό τρόπο, ακόμα κι αυτό μπορεί να οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα. Και να «κάψουν», πριν την ώρα της, μια πιθανώς σωστή μεταρρύθμιση.


Σε κάθε περίπτωση, μπορούν, αντί να εκτονώσουν, να πυροδοτήσουν τη λαϊκή οργή.


Το έχουμε πει ήδη, το επαναλαμβάνουμε και τώρα: Το καλύτερο δημοψήφισμα είναι οι ίδιες οι εκλογές!






* Άλλη πρόκληση είναι η ίδια η επαναδιαπραγμάτευση. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα μας εμφάνιζε ως αλλαγή κάθε διόρθωση που αποφάσιζαν οι δανειστές, όταν έβλεπαν ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν βγαίνει. Για παράδειγμα, είδαν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές το 2011. Ούτε το 2012. Ούτε το ’13. Ούτε το ’14…


Και μας έδωσαν τον περασμένο Μάρτιο την επιμήκυνση και τη μείωση του επιτοκίου. Αλλά αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα επαναδιαπραγμάτευσης. Ήταν κάτι που οι δανειστές μας αναγκάστηκαν να μας δώσουν γιατί έπεσαν έξω και οι δικές τους προβλέψεις.


Επαναδιαπραγμάτευση είναι να τους ζητάς αυτά που δεν θέλουν αρχικά να σου δώσουν. Και να τους πείσεις ότι πρέπει να στα επιτρέψουν, γιατί έχεις δίκιο και γιατί αλλιώς θα πέσουν ακόμα περισσότερο έξω οι στόχοι του προγράμματος.


Εμείς προβάλλουμε τις διαφορετικές θέσεις που οδηγούν σε επαναδιαπραγμάτευση. Προβάλαμε πέρσι την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Και φέτος μπήκε στο πρόγραμμα, αν και προωθείται με τον πιο λάθος τρόπο. Προβάλαμε το συμψηφισμό οφειλών από και προς το δημόσιο. Και τώρα η Τρόϊκα αναφέρει ότι το αποδέχεται. Μένει να δούμε πότε θα το αποδεχθεί πλήρως και η κυβέρνηση. Προβάλαμε ακόμα τη μείωση των φορολογικών συντελεστών. Στην αρχή την αρνήθηκαν, τώρα αρχίζουν να τη συζητούν.


Εμείς θέτουμε τους στόχους – την Επανεκκίνηση της οικονομίας και τη μείωση του χρέους – εμείς θέτουμε και τους τρόπους για την επίτευξη των στόχων. Η κυβέρνηση απλώς περιμένει να δει τι θα απαντήσει η Τρόϊκα. Πανηγυρίζει όταν η Τρόϊκα απορρίπτει τις θέσεις μας. Κι ύστερα σπεύδει να υιοθετήσει τις θέσεις μας, μόνον όταν και η Τρόϊκα τις υιοθετήσει…


Επαναδιαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει απ’ όσους προσυπέγραψαν το λάθος, απ’ όσους δεν αντιστέκονται σε πιέσεις κι απ’ όσους καταφεύγουν σε συνεχείς εκβιασμούς του λαού.


Επαναδιαπραγμάτευση μπορεί να γίνει μόνο απ’ όσους ξέρουν που πατάνε, ξέρουν που πάνε, ξέρουν να διεκδικούν το δίκιο τους, να αντιστέκονται στις πιέσεις και να προωθούν το δημόσιο συμφέρον…






Μια ακόμα πρόκληση είναι το κίνημα των Αγανακτισμένων. Το οποίο διογκώνεται…


Από την αρχή χαιρετίσαμε το ειρηνικό, μαζικό, ακομμάτιστο και ακηδεμόνευτο χαρακτήρα του. Και το γεγονός ότι συσπειρώνονται κρατώντας, όχι κομματικά λάβαρα, αλλά Ελληνικές σημαίες.


Με ανησυχία βλέπουμε κάποια πολύ ανησυχητικά σημάδια εκτροπής σε βία. Η βία είναι τυφλή και άδικη. Και την καταδικάζουμε με τον πιο άμεσο, απερίφραστο και αυστηρό τρόπο.


