ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΑΡΧΗΣ

"ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΑΡΧΗ"

"Ο ΚΑΡΕΚΛΑΣ"

Υπάρχουν πόνοι και πόνοι.Πόνοι μόνιμα ανοιχτοί που θα τούς πάρουμε μαζί μας και πόνοι που μας γλυκαίνουν ("γλυκά πονούσε το μαχαίρι" που λέει και ο Τόλης).
Πόνοι σαν κι΄αυτούς που κερδίσαμε όταν είδαμε τον πατέρα μας να κλαίει που μας έστελνε φαντάρους.Εναν τέτοιο γλυκό πόνο αισθάνομαι τώρα τελευταία.΄
Φεύγω για πάντα απο έναν επαγγελματικό χώρο αφήνοντας πίσω μου τέσσερα χρόνια της ζωής μου,εξ΄ορισμού δηλαδή καλά χρόνια.Η σκιά μου θα είναι για παντα ριζωμένη εκεί.

Δεν ξέρω γιατί αλλά μου έρχεται στο νού η ιστορία του "Καρέκλα"απο τον αγαπημένο μου Σκαρίμπα.
Νάτη λοιπόν:

"-Ποιός είναι ο σκύλος; ρωτάω τον παραγιό του μάγερα,έναν συνομήλικο μυξοτσιμπλιάρη από την Κυνουρία,κι' εκείνος,

-Δεν ξέρεις ρε τον Καρέκλα;Ο στούμπος απορεί

-Όχι δεν είχα την τιμή,του απαντώ και βλέπω το αστείο μου να πηγαίνει στραφι,μιάς κι΄"ο έξυπνος λόγος στου κουτού το αυτί κοιμάται"
Όμως η Κυνουρία βάλθηκε σώνει και καλά να με μορφώσει.
-Τον φωνάζουμε "Καρέκλα",γιατί απο τις τόσες καρεκλιές που έχει φάει εδώ μέσα,άμα δεί άνθρωπο να ν΄ακουμπάει καρέκλα τρελαίνεται απο τον φόβο του.Τον είδες.....
Όταν βλέπω άνθρωπο σίγουρο συγχίζομαι,σκυλιάζω,κι η σιγουριά αυτού του βλαχομόρτη με πικάρισε άσχημα.
-Σπουδαία τα λάχανα,του κάνω πείσμων κι επιπόλαιος,εγώ μπορώ να του τη φέρω κατακέφαλη.
Ομως αυτή η λίγδα ξεκαρδίζεται και
-Ακούς μάστορα; Αυτός ο στούμπος λέει πως θα του τη φέρει του Καρέκλα κατακέφαλη,λέει του μάγερα και χασκογελάει,που να σκάσει ο σπυριάρης.
Γελάει αντί απαντήσεως μου και τ΄αφεντικό του, ο Γολιάθ,και με τα βρωμερά,όλο νταγιά απο λίπη και κρομύδια δαχτυλά του,στρίβει αυτλαρεσκα και περιφρονητικά το σάλτσα-μυστακά του κι απαξιώνει,ο μεγαλειότατος,να μου πει μιά λέξη.
-Θα του τη φέρω,λέω εγώ πιο πεισμωμένος,πάω και στοίχημα.
-Πήγε, μου απαντάει ο σιγουρότατος και συμπληρώνει:του την έφερες;Τρως μιά βδομάδα τζάμπα,ότι φάς.Δεν του την έφερες;Πλερώνει ο ο πατέρας σου διπλά ότι σου φέρω και κάνεις ύστερα καλά εσύ μαζί του.Ξηγημένα μιλημένα;
-Ξηγημένα-μιλημένα,του απαντάω στριμωγμένος πια,μα θέλω τράτο πέντε μέρες.
Εδώ έκανε το μέγα σφάλμα ο μάγερας και
-Τις έχεις,μου απαντάει περιφρονητικά και το στοίχημα έκλεισε και μάλιστα ένώπιον αξιοτίμων μαρτύρων αφού,
-Δίκαια πράματα,απεφάνθησΑν και οι κύριοι κύριοι ταχτικοί θαμώνες του καταστήματος-καμιά δεκαριά απόκληροι,τρόφιμοι της μαρμίτας-που κουβαλούσαν απ΄το φούρνο καθημερινά,δέκα πόντους ψωμί για πιο οικονομικά.


