ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΑ

ΥΠΟΒΟΛΗ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΩΝ


Υποψήφιοι προσοχή! Φέτος η προθεσμία υποβολής των μηχανογραφικών δελτίων θα ξεκινήσει νωρίτερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ο τρόπος συμπλήρωσης των μηχανογραφικών δελτίων είναι ιδιαίτερα κρίσιμος αφού επηρεάζει την πορεία των βάσεων εισαγωγής. Μάλιστα, φαίνεται ότι όλο και περισσότεροι (λόγω οικογενειακής οικονομικής στενότητας) δηλώνουν σχολές με κριτήριο εάν βρίσκονται στον τόπο κατοικίας τους και όχι με κριτήριο το αντικείμενο σπουδών. Αυτό αναμένεται να επηρεάσει τις βάσεις εισαγωγής κεντρικών και περιφερειακών ιδρυμάτων. Ειδικότερα, οι υποψήφιοι θα πρέπει να υποβάλουν το μηχανογραφικό τους δελτίο από την Τρίτη 1 Ιουλίου μέχρι και την Τρίτη 15 Ιουλίου στην επιτροπή που εδρεύει στη Διεύθυνση ή στο Γραφείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στο οποίο υπάγεται το Λύκειο από το οποίο αποφοίτησαν ή κατέθεσαν φέτος την αίτηση συμμετοχής στις εξετάσεις. Το ίδιο χρονικό διάστημα θα καταθέσουν τα δικαιολογητικά τους και οι απόφοιτοι Γενικού Λυκείου προηγούμενου έτους ή άλλου τύπου Λυκείου που διαγωνίστηκαν στα μαθήματα της Γ΄ τάξης ημερησίου Λυκείου σε εθνικό επίπεδο σε προηγούμενο έτος και θέλουν να είναι υποψήφιοι χωρίς εξετάσεις για το 10% των θέσεων. Η ίδια προθεσμία αφορά τους υποψηφίους αποφοίτους Γενικού Λυκείου, που ανήκουν στην ειδική κατηγορία των Μουσουλμάνων Δυτικής Θράκης και τους αποφοίτους Εσπερινού Γενικού Λυκείου.
Μαζί με το μηχανογραφικό δελτίο οι υποψήφιοι καταθέτουν και επικυρωμένο αντίγραφο του απολυτηρίου τίτλου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Επίσης, φωτοαντίγραφο της βεβαίωσης με τους βαθμούς πρόσβασης, το οποίο επικυρώνεται μόνο με την επίδειξη του πρωτοτύπου.
Το μηχανογραφικό δελτίο υποβάλλεται αυτοπροσώπως από τον ενδιαφερόμενο ή από νόμιμα εξουσιοδοτημένο από αυτόν εκπρόσωπό του. Η προθεσμία είναι αποκλειστική και μετά την παρέλευσή της δεν μπορεί να κατατεθεί ή να τροποποιηθεί για κανένα λόγο το μηχανογραφικό δελτίο. Οι υποψήφιοι καλούνται κατά τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου με τον κατάλληλο συνδυασμό επιστημονικών πεδίων να αξιοποιήσουν στο έπακρο τους βαθμούς τους. Ειδικότερα, πρέπει να γνωρίζουν:
- Tο 1ο επιστημονικό πεδίο (θωρητικές επιστήμες) και το 5ο (οικονομικά) είναι οι καλύτερες επιλογές για τους μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης. Mπορούν να δηλώσουν τις σχολές του 1ου και του 5ου αν διάλεξαν τα Mαθηματικά ως έκτο μάθημα.
- Oι υποψήφιοι της θετικής κατεύθυνσης έχουν τις περισσότερες επιλογές. Mόνο με τα μαθήματα κατεύθυνσης μπορούν να δηλώσουν τις σχολές του 2ου, 3ου και 4ου πεδίου.
- Oι υποψήφιοι της τεχνολογικής κατεύθυνσης μπορούν να επιλέξουν το 2ο και το 4ο επ. πεδίο, ασχέτως τι επέλεξαν για έκτο μάθημα.
- O υποψήφιος πρέπει να δηλώσει όσες σχολές επιθυμεί. Δεν χάνει τίποτε εάν τις δηλώσει. Aντίθετα, εάν δεν τις δηλώσει μπορεί να χάσει την εισαγωγή του, αφού ουδείς γνωρίζει με ακρίβεια πού θα κινηθούν οι φετινές βάσεις εισαγωγής.
Η ανακοίνωση των βάσεων αναμένεται την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου

"ΟΙ ΔΗΘΕΝ"

Οταν είσαι γεμάτος με συμπλέγματα και όταν είσαι αποδεδειγμενα ανίκανος να διατυπώσεις το παραμικρό επιχείρημα ,το μόνο σιγουρο είναι ότι ο δρόμος προς την μικροψυχία είναι ορθάνοικτος



Σε όλους τους παραπάνω "αφιερωμένο" το αγαπημένο μου, τραγούδι των ACTIVE MEMBER






Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Από που’ρθες ρε μεγάλε και παράξενα μιλάς όλα μου μοιάζουν ωραία εσύ γιατί μου το χαλάς όλοι χωράμε παντού γιατί περίεργα κοιτάς έφαγες πόρτα απ’τη ζωή μας και γελάς. Σε κοιτάζω τόση ώρα κι όλο κάτι μου θυμίζεις δε μπορεί απ’το πουθενά μοναχός σου να γυρίζεις άραξε ρε στη βολή σου έλα δίπλα ξάπλα και κοιμήσου. Γιατί τώρα οι ανάσες μας τρομάζουν σαν κραυγές και οι τύψεις στήνουν γλέντι θες δε θες τώρα μας πνίγει η συνήθεια βοηθάει κι η ευκολία είναι όλα τόσο ωραία μοιάζει εύκολη η λεία. Στην εποχή αυτή που ζούμε των μετρίων βασιλιάδες οι τρελοί των ηλιθίων τώρα διαλέγουμε απ’το ψέμα ένα ψέμα μα όλα ίδια πιο μεγάλο τώρα ψέμα ανακυκλώσιμα σκουπίδια. Τα μισόλογα άκου άκουσέ με κάτι ξέρω έχω πεί τόσα πολλά κι έτσι πια δεν υποφέρω θα στα φτιάξω ένα τραγούδι και την άκρη θα την βρείς πίσω απο τη μελωδία τη γνωστή της παρακμής. Είναι θέμα ζωής(τώρα πιά) και ανάγκη εποχής(όχι για μένα) η ευκολία για μια λύση της στιγμής(η ευκολία που μας δέρνει της στιγμής) κι αν την άκρη δε βρείς(ρε άντε γειά)λίγο πρίν να χαθείς(θα γίνουμε ένα) χάρισμά σου η μελωδία της παρακμής(χάρισμά σου η μελωδία της παρακμής)

Γίναν οι πρόσφυγες τουρίστες και οι ευέλικτοι αρτίστες πρώτο τραπέζι και η μιζέρια μας στις πίστες η υπομονή τον πρίγκηπά της περιμένει η σιωπή τώρα φωνάζει σαν πεθαίνει. Ο μικρός ξέρει καλά όταν τρέχει που πηγαίνει ο μεγάλος δεν θυμάται προσπαθεί μα δε μαθαίνει ο θεός ψάχνει τον τρόπο μια συγνώμη να μας πεί έχει πρόβλημα ο δέκτης η επαφή έχει κοπεί. Τα παράσιτα πολλά μα θα στήσω μια κεραία στην ταράτσα έτσι για μούρη για να φένεται ωραία έχω σπάσει στο PC μου κωδικό για την τιμή μου κι έχω σβήσει απ’τα αρχεία την ντροπή μου. Η χαρά βγήκε στην πιάτσα και η τιμή είναι προσητή μορφωμένος νταβατζής και τσατσά η αρετή τσαμπουκά πουλάει το μέλλον για να διώξει το παρόν η ψυχή μας προϊόν συνταγή απ’το παρελθόν. Βρυξέλες Πομπηία Αβεσσαλίες και Σιών οίκοι ανοχής και μόδας χαίρουν φιλανθρωπίων μια φτηνή δικαιολογία για την κάθε μας στιγμή μια ωραία μελωδία από σένα παρακμή.