Αν το κίνημα των αγανακτισμένων χάσει τον ειρηνικό χαρακτήρα του, θα εκφυλιστεί πολύ γρήγορα και θα προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στους αντιπάλους του.


Το ότι η κοινωνία αφυπνίζεται και αντιδρά είναι αληθινά ελπιδοφόρο.


Αν, όμως, αυτή τη αντίδραση μετατραπεί σε τυφλή και καταστροφική οργή, αυτό θα αποδειχθεί μοιραίο.


Η Δημοκρατία προχωράει με λόγο, όχι με άναρθρες κραυγές. Η Δημοκρατία προχωράει ενώνοντας, όχι διασπώντας. Ξεπερνώντας εμπόδια, όχι πέφτοντας στις παγίδες των αντιπάλων της.


Καμία ανοχή σε φαινόμενα βίας!


Και κάθε προσπάθεια η αγανάκτηση να μετατραπεί σε δημιουργική ορμή για να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα της Δικαιοσύνης, της Ανάπτυξης και της Αξιοπρέπειας.


Και να θυμάστε: Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!


Αυτοί που επέβαλαν εκβιαστικά διλήμματα, δεν είναι ίδιοι με εκείνους που αντιστάθηκαν στους εκβιασμούς.


Αυτοί που υποχώρησαν σε κάθε είδους πιέσεις, δεν είναι ίδιοι με εκείνους που αντιστέκονται στις πιέσεις.


Κι αυτοί που είδαν εγκαίρως τα αδιέξοδα, δεν είναι ίδιοι με εκείνους που οδήγησαν στα αδιέξοδα.


Ευθύνες υπάρχουν παντού.


Αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουμε απέναντι στην Πατρίδα μας και στα παιδιά μας. Αν αφήσουμε την αγανάκτηση να γίνει μισαλλοδοξία, θα προσφέρουμε τις χειρότερες υπηρεσίες και στην Πατρίδα μας και στα παιδιά μας.


Κάθαρση ναι. Αλλά ισοπέδωση των πάντων, όχι!


Σεβασμός στο πνεύμα αγανάκτησης της κοινωνίας, ναι.


Ανοχή στην πολιτική βία, όχι.










Ορισμένες ακόμα κρίσιμες παρατηρήσεις:


* Ακούσαμε να γίνεται λόγος για «εμπράγματες εγγυήσεις» στο νέο ελληνικό χρέος. Να το πούμε ξεκάθαρα. Τις θεωρούμε απαράδεκτες. Ούτε καν τις συζητούμε.


Μέχρι τώρα νομίζαμε ότι σε αυτό τουλάχιστον συμφωνούσαμε με την κυβέρνηση. Ο κ. Παπανδρέου, μάλιστα, είχε δημόσια δηλώσει ότι η μόνη εγγύηση που δίνει είναι το σπίτι του στο Καστρί! Τώρα το ξέχασε; Αν το ξέχασε εκείνος, εμείς δεν το ξεχάσαμε…


Καμία, λοιπόν, συζήτηση για εμπράγματες εγγυήσεις στο δημόσιο χρέος! Τώρα βλέπουμε κάποια διάθεση υπαναχώρησης στο θέμα αυτό. Ελπίζουμε να το μαζέψουν.


Η Ελλάδα δεν είναι ο «αποδιοπομπαίος τράγος» της Ευρώπης. Είναι ο αδύνατος κρίκος μιας πανευρωπαϊκής κρίσης. Που πρέπει να στηριχθεί για να βγει όλη η Ευρώπη ισχυρότερη.


* Αντισταθήκαμε στις πιέσεις να υιοθετήσουμε μια πολιτική που βλάπτει την Ελλάδα, για δύο λόγους, όχι για ένα μόνο: Αντισταθήκαμε ως Έλληνες, γιατί δεν ανεχόμαστε ότι βλάπτει τη χώρα μας. Αλλά αντισταθήκαμε και ως Ευρωπαίοι, γιατί καταλαβαίνουμε πως ό,τι βλάπτει την Ελλάδα, αποδυναμώνει πια και άλλα κράτη μέλη και βλάπτει την ίδια την Ένωση. Αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο. Και τώρα αρχίζουν να το καταλαβαίνουν πολύ περισσότεροι…