Έτσι που λές γινήκανε όλα.Σπαθιές τα λόγια τους ,μου κόψανε μιάς εξ΄αρχής τα ήπατα και με ρίξανε σε μαύρες απελπισίες αφού,εκτός απο το ρεζιλίκι,αναλογιζόμουνα και τις δίκαιες κατραπακιές που θα άρπαζα απο τον πατέρα μου.
Την επομένη ,όμως πιάνω δουλειά,τι να΄κανα;
-Πρώτη ,με προειδοποιεί απο μέσα ο άγγελος της απελπισίας μου,κι εγώ,δήθεν αδιάφορος κάνω να πιάσω την καρέκλα.Και τότε τρομάρα μου βλέπω τον σκύλο να κάνει τα χτεσινά του και χειρότερα
Γελάει τ΄αφεντικό και στρίβει το μουστάκι του να το τσαμαδήσει.
-Υπομονή,τι άλλο να συστήσω στον εαυτό μου;
Όμως εκεί επάνω,δέχομαι και το πρώτο ζωογόνο φύσημα της έμπνευσης.Και πρίν ν' αφήσω την καρέκλα καταγής,αρχινάω σοβαρός -σοβαρός,να την παρατηρώ σαν κωλοπετσωμένος παλιατζής,χωρίς τάχατες,να δίνω διάρα για το τι κάνει ο Καρέκλας.
Και την παρατηρώ αφοσιωμένος στο
σοβαρό μου έργο,πλάτη,πόδια,επάνω,κάτω,γύρω,παντού,λες κι ήταν απο κρύσταλλο Βοημίας και φοβόμουνα να την αφήσω απότομα,μην τυχει και μου σπάσει και μου χρεώσουνύστερα τζερεμέδες χειρότερους.Και σύγκαιρα βλέπω το σκύλο.Και ώ του θαύματος!Μες στη ματιά του ο φόβος του μου φάνηκε πιο ξεθωριασμένος!

Την επομένη,
-Δεύτερη με πληροφορεί ο μάγερας και,
-Δεύτερη ,επαναλαμβάνει το τσιράκι του,τάχα για να τη χωνέψωόσο πιο γρήγορα γινότανε την ήττα μου,μα στην πραγματικότητα για να αποδιώξουν την ανησυχία τους,που την έβλεπα να πλανιέται μέσα στο τρέμουλο της φωνάρας τους,μιας και ο Καρέκλας σήμερα είχε βγεί ολόκληρος και πιο ξεθαρρεμένος πίσω απο τον πάγκο.


Την τρίτη...........................................

Την επομένη τέταρτη.........................................


Κι έφτασε η πέμπτη ,η αναμενόμενη,κι εγώ σου τους είχα,μάγερα και σία του,απάνω στα σχοινιά,έτοιμους για νοκ άουτ.Κι έπιασα πάλι το βιολάκι μου.¨Ομως δε χρειάστηκε πολύ μελέτη αφού ο σκύλος αφού ο σκύλος έτρεξε καταχαρούμενος να με προυπαντήσει καμνοντάς μου αγάπες και παιχνίδια.Και κει απάνω "γκάπ",του τη φέρνω κατακέφαλη.
Τότε συνέβη εκείνο το μυστήριο.Αυτός ,που μόλις έβλεπε άνθρωπο ν΄αγγίζει μια καρέκλα γινόταν άφαντος,απόμεινε ο φουκαράς να με κοιτάει σα να μην πίστευε στα μάτια του.Υστερα,χωρίς την παραμικρή βιάση,έβαλε την ουρά κάτω απο τα σκέλια και έφυγε με βήμα σερμάμενο-αφήνοντας ένα σπαραξικάρδιο και λυγμικό ουρλιαχτό.
Τα ''ζήτω''που ακολούθησαν δε λέγονται ούτε και μολογιούνται.Με παίρναν ,με κερνούσανε λουκούμια,υποβρύχια,γκαζόνες,απ΄όλα....
-Να μου ζήσεις ,ασίκη μου,
-Ντελμπεντέρη μου
-Σερπετέ μου,μου φωνάζανε.Ασε πιά το μάγερα και τη μυξωμένη του σκιά.Αυτοί όταν τους πέρασε η σκασίλα τους απ΄το χουνέρι,μ΄είχανε για καμάρι κι ατραξιόν στο μαγαζί τους,μιας και τους είχα πςραδώσει μαθήματα μαγκιάς κατ΄οίκον τους και μάλιστα επί αδροτάτη πληρωμή.



-Ομως εμένα φαρμάκι μου φαινόταν εκείνα τους τα ''ζήτω'' και τα μυγοφτυσμένα τους κεράσματα,μιας και τα χείλη μου τα' νιωθα μολυσμένα απ΄τα πλάνα φιλήματα ,που είχανε δώσει σε ένα φίλο.
Γιατί ήμουνα ένας άμυαλος ,ένας κοκονιόρκος,που φέρθηκε μπαμπέσικα σ΄ενα φίλο,θέλοντας να κάνει τον τάχα -δήθεν σ΄έναν μπρούτο μάγερα,σ' εναν ηλίθιο τσιμπλιάρη παραγιό του και σ΄ένα σμάρι απο κυρ-σιχαμένους."

Αυτή η ακρως παιδαγωγική ιστορία του Σκαρίμπα είναι για μένα, το αντίο μου και συνάμα η συγγνώμη σε όσους-σίγουρα αθελά μου- πίκρανα όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια.

ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΖΙ "ΧΑΛΑΝΕ" ΤΗ ΓΛΥΚΑ

Κι΄εκει που δεν είχαμε που να κρυφτούμε απο την "ντροπή" μας για τις αστοχίες και τα λάθη του πολυμετοχικού, στον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας ,εκεί που οι πάντες κατακεραυνωναν τη διοίκηση για ανικανότητα, σκάσανε διάφορες "βόμβες".
Εκείνες οι εκπομπές των 15:00 την ΕΡΑ ΣΠΟΡ και στο Ι.Ο.Ρ με τα στημένα τηλεφωνήματα απο δήθεν παναθηναϊκούς ,επαθαν μεγάλο καζο.Τα μικρόφωνα δε, έχουν και περίεργο σχήμα.
Να Κατσουράνης ,να Λέτο,πάρτε και Σισέ για αποτελείωμα.
Δεν εξετάζουμε την χρησιμότητα αυτών των παικτών.Είμαστε απλοί οπαδοί και τα ονόματα είναι "βαρειά"Αυτό μας φτάνει προς το παρόν.Θα φορέσουν τη φανέλα της ομάδας ,άρα εξ΄ορισμού θα έχουν την υποστήριξή μας.Τα υπόλοιπα είναι δουλειά του προπονητή.

ΥΓ.'Ηρθε κι΄έδεσε το 12ο ΓΕΛ Πατρών.

ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ

«Κι αν ακόμα στερηθείς την παρουσία αυτών που αγαπάς, κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να σου στερήσει το γεγονός πως τους γνώρισες κι έζησες μαζί τους τη μαγεία εκείνων των μοναδικών στιγμών που δικαιώνουν μια ζωή!»


ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟΙ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ.

ΑΠΟΧΗ(δηλ. όχι απόχη)

Πάει κι΄αυτό.
Νίκη του "σοσιαλιστικού" μετά απο αρκετά χρόνια.
Ηρέμησαν κάπως και αυτοί.Η συνεχής απόρριψη απο το λαό δημιουργεί περίεργα σύνδρομα.Ελπίζω τώρα να πάρουν σοβαρά τον ρόλο τους(ως αντιπολίτευση)και να μήν έχουν στο μυαλό τους μόνο την εξουσία.Μόνο έτσι θα την κερδίσουν.
Έχασαν βέβαια "ένα πόντο" απο την βιασύνη κάποιων στελεχών να θριαμβολογήσουν.
Ας είναι όμως, είναι οι νικητές των εκλογών ,όπως και να το δεί κανείς.

Όπου υπάρχουν όμως νικητές υπάρχουν και χαμένοι.

Πρώτη και καλύτερη η κυβέρνηση.Αρκετό καιρό σε άμυνα, δεν επικέντρωσε σε στρατηγικές επιλογές στα της Ευρώπης.Έπεσε θύμα εσωτερικών εχθρών(Ρουσσόπουλος,Βουλγαράκης.Παυλίδης.....) ατυχών? επιλογών σε ηθικά ζητήματα ,που αμαύρωσαν την εικόνα της και πλήγωσαν τους ψηφοφόρους της (και όχι μόνο).
Αν αλλάξει ρότα πιθανόν και να ανακάμψει,αν όχι τότε γειά σας.

Δεύτερος μεγάλος χαμένος, οι " δημοσκόποι"
Δεν με έχουν πείσει ότι έκαναν πράγματι λάθος λόγω της αποχής.Κατά την γνώμη μου παρουσίασαν σαν στατιστική βεβαιότητα τις επιθυμίες των κέντρων εξουσίας που υπηρετούν.Η πραγματικότητα όμως έχει χιούμορ και τους ξεγύμνωσε.
Χαρά μας.Ούτως η άλλως αυτούς που προσπαθούν να μας ερμηνεύσουν με τα δικά τους μέτρα και σταθμά δεν τους γουστάραμε ποτέ.

Τρίτος και μεγαλύτερος χαμένος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η αλαζονεία της τάχα προοδευτικότητας,οι κουκουλοφόροι,οι ορντινάτσες,ο Βοτανικός,τα μπιστρώ του Κολωνακίου,το άνοιγμα σε ακροαριστερά στοιχεία-τα οποία τρόμαξαν τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους-το μετετρεψαν σε ομάδα "διαμαρτυρίας" και σαν τέτοια ομάδα ψηφίστηκε.Με τις υγείες τους.

Τι βγαίνει όμως απο όλα αυτά για εμάς τους απλούς πολίτες των μυρίων προβλημάτων και του καθημερινού αγώνα επιβίωσης?
Δεν μπορώ να διακρίνω κάτι θετικό.Ούτε κρύο ούτε ζέστη.Εμείς σπρώχνουμε τη χώρα μπροστά.Οι "καπετάνιοι" ,έχω την αίσθηση, δεν έχουν πια μαζί μας ιδιαίτερη επαφή.
Θα μας κερδίσει πάλι αυτός που θα μιλήσει στην καρδιά και την ψυχή μας.Την Ελληνική ψυχή μας ,κανείς δεν πρέπει να το ξεχνά αυτό.


ΥΓ1.Μάλαμας -Η ΜΑΣ(Κ)Α-"Οποιος ζει μέσα στην πλάνη θα΄χει μάθει και να χάνει"
Μεγάλοι στίχοι!
ΥΓ2."Δε με πειράζει να με λένε μαλάκα,με πειράζει που προσπαθούν να μου το αποδείξουν κιόλας"

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

PRAUD PRAUD PRAUD PRAUD PANATHINAIKOS