Η ομάδα δεν έσπασε

Ανακοινώθηκαν οι τοποθετήσεις λειτουργικών κενών στην Ηλεία

Συγχαρητήρια σε όλους και ιδιαίτερα στον Ηλια Απ. και Γιωργία Μαλ. του σχολικού συγκροτήματος Σιμόπουλου

Βιβλιοπρόταση

Ένα βιβλίο για καληνύχτα.

“Αίσθηση Γυναίκας” των εκδόσεων ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ.Κωνσταντίνα Γεωργακάκη, Νατάσα Κεσμέτη,Ζέτα Κουντούρη, Αγγελική Σιδηρά, Ντέμη Σταυροπούλου, και Κλαίτη Σωτηριάδου
Έξι γυναίκες συγγραφείς δίνουν τις προσωπικές τους μαρτυρίες, εμπνευσμένες από παραθέματα της ανεξάντλητης ελληνικής γραμματείας και παράδοσης. Κίνητρο για τα διακόσια σαράντα μικρά βιωματικά κείμενά του αποτελεί κάθε φορά ένα καίριο απόσπασμα από έργα σημαντικών Ελλήνων δημιουργών: Όμηρο, Αισχύλο, Σοφοκλή, Ηράκλειτο ως και Παλαμά, Σεφέρη, Ελύτη, Λειβαδίτη και Καρούζο. Από το Άσμα Ασμάτων και το δημοτικό τραγούδι ως το Σικελιανό, τον Παπατσώνη και τον Χατζή. Οι συγγραφείς κεντούν κείμενα για την αγάπη, την οδύνη της απώλειας, τη συλλογική μνήμη, τις ακλόνητες συνήθειες, τα όνειρα, τη διαίσθηση, το άγχος της καθημερινότητας, τη δύναμη της υπομονής, τις μικρές απολαύσεις τη μαγεία της προσδοκίας. Όπως λένε οι ίδιες: “Όταν έξι γυναίκες καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι προσφέροντας η κάθε μια την παραλλαγή της πάνω στην ίδια συνταγή, τότε το αποτέλεσμα είναι ένα λαμπρό γεύμα γιορτής, όπου όλοι είναι καλεσμένοι”.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτά τα δύο δεν πάνε μαζί.Εγώ διαφωνώ
Απόψεις είναι αυτές.

Το παρακάτω το ψάρεψα κάπου κάποτε.Πιστεύω ότι είναι ενδιαφέρον.
Είναι μάλλον απόσπασμα απο το βιβλίο του κ.Ευαγγελλινού με θέμα το κομπολοϊ

(Η κόκκινη γραφή στο κείμενο επισημαίνει βασικες γνώσεις για κάθε παλιό /ά η μελλοντικό/ή λάτρη κομπολογιού.Ναι υπάρχουν και πολύ ωραία κομπολόγια για κυρίες.Πολλές μάλιστα το θεωρούν ιδιαίτερο δώρο,τ΄ακούτε κύριοι!!!!)

Το κομπολόι και η ιστορία του”.