* Αντιλαμβάνομαι ότι από δω και στο εξής πρέπει να παρθούν πολλές δύσκολες αποφάσεις. Και πολλές θα κληθούμε να τις πάρουμε εμείς. Ξέρω ότι για να βγούμε τελικά από την κρίση, θα υπάρξουν και δύσκολα και οδυνηρά μέτρα. Είμαι έτοιμος να προχωρήσω, αν υπάρχει σαφής και ορατή προοπτική. Όχι αν μας βυθίζουν σε χειρότερο αδιέξοδο…


Για να το πω αλλιώς: έχω το ρεαλισμό της δύσκολης διαχείρισης σε στιγμές κρίσης. Αλλά διατηρώ και τον ιδεαλισμό της Ελπίδας. Χωρίς την οποία κανείς λαός δεν αντέχει τις δυσκολίες.


Και γι’ αυτό, παράλληλα με τη στρατηγική διεξόδου από την κρίση που προτείναμε – το Ζάππειο-ι και Ζάππειο-ΙΙ – θα φέρουμε σύντομα και τις συνταγματικές αλλαγές που προτείνουμε. Ώστε η κοινωνία να αντιληφθεί ότι δεν πάμε σε απλή διαχείριση, αλλά σε μεγάλη αλλαγή μοντέλου, αλλαγή «υποδείγματος». Σε αληθινή Επανεκκίνηση, όχι μόνο για την Οικονομία μας, αλλά και για τη Δημοκρατία μας.


* Εξ άλλου, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι μόνο ούτε κυρίως Οικονομικά. Ούτε οφείλονται αποκλειστικά στην οικονομική κρίση.


Για παράδειγμα έχουμε προτείνει την ψήφιση ενός νόμου για την πολιτική κάθαρση. Να ελεγχθεί από σώμα ανεξάρτητων δικαστών το «πόθεν έσχες» όλων αυτών που διετέλεσαν υπουργοί, υφυπουργοί κ.λπ. από το 1974. Και να διαπιστωθεί σε ποιες περιπτώσεις υπάρχει αδικαιολόγητος πλουτισμός.


Τι απλούστερο για να καθαρίσει «η ήρα από το στάρι»; Τι σαφέστερο για να υπάρξει άμεση κάθαρση. Κι όμως δεν το φέρνει η Κυβέρνηση για ψήφιση. Γιατί;


* Ακόμα, η υποδομή στην Περιφέρεια διαλύεται με τον «Καλλικράτη».


Εντάξει, καταλαβαίνουμε ότι η κρίση έχει βαριές συνέπειες. Αλλά – πώς να το κάνουμε; – η πυροπροστασία πρέπει να εξαιρεθεί από την λιτότητα!


Η Ελλάδα πληρώνει κάθε χρόνο βαρύ τίμημα από τις πυρκαγιές. Αν δεν καταβάλουμε τα ελάχιστα για την πυροπροστασία, θα μας κοστίσει πανάκριβα η πύρινη καταστροφή. Και μερικά πράγματα δεν μετριούνται μόνο με χρήματα.


Αυτό δεν είναι διαπίστωση. Είναι προειδοποίηση προς την κυβέρνηση. Που είναι «ακριβή στα πίτουρα» των ΜΚΟ και «φτηνή στ’ αλεύρια» της πυροπροστασίας.


*Ακόμα: Παλαιότερα η κυβέρνηση μας έβριζε και μας ειρωνευόταν. Τώρα ξαφνικά μας κάνει καθημερινές «επιθέσεις φιλίας» και εκκλήσεις «συναίνεσης».


Εμείς κι έτσι κι αλλιώς την ίδια γραμμή κρατάμε. Στα σωστά στηρίζουμε, στα λάθη αντιστεκόμαστε.


Αν θέλουν συναίνεση αυτό δεν εξαρτάται από μας. Εξαρτάται από τους ίδιους. Να διορθώσουν τα λάθη τους! Όχι να επιμένουν στα ίδια λάθη και να μας ζητούν «στήριξη». Όπως τους έχω πει πολλές φορές: στήριξη στο λάθος δεν δίνω.


Το κομματικό λάθος του ΠΑΣΟΚ θα το διορθώσω.