“Αν νιώσεις την ανάγκη μιας συντροφιάς στη μοναξιά σου, απόκτησε ένα κομπολόι. Διάλεξε αυτό που θα ερεθίσει την όραση, την αφή και την ακοή σου συνάμα. Μια σχέση μαγική, σχέση ερωτική, θα έχει ήδη αρχίσει..”Ρωτήστε κάποιον γιατί κρατάει το κομπολόι στα χέρια του.. και θα λάβετε την απάντηση:
“Γιατί μου αρέσει“Για να περνάω την ώρα μου“Γιατί έκοψα το τσιγάρο“Γιατί έχω νεύρα“Από συνήθεια, από ανία
Κανείς όμως δεν μπορεί να εξηγήσει πως γίνεται άνθρωπος και κομπολόι να έχουν δεθεί τόσο στεν ά, γιατί αυτός ο δεσμός κρατάει τόσα χρόνια, χωρίς να χαλαρώνει μέσα στη συνεχή ροή των αλλαγών. Σχεδόν κανείς δε γνωρίζει κάτι για την προέλευση του καθημερινού του συντρόφου.
Είναι ίσως γοητευτικό να είσαι “ερωτευμένος” για λίγο με έναν “άγνωστο”, όχι όμως όταν σε συντροφεύει σε όλη τη σου τη ζωή.
Ποιος, που, πότε και γιατί “δημιούργησε” το κομπολόι.. Ας δούμε, τι συμβαίνει με τη λέξη αυτή:
Είναι σύνθετη: Ξεχωρίζουμε τον “κόμπο” που είναι το κύριο σώμα της και την κατάληξη –όι. Κόμπος είναι το δέσιμο που γνωρίζουμε, αλλά και κατά μία αρχαία ελληνική ερμηνεία, κόμπος σημαίνει χτύπος, κρότος, θόρυβος που ακούγεται όταν δύο σκληρά αντικείμενα, από το ίδιο υλικό φτιαγμένα, συγκρούονται μεταξύ τους.
Η κατάληξη –όι σημαίνει σειρά σε μήκος, όμοιων πραγμάτων. Έτσι, σε μια σειρά από κόμπους ή χάντρες, περασμένες σε κλωστή, που κινούνται και χτυπούν η μία την άλλη, ζωγραφίζουν την εικόνα του κομπολογιού. Υπάρχει ακόμα μια ερμηνεία που προστίθεται στις παραπάνω, και που προέρχεται από τον κόσμο που χρησιμοποιεί το κομπολόι-προσευχητάρι για το μέτρημα των προσευχών. Κάθε κόμπος και λεω, κομπο-λέω, κομπολόι..
Το κομπολόι ήρθε από την Ανατολή. Εμείς οι Έλληνες το πρωτοείδαμε στα χέρια των Τούρκων κατακτητών.
Το μουσουλμάνικο κομπολόι:
Ο Μωάμεθ δίδαξε τη σπουδαιότητα της επικοινωνίας των ανθρώπων με τον Αλλάχ., τη δύναμη της προσευχής.
Όμως, πως και πότε πρέπει να προσεύχονται οι πιστοί; Η απάντηση δίνεται στο Κοράνι: “Οι προσευχές πρέπει να είναι 99, όσες και οι ιδιότητες μου”, παρήγγειλε ο Αλλάχ στο Μωάμεθ.
Πως όμως θα κατόρθωνε ο πιστός μουσουλμάνος να φτάνει στον αριθμό 99 της προσευχής χωρίς να κινδυνεύει να χαθεί στο δρόμο;
Ο Μωάμεθ είχε την ιδέα: “να τρυπηθούν 99 φασόλια και να περαστούν σε μια κλωστή. Κάθε φασόλι και προσευχή.
Το όνομα του; Masbaha που σημαίνει απαγγέλλω. Γρήγορα κατασκευάστηκαν τα πρώτα προσευχητάρια από κουκούτσια κι από ξύλινες χάντρες. Περνούσαν 99 όμοιες χάντρες σε λεπτό σχοινί, αφήνοντας μια μικρή απόσταση μεταξύ τους, ίση με το μέγεθος της χάντρας, για να μπορεί η κάθε χάντρα να προχωραέι και να δίνει τη θέση της στην επόμενη. (Υπάρχουν επίσης προσευχητάρια με 33 χάντρες).
Μαζί με τη γέννηση των θρησκειών, εμφανίζεται στην Ινδία και στην Κίνα το κομπολόι.
Ο χαρακτήρας του είναι καθαρά θρησκευτικός. Αυτό δηλώνει και το όνομα “Τζεπιάν”. “Τζέπα” στα σανσκριτικά σημαίνει προσευχή. Σήμερα επικρατεί η ονομασία Mala, δηλαδή προσευχή.
Έτσι, χρονολογικά, το πρώτο κομπολόι έρχεται από τους ινδουιστές, παρόμοιο με το μουσουλμανικό κομπολόι, μα με περισσότερες χάντρες, γιατί αυτοί έχουν 108 προσευχές. Χωρίζεται σε τέσσερα μέρη από 27 το καθένα, άλλες πάλι σε τρία μέρη, ένα από 54 και δύο από 27.
Από εκεί περνάει στα χέρια των βουδιστών με τη γέννηση του Βούδα, το 560 π.Χ.
Τέλος, γύρω στον 13ο αιώνα μ.Χ. περνάει στην Ευρώπη, στα χέρια των Καθολικών κι αυτό χάρη στο σαφή και καθαρό σχεδιασμό του Αγίου Δομίνικου και των άλλων Πατέρων της Εκκλησίας.
Οι χάντρες εδώ είναι 59, όσες και οι προσευχές.
Οι απανταχού Καθολικοί Χριστιανοί της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης έχουν δύο κοινά αγαθά: τη σκέπη του Πάπα και το προσευχητάρι. Οι Γάλλοι το Chapelet, οι Ιταλοί το Rosario, οι Γ
Τι πιο όμορφο και πιο τρυφερό, από το να χαρίσεις ένα κομπολόι. Έτσι νιώθεις τη μοναξιά του άλλου.ερμανοί το Rosenkranz.
Στα κομπολόγια αυτά οι χάντρες παραμένουν ακίνητες, στριμωγμένες, φυλακισμένες στους αυστηρούς θρησκευτικούς κανόνες.
Σε αντίθεση με το ελληνικό κομπολόι: μόνον η επαναστατική ελληνική σκέψη και ψυχή θα μπορούσε να επέμβει. Αφαιρώντας λίγες χάντρες, έκοψε τα δεσμά της φυλακής, και τώρα οι χάντρες μπορούν να “χορεύουν” και να “τραγουδούν” χαρούμενα ή λυπητερά..
Στη χριστιανική θρησκεία βρίσκουμε το κομποσχοίνι.
Στο βιβλίο διαβάζουμε, ότι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε τον Παχώμιο ( ο Όσιος Παχώμιος ίδρυσε γύρω στα 320 μ.Χ. το πρώτο μοναστήρι στη Θηβαϊδα της Αιγύπτου ) στον ύπνο του και του υπέδειξε λύση στο πρόβλημα της αυτοσυγκέντρωσης κατά τη διάρκεια των προσευχών, όπως και στην αρίθμηση των ευχών, των δεήσεων και των ευχών που η κάθε προσευχή έπρεπε να περιέχει..
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είχε μαζί του ένα μεταξωτό σχοινί και άρχισε να πλέκει το σχοινί αυτό σε κόμπους, τον έναν κοντά στον άλλο, με περισσή δεξιοτεχνία και σύμφωνα με κάποιο σχέδιο περίτεχνο που εκείνος γνώριζε. Τον κάθε κόμπο αποτελούσαν εννέα πλεγμένοι Σταυροί για να θυμίζουν τα εννέα Τάγματα των Αγγέλων.
Έδεσε λοιπόν 33 κόμπους και με τον τελευταίο ένωσε τις δύο άκρες του νήματος σε κύκλο. Σ΄ αυτό το σημείο, έπλεξε ένα σταυρό από κόμπους που έφτιαξε ακολουθώντας την ίδια τεχνική και παρέδωσε το εργόχειρο στον Παχώμιο.
Από τότε άρχισε να φτιάχνεται το κομποσχοίνι.
Συνεχίζοντας την ανάγνωση φτάνουμε στο σημερινό κομπολόι, σ΄ αυτό που πάρα πολλοί κρατούν καθημερινά στο χέρι τους.
Ανακαλύπτουμε πως το μήκος του κομπολογιού έχει μεγάλη σημασία. Πρέπει να είναι τόσο ακριβώς όσο χρειάζεται για να τυλίγεται γύρω από την παλάμη.