Δεν θα το κάνω εθνικό λάθος!






Και κάτι τελευταίο για μας, για τη Νέα Δημοκρατία:


Δεν αρκεί να πείσουμε ότι η Κυβέρνηση έχει πλήρως αποτύχει. Αυτό είναι πια εύκολο.


Πρέπει να αποδείξουμε κι εμείς ότι έχουμε κάνει την τομή με το δικό μας παρελθόν. Και πώς όταν κυβερνήσουμε θα κάνει και ο τόπος τη ρήξη του με το κακό παρελθόν.


Περιμένω από τους ευρωβουλευτές μας συστηματική προβολή των θέσεών μας.






Δεν θα είμαστε εμείς η συνέχεια του χθες. Θα είμαστε η ρήξη με το χθες. Που θα θεμελιώσει ένα πολύ διαφορετικό αύριο.


Κι αυτό πρέπει να το δείξουμε με κάθε τρόπο. Και κυρίως με καθημερινή επαφή, με τον κόσμο.


Η Νεολαία μας το κάνει ήδη. Με συνεχείς πρωτοβουλίες που ξεδιπλώνονται σε 13 Περιφέρειες της χώρας, αγκαλιάζει ολόκληρη τη νεολαία και δίνει δημιουργική διέξοδο στο ριζοσπαστισμό της. Έτσι καταφέρνουμε να πολιτικοποιήσουμε ξανά την νεολαία. Να την πολιτικοποιήσουμε σωστά, χωρίς να την καπελώσουμε.


Αντίστοιχα πρέπει να κάνουν και οι υπόλοιπες οργανώσεις μας:


Οι τομεάρχες, οι γραμματείς, τα στελέχη, μετά τις 5 το απόγευμα – το λέω και το εννοώ – να καλούν τον κόσμο και να του εξηγούν την πολιτική. Επικοινωνία με τον κόσμο.


Επικοινωνία άμεση, προσωπική.


Η κοινωνία περιμένει να μας δει και να αλλάζουμε και να την πλησιάσουμε.


Ξέρει ότι από μας θα έλθει η εναλλακτική λύση. Κι αν δεν το ξέρει ακόμα, σίγουρα το υποπτεύεται. Να πλησιάσουμε την κοινωνία σε κάθε γωνιά της χώρας.


Αυτό πια εξαρτάται από μας.


Οι απόψεις μας δικαιώθηκαν σε όλα τα επίπεδα, το δίκιο μας αναγνωρίζεται και διεθνώς, κάναμε τη διαφορά και πήραμε κεφάλι στις δημοσκοπήσεις. Ο τύπος μας αντιμετωπίζει πια πιο φιλικά. Δεν μένει παρά να κάνουμε το τελευταίο μεγάλο βήμα. Το πιο αποφασιστικό: να πλησιάσουμε εμείς οι ίδιοι τον κόσμο. Προσωπικά. Και να τον κερδίσουμε…


Το πολιτικό πλεονέκτημα το κερδίσαμε απέναντι στο ΠΑΣΟΚ.


Το δημοσκοπικό πλεονέκτημα το κερδίσαμε επίσης.


Τώρα μένει να κερδίσουμε το πιο αποφασιστικό: το ηθικό πλεονέκτημα. Να δείξουμε στην πράξη ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και να πείσουμε ότι η δική μας διακυβέρνηση θα είναι η πρώτη φάση μιας νέας Μεταπολίτευσης.


Όχι η τελική φάση μιας παρακμής.


Θα είμαστε η ρήξη με το παλιό.


Αυτό πρώτοι πρέπει να το πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι. Κι ύστερα να πείσουμε κι όλους τους γύρω μας.


Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για όλους μας τους επόμενους μήνες. Κι αυτό το στοίχημα οφείλουμε να το κερδίσουμε


Δεν έχουμε πολύ χρόνο. Τις εκλογές τις ζητήσαμε ήδη. Και οι εκλογές πλησιάζουν.


Δεν πρέπει να χάσουμε λεπτό…


Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Και θα είμαστε…

ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ 2011

ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ 2011

ΑΝΑΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΓΡΑΠΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ

ΑΝΑΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ 2011

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ 2011

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ 2011