Ανάμεσα στις δύο χάντρινες σειρές και τον “Παππά” (όπως ονομάζεται η μεγαλύτερη χάντρα στην άκρη του κομπολογιού) πρέπει να υπάρχει ένα κενό, μια απόσταση τεσσάρων δακτύλων περίπου.
Οι παλιότεροι προτιμούσαν μεγαλύτερη απόσταση γιατί βοηθούσε στην πρόσκρουση της μιας χάντρας απάνω στην άλλη με περισσότερη επιτάχυνση και δυνατότερο χτύπο. Στους νεώτερους, σήμερα, αρέσουν διαφορετικές ακροβασίες και χάντρινα παιχνίδια.
Οι χάντρες πρέπει πάντα να έχουν μονό αριθμό κι αυτό για τρεις λόγους:
Ο πρώτος έχει να κάνει με την οπτική, το σχεδιασμό και την ισορροπία. Η μονή χάντρα στο κάτω μέρος δημιουργεί ένα άρτιο ημικύκλιο.
Ο δεύτερος αφορά ένα ιδιαίτερο παιχνίδι με τις χάντρες, πολύ αγαπημένο και συνηθισμένο. Αφήνουμε τις χάντρες δύο-δύο να πέφτουν προς τα κάτω, δημιουργώντας ήχους ρυθμικούς, μελωδικούς. Όταν όλα τα ζευγάρια τελειώσουν, η μονή χάντρα παίζει το σπουδαίο ρόλο της. Δεν επιτρέπει στο κομπολόι να πέσει χάμω, να φύγει από τα χέρια μας.
“Η ψυχή μου, φίλε, είναι μοιρασμένη σ΄ αυτές τις γιουσουρένιες χάντρες. Όταν θα τις χαϊδεύεις, θάναι σα να μου μιλάς κι εγώ θα σε ακούω.
Βάλτο στην τσέπη σου. Πάρε με μαζί σου.”
Τέλος, ο μονός αριθμός φέρνει πάντα γούρι κι ευτυχία στον κάτοχό του. Οι χάντρες ήταν πάντοτε φτιαγμένες από κεχριμπάρι, από μαύρο κοράλλι, που φυτρώνει στο βυθό της θάλασσας και λέγεται “γιούσουρι”. Επίσης χρησιμοποιημένο υλικό ήταν το “φίλντισι”, το όστρακο που γεννάει τα μαργαριτάρια. Ακόμα ξύλα, κουκούτσια, κόκκαλα διαφόρων ζώων, ελεφαντόδοντο. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με το κεχριμπάρι, λεει ο κ. Ευαγγελλινός.
Το κεχριμπάρι, που είναι το απολιθωμένο ρετσίνι των δέντρων.Με το κομπολόι μας συνδέει σχέση φιλίας, έρωτα και αφοσίωσης, γράφει ο κ. Ευαγγελινός. Το μυστικό του βρίσκεται καλά κρυμμένο στις τέσσερις από τις πέντε αισθήσεις μας, στην όραση (χρώμα), στην αφή (χάδι), στην ακοή (χτύπος) και στην όσφρηση (κεχριμπαρένια).
Αν θέλεις να έχεις το σωστό για σένα κομπολόι, μας λεει, διάλεξε εκείνο που θα σ΄ ευχαριστεί και θα τέρπει τα μάτια, τα δάχτυλα και τ΄ αυτιά σου. Τότε θα τ΄ αγαπήσεις και θα σ΄ αγαπήσει. Αν, έστω κι ένα από τα τρία αυτά λείπει, θα σημαίνει πως δεν είναι για σένα.
Και τι έχει να πει για τα ασημένια κομπολόγια, για τα χάλκινα, τα μεταλλικά ή και τα πλαστικά;
“Δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό, ασημένιο κομπολόι που να φτιάχτηκε πριν το 1950.
Είναι δυνατόν να συγκριθούν τα κρύα μέταλλα με τα όμορφα, απαλά και ζεστά κεχριμπαρένια, αυτά από φίλντισι, κοράλλια, κόκκαλα;
Θα ήταν σαν να είχαμε δίπλα-δίπλα μια όμορφη, ολοζώντανη κοπέλα και μια ψεύτικη, άψυχη, λαστιχένια κούκλα.” Και συνεχίζει: “Πως μπορεί να αρέσει σε κάποιον να χαϊδεύει ψυχρά μέταλλα;”
Εδώ τελειώνει το “ταξίδι” μας για την ανίχνευση της αληθινής ιστορίας του κομπολογιού

"Η γέφυρα απο το Αρσάκειο"

Μάλλον αυτό είναι που λένε "αρτος(γνώση) και θεάματα"............

Με αυτές τις "φωνες"γινόμαστε καλύτεροι

"Δέν έχει αποψε η νύχτα νικητή,αυτός που φεύγει δεν νικά πως να στο πώ και αυτός που μένει δεν ξεχνά πως να στο πώ.
Απόψε χάσαμε καρδιά μου και οι δυό"


Με τη συγκλονιστική φωνή του Μητροπάνου.

"Φύγε καρδιά μου κι΄αν σ΄αγαπάω ξέρω και να σ΄αρνηθώ"
Απλά ΜΕΓΑΛΟΣ


Κάτι μ΄έχει πιάσει απόψε.Λές να είναι το καλοκαιράκι?

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ

23h NET

Παπακωνσταντίνου¨" Ο ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ"

Πάντα το γούσταρα αυτό το τραγούδι

"Αν παρεξηγηθείτε ................χωράτε όλοι να γραφτείτε"

Διαχρονικοί στίχοι

Α! είναι και ο Ζουγανελης εκεί('"Αρρωστος" βαζελος)και ο Μπουλάς

Τι λέει ο άνθρωπος!!!"ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ ΝΑ ΜΠΕΡΔΕΥΤΟΥΝΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ"

Περί έργων γεύσεις

Καλό καλοκαίρι σε όλους.

ΥΓ1: Υποψιάζομαι ότι κάποιοι θα μου λείψουν πολύ αυτό το καλοκαίρι.

ΥΓ2: Ηλία ελπίζω τη Δευτέρα να είσαι μαζί μας

Σχολιάκι

Μα καλά ούτε ένα τοσο δα σχολιάκι.Κανείς δεν έχει Gmail λογαριασμό.Αποκτήστε έναν είναι πανεύκολο.

Απο το 3ο Λύκειο Καστοριάς προς την πόλη

Η λίμνη της Καστοριάς ενα απομεσήμερο του 2003

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

Υποσχέθηκα σε δύο κυρίες τις οποίες σέβομαι και εκτιμώ ιδιαίτερα, ότι θα το βρώ και θα το δημοσιεύσω.



Το ψάρεψα στην θάλασσα του διαδικτύου ,ούτε και γώ θυμάμαι πότε.

Νάτο λοιπόν.



Τίτλος του:"ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1985"

"H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλοτο πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμεταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερέςγωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δενέπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμεόλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα οένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζανπλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίεςμε ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπενα συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για ναπεράσουν όλοι. Τι φρίκη!Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρεςστην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίςμαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στηνάμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιοchat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινάπαιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί... "

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το κουστούμι δεν κάνει τον κύριο(κυρία)

Οταν είσαι γεμάτος με συμπλέγματα και όταν είσαι αποδεδειγμενα ανίκανος να διατυπώσεις το παραμικρό επιχείρημα ,το μόνο σιγουρο είναι ότι ο δρόμος προς την μικροψυχία είναι ορθάνοικτος
"Ζουν αναμεσα μας"


ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
ΔΙΑΦΩΝΕΙΤΕ?

Πολύτιμη αίσθηση η όραση

Καστοριά

ΚΑΣΤΟΡΙΑ Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ



STORY: Τη χρονιά 2003-2004 απο Σεπτέμβριο μέχρι και Ιούνιο για επαγγελματικούς λόγους βρέθηκα στην Καστοριά.Οι εικόνες που θα μοιραστώ μαζί σας δείχνουν το απαράμμιλο φυσικό κάλλος της περιοχής αυτής ,της Δυτικής Μακεδονίας μας.Εγώ ένας άνθρωπος της θάλλασας χωρίς ιδιαίτερες παραστάσεις από ορεινούς όγκους ,δάση,ποτάμια εντυπωσιάστηκα από τη γοητεία τους και την επίδραση που ασκουν στον άνθρωπο.Η αισθητική μου πλούτισε και βελτιώθηκε ο τρόπος που "βλέπω"τα πράγματα.

Σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά?Ας είναι................................

ΕΥΧΕΣ

Αύριο γιορτάζει το μωρό μου η Ξανθή μου.Χρόνια πολλά αγάπη μου

ΑΡΧΙΖΩ

ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ.ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ......................